IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Δυναμικά έχει εισέλθει στον χώρο της εικονικής πραγματικότητας (VR) και του βίντεο 360° η Google, η οποία άλλωστε πρόσφατα  ανακοίνωσε τη δυνατότητα μετάδοσης ζωντανού βίντεο 360 μοιρών  και spatial audio στο YouTube. Πέραν αυτού, η Google κυκλοφόρησε το πλήρες βίντεο της μικρού μήκους ταινίας της, Help στο YouTube. Η ταινία μπορεί να θεαθεί σε 360 μοίρες μέσω της χρήσης της εφαρμογής του YouTube σε συμβατή Android συσκευή ή μέσω της εφαρμογής  Google Spotlight Stories  στο iOS. Μέσω του Google Spotlight Stories (για φορητές συσκευές/ VR) το κινητό μετατρέπεται σε «παράθυρο» σε έναν εικονικό κόσμο, μέσω της χρήσης των αισθητήρων του κινητού που κάνουν διαδραστική την ιστορία: Όταν ο χρήστης κινεί το κινητό του, αλλάζει η σκηνή και το οπτικό πεδίο, «ξεκλειδώνοντας» άλλες μίνι ιστορίες και σενάρια εντός του κεντρικού «κορμού» (αλλιώς, μπορείτε να δείτε σε άλλες κατευθύνσεις χρησιμοποιώντας τα βελάκια στην πάνω αριστερά γωνία) Όλες οι Google Spotlight Stories είναι συμβατές μ

Η Λιβ Τάιλερ στη σειρά της ΗΒΟ «The Leftovers»:  ένας μετα-αποκαλυπτικός κόσμος, όπου οι άνθρωποι έχουν χάσει τις σταθερές τους. The leftovers Στο Death and the afterlife   (Oxford University Press, 2013) ο Samuel Scheffler αναρωτάται: Πώς θα νιώθαμε άραγε αν γνωρίζαμε ότι η ανθρωπότητα πρόκειται να καταστραφεί μερικές εβδομάδες μετά τον θάνατό μας; Οντως, τι κίνητρο θα είχε ένας συγγραφέας ή ένας σκηνοθέτης, ένας επιστήμονας ή ένας πολιτικός να συνεχίσει τη δραστηριότητά του, γνωρίζοντας ότι η ανθρωπότητα θα πάψει να υπάρχει; Πόσοι επενδυτές θα επιχειρούσαν νέες επενδύσεις και πόσοι αθλητές θα προπονούνταν ακόμη; Πόσοι ιατροί θα ήταν παρόντες στα νοσοκομεία και πόσοι δάσκαλοι στα σχολεία; Πόσες μητέρες θα γεννούσαν τα παιδιά τους; Ανεξάρτητα από τον φόβο για τον δικό μας θάνατο, ίσως ο φόβος για τον θάνατο των άλλων ανθρώπων, όχι μόνο των αγαπημένων ή των απογόνων, αλλά και των επερχόμενων γενεών να είναι πολύ βαθύτερος, εξ ου και αθέατος, διότι η δική

''Υπήρξε ένας από τους πιο «εργατικούς» δημιουργούς του νέου ελληνικού κινηματογράφου, αφήνοντας πίσω του 17 ταινίες που διατρέχουν με γοητευτική αυθάδεια τα κινηματογραφικά είδη. Από την κωμωδία μέχρι το δράμα κι από το μιούζικαλ έως το θρίλερ, ο Νίκος Παναγιωτόπουλος έκανε ταινίες που δεν έμοιαζαν με τίποτα, αλλά μάλλον έδιναν σχήμα στον υπέροχο, γοητευτικό τυφώνα ιδεών που έμοιαζε να στριφογυρίζει ασταμάτητα στο κεφάλι του. Ταινίες άλλοτε παιχνιδιάρικες, άλλοτε σκοτεινές, άλλοτε βαθιές, μερικές φορές ελαφριές σαν τον αφρό της ίδιας της ζωής, πάντα όμως ενδιαφέρουσες. Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος μοιάζει να έκανε σινεμά με την ίδια ευκολία που άλλοι ανασαίνουν. Με την ίδια ευκολία που μιλώντας μαζί του ένιωθες ότι διαβάζεις ένα βιβλίο, γεμάτο χιούμορ, ευφυΐα, αποφθέγματα.   Στις ταινίες του χαρτογράφησε την ανθρώπινη κατάσταση, τις πιο βαθιές αλλά και αστείες στιγμές της, την ελληνική πραγματικότητα, το εφήμερο και το σπουδαίο, κάτι απ' όλα αυτά που έμοιαζε να σκέφτεται

