IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

(...)  το κράτος παρέμεινε σχεδόν ανέπαφο στη λαίλαπα της Εσωτερικής Υποτίμησης, ενώ η παραγωγική οικονομία έχασε σχεδόν το 40% της απορροφώντας δεκαπλάσια μείωση απ’ όση το κράτος! Δεκαπλάσια! Δέκα προς ένα! Πώς το κατάφερε αυτό το κράτος;  Τόσο ικανοί ήταν οι σχεδιαστές της Εσωτερικής Υποτίμησης, να περάσουν τα 10/11 της κρίσης στον παραγωγικό τομέα, και να προστατεύσουν τόσο επιδέξια τον δημόσιο τομέα; Μάλλον, ναι! Το πέτυχαν πολύ απλά:   τσάκισαν την κύρια πρωτογενή “βαριά βιομηχανική παραγωγή” της χώρας, την οικοδομή, με τραγική υπερφορολόγηση η οποία έκανε την επένδυση στα προϊόντα αυτής της βαριάς βιομηχανίας μας, τα ακίνητα, ασύμφορη. Και έτσι η κύρια ελληνική βαριά βιομηχανία απεβίωσε.  Εκ σχεδιασμού. Η οικοδομή, με τα 150 επαγγέλματα, με τους μοναδικά παγκοσμίως εξειδικευμένους εργάτες και υπεργολάβους στο ελληνικό γεωγραφικό ανάγλυφο, με ολόκληρους μεταποιητικούς κλάδους όπως η τσιμεντοβιομηχανία και τα ηλεκτρολογικά και υδραυλικά υλικά, τριτογενείς κλάδους

Στο χτεσινό μου κείμενο ( Στάση πληρωμών λοιπόν; Τώρα;* )  στηρίχτηκα σε αυτό το πόστ  από το fb του Ermippos Ermippiou που αφορούσε την στάση πληρωμών. Ο ίδιος έστειλε στα σχόλια της ανάρτησης μιαν ολοκληρωμένη «απάντηση» όπου διευκρινίζει με σαφήνεια τι είχε στο μυαλό του. Η «απάντησή» του αυτή είναι τόσο ενδιαφέρουσα ώστε την δημοσιεύουμε σήμερα στα «κεντρικά» μας θέματα (ο  τίτλος δικός μας).  Food for thought, με διαύγεια και καθαρές τοποθετήσεις. Τον ευχαριστούμε. (Άρης Δαβαράκης) ...    Μίλησα χθες για την ανάγκη να βρεθεί ένας πολιτικός οργανισμός που να καλέσει τους πολίτες σε στάση πληρωμών και να αναλάβει την ευθύνη της κάλυψης τους γι' αυτό. Ακούγεται βαρύ και πρέπει να εξηγηθεί. Σε καμιά περίπτωση αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να πάψουμε να πληρώνουμε τις καθημερινές μας δαπάνες, για υπηρεσίες που προέρχονται από οργανισμούς κοινής ωφελείας, που ανήκουν στο κράτος ή συνδέονται στενά με αυτό. Κάτι τέτοιο θα ήταν παραλογισμός. Ή ακόμη περισσότερο να

Προσπαθούν να μαζέψουν 3,6 δισ. ευρώ με τον νέο φόρο επί της ακίνητης περιουσίας, τον γνωστό ΕΝΦΙΑ. Μέχρι πρότινος διαβάζαμε ότι ο ΕΝΦΙΑ θα απέδιδε στο κράτος 2,6 δισ. ευρώ. Αίφνης, πριν το σοκ που προκλήθηκε μετά την ανακοίνωση των φόρων ΕΝΦΙΑ που οφείλουν να καταβάλλουν πολλοί ενδιαφερόμενοι,  το ποσό αυτό άλλαξε. Έγινε καλύτερο για τον κρατικό προϋπολογισμό και χειρότερο για τους πολίτες! Και ενώ η κυβέρνηση πασχίζει –όπως υποστηρίζει– να καλύψει τις διάφορες τρύπες του προϋπολογισμού της (ο οποίος παρουσιάζει κατά τα άλλα και πρωτογενές πλεόνασμα!!!) με κάθε   μορφής φορομπηχτικό μέτρο, από την άλλη κινείται διαφορετικά.  Έτσι, εφευρίσκει διεξόδους για τη μη καταβολή προστίμων από κάποιους, που κατά τον κο Σόιμπλε, είναι ίσως η οικονομική ελίτ της χώρας, η οποία ευθύνεται για την κατάντια της Ελλάδας. Αναλυτικότερα, μόλις πριν λίγους μήνες με τροπολογία (1251/67/7.3.2014) σε σχέδιο νόμου του Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης απαλλάχθηκαν  συγκεκριμένο

Σκίτσο του Γ.ΙΩΑΝΝΟΥ Ωραία τα κατάφεραν. Στην προσπάθειά τους να μαζέψουν φόρους κατέστρεψαν την αγορά του real estate. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι οι τιμές των ακινήτων υποχώρησαν περισσότερο από 50%. Διέλυσαν τον κατασκευαστικό κλάδο, οδηγώντας εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων στην ανεργία. Το ακριβώς αντίθετο από εμάς έκαναν οι Πορτογάλοι! Αλήθεια, εκείνοι δεν είχαν τρόικα;  Ο αναγνώστης μας Δ.Σ. μας περιγράφει τι βίωσε ο ίδιος σε σχέση με τα όσα έχουν συμβεί στην Πορτογαλία:  "Πριν 6 χρόνια είχα πάει στην Λισσαβώνα για να βαφτίσω την κόρη μιας φίλης μου. Μια πάρα πολύ ωραία   πόλη με σεβασμό στην αρχιτεκτονική της παράδοση. Οι αξίες τότε των διαμερισμάτων ήταν το ένα τρίτο αντίστοιχων της Αθήνας και μιλάμε για καταπληκτικά παλιά κτίρια, ορισμένα εκ των οποίων με θέα και τον Ατλαντικό και το ποτάμι και άστα να πάνε. Σου λέω τρέλα ομορφιάς.  Τα τελευταία δύο - τρία χρόνια οι αξίες έχουν σχεδόν τριπλασιαστεί, τα πάρα πολλά άδεια κτίρια που είχα δει έχου

