Αναρτήσεις

Η Αμερική βυθίζεται ακόμη περισσότερο στο χρέος.

Εικόνα
Πόσο χρέος μπορεί να αντέξει η κυβέρνηση των ΗΠΑ; Κανείς δεν γνωρίζει στα σίγουρα, αλλά αυτή τη στιγμή έχει ξεπεράσει τα όρια, όπως ποτέ άλλοτε - ή τουλάχιστον περισσότερο από την εποχή του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου. Στην πρόσφατη έκθεση Fiscal Monitor, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο προσφέρει συμβουλές για τα ανεπτυγμένα έθνη του κόσμου: Χρησιμοποιήστε αυτήν την περίοδο οικονομικής ανάπτυξης για να αποπληρώσετε μέρος των χρεών σας. Πάνω κάτω όλοι επιδιώκουν να σημειώσουν κάποια πρόοδο, με μία αξιοσημείωτη εξαίρεση: την Αμερική. Χάρη στις φορολογικές περικοπές και τα σχέδια για τις δαπάνες που πέρασε το Κογκρέσο υπό τον Πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, το χρέος της κυβέρνησης των ΗΠΑ προβλέπεται τώρα να φτάσει το 96,2% του ΑΕΠ μέχρι το 2028. Πρόκειται για ένα ποσοστό 7% υψηλότερο από τις εκτιμήσεις του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κογκρέσου για την επόμενη δεκαετία, συγκριτικά με τις προβλέψεις ένα χρόνο νωρίτερα και σχεδόν τόσο υψηλό όσο το 1946, όταν η κυβέρνηση δανείζονταν τ

Η σύγκρουση που θα έρθει ανάμεσα στην Κίνα και την Ινδία

Εικόνα
Η Κίνα θέλει να επεκτείνει την επιρροή της στη Νότια Ασία  -παντού στη Νότια Ασία, σε γη, ουρανό και θάλασσα. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο το Πεκίνο δαπανά δισεκατομμύρια δολάρια για την κατασκευή μεγάλων αυτοκινητοδρόμων όπως ο CPEC και καταλαμβάνει τα λιμάνια της Σρι Λάνκα και του Πακιστάν. Το πρόβλημα είναι ότι το σχέδιο του Πεκίνου έχει υποτιμήσει εσφαλμένα την Ινδία –ένας λάθος υπολογισμός που θα μπορούσε να ξαναφέρει στην επιφάνεια παλιές εχθρότητες, να δημιουργήσει νέες και να οδηγήσει σε σύγκρουση μεταξύ των δύο ασιατικών δυνάμεων. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να προσέξουν οι ξένοι επενδυτές, καθώς μια σύγκρουση μεταξύ Ινδίας και Κίνας θα είχε καταστροφικές επιπτώσεις στην οικονομική ολοκλήρωση της Νότιας Ασίας και στην απόδοση των χρηματοπιστωτικών αγορών της περιοχής. Επισήμως, η Κίνα και η Ινδία έρχονται πιο κοντά για την αντιμετώπιση παλαιών και νέων θεμάτων που τους χωρίζουν, με συναντήσεις υψηλού προφίλ όπως αυτή στο τέλος αυτής της εβδομάδας,

Με ποιο Χρώμα η «Επανάσταση» στην Αρμενία;

Εικόνα
Armenia Political Crisis  Tom Luongo ,  Zero Hedge,  25-4-2018 [Ενώ η δημοσιότητα επισύρει την παγκόσμια προσοχή στο προσκήνιο του πολιτικού θεάτρου της Ουάσιγκτον και του πολεμικού θεάτρου στη Συρία, οι ταραχές και πολιτικές επιπτώσεις τους στην πρωτεύουσα Εριβάν της Αρμενίας, και οι ομοιότητες που παρουσιάζουν με το προηγούμενο της Πλατείας Μεϊντάν του Κιέβου, δημιουργούν την εντύπωση επικείμενης ανάφλεξης νέας εστίας, σε μιαν άλλη νευραλγική όσο και εύφλεκτη περιοχή. Το κατωτέρω άρθρο Αμερικανού σχολιαστή, προσφέρει μια χρήσιμη σύντομη ξενάγηση στους σκοτεινούς μαιάνδρους ενός παράλληλου, αδιάκοπου και φανατικού υπόγειου πολέμου, μεταξύ δύο ασυμβίβαστων πολιτισμικών συστημάτων.] Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού Η Αρμενία αποτελεί σημαντικό παράγοντα στα μακροπρόθεσμα σχέδια της Ρωσίας. Μέλος της Ευρασιατικής Οικονομικής ΄Ενωσης, η Αρμενία  είναι το κλειδί προστασίας της νότιας πλευράς της Ρωσικής Ομοσπονδίας. ΄Ετσι δεν ξαφνιάστηκα το 2016 όταν η διαφιλονικ

Τα τουρκικά παιχνίδια με το Δίκαιο της Θάλασσας. Γεωπολιτική και Νόμος στο Αιγαίο Πέλαγος και τη Μαύρη Θάλασσα*

Εικόνα
 Επίσημος τουρκικός χάρτης έκδοσης 1953 του τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών, όπου οι νησίδες Ίμια εμφανίζονται εντός της ελληνικής επικράτειας. Πηγή: Γρ. Τζανέτος, Η Ευρωπαϊκή Διάσταση των Ελληνοτουρκικών Σχέσεων στο Αιγαίο και η Γεωπολιτική Στρατηγική της Δύσης, Σιδέρης, Αθήνα, 2007, Παράρτημα Χαρτών. Οι προσδοκίες της Ελλάδας από την ΕΕ, αλλά και το ΝΑΤΟ, δεν θα πρέπει να ξεπερνούν την πραγματικότητα, καλύπτοντας ανασφάλειες που η Ελλάδα θα πρέπει να καλύψει μόνη της αναλαμβάνοντας αυτόνομα την ευθύνη της εξωτερικής της πολιτικής. Η Ελλάδα θα πρέπει να πιστέψει στον εαυτό της και να διεκδικήσει αυτά που δικαιούται, τα οποία κανένας δεν θα της παραχωρήσει με δική του πρωτοβουλία.   Η ΑΟΖ αποτέλεσε διαχρονικό αίτημα των παρακτίων κρατών να διευρύνουν τα όρια ασκήσεως του δικαιώματος αλιείας πέραν των χωρικών υδάτων, καθεστώς που ίσχυε μέχρι την Πρώτη Συνδιάσκεψη του Δικαίου της Θάλασσας (1957) [1]. Λόγω αυτού του γεγονότος προέκυψε η ανάγκη δημιουργίας μιας sui generis