IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Η γενική γραμματεία πολιτικής προστασίας προειδοποιεί τους πολίτες να έχουν ομπρέλα όταν βρέχει και να φοράνε παπούτσια όταν βγαίνουν από το σπίτι τους. Έχουμε αποβλακωθεί εντελώς; Μάλλον. Οι υστερικές προαναγγελίες για καιρικά φαινόμενα, που διατυμπανίζονται λες και πλησιάζει το τέλος της Ιστορίας όλο και πληθαίνουν. Και οι Έλληνες που πιστεύουν ότι κάνει ό,τι καιρό λέει η τηλεόραση και όχι ό,τι κάνει έξω από το σπίτι τους πληθαίνουν. Επικίνδυνα. Παράγωγα της υστερίας μιας ακόμα υπερπροστατευμένης κοινωνίας μαμόθρεφτων πολιτών είναι οι όλο και πληθαίνουσες ανόητες κρατικές συμβουλές στους πολίτες για τα στοιχειωδώς αυτονόητα. « Μη μπαίνετε στη θάλασσα όταν έχει καρχαρίες»! Και μην προτρέξει κανείς να πει ότι πολλοί πολίτες δεν τηρούν ούτε τα αυτονόητα. Θα τα τηρήσουν αν το ακούσουν; Δηλαδή, η ανοησία ή η αδιαφορία θα μετατραπούν ξαφνικά σε κοινή λογική;! Η χωρίς κριτική σκέψη πίστη στην πληροφορία και όχι στην πραγματικότητα τείνει να γίνει μια νέα σχιζοφρενική πρα

Μετά την ανεξαρτοποίηση του Κοσσυφοπεδίου, οι ΗΠΑ «αποτραβήχτηκαν» από τα Βαλκάνια και από την επίλυση των «προβλημάτων χαμηλής ισχύος», εφαρμόζοντας το ήδη δοκιμασμένο σχέδιό τους, αυτό δηλαδή που εφάρμοσαν και στις υπόλοιπες χώρες του ανατολικού συνασπισμού μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, άφησαν την ΕΕ να αναλάβει τα (οικονομικά) βάρη της «μετάβασης» των χωρών της Βαλκανικής Χερσονήσου σε δημοκρατίες «δυτικού τύπου». Το σχέδιο ήταν απλό: «Μεταρρυθμίσεις, μεταρρυθμίσεις, μεταρρυθμίσεις», στοχευμένη οικονομική πολιτική και στο τέλος του δρόμου, η υπόσχεση για ένταξη στην ΕΕ, αφού βεβαίως προηγουμένως θα είχαν ενταχθεί στο ΝΑΤΟ. Όμως, ο απλοϊκός αυτός σχεδιασμός φαίνεται να μην έλαβε υπόψη του την ιστορική πραγματικότητα της περιοχής, με τα πολλά υπαρκτά προβλήματα μεταξύ των χωρών, αλλά και την επανάκαμψη της Ρωσικής Ομοσπονδίας, μετά το γεωπολιτικό σοκ της κατάρρευσης της ΕΣΣΔ, ως σημαντικού παίκτη στην περιοχή. Συγχρόνως οι εξελίξεις των τελευταίων ετών,

Είναι σαν να λέμε η μέση οικογένεια Νορβηγών κέρδισε 100.000. Δεν είναι ότι τα πήρε στο χέρι καθώς τα περισσότερα κέρδη ξανα-επενδύονται, αλλά η καταπληκτική κερδοφορία της δημόσιας περιουσίας εκεί θεμελιώνει την μελλοντική ασφάλεια και ευημερία του νορβηγικού λαού. Στην Ελλάδα έχουμε επίσης δημόσια περιουσία, αλλά εδώ πληρώνουμε από την τσέπη μας για την συντηρήσουμε. Βλέπετε στην Ελλάδα έχουμε κοινωνική ευαισθησία και θεωρούμε ότι το δημόσιο πρέπει κυρίως να υπολογίζει την ποιότητα ζωής των εργαζομένων - και όχι το χρήμα και το κέρδος όπως γίνεται στο ηθικά κατώτερο ιδιωτικό τομέα.  Αλίμονο αν το ελληνικό κράτος αρχίσει να σκέφτεται όπως οι νεοφιλελεύθεροι ξένοι. Έτσι εμείς πληρώνουμε από την τσέπη μας για τις ζημιές των δημόσιων επιχειρήσεων, για τα ασφαλιστικά ταμεία τους, κοκ. Βέβαια θα έλεγε κανείς ότι ακούγεται κάπως ανόητο κάποιος αντί να κερδίζει να πληρώνει για την περιουσία του. Αλλά εμείς είμαστε ανώτερος λαός και βάζουμε τον άνθρωπο πάνω από τους αρι

Η κυβέρνηση Τσίπρα είχε θέσει ως στόχους τη γενναία ελάφρυνση του χρέους, τη συμμετοχή της Ελλάδας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και τη μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων μετά το 2018. Η ελάφρυνση που αποφασίσθηκε από τους δανειστές είναι ανεπαρκής, με αποτέλεσμα το χρέος να παραμείνει μη βιώσιμο και η Ελλάδα να μείνει εκτός και από την ύστερη φάση του προγράμματος της ποσοτικής χαλάρωσης. Τέλος, όπως είναι γνωστό, μέχρι το 2022 το ύψος του ετήσιου πρωτογενούς πλεονάσματος παρέμεινε στο εξοντωτικό 3,5% και μετά, μέχρι το 2060 στο βαρύ 2,2% του ΑΕΠ. Υπενθυμίζουμε πως για να κλείσει τη 2η αξιολόγηση, η κυβέρνηση Τσίπρα είχε υποχρεωθεί να εγκαταλείψει ουσιαστικά τους στόχους της. Και για να κλείσει την 3η αξιολόγηση αποδέχθηκε τις απαιτήσεις των δανειστών, χωρίς μακρόσυρτες διαπραγματεύσεις. Η δε οριστικοποίηση των μεσοπρόθεσμων μέτρων για το χρέος έγινε, όπως είχε προαναγγείλει και δεν παρέλειπε να υπογραμμίζει ο Σόιμπλε. Χωρίς πολύ υψη

  Ο Έλληνας πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, με τον Τούρκο πρόεδρο, Ταγίπ Ερντογάν, στη Νέα Υόρκη, στις 25 Σεπτεμβρίου 2018.. Kayhan Ozer/Presidential Press Office/Handout via REUTERS Η ενεργότερη και αποτελεσματικότερη διαχείριση των ελληνοτουρκικών σχέσεων στο επίπεδο της «εξωτερικής εξισορρόπησης» της τουρκικής απειλής, εξακολουθεί να παραμένει ακριβό ζητούμενο ήδη από τα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας, όταν εξέπνευσε η στρατηγική του Ελσίνκι.* Για περισσότερο από ένα τέταρτο του αιώνα (από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο μέχρι το τέλος της πρώτης μεταψυχροπολεμικής δεκαετίας), η Ελλάδα αντιμετώπιζε τον «εξ ανατολών» γείτονά της ως τον μεγάλο στρατηγικό αντίπαλο που δεν είναι ευχαριστημένος από το υπάρχον status quo στο Αιγαίο και έχει αναθεωρητικές βλέψεις, τις οποίες εκφράζει με σειρά επίσημων ή/και «ημι-ανεπίσημων» δηλώσεων, καθώς και με συγκεκριμένες ενέργειες που αφορούν τόσο στην απειλή χρήσης βίας όσο και στην ίδια την χρήση βίας (τουρκική εισβολή στην Κύπρο).