IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Μετά από μια «Φουκοσίμα» στη δική μας γειτονιά, η επετειακή ημερομηνία θα μνημονεύεται σε όλα τα σχολεία της Κύπρου χωρίς επιφυλάξεις ή αντιρρήσεις… Δεν ξέρουμε αν μπορούν πια να εκφραστούν οι αντιδράσεις των κατοίκων στην ευρύτερη περιοχή του Ακκουγιού όπου το εργοτάξιο για την κατασκευή του σταθμού πυρηνικής ενέργειας επανενεργοποιείται. Δεν μιλούμε γι΄αυτούς που δελεάστηκαν στην προοπτική μιας πιθανής εργοδότησης, δικής τους ή των παιδιών τους, και δεν πήραν μέρος στις μαζικές εκδηλώσεις ενάντια στη δημιουργία του σταθμού δίπλα στις πόλεις και τα χωριά τους. Αρκετοί επηρεάστηκαν από μια άνευ προηγουμένου διαφήμιση της όλης επένδυσης. Οι εκπρόσωποι τόσο του τουρκικού κράτους όσο και της ρωσικής κατασκευάστριας εταιρείας Rosatom οργώνουν την περιοχή και με ενημερωτικές ομιλίες, προβολές, αφίσες και κάθε μορφής διαφημιστικό υλικό προπαγανδίζουν το μεγαλεπήβολο έργο και τα (δήθεν) πολλαπλά οφέλη των κατοίκων στην περιοχή της άμεσης «ραδιενεργού ομπρέλας» του στα

Σκίτσο του Π.ΜΑΡΑΓΚΟΥ Τι πραγματικά κρύβεται πίσω από την απαίτηση των δανειστών για το πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ. Το «γύρισμα» του χρέους και πώς η πολιτική παρεμβάλλεται στους τεχνοκράτες.    Όποια και να ήταν αρχικά τα κίνητρα της Τρόικας, ελάχιστοι αμφιβάλλουν πια πως έχουν καταλήξει σε μια προσπάθεια να περισώσουν ό,τι μπορούν προς όφελος των πιστωτών. Συνεχίζοντας ανυποχώρητοι οι Ευρωπαίοι να απαιτούν από τη χώρα μας υπερβολικά ετήσια πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ ετησίως, η απορία είναι εύλογη:  γιατί επιμένουν ειδικά σε αυτό το νούμερο; Κάνοντας απλές αριθμητικές πράξεις Η Ελλάδα μέσω της δανειακής σύμβασης δανείζεται με μεσοσταθμικό επιτόκιο περίπου 2%. Αν το πολλαπλασιάσουμε με το 180% χρέος προς ΑΕΠ, μας κάνει 3,5%. Αυτό σημαίνει πως αν επιτευχθεί ο στόχος του ετήσιου πλεονάσματος, ακόμα και αν το ΑΕΠ παραμείνει αμετάβλητο, ο λόγος του δημόσιου χρέους προς το ΑΕΠ παραμένει σταθερός. Γιατί είναι τόσο σημαντικό για τους πιστωτές να μένει

Για τον Χριστόφορο Κολόμβο που αναζητούσε συντομότερη διαδρομή για την Ινδία αλλά τελικά ανακάλυψε την Αμερική λέγεται ότι όταν ξεκίνησε δεν ήξερε πού πήγαινε και όταν έφθασε δεν κατάλαβε πού έχει φθάσει. Κάπως έτσι μοιάζει και η δίχρονη διαπραγμάτευση για το Brexit που ξεκινά σήμερα η πρωθυπουργός της Βρετανίας Μέι, καθώς η αβεβαιότητα σκιάζει και τις δύο πλευρές και το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ε.Ε. των «27». Αβεβαιότητα όχι τόσο για το αν το διαζύγιο ανάμεσα στις δύο πλευρές θα είναι βελούδινο-συναινετικό ή σκληρή πλήρης ρήξη, αλλά για σοβαρότερους εκατέρωθεν υπαρξιακούς λόγους: Στις 29 Μαρτίου του 2019 μια προθεσμία που μπορεί να παραταθεί αν συμφωνούν και οι δύο πλευρές ουδείς μπορεί σήμερα να εγγυηθεί ότι θα υπέχουν το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ε.Ε. των «27» στη σημερινή τους σύνθεση και θεσμική πλαισίωση. Είναι πολύ δύσκολο να φαντασθούμε το Brexit σαν μια κλειστή διαπραγμάτευση ανάμεσα σε δύο ομάδες, με επικεφαλής αντίστοιχα τον Βρετανό Ντέιβις και τον Γάλλο πρώην επί

  Δύο μήνες μετά την ανάρρηση του Donald Trump στην εξουσία η Τουρκία εξακολουθεί να τρέφει ελπίδες μιας ουσιαστικής αναβάθμισης των σχέσεών της με την Αμερική: η επίσκεψη σήμερα Πέμπτη του υπουργού Εξωτερικών Rix Tillerson στην Άγκυρα θα φέρει αντιμέτωπες τις προσδοκίες με την πραγματικότητα. Από τουρκικής πλευράς δύο θέματα στέκουν στην κορυφή της ατζέντας: το πρώτο είναι αν η επικείμενη επιχείρηση εναντίον της Ράκα, οιονεί πρωτεύουσας των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους στη Συρία, θα συμπεριλάβει τον τουρκικό στρατό ή τους πολιτοφύλακες της κουρδικής οργάνωσης PYD και των συμμάχων της. Το δεύτερο είναι το τουρκικό αίτημα έκδοσης του εγκατεστημένου στην Πενσιλβάνια και φερόμενου ως εγκεφάλου της απόπειρας πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου ιεροκήρυκα Fethullah Gülen. Ωστόσο, το θέμα του Gülen έχει στην πραγματικότητα "καεί” μετά τις καταγγελίες του άλλοτε διευθυντή της CIA και γνωστούς νεοσυντηρητικού James Woolsey ότι ο ήδη παραιτηθείς πρώτος Σύμβουλος Εθνικής Ασ

Ακόμη μια φορά, ο Διοικητής της Τράπεζας Ελλάδος επανέρχεται στο οδυνηρό ζήτημα της απόδοσης ευθυνών για την παρατεινόμενη ελληνική κρίση. Ωστόσο, κατά πόσο αρμόζει στο σπίτι του κρεμασμένου να γίνεται λόγος για σχοινί;  Ποιος δεν γνωρίζει πλέον ότι με τα τρία Μνημόνια από το 2010 μέχρι σήμερα, η ελληνική οικονομία αντί να σταθεροποιηθεί, έχει ακαταμάχητα καταρρεύσει και με τους πιο αδύναμους να υποβάλλονται στο βαρύτερο κόστος .  Από την αρχή των προγραμμάτων διάσωσης (2010) και μέχρι σήμερα, δεν διασώζεται η οικονομία στην χώρα μας, αλλά μονομερώς οι πιστωτές της, με τίμημα την παράταση της ύφεσης και την διατήρηση της ανεργίας σε ασύγκριτα υψηλότερα επίπεδα από ό,τι στις ομοιοπαθείς χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας. Ο ίδιος επαναφέρει το αγωνιώδες ερώτημα που άλλοι έχουν θέσει πριν από αυτόν:  Γιατί άραγε η Ελλάδα παραμένει στην ύφεση, ενώ οι άλλες χώρες της περιφέρειας έχουν ήδη εξέλθει από τα προγράμματα στήριξης και μάλιστα εμφανίζουν θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης;  Οπωσ