IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:  Η Γαλλική πρόταση για τα Βαλκάνια,  πρόκληση για τον Ελληνισμό Το σχέδιο της Γαλλίας για τα Δυτικά Βαλκάνια.  Όποιος δεν θέλει να ζυμώσει... εγείρει ζητήματα μεθοδολογίας. Λίγες ημέρες μετά το γαλλικό βέτο στην έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Αλβανίας και της Βόρειας Μακεδονίας με την Ε.Ε., το Παρίσι έρχεται αναδρομικά να δικαιολογήσει τη στάση του με τη δημοσιοποίηση προτάσεων για την αλλαγή του τρόπου με τον οποίο υλοποιείται η διαδικασία ένταξης ενός νέου κράτους-μέλους. Το τρισέλιδο non paper της γαλλικής κυβέρνησης έρχεται να προλάβει την συνεδρίαση του Συμβουλίου Γενικών Υποθέσεων που θα πραγματοποιηθεί αύριο Τρίτη, ενώ είναι βέβαιο ότι θα έχει κεντρική θέση σήμερα Δευτέρα στις συνομιλίες του Γάλλου προέδρου Εμανουέλ Μακρόν με την πρωθυπουργό της Δανίας Μέτε Φρέντερικσεν σε γεύμα εργασίας στο Ελυζέ, καθώς η Κοπεγχάγη κινείται σε αντίστοιχο μήκος κύματος. Ήδη ο Μακρόν έχει τονίσει (λ.χ. στην πολυσυζητημένη συνέντευξή του στον Econ

 Βαλκάνια: Η πιο «δυσλειτουργική» οικογένεια της Ευρώπης  αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία. Τα τελευταία χρόνια η περιοχή που αποκαλείται Βαλκάνια επανήλθε και πάλι στο προσκήνιο. Όχι όπως κατά την ταραχώδη δεκαετία του 1990 όταν, μέσα από μια σειρά από δραματικά γεγονότα (κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ, αιματηρή διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβίας, εθνικιστικές συγκρούσεις, εθνοκαθάρσεις και ειρηνευτικά σχέδια κλπ.) τα Βαλκάνια, ειδικά τα δυτικά και ο χώρος της πρώην Γιουγκοσλαβίας, έγιναν τα «αγαπημένα» των δελτίων ειδήσεων, προκαλώντας αρνητικά συναισθήματα στο ευρωπαϊκό κοινό. Η Βαλκανολογία έγινε τότε και πάλι επίκαιρη, όπως ήταν και στις αρχές του 20ου αιώνα, και ένα πλήθος αναλυτών αναδείχθηκαν σε αυτόκλητους «βαλκανολόγους», προκειμένου να πείσουν ένα ευρωπαϊκό κοινό, εθισμένο στα στερεότυπα, πώς ξαφνικά ξύπνησαν οι «παλιοί δαίμονες» των Βαλκανίων, αναπαράγοντας έτσι όλα τα γνωστά αρνητικά κλισέ σε βάρος των βαλκανικών λαών. Από αυτή την άποψη τα Βαλκάνια είναι θύμα το

 Βαλκανικά σύνορα: Ιστορίες αγρίων. Δεν είναι η πρώτη φορά που η Γερμανίδα καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ θέτει τα φαινομενικά δισεπίλυτα προβλήματα στα Βαλκάνια ως την πρώτη προτεραιότητα της Ευρώπης, έγραφε πρόσφατα ο ευρωπαϊκός Τύπος. Στο πλαίσιο αυτό η Μέρκελ μαζί με τον Γάλλο πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν συναντήθηκαν με τους ηγέτες της Σερβίας, του Κοσσυφοπεδίου και άλλων χωρών των Δυτικών Βαλκανίων. Στο επίκεντρο, το ενδεχόμενο ανταλλαγής εδαφών ανάμεσα στη Σερβία και το Κοσσυφοπέδιο -κάτι που πολλοί στις Βρυξέλλες όσο και στο Βερολίνο φοβούνται ότι θα μπορούσε να προκαλέσει ένα ντόμινο στην περιοχή. Την ίδια ώρα, μόλις πριν λίγες ημέρες, υπεγράφη συμφωνία προμήθειας της Σερβίας με πυραυλικά συστήματα αεράμυνας τύπου «Mistral» από την Γαλλία, γεγονός που προκαλεί έντονη ανησυχία στο Κόσοβο. «Η Σερβία αγοράζει συνεχώς όπλα από τη Ρωσία. Με την Γαλλία υπέγραψαν συμφωνία για αντιαεροπορικούς πυραύλους. Ταυτόχρονα γίνεται λόγος για αλλαγή συνόρων. Εμείς τι πρέπει να κάνουμε; Είμα

