''TURKIFICATION'': Armenian Genocide - Η Γενοκτονία δεν έγινε «κατά λάθος» ...

Türkleştirme:
Ermeni Soykırımı ...

Η τρανή απόδειξη!

Η Γενοκτονία δεν έγινε «κατά λάθος»

Θανάσης Αθανασίου

Αδιαμφισβήτητες ευθύνες στην Τουρκία, καταλογίζουν πρόσφατες μελέτες οι οποίες αποδεικνύουν περίτρανα ότι η γενοκτονία των Αρμενίων δεν ήταν σε καμία περίπτωση "ένα τραγικό αλλά μη σκόπιμο επακόλουθο του πολέμου", όπως την παρουσιάζει και προωθεί η Τουρκία στο Παγκόσμιο στερέωμα, αλλά ένα συντονισμένο στρατηγικό σχέδιο, το οποίο -επιτευχθέντα- στόχο είχε την εξολόθρευση των Αρμενίων και τον σφετερισμό των αρμενικών περιουσιών. Μετά από αυτή την εξέλιξη δημιουργήθηκε μια νέα εύπορη τάξη στη χώρα και έθεσε τις βάσεις για την ανάδυση του τουρκικού εθνικού κράτους.

Γιατί η Τουρκία αρνείται την Αρμενική Γενοκτονία;

Η Τουρκία προ των ευθυνών της

Ήταν προμελετημένο το έγκλημα

Η Τουρκία αρνείται να αναλάβει τις ευθύνες της

Διακυβεύεται η νομιμότητα του Τουρκικού κράτους

Στόχος της σφαγής η ανάδυση του τουρκικού εθνικού κράτους

Δημιουργήθηκε μια εύπορη τάξη η οποία ιδιοποιήθηκε τα πλούτη και τις περιουσίες των Αρμενίων

Τεράστιες προσπάθειες καταβάλλει η Τουρκία, με σκοπό την αποφυγή ανάληψης ευθυνών για την Αρμενική γενοκτονία και για όλα τα υπόλοιπα δεινά που επέφερε η επεκτατική της πολιτική και φιλοδοξία. Όπως και στην περίπτωση της Κύπρου, που όπως διεφάνη όλα ήταν προσχεδιασμένα και προμελετημένα από το 1956, έτσι και για την περίπτωση της σφαγής των Αρμενίων, η Τουρκία αρνείται να αποδεχθεί τη στάση της και να δει με αντικειμενικότητα το παρελθόν της, προβάλλοντας ανεπαρκή «άλλοθι» και γράφει-μεταφράζει την ιστορία κατά το δοκούν. Αυτό φαίνεται να είναι «φυσικό», αφού διακυβεύεται η νομιμότητα του ίδιου του Τουρκικού κράτους.

Oι μελέτες που προδίδουν την Τουρκία

Πρόσφατες μελέτες από δυτικούς και Τούρκους (βλ. Τανέρ Ακσάμ) ερευνητές υποστηρίζουν, σύμφωνα με τον διευθυντή του Κυπριακού Κέντρου Μελετών (ΚΥΚΕΜ) Χρήστο Ιακώβου, ότι όχι μόνο η αρμενική γενοκτονία δεν ήταν μη σκόπιμη, όπως υποστηρίζει η Τουρκία αλλά αντιθέτως υπήρξε πρόθεση και κεντρικός σχεδιασμός για συνολική ή μερική καταστροφή των Αρμενίων υπηκόων της αυτοκρατορίας. Η ιστορία της Τουρκίας την προδίδει, αφού καταδεικνύει με περίλαμπρο τρόπο ότι η χώρα δεν προβαίνει σε καμία ενέργεια εάν πρώτα δεν θέσει τους σχεδιασμούς της. Οι σφαγές μάλιστα των χριστιανών και η αρμενική γενοκτονία απετέλεσαν τον καθοριστικό παράγοντα για την ανάδυση του τουρκικού εθνικού κράτους.

Βρίσκεται πλέον προ των ευθυνών της

Η απόφαση της Γαλλικής εθνοσυνέλευσης να εγκρίνει σχέδιο νόμου, το οποίο καθιστά ποινικό αδίκημα την άρνηση της αναγνώρισης της Αρμενικής Γενοκτονίας από τους Οθωμανούς Τούρκους το 1915, έφερε εκ νέου στην επιφάνεια την πολιτική διάσταση του Αρμενικού Ζητήματος, αναφέρει ο κ. Ιακώβου.

Μία βασική παράμετρος, η οποία αναδεικνύεται μέσα από αυτές τις εξελίξεις είναι το ζήτημα της Τουρκικής ευθύνης, το οποίο αποτελεί και την ουσία της Τουρκικής άρνησης της Γενοκτονίας. Οι διαστάσεις και προεκτάσεις του άπτονται ενός ευρέως φάσματος της σύγχρονης Τουρκίας που αρχίζει από την επίσημη ιστοριογραφία και καταλήγει στην εξωτερική της πολιτική, προσθέτει ο διευθυντής του ΚΥΚΕΜ.

