IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Σαντιάγκο Αλμπα Ρίκο: «Ο καπιταλισμός επιβιώνει, ή ακόμα και ενισχύεται, με τις ανθρώπινες συμφορές». Η υπεροχή του... καπιταλισμού Ο Σαντιάγκο Αλμπα Ρίκο είναι ισπανός φιλόσοφος, συγγραφέας και δοκιμιογράφος. Το ακόλουθο κείμενό του είναι ένα κριτικό σχόλιο για τη σημερινή παγκόσμια οικονομική κρίση. Ας δούμε πρώτα απ' όλα τι δεν είναι καπιταλιστική κρίση. *Το ότι 950 εκατομμύρια άνθρωποι υποφέρουν από πείνα αυτό δεν είναι καπιταλιστική κρίση. *Το ότι υπάρχουν 4,75 δισεκατομμύρια φτωχοί σε όλο τον κόσμο, αυτό δεν είναι καπιταλιστική κρίση. *Το ότι υπάρχουν ένα δισεκατομμύριο άνεργοι σε όλο τον κόσμο, αυτό δεν είναι καπιταλιστική κρίση. *Το ότι πάνω από το 50% του παγκόσμιου οικονομικά ενεργού πληθυσμού εργάζεται σε επισφαλείς συνθήκες, αυτό δεν είναι καπιταλιστική κρίση. *Το ότι 45% του παγκόσμιου πληθυσμού δεν έχει πρόσβαση σε νερό, αυτό δεν είναι καπιταλιστική κρίση. *Το ότι 3 δισεκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση στις πιο στοιχειώδεις υπηρεσίες υγείας, αυτό δεν είναι κα

Σιώπα Ταλάτ, σώπα και κοίτα να το απολαύσεις Ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ παραπονιέται ότι "δεν υπάρχει δίκαιο και δικαιοσύνη σ' αυτό τον κόσμο". Φυσικά δεν υπάρχει. Τώρα το κατάλαβε; Αν υπήρχε δίκαιο και δικαιοσύνη στον κόσμο, μήπως θα μπορούσαν να βρίσκονται 40 χιλιάδες τουρκικού στρατού σε αυτό το νησί για 35 χρόνια; Θα μπορούσε να έμενε κλειστό τόσα χρόνια το Βαρώσι σαν πόλη φάντασμα; Αν υπήρχε δίκαιο και δικαιοσύνη θα μπορούσε να μεταφερθεί τόσος πληθυσμός στο νησί από την Τουρκία; Πες μας Ταλάτ. Θα μπορούσε να μεταφερθεί; Αν υπήρχε δίκαιο και δικαιοσύνη, θα μπορούσαμε να δώσουμε σε άλλους τα εδάφη που κατακτήσαμε με τη βία εκδίδοντας πλαστούς τίτλους ιδιοκτησίας; Θα μπορούσαμε να δίδαμε την ιθαγένεια στον Γκάρι Ρομπ που δραπέτευσε από την Αγγλία και ήρθε στην Κύπρο ενώ δικαζόταν για υπόθεση ναρκωτικών και να του προσφέραμε και ελληνοκυπριακή γη για να ανεγείρει οικοδομές; Αν υπήρχε δίκαιο και δικαιοσύνη, θα επιβραβεύονταν αντί να τιμωρηθούν εκείνοι που δολοφόνησαν το Σολωμού

Κύκλωμα μίζας 30% σε γιατρούς! Οι ελληνικές αρχές στα ίχνη γιγαντιαίας διαφθοράς -με αδίστακτους πωλητές και «διστακτικούς» διώκτες- στα κρατικά νοσοκομεία H Depui είναι μια εταιρεία που εδρεύει στη Βαρσοβία της πολιτείας Ιντιάνα στις ΗΠΑ . Είναι θυγατρική της Johnson & Johnson και το 2007 υποχρεώθηκε να καταβάλει 84.796.000 δολάρια ως πρόστιμο, γιατί «λάδωνε» ώστε να προωθεί τα ορθοπεδικά της υλικά στις ΗΠΑ, από την 1η Ιανουαρίου του 2002 έως τις 31 Δεκεμβρίου του 2006. Από τις αρχές του 2009, η Depui απασχολεί και τον αντεισαγγελέα εφετών κ. Κυριάκο Καρούτσο γιατί υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι η Depui «λάδωνε» γιατρούς και στην Ελλάδα . Βρισκόμαστε ενώπιον μιας υπόθεσης με συστατικά «θρίλερ» και με πρωταγωνιστές διεφθαρμένους γιατρούς και αδίστακτους πωλητές, «διστακτικούς» διώκτες και βέβαια πολιτικούς και διοικητικούς «προστάτες» του «συστήματος διαφθοράς». Κάπου στη μέση βρίσκεται μία οικογένεια από τις παλαιότερες ελληνικές οικογένειες «εταιρειών προώθησης ιατροτεχνικ

