Η κατάσταση στην άμυνα μιας “παλαβής” χώρας και η εθνική καταστροφή… προσεχώς.
Η αποδοχή ή μάλλον το ενδιαφέρον της ανάρτησης, όπως «πρόδωσε» ο αριθμός όσων το επισκέφθηκαν, για το πόσες μέρες εργάζεται ο Έλληνας για να θρέψει το αδηφάγο Δημόσιο που έχει δημιουργήσει η πολιτική τάξη της Μεταπολίτευσης στην Ελλάδα με σκοπό να μας «βολέψει» και να μας εντάξει στους επιμέρους κομματικούς στρατούς για να μας ελέγχει, αποδεικνύει τον προβληματισμό που αναπτύσσεται αργά αλλά σταθερά στη χώρα, ένα ιδιότυπο αλλά τόσο καθυστερημένο «quo vadis»… Όσο κρατικοδίαιτος και να είναι κάποιος διότι ενδεχομένως ακολούθησε – επειδή μπόρεσε, ίσως κατά βάθος να το θέλαμε όλοι – αυτό που άπαντες σχεδόν ακούσαμε μεγαλώνοντας, «παιδάκι μου, μπες στο δημόσιο ώστε βρέξει-χιονίσει να πέφτει ο μισθός για να πορεύεσαι», δεν μπορεί να μην προβληματίζεται. Η μία κατηγορία, όπως το καταλαβαίνουμε εμείς, είναι οι συμπολίτες μας που άρχισαν να τα σκέπτονται μετά τη δραματική – όχι βέβαια όσο στον ιδιωτικό τομέα – συρρίκνωση των εισοδημάτων τους, αλλά και όλη τη συζήτηση που έχει ξ
