IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  TΕΡΑΣΤΙΑ η ΥΣΤΕΡΗΣΗ  στην  υιοθέτηση μη επανδρωμένων συστημάτων (ιπτάμενων και επιφανείας) από την πλευρά της ελληνικής άμυνας, παρά το χαμηλό κόστος ανάπτυξης και παραγωγής τους  και  παρά  τις  δυνατότητες  της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας στο συγκεκριμένο  τομέα, με συνέπεια τον ΘΑΝΑΣΙΜΟ  ΚΙΝΔΥΝΟ  σε θάλασσα και αέρα από την αντίστοιχη πολυετή και επιτυχή δραστηριοποίηση,  στα  πολεμικά  αυτά  μέσα, της τουρκικής  αμυντικής βιομηχανίας. Η ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ  ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΝΑ ΥΦΙΣΤΑΤΑ Ι · ΕΧΕΙ ΠΡΟΣΛΑΒΕΙ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ  ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΚΗΣ  ΤΑΣΗΣ  …   Αεροπορία Στρατού: ΤΕΛΟΣ ΕΠΟΧΗΣ… για την παλιά-καλή “FARA” επιθετικών ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΩΝ; Σηματοδοτεί η ματαίωση του προγράμματος FARA το τέλος του επιθετικού ελικοπτέρου; – Η προσέγγιση του DP στο ζήτημα της περαιτέρω εξέλιξης του εξειδικευμένου επιθετικού ελικοπτέρου , τόσο από τεχνολογικής όσο και από επιχειρησιακής πλευράς, έγινε εδώ και αρκετό καιρό με επίκεντρο το δυσθεώρητο πλέον κόστος. Με τις τιμές αγοράς νέας κατασκευής μονάδων

US,F-35A  State Department: Επιστολή-εγγύηση για F-16 & F-35… που θα έπρεπε να ανησυχεί ιδιαίτερα ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. Σαν περίπου διαπραγματευτική επιτυχία της ελληνικής πλευράς με την αμερικανική –σε συνδυασμό με τις προσπάθειες του ελληνικού λόμπι στις ΗΠΑ– προβάλλεται η πληροφορία ότι το Στέιτ Ντιπάρτμεντ έστειλε επιστολή-εγγύηση στο Κογκρέσο «και πιο συγκεκριμένα στις Επιτροπές Διεθνών Σχέσεων της Γερουσίας και Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής, την Παρασκευή 26 Ιανουαρίου», στο πλαίσιο της διαδικασίας πώλησης των F-16 και των F-35 σε Τουρκία και Ελλάδα, αντίστοιχα. Του Ζαχαρία Μίχα * ( Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας – ΙΑΑΑ / ISDA ) Αυτό αναφέρει η “Καθημερινή”, αλλά οι πληροφορίες που δημοσιεύει δεν αναφέρονται στο τελικό κείμενο της επιστολής, αλλά στο “τελικό προσχέδιο” του περασμένου Ιουλίου. Όπως γράφει στο ρεπορτάζ η συνάδελφος Λένα Αργύρη , δεν έχει περιέλθει σε γνώση της εφημερίδας το τελικό κείμενο. Διαβάζοντας όμως το δημ

Καστελλόριζο - Ελλάδα Ο Διπλωματικός αγώνας του Βενιζέλου για το Καστελόριζο ως τμήμα της Δωδεκανήσου το 1914.  Δημήτριος- Μερκούριος Κόντης Η κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου, μετά την απόφαση των Έξι Δυνάμεων της 13 ης Φεβρουαρίου του 1914 που απέδιδε το Καστελόριζο στην Τουρκία, προσπάθησε να διεκδικήσει διπλωματικά ό,τι καλύτερο με τη βοήθεια της Γαλλίας αλλά και της Ρωσίας. Ζήτησε εγγυήσεις για τα θρησκευτικά και εκπαιδευτικά δικαιώματα του ελληνικού πληθυσμού και επισήμανε πως το νησί ανέκαθεν αποτελούσε τμήμα των Δωδεκανήσων. Ως εκ τούτου θα έπρεπε να ενταχθεί και αυτό στο καθεστώς, το οποίο οι Δυνάμεις είχαν δεσμευτεί να προσδιορίσουν για τα Δωδεκάνησα μετά από τη Συνθήκη του Λονδίνου του 1913 αλλά και τα όσα συζητήθηκαν μετέπειτα στην Πρεσβευτική Συνδιάσκεψη. Εμπόδιο στις ελληνικές διεκδικήσεις αποτέλεσε η στάση της Ιταλίας και η φιλοτουρκική πολιτική που ακολουθούσε το Βερολίνο εκείνη την περίοδο. Στις 27 Ιουλίου του 1913, ο Έλληνας επιτετραμμένος στο Βερολ