IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Μουσολίνι και Τσιάνο. Το πρωινό της 15ης Οκτωβρίου 1940 ασυνήθιστη κίνηση επικρατούσε έξω από την έδρα της ιταλική κυβέρνησης. Ο Ιταλός δικτάτορας Μουσολίνι είχε συγκαλέσει σε σύσκεψη την ηγεσία του φασιστικού κόμματος και του Ιταλικού Στρατού. Παρόντες ήταν ο υπουργός των εξωτερικών Τσιάνο, ο επικεφαλής των ιταλικών δυνάμεων στην Αλβανία στρατηγός Βισκόντι Πράσκα, ο Ιταλός τοποτηρητής στην Αλβανία Τζιακομόνι, ο αρχηγός του ιταλικού ΓΕΣ στρατάρχης Μπαντόλιο και άλλοι Ιταλοί επίσημοι. Σκοπός της σύσκεψης ήταν να καθοριστούν οι λεπτομέρειες για την επίθεση κατά της Ελλάδας. Πρώτος έλαβε το λόγο ο Μουσολίνι ο οποίος εξήγησε στους παραβρισκόμενους ότι σκοπός της συνάντησης ήταν ο καθορισμός των λεπτομερειών της δράσης κατά της Ελλάδας. «Πρόκειται για μια επιχείρηση που την άφησα να ωριμάσει επί μακρόν στη σκέψη μου. Την είχα αποφασίσει πριν από την είσοδό μας στον πόλεμο, ακόμα και πριν την έναρξη του πολέμου», είπε ο Μουσολίνι. Πράγματι η επίθεση της Ιταλίας κατά τ

Το ύψωμα 731 βρίσκεται περί τα 20 χλμ. βόρεια της Κλεισούρας. Ήταν ένα από τα ισχυρότερα ερείσματα που κατέλαβε ο Ελληνικός Στρατός κατά τους χειμερινούς αγώνες που προηγήθηκαν, κλειδί της όλης τοποθεσίας, στον κεντρικό τομέα της Αλβανίας. Η παραμονή σε ελληνικά χέρια του υψώματος αυτού καταδίκαζε κάθε προσπάθεια των Ιταλών. Η αρχή της ιταλικής επίθεσης έγινε νωρίς το πρωί της 9ης Μαρτίου, με σφοδρή δράση του πυροβολικού με όλμους και αεροπορικό βομβαρδισμό των ελληνικών θέσεων. Στο ύψωμα 731, καθώς και στα γειτονικά υψώματα, πολέμησαν οι άνδρες του 5ου Συντάγματος της I Μεραρχίας που κατάγονταν κυρίως από την Καρδίτσα και τα Τρίκαλα με διοικητή τους, τον Δημήτριο Κασλά,μέχρι την νύκτα 12/13 Μαρτίου οπότε αντικαταστάθηκε λόγω απωλειών από το 19ο Σύνταγμα, της VI Μεραρχίας Σερρών. Τον τομέα του τάγματος Κασλά ανέλαβε το τάγμα τού λοχαγού Κουτρίδη , μέχρι πέρατος του αγώνα στην περιοχή αυτή.(1) Απέναντί τους το όγδοο ιταλικό σώμα στρατού με τέσσερις μεραρχίες και

