IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

<< Οι μάσκες της ανισότητας Παρά το γεγονός ότι η οικονομική ύφεση βαθαίνει και τα κράτη αναγκάζονται να δαπανούν (δανειζόμενα) όλο και περισσότερα για να στηρίξουν επιχειρήσεις μέχρι πρότινος επαιρόμενες για το υποτιθέμενο κλέος τους, στον δημόσιο λόγο καταγράφεται ένα οξύμωρο . Ο Α. Καρακούσης το έχει εκφράσει με τη διαπίστωση ότι αυτοί που προκάλεσαν το πρόβλημα προσπαθούν να αναδειχθούν ως εκείνοι που θα το λύσουν. Με διαφορετική διατύπωση, σε πείσμα της καταστροφής κάποιοι επιχειρούν - προς το παρόν με συστολή- να πείσουν ότι δήθεν δεν χρεοκόπησε ένα μοντέλο καπιταλιστικής λειτουργίας, αλλ΄ απλώς επήλθε μία «συφορά», η οποία δεν δικαιολογεί τη δραστική επανεξέταση των πραγμάτων. Ακόμη και αν ορισμένοι όντως το παράκαναν κερδοσκοπούντες, ακόμη και αν γυάλισε το μάτι τους με τα θηριώδη μπόνους τόσο ώστε να παραμερίζουν κάθε στάθμιση κινδύνου, αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να μεταβάλλουμε εκ βάθρων τους κανόνες. Απλώς ο φορολογούμενος θα αναλάβει τις ζημιές και τα «παιδιά» θα

Τζον Γαβριήλ Μπόρκμαν Το 1896 ο νορβηγός θεατρικός συγγραφέας Ερρίκος Ιψεν, επηρεασμένος από τις μεγάλες αμφισβητήσεις του ανερχόμενου τότε καπιταλισμού και της πρώτης παγκοσμιοποίησης, επινόησε τον Τζον Γαβριήλ Μπόρκμαν και έγραψε το συνώνυμο έργο. Ο ιψενικός ήρωας είναι τραπεζίτης του καιρού του με φιλόδοξα επιχειρηματικά σχέδια και όραμα κατακτητικό. Αυτοδημιούργητος, γιος μεταλλωρύχου, θέλει πάση θυσία να κερδίσει, να διακριθεί, να ξεχωρίσει, να ανέβει ψηλά, να υπερβεί τα σύνορα της χώρας του, να βρεθεί στο κέντρο του κόσμου. Διακατέχεται από το πάθος της επιτυχίας, στηρίζεται στην εξυπνάδα, στις γνώσεις του και διακρίνεται για τον ιδεαλισμό του. Απόλυτα αλαζονικός, περιφρονητικός προς τους κοινούς θνητούς, παθιασμένος με τον πλούτο και ειδικώς με τα πολύτιμα μέταλλα, νιώθει ότι του αξίζει να ξεχωρίσει από το πλήθος των μετρίων που τον περιτριγυρίζουν, να κερδίσει την αναγνώριση, τη δόξα και τη φήμη που του πρέπει. Στον δρόμο προς την επιτυχία, τη διάκριση και τον πλουτισμό δεν λο

Η σουηδική επιλογή O αμερικανοεβραίος καθηγητής Οικονομικών του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης Νouriel Roubini, από τους λίγους που εγκαίρως περιέγραψαν τη διεθνή πιστωτική κρίση, επανήλθε χθες προβλέποντας ότι οι ζημιές του χρηματοοικονομικού τομέα στις ΗΠΑ θα ανέλθουν στο ιλιγγιώδες ύψος των 3,6 τρισ. δολαρίων. Για να προειδοποιήσει ότι, αν επιβεβαιωθούν οι παραπάνω προγνώσεις του, θα σημαίνει πως το αμερικανικό τραπεζικό σύστημα είναι χρεοκοπημένο και η κρίση συστημική. Εσπευσε μάλιστα να διευκρινίσει ότι τα ίδια ισχύουν και για το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα. Κινούμενοι στη λογική των παραπάνω προγνώσεων, οι «Financial Τimes» κατέγραψαν δύο βασικά σενάρια για τις παραπαίουσες και διαρκώς υποβοηθούμενες από τις κυβερνήσεις τράπεζες. Το πρώτο παραπέμπει στον κινηματογραφικό «Εξολοθρευτή» και προβλέπει αντιμετώπιση των εξουθενωμένων τραπεζών χωρίς οίκτο, φόβο και πόνο. Που στην πράξη σημαίνει: αφήστε την αγορά να λειτουργήσει μόνη και όποιος αντέξει. Πρόκειται για τη λεγόμενη «τελική

Η «δύναμη της ακινησίας» έχει αγκαλιάσει τη Θεσσαλονίκη Η πόλη έχει χάσει το τρένο της ανάπτυξης και τη δυναμική της και όσο περνούν οι μήνες θα αυξάνονται η ανεργία, η επισφάλεια και ο αριθμός των επιχειρήσεων με προβλήματα, υποστηρίζουν οι κάτοικοί της Για κάποιους είναι η «μητρόπολη των Βαλκανίων» και για άλλους μια «γέφυρα Ανατολής και Δύσης». Η παράδοση την ήθελε «συμβασιλεύουσα» και τα μοντέρνα κλισέ «συμπρωτεύουσα». Ωστόσο για τους κατοίκους της «δεν είναι τίποτε άλλο από καμένο χαρτί». Αυτή η πικρή άποψη ακούγεται όλο και περισσότερο στα στέκια και στις παρέες της Θεσσαλονίκης. Και οι περισσότεροι εντοπίζουν την κατρακύλα του «δεύτερου πόλου της χώρας» «στο γεγονός ότι η πόλη δεν μπορεί πια να κρατήσει τον κόσμο της». Αυτό για τους νέους που στοχεύουν σε κάτι καλύτερο από το μεροκάματο δεν σημαίνει τίποτε άλλο από φυγή. Φυγή προς «το κράτος των Αθηνών» ή μια και καλή στο εξωτερικό. Το σίγουρο είναι ένα: Η Θεσσαλονίκη χρειάζεται επειγόντως μια καινούργια ταυτότητα. Η ιστορία