IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

   Νέος Ψυχρός Πόλεμος:  Μετά τη Ρωσία, η Κίνα στο στόχαστρο. Του Κώστα Ράπτη Οι απειλές μάς φέρνουν πιο κοντά. Αυτό θα μπορούσε να είναι το δίδαγμα της προχθεσινής, ιδιαίτερα κρίσιμης τηλεφωνικής συνομιλίας των ηγετών των ΗΠΑ και της Κίνας, με πρωτοβουλία του πρώτου, σε μία συγκυρία κατά την οποία η Λαϊκή Δημοκρατία δείχνει να αποκτά στα μάτια των σχεδιαστών της Ουάσινγκτον διαστάσεις απειλής μεγαλύτερης από αυτήν της Ρωσίας του Βλαντίμιρ Πούτιν. Επρόκειτο για την πέμπτη συνδιάλεξη ανάμεσα στον Σι Τζινπίνγκ και τον Τζο Μπάιντεν στους δεκαοκτώ μήνες που ο τελευταίος βρίσκεται στην εξουσία. Όμως το κλίμα στις σινο-αμερικανικές σχέσεις είναι βαρύτερο από ποτέ. Την άμεση αφορμή της κρίσης έδωσε η αναζωπύρωση των σχεδίων της προέδρου της αμερικανικής Βουλής των Αντιπροσώπων, Νάνσι Πελόζι, να επισκεφθεί την Ταϊβάν, σε μιαν έμπρακτη επίδειξη αλληλεγγύης προς τους εθνικιστές του νησιού, το οποίο αποσχίσθηκε ντε φάκτο μετά την νίκη του Μάο Τσετούνγκ το 1949, αλλά

   Η Δύση επιτρέπει στον Ερντογάν να είναι «απρόβλεπτος» Η ετοιμότητα της Δύσης να υποκριθεί ότι όλα «βαίνουν καλώς», όταν αυτό εξυπηρετεί έστω και προσωρινά τα συμφέροντά της. Έλενα Μπουλετή , Ιστορικός, Διδάκτωρ Παντείου Πανεπιστημίου – Το κείμενο περιλαμβάνεται στο 7ο Δελτίο Διεθνών & Ευρωπαϊκών Εξελίξεων του Ινστιτούτου ΕΝΑ που δημοσιεύεται στο www . enainstitute . org Είναι κοινή διαπίστωση ότι η επαμφοτερίζουσα στάση που εδώ και καιρό κρατάει ο Τούρκος Πρόεδρος μεταξύ «Δύσης και Ανατολής», σε μια προσπάθεια να αναβαθμίσει το ρόλο της Τουρκίας από απλό σύμμαχο των ΗΠΑ και μέλος του ΝΑΤΟ σε περιφερειακή δύναμη με δικό της λόγο, ατζέντα και αυτόνομη δράση στην ευρύτερη περιοχή της -που συμβαίνει να είναι και το θέατρο σημαντικών στρατιωτικών και διπλωματικών εξελίξεων ακόμη και πριν από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία- φαίνεται να τον ωφελεί μέχρι στιγμής. Εύλογα λοιπόν επιμένει σε αυτή και αποπειράται να την εξελίξει εκμεταλλευόμενος την εκάστοτε συγκυρία. Α

 Η ελπίδα χάθηκε και η Δύση αποδομείται. Δρόμος χωρίς επιστροφή; Πόσο πιθανό είναι ο νέος αυτός παγκόσμιος διπολισμός να επιφέρει και το ιστορικό τέλος αυτού που ξέρουμε ως Ευρώπη; Η Δύση, ως σύνολο δημοκρατικών εθνών-κρατών (στο όσο έχουν νόημα οι όροι), με λίγο-πολύ κοινή φιλοσοφική θεμελίωση, που πάσχιζε να ενοποιηθεί πολιτικώς, οικονομικώς και κοινωνικώς, εμφανώς πλέον αποδομείται. Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία αποτελεί καθοριστική καμπή και απαρχή, αν όχι επικύρωση, αυτής της ιστορικής αλλαγής στον τρόπο διάρθρωσης του κόσμου. Μέχρι την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, φαινόταν πως υπήρχε μια αναπτυσσόμενη συνεργασία της με την μέχρι τότε Δύση, με αμοιβαία οφέλη (ο όρος Δύση δεν είναι σαφώς ορισμένος, ας πούμε λοιπόν αυτήν που θεωρούσαμε ως τέτοια). Μετά την διάλυση της ΕΣΣΔ, που δικαιολογούσε τον διαχωρισμό της και την αντιπαλότητά της με την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, αρκετές χώρες του πρώην «ανατολικού μπλόκ» ενετάχθησαν στην Ευρώπη, ως ελεύθερα δημοκρατικά κράτη.

