IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ: Η… μαύρη τρύπα των επενδύσεων   μπλοκάρει την έξοδο από την κρίση. Με εξαντλημένα όλα τα περιθώρια διορθωτικών παρεμβάσεων μέχρι σήμερα, το εγχώριο τραπεζικό σύστημα υποχρεώνεται, στα τέλη του 2018, να προχωρήσει σε ριζοσπαστικές "λύσεις" μέσα στο πρώτο τρίμηνο του επόμενου έτους, προκειμένου να αντιμετωπίσει το δικό του "ή ταν ή επί τας" του τεράστιου όγκου των "κόκκινων" δανείων. Οι απαιτήσεις από τους εποπτικούς θεσμούς (SSM, EKT) αλλά και από τις χρηματιστηριακές αγορές είναι πλέον ανελαστικές, καθώς το περιβάλλον −οικονομικό και πολιτικό− εν όψει δεν επιτρέπει περιθώρια άλλων καθυστερήσεων. Πηγές στην ΤτΕ επισημαίνουν ότι τα "εργαλεία" που έχουν εφαρμοστεί μέχρι σήμερα για την απομείωση των NPLs και NPEs έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή για να ανατρέψουν την υπάρχουσα κατάσταση και να αποκαταστήσουν την εμπιστοσύνη στο τραπεζικό σύστημα. Και απαιτούν αλλαγή κατεύθυνσης, η οποία θα πρέπει να δρομολογηθεί έμπρακτα

Τον Απρίλιο του 2018, στο πλαίσιο της τέταρτης αξιολόγησης, κεντρικό θέμα ήταν οι διαφωνίες των θεσμών σχετικά με πρόσθετες απαιτήσεις για την κεφαλαιακή επάρκεια των τραπεζών. Ο συμβιβασμός που κατέληξαν, περιελάμβανε την αποχώρηση του ΔΝΤ από το πρόγραμμα και την έξοδο της χώρας στις αγορές. Η παραδοχή πως το χρέος είναι εξυπηρετήσιμο επικράτησε, αλλά δεν μπορούσε να αναιρέσει την βάση των διαφωνιών για τις τράπεζες. Μια σαφής ένδειξη είναι το τραπεζικό κραχ. Οι αμφιβολίες των επενδυτών για την ικανότητα ορισμένων τραπεζών να ανταπεξέλθουν στους στόχους μείωσης κόκκινων δανείων, συνέβαλαν καθοριστικά στο κραχ. Είναι επίσης προφανές ότι οι δυνατότητες δανεισμού των τραπεζών επηρεάζονται αρνητικά από τις δυσκολίες αναχρηματοδότησης της χώρας από τις αγορές μετά τον Αύγουστο. Οι δυνατότητες αυτές επιδεινώνονται λόγω των αναταράξεων που προκαλούν οι εξελίξεις στην Ιταλία. Οι επενδυτικοί κύκλοι είχαν ήδη θορυβηθεί από τα σχέδια που κατέθεσαν οι τράπεζες στην ΕΚΤ για τη με

Το ζεύγος Μακρόν αναχώρησε- με ομολογουμένως εντυπωσιακό τρόπο- η παριζιάνικη αύρα εξακολουθεί να πλανάται στην ατμόσφαιρα, επιχειρηματικές επαφές υψηλού επιπέδου έγιναν, νύξεις για γαλλικές επενδύσεις υπήρξαν. Αρκούν, όμως, αυτά για την περιβόητη «καθαρή» έξοδο; Μάλλον όχι. Επιστρέφοντας στην σκληρή πραγματικότητα των διαπραγματεύσεων, των εκκρεμοτήτων και των παγίδων που κρύβει η τρίτη αξιολόγηση, αρμόδιες ευρωπαϊκές και ελληνικές πηγές σημειώνουν ότι για να μπορέσει η Ελληνική Δημοκρατία να σταθεί μόνη της στις αγορές, χωρίς την παραμικρή ομπρέλα προστασίας, θα πρέπει να πραγματοποιήσει ένα άνευ προηγουμένου άλμα αναβαθμίσεων κατά τουλάχιστον 6 βαθμίδες, ως τη λήξη του Προγράμματος, καθώς επί του παρόντος τα ελληνικά ομόλογα παραμένουν στην κατηγορία «σκουπίδια». Είναι ρεαλιστική μια τέτοια προοπτική; Μάλλον όχι, καθώς θα απαιτούνταν όσες μεταρρυθμίσεις δεν έχουν γίνει όλα τα μνημονιακά χρόνια ή ενδεχομένως και περισσότερες. Η εικόνα αυτή δεν αλλάζει ακόμα και σ

