IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Ο Τούρκος πρόεδρος Tayyip Erdogan συνηθίζει στις ομιλίες του να είναι χειμαρρώδης. Και μολονότι αυτές συνήθως χρωματίζονται από τις εκάστοτε ανάγκες απεύθυνσης στο εγχώριο ακροατήριο, η προσεκτική μελέτη τους είναι χρήσιμη και για την εξαγωγή συμπερασμάτων εκτός συνόρων. Επαληθεύτηκε αυτό και την Τρίτη. Έτσι, οι μύδροι του ηγέτη της Τουρκίας για την "ασέβεια” της "ελληνοκυπριακής διοίκησης” να εμφανίζεται στις ευρωπαϊκές συνόδους με σημαία που απεικονίζει το σύνολο του νησιού, μολονότι στον Βορρά υπάρχει η "ΤΔΒΚ”, δείχνει σαφώς και τον διαπραγματευτικό ορίζοντα της τουρκικής πλευράς στην διαδικασία συνομιλιών που σκόνταψε στο Mont Pelerin και καταβάλλονται διεθνείς προσπάθειες να αναβιώσει συντόμως. Για τον Ερντογάν και την τουρκική πλευρά, στην Κύπρο υφίστανται ήδη δύο κράτη, δύο σημαίες, δύο κυριαρχίες. Ζητούμενο, συνεπώς, δεν είναι η εσωτερική μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας σε ομοσπονδιακή κατεύθυνση, αλλά η κατάλυσή της – με τη δημιουργία ενός ν

 Έχουν ξεφύγει ΤΕΛΕΙΩΣ! Συνεχίζεται το τoυρκικό παραλήρημα με τον ηγέτη της τουρκικής αντιπολίτευσης να παίρνει... την σκυτάλη από τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.   Από τη μία ο Ερντογάν ζητάει επαναδιαπραγμάτευση της Συνθήκης της Λωζάνης και αξιώνει η Κύπρος να αλλάξει σημαία και από την άλλη ο ηγέτης της τουρκικής αντιπολίτευσης ζητά η Τουρκία να πάρει 18 ελληνικά νησιά στο Αιγαίο γιατί, όπως είπε «της ανήκουν». Μετά τις δηλώσεις του τούρκου προέδρου πως η Κύπρος δεν έχει το δικαίωμα να χρησιμοποιεί στη σημαία της τον χάρτη ολόκληρου του νησιού ,  έρχεται    ο αρχηγός του Ρεπουπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP),Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου,   να επικρίνει     την τουρκική κυβέρνηση ότι ξεπουλά την Κύπρο, ενώ διερωτήθηκε εάν (και πότε) η Τουρκία θα πάρει πίσω 18 νησιά από την Ελλάδα . Διαβάστε επίσης: Ερντογάν: Η Κύπρος χωρίς να ντρέπεται συμμετέχει σε Συνόδους της ΕΕ με σημαία που περιλαμβάνει όλη τη χώρα Το ΥΠΕΞ για τις δηλώσεις Ερντογάν κατά Κύπρου για τη σημαία: Αυθαίρετοι οι σ

     Το 1980 το ποσοστό της πρωτογενούς παραγωγής στο ΑΕΠ ήταν 25% και της μεταποίησης 15%. Το 1983 τα ποσοστά έγιναν 19% και 14% αντίστοιχα. Το 1987, 11% και 15% αντίστοιχα. Εκεί παρέμειναν μέχρι το 2000. Μετά σιγά-σιγά άλλαξαν και σήμερα είναι πρωτογενής 3% και μεταποίηση 6%. Δηλαδή, τ η δεκαετία 1981-1990 σημειώθηκε ραγδαία πτώση του ΑΕΠ της γεωργίας με μέσο ετήσιο ρυθμό -7,8%, τάση που αναστράφηκε μερικά την περίοδο 1991-1999, οπότε σημειώθηκε μέση ετήσια αύξηση 2,6%. Συνολικά όμως, για τη 19ετία ‘80-’99, η μέση ετήσια μεταβολή του ΑΕΠ του πρωτογενούς τομέα κινήθηκε στα επίπεδα του -3,0%, καθορίζοντας την πτωτική τάση του τομέα. Λένε πολλοί σήμερα: E και; Και τι έγινε; Διαβάστε χαρακτηριστικά από μια ομιλία του υπουργού Γεωργίας Στέφανου Τζουμάκα στο ΙΣΤΑΜΕ το 1998 : Έλεγε ο Τζουμάκας:  «Φέτος ο προϋπολογισμός είναι 15 τρισεκατομμύρια. Απ' αυτά έχουμε τα δέκα. Τα δέκα θα τα διαθέσουμε ως εξής: τρία τρισεκατομμύρια για χρεολύσια από τα προη­γούμενα δάν

'' (...) Η Κουβανέζικη Επανάσταση ολοκλήρωσε τα εθνικοαπελευθερωτικά της προτάγματα. Στα σοσιαλιστικά της, όμως, εν πολλοίς την καθήλωσε ο βοναπαρτισμός της. Οπως τη Γαλλική και τη Ρωσική Επανάσταση. Η αφαίρεση του παιγνιόχαρτου της ελευθερίας και του παιγνιόχαρτου της δημοκρατίας από την επαναστατική τράπουλα άφησε τις επαναστάσεις, αστικές και σοσιαλιστικές, ημιτελείς και ατελείς. Θεωρητικές δικαιολογίες και ιδεολογικές εξηγήσεις υπήρξαν πολλές. Η ζωή όμως απέδειξε ότι ο σοσιαλισμός χωρίς δημοκρατία όχι μόνον δεν ανελίσσεται ποτέ σε κομμουνισμό, αλλά ότι ασφαλώς εκπίπτει σε παρεκβατικά πολιτεύματα, τα οποία χαρακτηρίζονται από τις διαβαθμίσεις αυταρχισμού, γραφειοκρατίας, ακόμα και τυραννίας (όπως στις περιπτώσεις Πολ Ποτ, Χότζα ή Τσαουσέσκου). Οταν η ΕΣΣΔ άρχισε να καταρρέει, ο αποξενωμένος από την τάχα εργατική εξουσία λαός δεν κούνησε το δαχτυλάκι του για να υπερασπισθεί τον «σοσιαλισμό» της νομενκλατούρας. Αντιθέτως, στην Κούβα η λαϊκή υποστήριξη στην Επανάσταση υπή