Ουκρανία: Ο πόλεμος που χάνεται. Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία έγινε η απαρχή ενός πολέμου ο οποίος φαινόταν από την αρχή ότι θα είναι μακρύς. Η συστράτευση της Δύσης στο πλευρό της Ουκρανίας είχε έναν βασικό στόχο. Την προστασία της εδαφικής ακεραιότητας της Ουκρανίας και κυρίως του δικαιώματος μιας ανεξάρτητης χώρας στην καρδιά της Ευρώπης να αποφασίζει ελευθέρα για τις τύχες της. Ο πόλεμος αυτός εξελίχθηκε σε έναν αγώνα της Δύσης για να αποκρουστεί ένας επικίνδυνος ιστορικός αναθεωρητισμός, σε έναν αγώνα της δημοκρατίας εναντίον του αυταρχισμού, της φιλελεύθερης κοινωνίας απέναντι στον σκοταδιστικό οπισθοδρομισμό. Στο πλευρό της Ουκρανίας βρέθηκαν όχι μόνο οι κυβερνήσεις αλλά και οι λαοί της Ευρώπης που έχουν πληρώσει ακριβά το τίμημα ιστορικών τυχοδιωκτισμών στην διάρκεια του 20 αιώνα. Όμως η μάχη της Ουκρανίας εξελίσσεται εντελώς διαφορετικά. Οι ΗΠΑ και οι στενοί σύμμαχοι τους στην Ευρώπη, Βρετανία, Βαλτικές χώρες, Πολωνία θεωρούν ότι μπορεί στις στέπες της Ουκρανίας να παρ

Φιλορώσοι αυτονομιστές στο Ντονέτσκ ετοιμάζονται να βάλουν κατά ουκρανικών θέσεων. Η επαρχία Λουγκάνσκ έχει περάσει ήδη υπό τον έλεγχο των Ρώσων και αν συμβεί το ίδιο και στη γειτονική επαρχία Ντονέτσκ, τότε ολόκληρο το Ντονμπάς, η βιομηχανική καρδιά της Ουκρανίας, θα βρίσκεται στα χέρια τους. Φωτ. A.P. Photo / Alexei Alexandrov Πόλεμος στην Ουκρανία:  'Ερχεται η ώρα των κρίσιμων αποφάσεων. Μέχρι πρόσφατα, η πεποίθηση ότι η Ρωσία θα τιμωρούνταν αργά ή γρήγορα, και μάλλον γρήγορα,με μια ταπεινωτική ήττα για την εισβολή της στην Ουκρανία ήταν ευρέως διαδομένη στο Κίεβο, στην Ουάσιγκτον και στο Λονδίνο. Πέτρος Παπακωνσταντίνου 05.06.2022 Μέχρι πρόσφατα, η πεποίθηση ότι η Ρωσία θα τιμωρούνταν αργά ή γρήγορα, και μάλλον γρήγορα, με μια ταπεινωτική ήττα για την εισβολή της στην Ουκρανία ήταν ευρέως διαδομένη στο Κίεβο, στην Ουάσιγκτον και στο Λονδίνο. Η απώθηση των εισβολέων από τα περίχωρα του Κιέβου και του Χάρκοβο, των δύο μεγαλύτερων ουκρανικών πόλεων, είχε δη