Κάτι τρομακτικό κυοφορείται στις ελληνικές τράπεζες. Κανείς στην Αθήνα δεν το ομολογεί, αλλά όλοι φοβούνται ότι το τραπεζικό σύστημα αρχίζει πάλι να παραπαίει και να εκπέμπει σήματα κινδύνου. Το κακό είναι ότι παρ’ όλο που όλοι βλέπουν αυτή τη συνεχή διολίσθηση σε όλο και χειρότερη θέση, οι δυνάμεις που θα μπορούσαν να ανακόψουν αυτή την πορεία μένουν σχεδόν ουδέτεροι παρατηρητές και πάντως αδρανείς. Από τις τέσσερις συστημικές τράπεζες οι δύο ταλαιπωρούνται μήνες τώρα με τη συγκρότηση του διοικητικού συμβουλίου, ενώ και στις τέσσερις οι παρεμβάσεις στην άσκηση της διοίκησης είναι ασφυκτικές και τα πιστωτικά ιδρύματα λειτουργούν σ’ ένα αντιοικονομικό περιβάλλον με παράλληλες απαγορεύσεις και περιορισμούς. Έτσι, μετά από τρεις γενναίες ανακεφαλαιοποιήσεις με χρήματα των φορολογουμένων, αλλά και των επενδυτών-μετόχων, οι τράπεζες συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα και να πορεύονται με ιδιαίτερα ασταθή βηματισμό. ΜΑΛΙΣΤΑ, Πολλοί και ανάμεσα και σ'

Πώς κατάφεραν οι τράπεζες να μειώσουν τον ELA κατά €40 δισ. Πολιτικό ζήτημα η επιστροφή των καταθέσεων, εκτιμούν οι τραπεζίτες Σημαντική πρόοδο σε σχέση με το... εφιαλτικό πρώτο εξάμηνο του 2015 που ολοκληρώθηκε με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, μετά την εξαγγελία του δημοψηφίσματος και τη συνεπακόλουθη επιβολή των capital controls, έχουν σημειώσει τον τελευταίο χρόνο οι ελληνικές τράπεζες στον τομέα της ρευστότητας. Πέρυσι κατάφεραν να σταθούν όρθιες χάρη στη στήριξη από τους μηχανισμούς της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), μέσω των οποίων αναπληρώθηκαν οι καθαρές εκροές συνολικού ύψους άνω των 40 δισ. ευρώ που καταγράφηκαν λόγω της ραγδαίας απώλειας εμπιστοσύνης που προκάλεσαν οι πολιτικές εξελίξεις στη χώρα. Με τις αγορές να ξανακλείνουν για την Ελλάδα και για να αποφευχθεί η χρεοκοπία του τραπεζικού συστήματος, η εξάρτηση από το Ευρωσύστημα έφτασε τον Ιούνιο της περυσινής χρονιάς τα 125 δισ. ευρώ, εκ των οποίων τα 90 δισ. ευρώ περίπου δόθηκαν μέσω του έκτακτου

Η παραίτηση του Μιχαήλ Σάλλα από την Τράπεζα Πειραιώς φαίνεται σαν μια «απλή κίνηση», μια προσπάθεια ενός παλαίμαχου τραπεζίτη να αποσυρθεί μετά την ολοκλήρωση του έργου του. Είναι όμως, απλά, μια κίνηση συμβολική ή μήπως κρύβει κάτι βαθύτερο, ένα «σήμα κινδύνου» ή κάτι άλλο για το ελληνικό τραπεζικό σύστημα; Ο Δρ. Σάλλας, με διδακτορικό στα Οικονομικά από το Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης, ένα από τα καλύτερα Πανεπιστήμια στον κόσμο, έστησε, σε συνεργασία με τους βασικούς μετόχους της Τράπεζας Πειραιώς, μία από τις τέσσερις μεγαλύτερες τράπεζες της χώρας, με παρουσία σε οκτώ χώρες και σχεδόν 20 χιλιάδες εργαζόμενους. Πρόκειται για έναν τραπεζίτη που κέρδισε τον σεβασμό εργαζομένων και της αγοράς. Όμως η οικονομική κρίση που ξεκίνησε το 2008, σε συνδυασμό με τους σημαντικούς συστημικούς κινδύνους της τράπεζας, εν μέρει οφειλόμενους στο ευρύτερο σύστημα διαπλοκής του τραπεζικού συστήματος στην Ελλάδα με την πολιτική και οικονομική ελίτ, και σε συνδυασμό με το ανάλγητο πρόγραμμ