IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Η σύγχυση ανάμεσα στη φάση της μεγάλης κοσμοσυστημικής κλίμακας που κατέκτησε η ανθρωπότητα και στο πρώιμο ανθρωποκεντρικό στάδιο που βιώνει, είναι ευρέως υπόλογη της άρνησης της νεοτερικής διανόησης να προσέλθει σε μια επανεκτίμηση των εννοιών που ορίζουν τα φαινόμενα. Η επιμονή της να θεωρεί ότι η φάση που διανύει η ανθρωπότητα σήμερα είναι η πλέον ολοκληρωμένη και τελειωτική, συνάδει με την ιδεολογική της επιλογή ότι οι λύσεις οφείλουν να αναζητηθούν στο πλαίσιο του παρόντος συστήματος. Προφανώς, όμως, συγχέει την καθόλα εξαιρετική ως προς τις επιπτώσεις της οικοδόμηση του ανθρωποκεντρισμού στο επίπεδο της μεγάλης κοσμοσυστημικής κλίμακας (του κράτους έθνους), με το ανθρωποκεντρικό στάδιο που διανύει. Οι επισημάνσεις αυτές διευκρινίζουν, σε τελική ανάλυση, το ερώτημα εάν η Αριστερά είναι έτοιμη να ανασυνδεθεί με το μέλλον και να επανέλθει σε τροχιά προόδου. Η απάντηση είναι κατηγορηματικά όχι. Στον ίδιο ακριβώς βαθμό που και το σύνολο της νεοτερικότητας αδυνατεί να σ

Ο ανταγωνισμός για την προσέλκυση επενδύσεων δίνει στις μεγάλες εταιρείες υπερβολική ισχύ. Οι απαιτήσεις για φοροαπαλλαγές και η απειλή της μετακίνησης σε χώρες με χαμηλότερο κόστος. Η μόνιμη ανασφάλεια των εργαζομένων.   Ο Τζιμ Ράτκλιφ είναι ο πλουσιότερος άνθρωπος στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η περιουσία του ξεπερνά τα £21 δισ. σύμφωνα με την λίστα των Sunday Times για τους πλουσιότερους Βρετανούς. Η Ineos, η χημική εταιρεία του, ανακοίνωσε κέρδη περίπου €2 δισ. την περασμένη χρονιά. Ωστόσο, μια από τις πιο φτωχές περιοχές στην Αγγλία μόλις προσφέρθηκε να του κατασκευάσει ένα εργοστάσιο. Δεν είναι το μόνο που προσφέρθηκε να κάνει. Όπως δήλωσε ο δήμαρχος της Τιζ Βάλεϊ στα βορειανατολικά της χώρας, οι αρχές της περιοχής έδωσαν λευκή επιταγή στην Ineos για να την πείσουν να εγκαταστήσει ένα νέο εργοστάσιο αυτοκινήτων στο σημείο όπου βρίσκεται μια παλιά τοπική χαλυβουργία. Η Ineos είχε αφήσει να διαρρεύσει πως θα επιλέξει ανάμεσα σε αυτή την εγκατάσταση, μια άλλη στο Ηνωμέν

Μετά από μία μεταβατικού χαρακτήρα εκεχειρία, οι αψιμαχίες ανάμεσα στην ιταλική κυβέρνηση και στο ευρωιερατείο ξανάρχισαν. Η πρώτη αψιμαχία είχε εκδηλωθεί με αφορμή την επιλογή του προσώπου για το χαρτοφυλάκιο των Οικονομικών. Το «εργαλείο» του ευρωιερατείου τότε ήταν ο πρόεδρος Δημοκρατίας Ματαρέλα. Όπως είναι γνωστό, η αψιμαχία εκείνη είχε καταλήξει σε ένα συμβιβασμό. Στην πραγματικότητα, το «φιλελεύθερο» καθεστώς αρνείται να παραδώσει την εξουσία στους νικητές των εκλογών, με το πρόσχημα ότι είναι «λαϊκιστές»! Και ταυτοχρόνως, ευρωιερατείο, καθεστωτικά Μίντια και Αγορές έχουν αρχίσει την υπονόμευση. Κάπως έτσι δεν θα έπρεπε να ορίζεται το πραξικόπημα σήμερα; Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης δεν απαιτούνται τανκς και στρατός στους δρόμους. Η δουλειά γίνεται με μεταμοντέρνο τρόπο, αναίμακτα και πιο αποτελεσματικά. Αυτή τη φορά, όμως, το ευρωιερατείο δεν έχει απέναντι την άπειρη κυβέρνηση Τσίπρα. Η Ιταλία, άλλωστε, δεν είναι Ελλάδα. Ο πρωθυπουργός Κόντε ναι μεν δεν θέλει ν

