IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Κύριε Αναστασιάδη, δεν αντιμετωπίζεται η τουρκική επιθετικότητα με… επιστολές.   Κώστας Βενιζέλος   Η ανάγκη να αποστείλει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας επιστολή στον κατοχικό ηγέτη επιστολή, πηγάζει προφανώς και από τις εξαγγελίες του υπουργού Εξωτερικών, ο οποίος «βλέπει» κινητικότητα στο Κυπριακό εντός καλοκαιριού. Προβλέπει κινητικότητα ενώ υπάρχουν εκτιμήσεις ακόμη και για το ενδεχόμενο η κατοχική Τουρκία να προκαλέσει «θερμό επεισόδιο» ( ή η κινητικότητα θα προκληθεί μετά το επεισόδιο;). Η επιστολή προφανώς στάλθηκε για να καλύψει σε μεγάλο βαθμό τις διπλωματικές ακροβασίες του υπουργού Εξωτερικών, που επιμένει στο πακέτο των ΜΟΕ, το οποίο και αδιέξοδο είναι και κινδύνους εμπεριέχει. Αλλά και ως απάντηση προφανώς στις πρόσφατες, νέες προκλήσεις των Τούρκων στην περίκλειστη περιοχή της κατεχόμενης Αμμοχώστου. Αν αυτό το τελευταίο ισχύει, σημαίνει πως αντί κινήσεων αποτροπής, επιλέγεται η τακτική να… παρακαλούν τους Τούρκους, μήπως και δεήσουν να σταματήσουν τον εποικισμό της πόλης.

  Τα SWITCHABLE στην Ουκρανία αναδεικνύουν την αυτοκαταστροφική ελληνική ολιγωρία . Δύο χρόνια μετά τη σύρραξη στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, τα περιφερόμενα πυρομαχικά ή όπως είναι επίσης γνωστά μη επανδρωμένα αεροχήματα αυτοκτονίας («καμικάζι»), επανήλθαν στο προσκήνιο της δημοσιότητας μετά την επίσημη ανακοίνωση του υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ τον περασμένο μήνα, ότι θα παραδοθούν ως στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία περισσότερα από 700 περιφερόμενα πυρομαχικά τύπου Switchblade (επιπλέον των 100 που είχαν ανακοινωθεί τον Μάρτιο του 2022) και 121 τύπου Phoenix Ghos t. Του Περικλή Ζορζοβίλη ΠΗΓΗ: Εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Τα Switchblade, κατασκευής της αμερικανικής εταιρίας AeroVironment , ανήκουν σε δύο εκδόσεις, τη Switchblade 300 και τη Switchblade 600 , η οποία έχει και δυνατότητα προσβολής αρμάτων μάχης, τεθωρακισμένων οχημάτων και γενικά «σκληρών» στόχων. Και οι δύο εκδόσεις μπορούν να μεταφερθούν και χρησιμοποιηθούν από ένα μόνο άτομο. Αντίθετα για τα τύπου Phoenix Ghost,

  «Τουρκική πίεση, εθνικά συμφέροντα  και πολιτική ευθύνη» Η επεκτατική πολιτική της Τουρκίας είναι δεδομένη, διαχρονική, κυνική και «αντάξια» του ιστορικού παρελθόντος της. Εκδηλώνεται με επίσημες πολιτικές δηλώσεις, απειλές, εκβιασμούς, με συντήρηση εντάσεως, με υβριδικές επιθετικές μεθόδους (π.χ. παράνομη μετανάστευση, αλιεία και έρευνα υδρογονανθράκων), με τεράστια εξοπλιστικά προγράμματα, με κλιμάκωση των προκλήσεων σε Ελλάδα και Κύπρο και με τετελεσμένα.  Τα πλέον επίσημα πολιτικά χείλη της Τουρκίας δηλώνουν ότι παραμένουν αμετακίνητοι στο casus belli, την «Γαλάζια Πατρίδα», τις «Γκρίζες Ζώνες» που κυμαίνονται εκάστοτε από 18 έως και 152 νησιά, το σύνολο των μονομερών διεκδικήσεων και στα «δύο κυρίαρχα κράτη» στην Κύπρο. Την διαχρονική εμμονή τους με την αποστρατικοποίηση των νήσων του Α. Αιγαίου  συνδέουν πλέον ευθέως και επισήμως με την ελληνική κυριαρχία επ’ αυτών. Σε μία εποχή ιδιαίτερα ευαίσθητη σε θέματα κυριαρχίας και αναθεωρητισμού, λόγω της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία

ΗΠΑ vs. Τουρκίας: Φαύλος κύκλος… ρητορική υποκρισία και πραγματικότητα. Παραβιάζει κανείς ανοιχτές θύρες όταν διαπιστώνει μέγιστη υποκρισία στην αμερικανική εξωτερική πολιτική. Εξαντλώντας το διακηρυκτικό τους οπλοστάσιο στρέφονται εναντίον της Ρωσίας και της Κίνας, ενώ η στάση τους απέναντι στην ίδια και χειρότερη Τουρκία είναι εντελώς διαφορετική. Παρότι η ερμηνεία του «φαινομένου» είναι μάλλον απλή, κάποιες παράμετροι παρουσιάζουν ενδιαφέρον. Του Ζαχαρία Μίχα * ( Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας – ΙΑΑΑ / ISDA ) Εάν κανείς επιχειρήσει να βαθμολογήσει Ρωσία, Κίνα και Τουρκία με βάση τη στάση τους απέναντι στις περιώνυμες δυτικές αρχές και αξίες, είναι πιθανόν η Μόσχα και το Πεκίνο να λάβουν υψηλότερη βαθμολογία από την Άγκυρα. Ή τουλάχιστον υπάρχουν σοβαρά επιχειρήματα τα οποία αμφισβητούν βάσιμα την επίδοση της «συμμάχου Τουρκίας». Ασχέτως των γεωστρατηγικών επιχειρημάτων που μπορούν να εξηγήσουν τις επεκτατικές διαθέσεις και την

  Τι είναι τα φινλανδικά νησιά Όλαντ που η Άγκυρα παραλληλίζει με τα νησιά του Αν. Αιγαίου.   Του Κώστα Ράπτη Το επιχείρημα, το οποίο λάνσαρε η Άγκυρα για πρώτη φορά τον Ιούλιο του 2021 και κατόπιν τον Σεπτέμβριο του ιδίου έτους, ότι η παραχώρηση των νησιών του ανατολικού Αιγαίου στην Ελλάδα με τη Συνθήκη της Λωζάνης το 1923 συντελέσθηκε "υπό όρους” (άρα, υπονοείται, μπορεί να αναιρεθεί σε περίπτωση μη υλοποίησή τους) και πάντως "εξαρτάται” από την αποστρατιωτικοποίησή τους, που ήδη αναθεωρήθηκε κατόπιν της Σύμβασης του Μοντρέ το 1936, αποτελεί ξεκάθαρα απόπειρα "δημιουργικής θεωρητικοποίησης" βλέψεων εδαφικής αναθεώρησης. Και για αυτό απαντήθηκε αναλυτικά στην επιστολή που επέδωσε προχθές, κατόπιν οδηγιών του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια, η Μόνιμη Αντιπρόσωπος της Ελλάδας στον ΟΗΕ, Μαρία Θεοφίλη. Όμως το επιχείρημα της Άγκυρας έφερε στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος και ένα μακρινό αρχιπέλαγος, όχι ιδιαίτερα γνωστό στο ελληνικό κοινό, το οποίο ρητά επικαλέστηκε ω