IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Πόσο γνωρίζουμε την Αμερική;   Ο Ιταλός δημοσιογράφος και συγγραφέας Φεντερίκο Ραμπίνι ζει στην Αμερική εδώ και 22 χρόνια. Ηταν ανταποκριτής της Repubblica στη Νέα Υόρκη, ενώ τώρα οι ανταποκρίσεις του δημοσιεύονται στην Corriere della Sera. Στο βιβλίο του φιλοτεχνεί ένα πορτρέτο των Ηνωμένων Πολιτειών, που αναδεικνύει τα μεγάλα προβλήματα της χώρας και φωτίζει τους λόγους της βαθιάς εσωτερικής της διαίρεσης. Απόσπασμα από το βιβλίο του Φεντερίκο Ραμπίνι «America. Viaggio alla riscoperta di un paese» (Solferino 2022) Παρά τη σχετική παρακμή της, η Αμερική παραμένει πάρα πολύ σημαντική. Νιώθουμε ότι χρειάζεται να τη γνωρίζουμε. Ισως να αυταπατόμαστε ότι γνωρίζουμε πολλά γι’ αυτήν επειδή περάσαμε εκεί κάποιες διακοπές. Ή επειδή τη βλέπουμε συνεχώς στις ταινίες και στις τηλεοπτικές σειρές. Ακούμε μουσική, διαβάζουμε μυθιστορήματα που προέρχονται από εκεί ή αφηγούνται ιστορίες που εκτυλίσσονται στην αμερικανική κοινωνία. Είναι χρήσιμο να γνωρίζουμε αληθινά την Αμερική. Σε αυτό

  Η μοίρα της Ρώμης προδιαγράφει τις ανθρωπόκαινες δυστοπίες.   Ο ρόλος των κλιματικών-οικολογικών αλλαγών και των πανδημιών στην πτώση της άλλοτε πανίσχυρης μεσογειακής αυτοκρατορίας Για την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας έχουν γραφτεί τόσα πολλά βιβλία και ιστορικές μελέτες, που κυριολεκτικά καλύπτουν ολόκληρες βιβλιοθήκες. Οι παραδοσιακές ιστορικές ερμηνείες αποδίδουν την παρακμή και την πτώση της πρώτης και μακροβιότερης πλανητικής αυτοκρατορίας, στις διαρκώς διογκούμενες οικονομικοπολιτικές αντιφάσεις, στις ανεπίλυτες εθνικές-πολιτισμικές αντιπαλότητες, στη φθορά από τις επιθέσεις των ολοένα και πιο ισχυρών βαρβάρων, καθώς και στα εγγενή κυβερνητικά αδιέξοδα της αυταρχικής μονοκρατορίας και της χαώδους ρωμαϊκής γραφειοκρατίας. Αραγε, ποιος από τους παραπάνω υπαρκτούς ιστορικούς παράγοντες έπαιξε καθοριστικό ρόλο για το μοιραίο τέλος της πανίσχυρης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, η επικράτεια της οποίας, για πολλούς αιώνες, απλώνονταν στο 80% του γνωστού τότε κόσμου; Ο πειρασμός να υιοθε

  Workers in the Snow, 1912 by Edvard Munch  Η αξία της εργασίας. Μολονότι η διάσταση της αναγκαιότητας δεν μπορεί να εξαλειφθεί από την εργασία, η ποιοτική διάσταση, εκείνη της ικανοποίησης, δεν μπορεί να είναι ένα προνόμιο των λίγων ● Μια κοινωνία η οποία ενδιαφέρεται να δίνει στους πολίτες της τα εργαλεία για να έχουν μιαν εργασία, που δεν είναι απλώς μια σκληρή αναγκαιότητα, είναι περισσότερο βιώσιμη και δίκαιη από μια κοινωνία που αδιαφορεί ή δημιουργεί συνθήκες εξαναγκασμού στην εργασιακή ανασφάλεια και δυστυχία Η Ιταλίδα Νάντια Ουρμπινάτι είναι καθηγήτρια Πολιτικής Θεωρίας στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης. Το ακόλουθο άρθρο της δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «La Repubblica». Η εργασία είναι κόπος. Αλλά δεν είναι μόνο κόπος. Είναι και το μέσο χάρη στο οποίο διαμορφώνονται οι ανθρώπινες σχέσεις, ιδιωτικές και δημόσιες. Συνδεδεμένη με μια κατάσταση ανάγκης στην κλασική και την ιουδαϊκο-χριστιανική κουλτούρα, στη σύγχρονη κοινωνία η εργασία συνδέθηκε βαθμιαία μ