Πολίτες διαδηλώνουν μετά την απόφαση του Κοσσυφοπεδίου να αυξήσει τους δασμούς για τα προϊόντα της Σερβίας και της Βοσνίας, στο χωριό Ρουντάρε, κοντά στη Μιτρόβιτσα του Κοσσυφοπεδίου, στις 23 Νοεμβρίου 2018. Ένα πανό γράφει: «ΕΕ, άνοιξε τα μάτια σου!». REUTERS/Laura Hasani Το γεωπολιτικό παιχνίδι στα δυτικά Βαλκάνια θα γίνεται όλο και εντονότερο, όσο τα συμφέροντα μεγάλων και περιφερειακών δυνάμεων έρχονται σε σύγκρουση. Το σίγουρο είναι πως η ΕΕ παρά τα εσωτερικά προβλήματα που αντιμετωπίζει πρέπει να εμφανισθεί ως η μόνη λογική βιώσιμη λύση μέσα σε αυτό το παιχνίδι ισχύος. Από τις αρχές του 20ού αιώνα, η περιοχή των Βαλκανίων χαρακτηριζόταν από αστάθεια και διαρκείς συγκρούσεις, που έγιναν ακόμα και η αφορμή για το έναυσμα του Μεγάλου Πολέμου. Έναν αιώνα μετά, αν και στην περιοχή έχει επέλθει σχετική ηρεμία, πολλά κρίσιμα ζητήματα παραμένουν ανοιχτά, ιδίως στις έξι χώρες των δυτικών Βαλκανίων (Αλβανία, Σερβία, Μαυροβούνιο, Βόρεια Μακεδονία, Κόσοβο, Βοσνία-Ερζεγοβίνη), ενό

Η είσοδος των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, η οποία προκύπτει ως επακόλουθο της Συμφωνίας των Πρεσπών, συμπίπτει χρονικά με την ιστορική απόφαση των ΗΠΑ να αποσυρθούν από τη Συνθήκη INF για τον περιορισμό των πυραυλικών συστημάτων μέσου και ενδιάμεσου βεληνεκούς στην Ευρώπη. Η εξέλιξη αυτή τερματίζει τα υπολείμματα της μεταψυχροπολεμικής σταθερότητας και εγκαινιάζει έναν νέο στρατηγικό ανταγωνισμό με απρόβλεπτο τέλος. Όπως επισήμανε στον γράφοντα ο συγγραφέας και γεωπολιτικός αναλυτής Γιάννης Μήτσιος, η συγκυρία αυτή ενδέχεται να μην είναι τυχαία. Συγκεκριμένα, η σπουδή των ΗΠΑ να εισάγουν στη ΝΑΤΟϊκή δομή τα Σκόπια, ίσως, να σχετίζεται με τη νέα στρατηγική τους για προβολή ισχύος ενάντια στη Ρωσία. Σε προηγούμενο άρθρο στο SLpress, εξετάστηκε το πώς η απόσυρση των ΗΠΑ από τη Συνθήκη INF δημιουργεί μια νέα γεωστρατηγική πραγματικότητα στη Γηραιά Ήπειρο. Εξετάστηκε πώς νέοι χερσαία εκτοξευόμενοι πύραυλοι, υψηλής ακρίβειας και με ικανότητες προσβολής κινούμενων στόχων, στα βεληνεκή μετ

Από τον 18ο αιώνα και μετά τα Βαλκάνια απέκτησαν στρατηγική σημασία για τα μεγαλεπήβολα σχέδια της Ρωσίας. Ουσιαστικά από τότε βρίσκονται, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, υπό τη σκιά και τη γεωπολιτική επιρροή της Μόσχας. Υπό το γεωφιλοσοφικό -και όχι μόνον- πρίσμα της Ρωσίας, όπως εκφράζεται στην εποχή μας και από τον Alexander Dugin, “γκουρού” της ρωσικής γεωπολιτικής και συμβούλου του Πούτιν, η Ευρασία χωρίζεται σε τρεις μεγάλες γεωπολιτισμικές ζώνες: στη Δύση, ο πολιτισμός της οποίας κυριαρχεί παγκοσμίως, στην Ανατολή (Κίνα, Ινδίες, Ιαπωνία) και στη λεγόμενη “Ενδιάμεση Περιοχή” (Βαλκάνια, Μέση Ανατολή και Ρωσία), πολιτικό κέντρο της οποίας είναι η Ρωσική Ομοσπονδία (παλαιότερα ήταν η Βυζαντινή Αυτοκρατορία, και η διάδοχός της, η Οθωμανική), που ιστορικά επιδιώκει έναν “παγκόσμιο ρόλο”. Ρωσία και Βαλκάνια Τα Βαλκάνια υπήρξαν κατά τη σύγχρονη εποχή πάντα μια εποφθαλμιούμενη περιοχή για τη Ρωσία. Η Μόσχα επιθυμούσε σφόδρα να θέσει υπό τον έλεγχό της το λεγόμενο