Τουρκία: "Η Γενοκτονία ήταν ένα τραγικό αλλά μη σκόπιμο επακόλουθο του πολέμου"

Η επίσημη τουρκική θέση είναι ότι ο θάνατος εκατοντάδων χιλιάδων Αρμενίων (οι τουρκικές εκτιμήσεις κυμαίνονται από 300.000 έως 600.000) ήταν «ένα τραγικό αλλά μη σκόπιμο επακόλουθο του πολέμου». Το επιχείρημα αυτό στηρίζεται στον ισχυρισμό ότι οι οθωμανικές πηγές δεν περιέχουν στοιχεία που να υποδεικνύουν διατεταγμένη πολιτική συστηματικής εξαφάνισης. Πρόσφατες μελέτες από δυτικούς και Τούρκους (βλ. Τανέρ Ακσάμ) ερευνητές υποστηρίζουν το αντίθετο.

Η Τουρκία και οι ενέργειες της προδίδεται για άλλη μια φορά από την ίδια της την ιστορία και την παρόμοια πολιτική που χρησιμοποιεί σε περισσότερα από ένα ζητήματα που την απασχολούν, αφού φαίνεται ότι χωρίς να θέσει τους σχεδιασμούς της, δεν προχωρεί στην υλοποίηση κανενός σχεδίου.

Τhe Antoura orphanage and the fate of the children

Έρευνες αποδεικνύουν την ευθύνη της Τουρκίας για τη Γενοκτονία

Οι έρευνες αυτές, οι οποίες αποδεικνύουν την ευθύνη της Τουρκίας για τη Γενοκτονία, έχουν ένα στοιχείο που τις διαφοροποιούν ποιοτικά από τη συμβατική παράδοση της τουρκικής ιστοριογραφίας. Πρόκειται, σύμφωνα πάντα με το ΚΥΚΕΜ, για την πρωτοφανή -έως σήμερα- χρήση οθωμανικού αρχειακού υλικού γύρω από το Αρμενικό Ζήτημα. Το νέο αρχειακό υλικό από τουρκικά στρατιωτικά και δικαστικά αρχεία, πρακτικά κοινοβουλίου, επιστολές και μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων, σε συνδυασμό πάντοτε με την ιστορική αφήγηση, ανασυνθέτουν τη διαπλεκομένη ενορχήστρωση μεταξύ συντονισμένων τμημάτων του Οθωμανικού κράτους, του κυβερνώντος κόμματος των Νεοτούρκων, «Ένωση και Πρόοδος», καθώς επίσης και των στρατιωτικών δυνάμεων. Καταδεικνύεται, τονίζει ο διευθυντής του Κυπριακού Κέντρου Μελετών, ότι αυτό που συνέβη στους Αρμενίους ήταν μια κεντρικά και επίσημα σχεδιασμένη επιχείρηση εξολόθρευσής τους.

Η ουσία του συμπεράσματος είναι σαφής, κρίνει ο κ. Ιακώβου. «Οι σφαγές των χριστιανών και η αρμενική γενοκτονία απετέλεσαν τον καθοριστικό παράγοντα για την ανάδυση του τουρκικού εθνικού κράτους».

Στόχος η οικοδόμηση του Τουρκικού εθνικού κράτους

Στόχος ήταν η οικοδόμηση του Τουρκικού εθνικού κράτους, το οποίο δεν θα επιτυγχανόταν χωρίς τον συστηματικό σχεδιασμό και την αποτελεσματική εκτέλεση της γενοκτονίας από τους Νεότουρκους οι οποίοι, στη συνέχεια, και υπό την ηγεσία του Κεμάλ Ατατούρκ οργάνωσαν την αντίσταση στην Ανατολία, αναφέρει ο κ. Ιακώβου.

Μετά την επιτυχή εξολόθρευση των Αρμενίων, δημιουργήθηκαν οι ιδανικές συνθήκες, από τους νεότουρκους ιδρυτές του τουρκικού κράτους, για την εμφάνιση μίας εύπορης τάξης η οποία ιδιοποιήθηκε τα πλούτη και τις περιουσίες των Αρμενίων οι οποίες, σύμφωνα με τον διευθυντή του ΚΥΚΕΜ, είχαν δημευτεί από τους Νεότουρκους με διάταγμα του 1915 ως δήθεν «εγκαταλελειμμένες». Το διάταγμα του 1915 επανέφεραν οι κεμαλιστές το 1922, όταν είχαν πλέον επικρατήσει.