  Ἀλέξανδρος Παπαδιαμάντης, Ρεμβασμὸς τοῦ Δεκαπενταυγούστου. Ἀ νάμεσα εἰς συντρίμματα καὶ ἐρείπια, λείψανα παλαιᾶς κατοικίας ἀνθρώπων ἐν μέσῳ ἀγριοσυκῶν, μορεῶν μὲ ἐρυθροὺς καρπούς, εἰς ἔρημον τόπον, ἀπόκρημνον ἀκτὴν πρὸς μίαν παραλίαν βορειοδυτικὴν τῆς νήσου, ὅπου τὴν νύκτα ἑπόμενον ἦτο νὰ βγαίνουν καὶ πολλὰ φαντάσματα, εἴδωλα ψυχῶν κουρασμένων, σκιαὶ ἐπιστρέφουσαι, καθὼς λέγουν, ἀπὸ τὸν ἀσφοδελὸν λειμῶνα, ἀφήνουσαι κενὰς οἰμωγὰς εἰς τὴν ἐρημίαν, θρηνοῦσαι τὸ πάλαι ποτὲ πρόσκαιρον σκήνωμά των εἰς τὸν ἐπάνω κόσμον ― ἐκεῖ ανάμεσα ἐσώζετο ἀκόμη ὁ ναΐσκος τῆς Παναγίας τῆς Πρέκλας. Δὲν ὑπῆρχε πλέον οἰκία ὀρθή, δὲν ὑπῆρχε στέγη καὶ ἄσυλον, εἰς ὅλον τὸ ὀροπέδιον ἐκεῖνο, παρὰ τὴν ἀπορρῶγα ἀκτήν. Μόνος ὁ μικρὸς ναΐσκος ὑπῆρχε, καὶ εἰς τὸ προαύλιον τοῦ ναΐσκου ὁ Φραγκούλης Κ. Φραγκούλας εἶχε κτίσει μικρὸν ὑπόστεγον, καλύβην μᾶλλον ἢ οἰκίαν, λαβὼν τὴν ξυλείαν, ὅσην ἠδυνήθη νὰ εὕρῃ, καί τινας λίθους ἀπὸ τὰ τόσα τριγύρω ἐρείπια, διὰ νὰ στεγάζεται προχείρως ἐκεῖ καὶ καπνίζῃ ἀκατακρίτω

  Charles Taylor    Ακόμα και στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες, μεταξύ των δημοκρατικών εθνών, είναι από αυτή την άποψη μια από τις πιο αδύναμες δημοκρατίες, όταν γίνεται μια μεγάλη φυσική καταστροφή, οι άνθρωποι αναγνωρίζουν ότι είναι καθήκον του ομοσπονδιακού κράτους να παρέμβει για να περιοριστούν οι ζημιές. Εκείνο όμως που οι Αμερικανοί δυσκολεύονται να αποδεχθούν είναι ότι τα πρόσωπα, αν βρίσκονται σε μια δύσκολη κατάσταση και, για παράδειγμα, δεν έχουν ασφάλιση, αξίζει να βοηθηθούν από την κοινότητα. Δημοκρατία και αλληλεγγύη Το κείμενο που ακολουθεί είναι απόσπασμα συνέντευξης του Καναδού φιλοσόφου Τσαρλς Τέιλορ και περιέχεται στο βιβλίο Charles Taylor «Modernità al bivio» (Marietti 2021) Αν δεν έχετε αντίρρηση, θα ήθελα να επιστρέψουμε στη δεκαετία του 1980 και στη συζήτηση μεταξύ φιλελεύθερων και κοινοτιστών, στην οποία πρωταγωνιστήσατε μαζί με τον Τζον Ρολς, τον Αλασντερ Μακιντάιρ, τον Μάικλ Σαντέλ, τον Ρόναλντ Ντουόρκιν και τον Μάικλ Ουόλτσερ. Σε μια ιστορική περίοδο κατά