Απεχθής στο μισό πληθυσμό της χώρας του, ο Πρόεδρος Ερντογάν είχε ήδη αξιώσει τον τίτλο του δικτάτορα. Γιατί κατήργησε το κράτος δικαίου όταν κατέστειλε την ελευθερία του Τύπου στην Τουρκία. Έστειλε στην φυλακή οποιονδήποτε ήταν αντιπολιτευόμενος ή δεν ήταν απόλυτα σύμφωνος μαζί του. Η δημόσια εικόνα του Σουλτάνου στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ δεν είναι λαμπερή. Όσον αφορά την Μόσχα, ο Πούτιν ήθελε να τον εκμεταλλευτεί για να πετύχει τους δικούς του σκοπούς στην Συρία. Η δολοφονία του δημοσιογράφου Τζαμάλ Κασόγκι στις 2 Οκτώβρη στο Προξενείο της Σαουδικής Αραβίας στην Κωνσταντινούπολη θα ήταν κανονικά μια πολιτική και μιντιακή τραγωδία. Όμως ο Τούρκος μονάρχης πίστεψε ότι αυτό το γεγονός θα μπορούσε να τον βοηθήσει να ανακάμψει και να αλλάξει την εικόνα του: Από δικτάτορας σε υπερασπιστής των δημοσιογράφων και της ελευθερίας του Τύπου. Από φασίστας μονάρχης σε Πρόεδρος της Δημοκρατίας και αξιόπιστος συνομιλητής της Ουάσιγκτον και των Βρυξελλών. Από αρχηγός ενός αδίστακτου κράτου

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:  Η κυνική αφωνία του Κώστα Σημίτη.   Η προφυλάκιση του ζεύγους Παπαντωνίου επανέφερε στο προσκήνιο το πρόβλημα της διαπλοκής-διαφθοράς, το οποίο λειτούργησε και λειτουργεί σαν καρκίνωμα στο σώμα της Ελλάδας. Η διαπλοκή-διαφθορά είναι διεθνές φαινόμενο. Στην Ελλάδα, όμως, έχει προσλάβει γιγαντιαίες διαστάσεις, επειδή ουσιαστικά λειτούργησε στο πλαίσιο του τριγώνου πολιτική ελίτ – Μίντια – ολιγαρχία του χρήματος. Το αμαρτωλό αυτό τρίγωνο λειτούργησε σαν στυλοβάτης και όχημα της κλεπτοκρατίας. Δεν είναι τυχαίο, βεβαίως, ότι χρειάσθηκε να ξεπερασθούν όλα τα όρια για να δεήσει η Δικαιοσύνη να κινηθεί εναντίον έστω και πολιτικά «καμμένων χαρτιών», όπως ο Τσοχατζόπουλος και ο Παπαντωνίου. Η κάθε είδους προστασία και των τριών πλευρών του τριγώνου (ολιγαρχία του χρήματος, πολιτική ελίτ και μιντιάρχες) σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος είχε καταστεί περισσότερο κανόνας παρά εξαίρεση. Η εξάρτηση των κομμάτων και των πολιτικών από το πολιτικό χρήμα και από τα

Από τον 18ο αιώνα και μετά τα Βαλκάνια απέκτησαν στρατηγική σημασία για τα μεγαλεπήβολα σχέδια της Ρωσίας. Ουσιαστικά από τότε βρίσκονται, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, υπό τη σκιά και τη γεωπολιτική επιρροή της Μόσχας. Υπό το γεωφιλοσοφικό -και όχι μόνον- πρίσμα της Ρωσίας, όπως εκφράζεται στην εποχή μας και από τον Alexander Dugin, “γκουρού” της ρωσικής γεωπολιτικής και συμβούλου του Πούτιν, η Ευρασία χωρίζεται σε τρεις μεγάλες γεωπολιτισμικές ζώνες: στη Δύση, ο πολιτισμός της οποίας κυριαρχεί παγκοσμίως, στην Ανατολή (Κίνα, Ινδίες, Ιαπωνία) και στη λεγόμενη “Ενδιάμεση Περιοχή” (Βαλκάνια, Μέση Ανατολή και Ρωσία), πολιτικό κέντρο της οποίας είναι η Ρωσική Ομοσπονδία (παλαιότερα ήταν η Βυζαντινή Αυτοκρατορία, και η διάδοχός της, η Οθωμανική), που ιστορικά επιδιώκει έναν “παγκόσμιο ρόλο”. Ρωσία και Βαλκάνια Τα Βαλκάνια υπήρξαν κατά τη σύγχρονη εποχή πάντα μια εποφθαλμιούμενη περιοχή για τη Ρωσία. Η Μόσχα επιθυμούσε σφόδρα να θέσει υπό τον έλεγχό της το λεγόμενο