IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Γιατί η Ελληνική Διπλωματία υπαναχώρησε στον πρωτοφανή εξευτελισμό της Κύπρου στο ΝΑΤΟ; Ο Ερντογάν δεν σεβάστηκε τον Έλληνα Πρωθυπουργό στο Βίλνιους… Του ΑΝΔΡΕΑ ΜΟΡΦΙΤΗ Ο νεοσουλτάνος της Άγκυρας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, σε απόλυτη σύμπλευση με τα πανίσχυρα πολιτικοστρατιωτικά του επιτελεία, σχεδίασε από μακρού την νέα επέλαση του στα διεθνή δρώμενα και εκτέλεσε άψογα τους σχεδιασμούς και την τακτική του,  αξιοποιώντας στον υπέρτατο βαθμό τα νέα γεωστρατηγικά δεδομένα όπως αυτά διαμορφώθηκαν από την έναρξη της Ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία και εντεύθεν. Εκμεταλλευόμενος πλήρως την πρόταση και την επιδίωξη για ένταξη της Φιλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, αντέταξε από πολύ νωρίς το βροντερό του ΟΧΙ εγείροντας μια σειρά απαιτήσεων τις οποίες όρισε ως απαραίτητη προϋπόθεση για να τροποποιήσει τη στάση του απέναντι στη Βορειοατλαντική Συμμαχία. Αφού ξεπεράστηκε το πρώτο εμπόδιο για την ένταξη της Φιλανδίας με την υιοθέτηση των τουρκικών επιδιώξεων ,  ακολούθησε η σειρά των

H κρίση της ειρήνης και οι ρίζες του πολέμου. Το ερμηνευτικό έλλειμμα της νεοτερικότητας [1] Όλες οι θεωρίες του πολέμου και της ειρήνης λαμβάνουν ως δεδομένη την κρατοκεντρική συγκρότηση της ανθρωπότητας. Με τον όρο κρατοκεντρισμός ορίζουμε την προσέγγιση του συνόλου κοσμοσυστήματος ως του αθροίσματος των πολιτικά συγκροτημένων (ή κρατικών) κοινωνιών που συνυπάρχουν στο εσωτερικό του και εν προκειμένω στον πλανήτη γη,των κοινωνιών που συνυπάρχουν στον πλανήτη γη. Εκτιμάται δηλαδή ότι η δομή αυτή του κοσμοσυστήματος είναι οριστική, έτσι ήταν ανέκαθεν και, επομένως, θα είναι ανεξέλικτη και στο μέλλον. Απόρροια του γεγονότος αυτού είναι και η επιλογή της νεοτερικής επιστήμης να μη συνδέει το ζήτημα του πολέμου και της ειρήνης με το είδος και, κατ’επέκταση, με την τυπολογία των κοινωνιών παρά μόνο με τη μορφολογία των πολιτευμάτων που απαντώνται στην εποχή μας.      Εντούτοις, το ερώτημα της εξελιξιμότητας ή μη της κρατοκεντρική δομής το κόσμου παραμένει ανοιχτό, όπως

 Οι φωτιές στα δάση ξεκινούν από την πλατεία Συντάγματος. Για να μην καταστρέφονται τα δάση μας από τις πυρκαγιές χρειαζόμαστε ανθρώπους μέσα σ’ αυτά, δεν χρειαζόμαστε πυροσβεστικά αεροπλάνα! Μπροστά στις αδηφάγες φλόγες που τα τελευταία χρόνια καταστρέφουν αδιακρίτως κάθε καλοκαίρι τα δασικά οικοσυστήματα της χώρας, ο δημόσιος διάλογος παραμένει ανούσιος, επιδεικτικά αντιεπιστημονικός, εξόχως παραπλανητικός και κυρίως αφελής! ’ Χρειαζόμαστε περισσότερα εναέρια μέσα πυρόσβεσης και περισσότερους άντρες στην Πυροσβεστική Υπηρεσία’, ισχυρίζονται οι «ειδήμονες» των μέσων ενημέρωσης και των κοινωνικών δικτύων και συνεπικουρεί προς την κατεύθυνση αυτή και μια μερίδα πολιτικών. Η ανεπιτήδευτη πραγματικότητα όμως απέχει παρασάγγας από αυτή την εντελώς εσφαλμένη και ατεκμηρίωτη επιχειρηματολογία, η οποία προωθείται τεχνηέντως προς τους πολίτες προκειμένου εκείνοι, ως καταναλωτές ψευδών ειδήσεων, να μεταβολίσουν την εσφαλμένη πληροφόρηση σε επιτακτική προσταγή κατασπατάλησης των κρα

Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ του “υβριδικού πολέμου” απαιτεί άμεσα ένα εθνικό δίκτυο επιτήρησης με UAV / DRONES.   Χωρίς επιτήρηση δασικών περιοχών από drones, όσα εναέρια μέσα και αν αγοραστούν, ο υβριδικός πόλεμος εναντίον της Ελλάδας θα έχει τα ίδια καταστροφικά αποτελέσματα. Επειδή οι δασικές πυρκαγιές έχουν εξελιχθεί σε μορφή υβριδικού πολέμου εναντίον της Ελλάδας και αυτό είναι κάτι που πλέον δεν μπορεί να μην επισημανθεί ανοικτά και στοιχειοθετημένα , αλλά κι επειδή αυτός ο πόλεμος τελικά πέρα από την τεράστια οικολογική και οικονομική καταστροφή που έχει επιφέρει, έχει τελικά και κόστος σε ανθρώπινες ζωές μετά την χθεσινή τραγική εξέλιξη της συντριβής του πυροσβεστικού αεροπλάνου CL-215 και της απώλειας των δύο ιπταμένων που το πετούσαν, το DP αναγκάζεται να επανέλθει στο κρίσιμο ζήτημα της ευρείας και μαζικής χρήσης μη επανδρωμένων αεροχημάτων (drones) για σκοπούς αστυνόμευσης και για σκοπούς πρόληψης. Του Στέργιου Δ. Θεοφανίδη Δεν είναι η πρώτη φορά που το DP αναφέρετα