IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Η ελληνική μεταποίηση βρίσκεται σε δύσκολη θέση πρωταρχικά επειδή η χρησιμοποιούμενη τεχνολογία ανήκει σε αυτό που θα ονομάζαμε μέση τεχνολογία. Αυτό στις σημερινές συνθήκες σημαίνει ότι απέχει πολύ από τις προηγμένες τεχνολογίες που χρησιμοποιούν οι αναπτυγμένες χώρες της Δύσης, αλλά και ορισμένες αναδυόμενες οικονομίες σε επιλεγμένους τομείς. Παράλληλα, δέχεται σοβαρές πιέσεις από τις αναδυόμενες οικονομίες που πλέον έχουν ενσωματώσει σε σημαντικό βαθμό τεχνολογίες μέσου επιπέδου. Λόγω, όμως, του χαμηλότερου εργασιακού κόστους αποκτούν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Χαρακτηριστικά είναι τα στοιχεία της Γραφικής παράστασης. Πιέσεις που δεν μπορεί να αντέξει Η ελληνική μεταποίηση δέχεται πιέσεις και από το θεσμικό περιβάλλον του ευρωπαϊκού πλαισίου. Οι περιορισμοί που αυτό επιβάλλει φαίνεται ότι δεν έχουν συνειδητοποιηθεί από τις κυβερνήσεις. Η Ελλάδα διατρέχει κίνδυνο από την εδραίωση ανταγωνιστικών συνθηκών στις αγορές, την ίδια στιγμή που το εγχώριο επιχειρημ

Οι βιομηχανικές ζώνες της Ελλάδας μοιάζουν με πόλεις-«φαντάσματα». Εγκαταλειμμένα εργοστάσια που έχουν μαραζώσει, ακολουθούν την πορεία αποσύνθεσης της ελληνικής οικονομίας. Τα άλλοτε καμάρια της εγχώριας βιομηχανίας, κατοικούνται πλέον από αρουραίους και κατσαρίδες. Μοναδικοί τους «ανθρώπινοι» επισκέπτες, κάποιοι άστεγοι που αναζητούν καταφύγιο την νύχτα ή οι αυτοαποκαλούμενοι «κυνηγοί φαντασμάτων» που εξερευνούν εγκαταλειμμένα κτίρια, σε μια προσπάθεια να «πιάσουν» με τα περίπλοκα γκάτζετ τους μια ένδειξη ύπαρξης του υπερφυσικού. Κάποια άλλα έχουν μετατραπεί σε δομές φιλοξενίας προσφύγων. Πράγματι, αυτά τα κτίρια έχουν μια απόκοσμη ατμόσφαιρα. Το 2015,     ο βραβευμένος φωτογράφος Γιάννης Μπεχράκης    ξεκίνησε ένα οδοιπορικό 2.500 χιλιομέτρων από την Αθήνα στην Βόρεια Ελλάδα και στην συνέχεια στην Πελοπόννησο, απαθανατίζοντας τα απομεινάρια της άλλοτε ακμάζουσας ελληνικής βιομηχανίας που την τελευταία εξαετία έχει υποστεί μεγάλα πλήγματα. Σύμφωνα   με  στοιχεία της ICAP

Δεν υπάρχουν πολλά παραδείγματα ελληνικών βιομηχανικών ομίλων που εξάγουν το 98% της παραγωγής τους, με επενδύσεις εκατομμυρίων, παρουσία σε 114 χώρες, διαρκώς αυξανόμενες πωλήσεις και κερδοφορία, μεταξύ των 15 ταχύτερα αναπτυσσόμενων εγχώριων εταιρειών, έχοντας παράλληλα "χτίσει” ένα ελληνικό brand. H περί ης ο λόγος εταιρεία " Συστήματα Sunlight ΑΒΕΕ ", μέλος του ομίλου Olympia Group, συμφερόντων Πάνου Γερμανού συγκαταλέγεται σήμερα μεταξύ των κορυφαίων παραγωγών συστημάτων αποθήκευσης ενέργειας στον κόσμο, προσφέροντας ολοκληρωμένες και αξιόπιστες λύσεις σε τομείς με ιδιαίτερα υψηλές απαιτήσεις όπως Βιομηχανία, Εφοδιαστική Αλυσίδα και Μεταφορές, Τηλεπικοινωνίες, Κατασκευές, Πληροφορική, Έργα Υποδομής και Άμυνα. Τ ην περυσινή χρονιά, μάλιστα, η εταιρεία πραγματοποίησε ένα διπλό ρεκόρ, αφού πέραν των υψηλότερων πωλήσεων στην 25ετή ιστορία της (168 εκατ.ευρώ), ο όγκος παραγωγής έσπασε το φράγμα του 1,5 εκατομμυρίου προϊόντων (στοιχείων μπαταρίας) καταγράφον