  «Γιατί να θέλουν οι στρατηγοί του Πενταγώνου να τελειώσει ένας τόσο βολικός πόλεμος»; Le Monde Diplomatique Τον περασμένο Φεβρουάριο, λίγες ημέρες πριν από τη ρωσική εισβολή, ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν ειδοποίησε τους Αμερικανούς να φύγουν από την Ουκρανία εντός σαράντα οκτώ ωρών. Έκτοτε, οι Ηνωμένες Πολιτείες επέστρεψαν στη χώρα, αλλά με διαφορετικό τρόπο. Χωρίς να διακινδυνεύσουν ούτε μία ζωή στρατιώτη, εκμεταλλεύονται τις διαδοχικές καταστροφές που προκάλεσε ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν για να συσσωρεύσουν στρατηγικές νίκες: μια μακροπρόθεσμα αποδυναμωμένη Ρωσία, μια Κίνα σε αμηχανία από τις αποτυχίες της γειτονικής της χώρας, ένα ΝΑΤΟ που ενισχύεται από την επικείμενη προσχώρηση της Σουηδίας και της Φινλανδίας, μια συγκομιδή συμβολαίων για τους Αμερικανούς εξαγωγείς σιτηρών, όπλων και φυσικού αερίου, με δυτικά μέσα ενημέρωσης που επαναλαμβάνουν εν χορώ την προπαγάνδα του Πενταγώνου. Για ποιο λόγο οι Αμερικανοί στρατηγοί θα ήθελαν να τελειώσει ένας τόσο βολικός πόλεμος;

ΗΠΑ vs. Τουρκίας: Φαύλος κύκλος… ρητορική υποκρισία και πραγματικότητα. Παραβιάζει κανείς ανοιχτές θύρες όταν διαπιστώνει μέγιστη υποκρισία στην αμερικανική εξωτερική πολιτική. Εξαντλώντας το διακηρυκτικό τους οπλοστάσιο στρέφονται εναντίον της Ρωσίας και της Κίνας, ενώ η στάση τους απέναντι στην ίδια και χειρότερη Τουρκία είναι εντελώς διαφορετική. Παρότι η ερμηνεία του «φαινομένου» είναι μάλλον απλή, κάποιες παράμετροι παρουσιάζουν ενδιαφέρον. Του Ζαχαρία Μίχα * ( Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας – ΙΑΑΑ / ISDA ) Εάν κανείς επιχειρήσει να βαθμολογήσει Ρωσία, Κίνα και Τουρκία με βάση τη στάση τους απέναντι στις περιώνυμες δυτικές αρχές και αξίες, είναι πιθανόν η Μόσχα και το Πεκίνο να λάβουν υψηλότερη βαθμολογία από την Άγκυρα. Ή τουλάχιστον υπάρχουν σοβαρά επιχειρήματα τα οποία αμφισβητούν βάσιμα την επίδοση της «συμμάχου Τουρκίας». Ασχέτως των γεωστρατηγικών επιχειρημάτων που μπορούν να εξηγήσουν τις επεκτατικές διαθέσεις και την

  Ο πραγματικός λόγος του πολέμου μεταξύ ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και Ρωσίας στην Ουκρανία- Η άποψη ενός Γάλλου αξιωματικού. General Dom. Delawarde, Reseau International                                      Μετάφραση : Μιχαήλ Στυλιανού Εδώ είναι ένα κείμενο που πρέπει να διαβαστεί, ακόμη και να ξαναδιαβαστεί για εκείνους που έχουν το χρόνο. Από την αρχή της ρωσικής επέμβασης στην Ουκρανία, έχουν προταθεί πολλοί λόγοι για να εξηγηθεί αυτή η σύγκρουση, αλλά κανένας από αυτούς δεν βρίσκεται πραγματικά στην ρίζα του προβλήματος. Το παρακάτω κείμενο δείχνει πόσο κολοσσιαίο είναι το διακύβευμα και η μικρή Ουκρανία είναι εδώ μόνο ένα επεισόδιο αυτής της τιτανικής αντιπαράθεσης που ξεκίνησε πολύ πριν από τις 24 Φεβρουαρίου. Πρόκειται για έναν πραγματικό υπαρξιακό αγώνα, όχι μόνο για τη Ρωσία, όπως διαβάζουμε εδώ και εκεί, αλλά και κυρίως για τις Ηνωμένες Πολιτείες των οποίων ο πλούτος και η εξουσία προέρχονται αποκλειστικά από την απάτη του δολαρίου που τους επιτρέπει να έχουν τα πάντα δωρεάν. Γι