Η πολιτική αλογία πηγάζει από το σχολείο Ποια είναι η πρώτη (υπ’ αριθμόν ένα) αιτία κακοδαιμονίας της χώρας σήμερα; Ανεπιφύλακτα θα ψήφιζα: η αλογία, η έκλειψη της λογικής, ο παραλογισμός. Σαν σε κυνήγι μαγισσών κυνηγάμε σκάνδαλα πολιτικών. Σκάνδαλα σε ατέρμονη αλληλουχία. Δεν μας ενδιαφέρει η ολοφάνερη κοινή αιτία όλων των σκανδάλων, δεν προσπαθούμε να εξαλείψουμε την αιτία ώστε να λείψουν τα σκάνδαλα. Το κυνήγι των σκανδάλων έχει αυτονομηθεί καθεαυτό, είναι αυτοσκοπός – χρειαζόμαστε το κυνήγι, όχι την εξάλειψη των σκανδάλων. Κι αυτό, επειδή η παρανοϊκή φενάκη, που τη λογαριάζουμε σαν πολιτικό βίο, λειτουργεί στη βάση της πρόκλησης και της διαχείρισης εντυπώσεων – δεν έχει σχέση ούτε με πραγματικά προβλήματα ούτε με πραγματική προσπάθεια λύσης προβλημάτων. Καίρια πτυχή αυτού του παιχνιδιού των εντυπώσεων είναι το κυνήγι των σκανδάλων. Αυτό ρίχνει κυβερνήσεις, το κυνήγι - παιχνίδι των εντυπώσεων, όχι η πραγματικότητα του διεφθαρμένου κομματικού παρακράτους, των ανίκανων κυβερνήσεων, τ

Σκίτσο του Roger Mac Phail Κατεδάφιση Η ολοκληρωτική εκμηδένιση των προσχημάτων στην πολιτική σκηνή αρχίζει να προσλαμβάνει διαστάσεις φυσικής καταστροφής· αναδύεται δηλαδή κάτι το μοιραίο. ΕΞΑΛΛΟΥ ,ορισμένες ιστορίες παραμένουν διδακτικές. Ο σεισμός που έπληξε το Σαν Φραντσίσκο πριν από 103 χρόνια, σκοτώνοντας περίπου 6.000 ανθρώπους, προκάλεσε μια πυρκαγιά, η οποία μεταδόθηκε αστραπιαία, καταβροχθίζοντας τα δύο τρίτα της πόλης και ανεβάζοντας τον αριθμό των αστέγων σε 250.000. Η φωτιά μαινόταν για τρία μερόνυχτα κάτω από έναν πορφυρό ουρανό και με τον άνεμο να σφυρίζει ανάμεσα στα ερείπια, ενώ ακόμη και οι αισιόδοξοι συνειδητοποίησαν ότι θα έφτανε ώς τις ακτές του Ειρηνικού, σαρώνοντας τα πάντα. Το βράδυ της δεύτερης ημέρας, ο δήμαρχος, κάποιος Γιουτζίν Σμιτ, αμφιλεγόμενο πρόσωπο, πήρε ωστόσο την εξαιρετικά τολμηρή, σχεδόν ακραία απόφαση να ανοίξει μιαν αντιπυρική ζώνη επτά χιλιομέτρων κατά μήκος της λεωφόρου Βαν Νεςς, κατεδαφίζοντας αμέτρητες άθικτες κατοικίες εκατέρωθεν της λ