​​Ηταν πολύ προσεκτική στις κουβέντες της η νεαρή Τουρκάλα σκηνοθέτις Ντενίζ Γκαμζέ Εργκιουβέν , όταν μίλησε, σε άπταιστα γαλλικά, στην τελετή απονομής των κινηματογραφικών βραβείων LUX , πριν από λίγες μέρες, στην αίθουσα του Ευρωκοινοβουλίου στο Στρασβούργο. Παρά το γεγονός ότι ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς, αναφερόμενος στην ταινία της «Mustang» («Ατίθασες») , συνόψισε το περιεχόμενό της στη θέση της γυναίκας στη σημερινή κοινωνία, « στο χρυσό κλουβί μέσα στο οποίο ζουν οι πέντε έφηβες κοπέλες» στην Τουρκία, η Εργκιουβέν, παραλαμβάνοντας το βραβείο LUX, προτίμησε τη διπλωματική οδό. Είπε: « Γυρίζοντας το “Mustang”, μια συμπαραγωγή ανάμεσα στη Γαλλία, τη Γερμανία και την Τουρκία, κάναμε πράξη αυτή την κοινή ευρωπαϊκή ταυτότητα. Ζω ανάμεσα στη Γαλλία και την Τουρκία και μοιράζομαι τα ιδανικά και των δύο χωρών». Αλλά και στη συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε, δεν ξεσπάθωσε για τα δικαιώματα των γυναικών στην Τουρκία. Προτίμη

Μια απόπειρα να δοθεί σάρκα και οστά στην αινιγματική φυσιογνωμία του ΑΝΔΡΕΑ ΚΑΛΒΟΥ και, ταυτόχρονα, να αναδειχθεί η σπουδαιότητα του έργου του. Ένας φοιτητής φιλολογίας παθιάζεται με τον ποιητή ΑΝΔΡΕΑ ΚΑΛΒΟ και, στην προσπάθειά του να ανασυνθέσει τη ζωή του και να ανιχνεύσει τα αίτια της θλίψης που εικάζεται ότι τον βασάνιζε, επισκέπτεται τους τόπους όπου έζησε ο ποιητής, βασιζόμενος στα ελάχιστα βιογραφικά στοιχεία που είναι γνωστά γι’ αυτόν. Στη διάρκεια της εκπομπής διαβάζονται στίχοι από τις «Ωδές» του ΚΑΛΒΟΥ, ενώ, μέσα από δραματοποιημένες σκηνές, γίνεται αναφορά στη φιλία του με τον Ούγο Φώσκολο, στους έρωτες και τους δύο γάμους του, καθώς και στις επιρροές που δέχτηκε στο έργο του. Μεταξύ άλλων παρουσιάζεται δραματοποιημένη η περίφημη διάλεξη του ΚΩΣΤΗ ΠΑΛΑΜΑ κατά την οποία ο μεγάλος ποιητής, συγκρίνοντας το έργο του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΣΟΥΤΣΟΥ «Οδοιπόρος» με τις «Ωδές» του ΚΑΛΒΟΥ, πλέκει το εγκώμιο του δεύτερου συστήνοντάς τον για πρώτη φορά στο αθηναϊκό κοινό της ε

  1.  Φίλιππου Κουτσαφτή: ''Et in Arcadia ego''... O σκηνοθέτης της μνημειώδους «Αγελάστου πέτρας» Φίλιππος Κουτσαφτής επιστρέφει με ένα νέο ντοκιμαντέρ που αφορά την Αρκαδία και μιλά για τη σημασία της μνήμης και της ανακάλυψης της ιστορίας ενός τόπου που είναι μέρος της αναζήτησης ταυτότητας «Σε καμία περίπτωση ένας σκηνοθέτης δεν πρέπει να λέει κάτι περισσότερο από το έργο του» θα μου πει ο Φίλιππος Κουτσαφτής στο σπίτι του, στου Γκύζη, όπου τον συνάντησα με αφορμή την τελευταία δημιουργία του, το ντοκιμαντέρ «Αρκαδία χαίρε». «Δεν είμαι καθόλου καλός σε αυτά» συνέχισε αναφερόμενος στην προώθηση της ταινίας του μέσω αυτής της συνέντευξης. «Με την "Αγέλαστο πέτρα" με ρωτούσαν "γιατί στην Ελευσίνα; Πώς βρέθηκες εκεί;". Ενα ερώτημα που δεν έχω απαντήσει ακόμα. Θεωρώ ωστόσο ότι αν αυτό δεν έχει απαντηθεί μέσα από την ταινία δεν έχει νόημα να πω κάτι παραπάνω...». Με άλλα λόγια, ο Φίλιππος Κουτσαφτής δεν είναι ιδιαίτερα ομιλητικός