Η Τουρκία, για ένα αιώνα σχεδόν, κατέφερε να αποφύγει την ανάληψη της ευθύνης, υποδεικνύοντας τα αντικρουόμενα συμφέροντα των Μεγάλων Δυνάμεων στην περιοχή, τις προτεραιότητες του αναδυομένου τουρκικού εθνικού κινήματος και τις ανεπαρκείς απόπειρες της διεθνούς κοινότητας να οδηγήσει τους δράστες στη δικαιοσύνη.

Όπως δήλωσε ένας εκπρόσωπος της Γαλλικής Κυβέρνησης, απαντώντας στην Τουρκία, η οποία έβαλλε συστηματικά εναντίον της Γαλλίας για την απόφαση της Γαλλικής εθνοσυνέλευσης να εγκρίνει το σχέδιο νόμου σχετικά με την Αρμενική Γενοκτονία, "κάθε χώρα θα πρέπει να έχει το θάρρος να δει την ιστορία της με αντικειμενικότητα".

Εντούτοις, η σημερινή Τουρκία δεν μπορεί εύκολα να συμφιλιωθεί ψυχολογικά με το ζήτημα της Αρμενικής Γενοκτονίας, τονίζει ο κ. Ιακώβου, εκφράζοντας την άποψη «ο ψυχολογικός παράγοντας ενισχύει τις δυσκολίες μίας ειλικρινούς ιστορικής επισκόπησης στην Τουρκία και ως εκ τούτου η τουρκική κοινωνία δείχνει απρόθυμη να εξετάσει το παρελθόν της».

Στην επικρατούσα κουλτούρα, όχι μόνον η γενοκτονία των Αρμενίων αλλά μεγάλο μέρος της πρόσφατης ιστορίας της Τουρκίας παραδίδεται στη σιωπή – δύο παραδείγματα είναι το κουρδικό και ο ρόλος του στρατού, επισημαίνει ο κ. Ιακώβου.

Αδυναμία της Τουρκίας να διαβάσει την ίδια της την ιστορία

Τεκμηριώνοντας τη θέση του, ο διευθυντής του ΚΥΚΕΜ τονίζει ότι η μεταρρύθμιση του 1928, η οποία άλλαξε την τουρκική γραφή από αραβικά σε λατινικά στοιχεία ενέτεινε το πρόβλημα. Η Τουρκία, αναφέρει ο κ. Ιακώβου, είναι μία κοινωνία που δεν είναι σε θέση να διαβάσει τις ίδιες της τις εφημερίδες, τις επιστολές και τα ημερολόγια στις περιπτώσεις που αυτά γράφτηκαν πριν από το 1928.

Γράφει την νεότερη ιστορία της κατά πώς τη συμφέρει

Δεν έχει πρόσβαση σε οτιδήποτε συνέβη πριν από εκείνη την ημερομηνία. Το αποτέλεσμα είναι η σύγχρονη Τουρκία να εξαρτάται πλήρως από την ιστορία όπως την έχει καθορίσει και συγγράψει το κράτος.

Διακυβεύεται η νομιμότητα του ίδιου του Τουρκικού κράτους

Η νομιμότητα του ίδιου του Τουρκικού κράτους διακυβεύεται από τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζεται η ιστορία, για αυτό η τουρκική κοινωνία αποφάσισε συνειδητά να παραδώσει τη γενοκτονία των Αρμενίων στη λήθη και την άρνηση.

Σήμερα στην Τουρκία υπάρχουν δύο αφηγήσεις και δύο ιστοριογραφικές προσεγγίσεις για την μεταβατική περίοδο από την Οθωμανική αυτοκρατορία στην Κεμαλική Τουρκία, σύμφωνα με τον κ. Ιακώβου. Παραθέτοντας τις, αναφέρει ότι από τη μια, υπάρχει η ιστορία της αυτοκρατορίας που διαμελίζεται από τις Μεγάλες Ευρωπαϊκές Δυνάμεις μέσω μιας προσχεδιασμένης διαδικασίας. Η εκδοχή αυτή βοήθησε στη δημιουργία μίας ισχυρής αίσθησης σύγκρουσης με τη Δύση για την επιβίωση του τουρκικού έθνους, δημιουργώντας έντονα αντιδυτικά αισθήματα και καχυποψία, ιδιαιτέρως ανάμεσα στην κυρίαρχη ελίτ, τα οποία διατηρούνται μέχρι σήμερα. Από την άλλη πλευρά, καταλήγει το ΚΥΚΕΜ, υπάρχει η ιστορία των διώξεων των σφαγών και της εξόντωσης διαφορετικών θρησκευτικών και εθνικών ομάδων, στα πλαίσια των οποίων συνετελέσθη η Αρμενική Γενοκτονία.

athanasiout@sigmalive.com

www.sigmalive.com