Πριν από λίγες ημέρες που είχαμε έντονες αντιπαραθέσεις για τη «Μικρή ΔΕΗ» αναδείχθηκε ένα βαρβάτο θέμα: πού θα πανε τα όποια χρήματα πληρωθούν ως αντίτιμο από τους νέους ιδιοκτήτες; Ποιος θα τα πάρει; Για αυτούς που έχουν καλό μνημονικό και θυμούνται τι υπογράψαμε με τα μνημόνια ξεπετάγεται η απάντηση αμέσως: θα πάνε στο ΤΑΙΠΕΔ! Το ταμείο από όπου παίρνουν τα δανεικά τους πίσω οι δανειστές που μας τα έδωσαν. Όσα δεν μας χάρισαν. Η κυβέρνηση έβαλε αμέσως «τάπα» στις φήμες περί ΤΑΙΠΕΔ. Όχι, τα χρήματα που θα αντληθούν από την πώληση της «Μικρής ΔΕΗ» δεν θα πάνε στο ΤΑΙΠΕΔ, διότι από εκεί φεύγουν και μας χαιρετάνε... Θα πάνε στη «Μεγάλη ΔΕΗ», σε αυτήν δηλαδή που θα απομείνει. Για να κάνει επενδύσεις. Καλό ακούγεται σε πρώτη ανάγνωση. Δεν γνωρίζω εάν αυτό στέκεται νομικώς και αν συνάδει με τα μνημόνια. Αμφιβάλω. Αλλά δεν είμαι νομικός. Θα το δούμε στην πορεία. Το θέμα που θέλω να αναδείξω στο σημερινό άρθρο μου είναι η άμεση σύνδεση του χρήματος και της πιστοληπτικής ικανότητ

Σκίτσο του ΜΙΧΑΛΗ ΚΟΥΝΤΟΥΡΗ Ο τίτλος μεταφέρει, με τέσσερις λέξεις, το πιο κρύο ανέκδοτο της χρονιάς. Κρύο, γιατί έχει πηγή τεχνοκράτες και τραπεζικούς αναλυτές. Ξεκαρδιστικό όμως γιατί (όπως μαθαίνω) η κυβέρνηση θα το χρησιμοποιήσει στην Φθινοπωρινή προπαγάνδα της ως πρόσθετη απόδειξη ανάπτυξης σε μια Ελλάδα με 1,5 εκατ. άνεργους, 160.000 μετανάστες (σε 5 χρόνια) και μείωση του πληθυσμού (Ελλήνων) κατά 250.000, λόγω υπογεννητικότητας, σε μια 15ετία.  Ας δούμε όμως τον πιθανό αντίλογο πριν προχωρήσω στα στοιχεία της εικόνας για την Ελλάδα τουλάχιστον μέχρι το 2025.  Δηλαδή τι;   Θα είχαμε αυξημένες πωλήσεις ακινήτων αν δεν υπήρχε ανεργία, αν είχαν γεννηθεί άλλα 250.000 παιδιά από το 2000 μέχρι το 2014 και αν δεν είχαν μεταναστεύσει πάνω από 160.000 νέοι άνθρωποι μέσα σε μια κρίση που παραμένει; Και η φούσκα των ακινήτων;  Βεβαίως και θα είχαμε, κατά την γνώμη μου, ανεξάρτητα ακόμη και από το αν έσκαγε ή όχι η φούσκα των ακινήτων.  Και όσοι διαφωνείτε

Σκίτσο του ΜΙΧΑΛΗ ΚΟΥΝΤΟΥΡΗ   Οι τιμές των ακινήτων, λένε τώρα οι επαγγελματίες της αγοράς, έπεσαν στα επίπεδα της δεκαετίας του ’80! Το κόστος ζωής, όμως, συνεχίζει να είναι... μοντέρνο. Τόσο στα παλιά ακίνητα όσο και στα νεόδμητα, ο κατακρημνισμός των αξιών έχει φτάσει σε τέτοια επίπεδα που μόνο οι παλιότεροι από την περίοδο της Κατοχής μπορούν να κάνουν συγκρίσεις. Τότε που για ένα κομμάτι ψωμί στην κυριολεξία ο κόσμος μεταβίβαζε το ακίνητό του στον μαυραγορίτη για να μπορέσει να θρέψει την οικογένεια στα αστικά κέντρα. Κάτι ανάλογο φαίνεται να συμβαίνει και σήμερα αν κανείς κοιτάξει αγγελίες, όπου προσφέρονται για πώληση ακίνητα στην τιμή των 100-200 ευρώ το τ.μ., αλλά και πάλι δεν βρίσκεται αγοραστής.  Οσα λεφτά χρειάζεται κάποιος για την αγορά ενός μικρού αυτοκινήτου, με τα ίδια μπορεί να αποκτήσει ένα ακίνητο 50-60 τ.μ. στην Κυψέλη, στο Παγκράτι ή σε κάποια επαρχιακή πόλη! Και ύστερα μας λένε ότι δεν έχει γίνει ακόμα η απαραίτητη εσωτερική υποτίμηση ώστε να