IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

(...) Οχι, δεν πρέπει να ψηφίσουμε με «ψυχρή λογική», αλλά με έλλογη οργή για την κατάντια της χώρας μας. Ελλογη οργή για τους ιδιοτελείς πολιτικάντηδες των κομμάτων της φαυλότητας που πρόδωσαν τον όρκο τους. Ελλογη οργή και για τον εαυτό μας που αφέθηκε στη σαγήνη των δημαγωγών και απέρριψε την ιδιότητα του πολίτη χάριν αυτής του πελάτη. Η καταψήφιση των κομμάτων του Βουλγαράκη και του Τσοχατζόπουλου θα είναι μια μικρή προσπάθεια ανάκτησης του αυτοσεβασμού μας. Φυσικά παίρνουμε ρίσκο. Η αβεβαιότητα είναι μεγάλη. Αν δεν αναδεχθούμε όμως τους κινδύνους ασκώντας στοχαστικά το εκλογικό μας δικαίωμα, δεν θα δημιουργήσουμε το καινούργιο. Η δημιουργία προϋποθέτει τη διακινδύνευση. Δίχως «παρέκκλιση» δεν υπάρχει εξέλιξη, δίχως «αταξία» δεν παράγεται νέα τάξη. (...) « Πρέπει να επαινείται όποιος οργίζεται για τα πράγματα που πρέπει, με αυτούς που πρέπει, όπως πρέπει, όταν πρέπει, και για όσο πρέπει.» Αριστοτέλης, Ηθικά Νικομάχεια (1125b-1126a) Οσο οι εκλογές πλησι

Μία εβδομάδα πριν από τις κάλπες, η ελπίδα των δύο κομμάτων εξουσίας για συσπείρωση της τελευταίας στιγμής δεν επιβεβαιώνεται. Εάν η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ συγκεντρώσουν αθροιστικά κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ο σχηματισμός συμμαχικής κυβέρνησης θα καταστεί μονόδρομος. Η τρόικα θα ασκήσει ασφυκτικές πιέσεις στους ηγέτες γαλάζιων και πράσινων για να συμφωνήσουν. Το σενάριο αυτό, όμως, δεν είναι χωρίς εμπόδια. Ο Σαμαράς διεκδικεί ρητορικά την αυτοδυναμία και απειλεί εμμέσως με νέες εκλογές για να την κατακτήσει. Το χαρτί αυτό, ωστόσο, μπορεί να το παίξει εάν αποσπάσει 35%-36%. Οχι όταν το ποσοστό του απέχει πολύ από τον στόχο κι όταν, μάλιστα, η εκλογική επιρροή του έχει καθοδική τάση. Ο πραγματικός στόχος του είναι να γίνει πρωθυπουργός. Δεδομένου ότι το κριτήριο κυβερνητικών συμπράξεων είναι η στάση έναντι του Μνημονίου, ο δυνάμει μόνος εταίρος είναι το ΠΑΣΟΚ. Η απαίτηση Σαμαρά, όμως, να γίνει πρωθυπουργός προσκρούει σε αντιστάσεις. Οι πολίτες που θα ψηφίσουν το