Δέκα χρόνια μετά την κρίση του 2008, ο κόσμος δεν άλλαξε σελίδα και η παγκόσμια οικονομία συνεχίζει να λειτουργεί με βάση τις ίδιες κρισιογόνες συνταγές. Αρχικά η κρίση επανέφερε στο προσκήνιο τον ρόλο των δημόσιων εξουσιών, χωρίς την παρέμβαση των οποίων θα συντελούνταν μια καταστροφική κατάρρευση του οικονομικού συστήματος. Η παρέμβαση αυτή ωστόσο δεν άλλαξε ουσιαστικά την κυρίαρχη οικονομική ορθοδοξία, που αναθέτει απλώς στο κράτος την κοινωνικοποίηση των ζημιών και τον ρόλο της έσχατης καταφυγής στη μακροοικονομική σφαίρα. Αυτή η οικονομική ορθοδοξία, που έγινε ηγεμονική με αφετηρία τη δεκαετία του 1980, στηριζόταν στην ιδέα ότι η πλήρης απελευθέρωση της αγοράς και της κίνησης των κεφαλαίων είναι ο βασικός συντελεστής που μπορεί να ξαναδώσει δυναμισμό σε ένα παραγωγικό σύστημα, το οποίο υποτίθεται ότι ήταν αποτελματωμένο εξαιτίας της διόγκωσης του «πατερναλιστικού», αναποτελεσματικού και γραφειοκρατικού κράτους. Υποδείκνυε επομένως τον μονόδρομο της ελεύθερης αγοράς,

Τ ο νέο έργο του Bansky, που έκανε την εμφάνισή του στο Ντόβερ της Αγγλίας  Πηγή : http://banksy.co.uk Όλο και συχνότερα, έρχεται στην επιφάνεια ένα πολιτικό ζήτημα στην Ευρώπη. Δεν είναι φαινόμενο, αλλά οι μορφές που λαμβάνει και η συγχρονικότητα ορισμένων εκδηλώσεων, δείχνουν πως πρόκειται για κρίσιμο ζήτημα. Η Ευρώπη δεν μπορεί να κυβερνηθεί όπως κυβερνιόταν, η γερμανική ηγεμονία και οι μηχανισμοί που είχαν οικοδομηθεί στη βάση της, δεν μπορούν να λειτουργήσουν όπως μέχρι τώρα. Η αντίδραση στον γερμανικό «ορντοφιλελεύθερο» δογματισμό, δεν προέρχεται μόνο από τον «Νότο», αλλά υπάρχει σε ολόκληρη σχεδόν την ήπειρο και δυναμώνει. Η αντίδραση στο γερμανικό οικοδόμημα της νεοφιλελεύθερης Ευρώπης, αποκτά μεγάλη έκταση και αφορά πολλά στρώματα και κατηγορίες των κοινωνιών. Παίρνει ιδεολογικά και πολιτικά χαρακτηριστικά, ανάλογα με τις δυνάμεις που παρεμβαίνουν και θέλουν να κατευθύνουν τη διάχυτη δυσαρέσκεια και αμφισβήτηση. Η Ευρώπη, λοιπόν, έχει πρωτίστως ένα μεγάλο πολιτικ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ (1) Ρωμαϊκή νίκη ή ευρωπαϊκή αναδίπλωση. (2)  Οι Ιταλοί απέναντι στην Ευρωζώνη και στις Αγορές… (3)  Φοβού τον γερμανικό αυταρχισμό. (4)  Η νέα ιταλική κυβέρνηση σε πέντε ερωτήσεις-απαντήσεις.   (5)  Δεν συναινεί σε ελάφρυνση του ιταλικού χρέους η Μέρκελ.   (6)  Reuters: Σε κρίσιμα πόστα οι ευρωσκεπτικιστές στην Ιταλία.  Στον βραχύ ορίζοντα, οι εξελίξεις του τελευταίου 24ώρου τείνουν, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, να εκτονώσουν την κυβερνητική (και κατά πολλούς και συνταγματική) κρίση στην Ιταλία και να απομακρύνουν το ενδεχόμενο, τόσο αποσταθεροποιητικό για το σύνολο της Eυρωζώνης, νέων εκλογών εντός του θέρους. Μεσομακροπρόθεσμα, ωστόσο, δεν έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα. Η νομισματική ένωση εξακολουθεί, παρά τις καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις, να είναι εξαιρετικά ευάλωτη και η Ιταλία αποτελεί πάντοτε τον κατεξοχήν αδύναμο κρίκο της Άλλωστε, προκειμένου να "διαπαιδαγωγηθούν" και μάλιστα προληπτικά οι λαϊκιστές της Ρώμης στον σεβ