Βικτωρία Καρέλια,  Ανδρέας και   Στάθης   υπό το βλέμμα του ιδρυτή Α. Καρέλια 'Εκτακτη ενίσχυση €1.500 για όσους έχουν παιδιά που σπουδάζουν, αυξήσεις αλλά και έκτακτη οικονομική ενίσχυση ανάλογα με το μισθό προσφέρει (μεταξύ άλλων) η εταιρεία. Συνολικά οι παροχές ξεπερνούν τα τρία εκατομμύρια ευρώ. Για ακόμα μια χρονιά η εταιρεία Καρέλιας χρύσωσε τους εργαζομένους της με εξτρά παροχές που μάλιστα ξεπερνούν τα 3 εκατομμύρια ευρώ. Συνεχίζοντας την παράδοση που κρατά εδώ και χρόνια ο Ανδρέας Γ. Καρέλιας σε ομιλία του στους εργαζόμενους ανακοίνωσε ότι: 1.  H ενίσχυση για το εορταστικό τραπέζι θα είναι φέτος €200,00 καθαρά για κάθε εργαζόμενο στην Εταιρεία. 2.  Το επίδομα παρουσίας θα είναι και φέτος €800,00 καθαρά. Το δικαιούνται όσοι δεν έλειψαν ούτε μία μέρα από την εργασία τους. Πέρσι το ποσό αυτό το έλαβε το 84% των εργαζομένων, πράγμα ιδιαίτερα ευχάριστο, σημείωσε στην ομιλία του. 3.  Ο κάθε εργαζόμενος, που έχει παιδιά που σπουδάζουν σε

Συμπληρώθηκαν φέτος  100 χρόνια  από την 21η Αυγούστου 1916, τότε που διαδραματίστηκε  η μεγάλη απεργία των μεταλλωρύχων εργατών της Σερίφου , η οποία κόστισε εννέα ανθρώπινες ζωές, δεκάδες τραυματίες και πολλές διώξεις. Το 1984 δημιουργήθηκε το μνημείο των πεσόντων εργατών, ακριβώς δίπλα στο περίφημο νεοκλασικό κτίριο διοίκησης στο Μεγάλο Λιβάδι της Σερίφου. Ένα νεοκλασικό κουφάρι, παρατημένο, χορταριασμένο, καμένο, χωρίς οροφή και πάτωμα, χωρίς ιδιοκτήτη. Ένα χώρο που, εν έτει 2016, χρησιμοποιείται για να παρκάρουν τα σκουπίδια τους οι ντόπιοι και οι γείτονες ταβερνιάρηδες...  Ένα χώρο που «βάζει τα καλά του» μια φορά το χρόνο όταν γίνεται η επιμνημόσυνη δέηση . Και στη μνήμη των ελάχιστων ζώντων μεταλλωρύχων που έζησαν εκεί μέσα... Ένα χώρο που η αξία του ως ιστορική μνήμη του τεχνικού πολιτισμού αλλά και του ανθρώπινου μόχθου είναι ανυπολόγιστη... Το άλλοτε κτίριο διοίκησης των μεταλλείων στο Μεγ. Λιβάδι της Σερίφου Εκπρόσωποι του δήμου με ενημέρωσαν ότι υ