  Οι φιλόσοφοι για τη δημοκρατία. Διεθνώς γνωστός μελετητής του έργου του Αριστοτέλη, ο Πιερ Πελεγκρέν είναι ομότιμος διευθυντής έρευνας στο Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών (CNRS) της Γαλλίας. Στη γλώσσα μας κυκλοφορεί το βιβλίο που έχει συγγράψει μαζί με τον Μισέλ Κριμπελιέ «Αριστοτέλης. Ο φιλόσοφος και οι επιστήμες» (Εστία 2011). Η ακόλουθη συνέντευξη του Γάλλου φιλοσόφου δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Le Point». ● Ο ορισμός που δίνουμε σήμερα στη δημοκρατία θα ικανοποιούσε έναν Αθηναίο του 5ου αιώνα π.Χ.; Αμφιβάλλω. Η ιδεώδης δημοκρατία που αποδίδουν ορισμένοι στους αρχαίους Ελληνες είναι μια πρόσφατη ερμηνεία. Στην Αθήνα μόνο το 20% του πληθυσμού μπορούσε να ενταχθεί στην κατηγορία των πολιτών. Επιπλέον, δεν ήταν κάποιος πολίτης χάρη στα ιδεώδη του ή τη στράτευσή του, αλλά επειδή ήταν πολίτες οι γονείς του. Για τους υπόλοιπους, το να γίνουν πολίτες ήταν σχεδόν αδύνατο, ακόμη και αν είχαν σώσει την πόλη, όπως ο ρήτορας Λυσίας, ο οποίος είχε βοηθήσει στην αποκατάσταση της δημοκρατία

«Θέλουν όλη την Ελλάδα Ίμια αυτοί που ενοχλούνται από το ιστορικό μας παρελθόν»-Γ.Κοντογιώργης Από Militaire News 22/07/2022   «Θέλουν να διδάσκουν τη λογική του προσαρτήματος, να κάμψουν τον αντιστασιακό χαρακτήρα της ελληνικής κοινωνίας … Γι ΄ αυτό και δεν θέλουν να διδάσκεται η οποιαδήποτε ελληνική κληρονομιά. Διότι η ελληνική κληρονομιά έρχεται σε αντίθεση με τους νέους επισκέπτες μας… Δεν θέλουν τη λογική της ενσωμάτωσης αλλά της πολυεθνικότητας της ελληνικής κοινωνίας για να μπορούν αυτοί να διαιτητεύουν… » Ο Ομότιμος Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης και πρώην Πρύτανης του Πάντειου Πανεπιστήμιου Γιώργος Κοντογιώργης σε μία χειμαρρώδη συνέντευξη στο militaire.gr που ξεκινά από τον Θουκυδύδη και φθάνει στις ημέρες μας. Αφορμή για τη συζήτηση το βιβλίο του κ.Κοντογιώργη «Η δημοκρατία και ο πόλεμος στον Θουκυδίδη», από τις εκδόσεις ΠΟΙΟΤΗΤΑ. Η συζήτηση φθάνει στην τουρκική απειλή και ο κ.Κοντογιώργης αναφέρεται στο «ελληνικό πολιτικό σύστημα » που καλείται να τ

Αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι και ζωή σε άλλους κόσμους:  Τι πίστευαν για τα εξωγήινα όντα. Στο βιβλίο του « Extraterrestrials » ο δημοσιογράφος Γουέιντ Ράους παρουσιάζει μια άγνωστη διάσταση της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας.  Η ιδέα πως άλλοι κόσμοι, διαφορετικοί ή παρόμοιοι με τον δικό μας, μπορεί να φιλοξενούν άλλα, εξωγήινα πλάσματα , δεν είναι «παιδί» του σύγχρονου κόσμου: Η ανθρωπότητα το σκέφτεται αυτό από τότε που άρχισε να κοιτά ψηλά στους ουρανούς, όπου έβλεπε τον Ήλιο, τη Σελήνη, τα άστρα και τους πλανήτες. Κάθε είδους μύθοι, θρύλοι και ιστορίες «γεννήθηκαν» για τους κατοίκους του ουρανού, με θεούς, δαίμονες, πνεύματα και αγγέλους να καθίστανται οι πρώτοι «εξωγήινοι» (με την αυστηρή- «έξω από τη Γη»- έννοια του όρου). Κάποια στιγμή, ωστόσο, οι μυθολογικές προσεγγίσεις άρχισαν να αντικαθίστανται από πιο «υλιστικές», με την έννοια των εξωγήινων όντων, των πλασμάτων δηλαδή από άλλους κόσμους/ πλανήτες, να αποκτά τις πρώτες της πρωτοεπιστημονικές ρίζες στην αρχαία Ελλάδα