(...) Υπάρχει πλέον ένα ανοιχτό ραντεβού με την Ιστορία. Αν δεν εμφανιστεί κανείς στο συγκεκριμένο ραντεβού, τότε η πολιτική τάξη θα επιβεβαιώσει τις υποψίες πως είναι η χειρότερη που γνώρισε ο τόπος εδώ και πολλές δεκαετίες και θα βάλει μεγαλοπρεπώς τη σφραγίδα της στην αναπότρεπτη βύθιση της χώρας στην ανυποληψία και την υπανάπτυξη (με ή χωρίς ευρώ). Και αυτό πρέπει να το καταλάβουν καλά σε όλα τα κόμματα . (...) Η ολέθρια ελληνική κρίση παρείχε την ιστορική ευκαιρία στο Βερολίνο και στην Ουάσιγκτον να «κεντήσουν» επιμελώς την πανούργα «θεωρία του ντόμινο». Η κρίση του αμερικανικού και ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος, που μεταλλάχθηκε σε θύελλα χρεών προκαλώντας συνθήκες χρεοκοπίας των ασθενών οικονομιών της Ευρωζώνης, κατέστησε σαφές πως οι κίνδυνοι είναι τόσο μεγάλοι που θα μπορούσαν να προκαλέσουν την τέλεια παγκόσμια συστημική καταιγίδα. Και αφού το πρώτο ελληνικό ντόμινο έπεσε, οι επικεφαλής των μεγαλύτερων επενδυτικών κεφαλαίων του κόσμου και οι παγ

Συνηθίζεται στη διάρκεια προεκλογικών περιόδων να λέγονται περισσότερα ψέματα και μισές αλήθειες, από όσα συνήθως διηγούνται πολιτικοί και παρατρεχάμενοι. Η κατάσταση γίνεται αφόρητη τώρα που τόσο περίπλοκα και δύσκολα πράγματα συμβαίνουν. Δυστυχώς, παρά την προσοχή που αποδίδουμε στα χρηματικά πράγματα, οι γνώσεις μας, από τους πολιτικούς μέχρι και τους επιχειρηματίες, για τους μηχανισμούς του χρήματος και, επομένως, τους κανόνες της οικονομίας είναι ελλιπείς. Ας δούμε μερικά παραδείγματα. Σε τι οφείλεται η ύφεση; Στην καθίζηση της καταναλωτικής ζήτησης, σπεύδουμε να απαντήσουμε. Η οποία οφείλεται στη μεγάλη μείωση των αμοιβών και στην ανεργία. Δυστυχώς τα πράγματα είναι λίγο πιο περίπλοκα. Σκεφτείτε το ακόλουθο: ακόμη και αν οι μισθοί όσων Ελλήνων έχουν εξαρτημένη σχέση εργασίας παραμείνουν, έστω «διά νόμου», στα σημερινά τους επίπεδα, το ΑΕΠ μας θα μπορούσε να αυξηθεί λιγότερο ή περισσότερο εντυπωσιακά σε όλες τις παρακάτω περιπτώσεις. Περισσότερος και καλ

Γιάννης Κουνέλης Με την ψυχραιμία που επιφέρει η απόσταση, ο Γιώργος Πρεβελάκης, καθηγητής Γεωπολιτικής στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης, έχει αρθρογραφήσει στον ελληνικό Τύπο για την επικοινωνιακή χρεοκοπία που επιδεινώνει την οικονομική χρεοκοπία, καθώς και για τις ευθύνες του πνευματικού κόσμου της χώρας για το σημερινό κατάντημα. « Διαθέτουμε τεράστιο συμβολικό κεφάλαιο, το οποίο δεν μπορεί να αξιοποιηθεί από τη μία μέρα στην άλλη. Εμείς ακόμη και το rebranding πάμε να το κάνουμε με τρόπο ρηχό και επιπόλαιο »  λέει στην «Κ». « Σήμερα βιώνουμε τις συνέπειες τριάντα χρόνων ανοησίας και λαθών. Είναι εξαιρετικά λυπηρό, αν σκεφθεί κανείς ότι οικονομικά έχουμε τεράστιες δυνατότητες. Θα μπορούσαμε να ανήκουμε στις πιο ανεπτυγμένες και ισχυρές χώρες στην Ευρώπη. Διαθέτουμε ανθρώπινο δυναμικό που μπορεί να λειτουργήσει σε παγκόσμια κλίμακα. Εχουμε τη ναυτιλία, το σπουδαίο και ανεκμετάλλευτο κεφάλαιο του απόδημου ελληνισμού, τον πολιτισμό, τον τουρισμό, τη φύση.