IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

DUTCHSCENERY VIA GETTY IMAGES Το παρόν άρθρο θα αναπτύξει προτάσεις για ένα ακόμη χρόνιο πρόβλημα, που δεν αντιμετωπίστηκε εγκαίρως και προϊόντος του χρόνου, γιγαντώθηκε. Η ειδοποιός διαφορά όμως, είναι ότι η διαχείριση των απορριμμάτων αποτελεί ένα δυνητικό χρυσωρυχείο. Στο παρελθόν, τα πρόστιμα για τις παράνομες χωματερές αποτελούσαν καθημερινότητα και έχουν καταλογιστεί από το 2014, τουλάχιστον 50 εκατομμύρια για χωματερές, 17 για απουσία αποχέτευσης, 10 για κακοδιαχείριση επικίνδυνων αποβλήτων, ενώ επειδή πολλά έργα δεν έχουν ολοκληρωθεί, αρκετά εξ αυτών θα τα πληρώνουμε τουλάχιστον μέχρι το 2020. Εκτός από τα άμεσα και μετρήσιμα κόστη, κάποια εκ των οποίων αναφέρθηκαν άνωθεν, υπάρχουν και τα έμμεσα, όπως για παράδειγμα οι δαπάνες υγείας που σχετίζονται με τη μόλυνση. Αναλογιζόμενοι ότι το κόστος, μόνο της ρύπανσης του αέρα, ανέρχεται στο7-8% του ΑΕΠ για την Ελλάδα , ή ότι η συνολική χρηματοδότηση για δαπάνες υγείας στην Ελλάδα ξεπερνά τα 14 δις ευρώ, μπορούμε εύκολ

Real Junk Food Project.  Ταΐζοντας το κόσμο με «σκουπίδια». Τα τελευταία χρόνια, το ζήτημα της σπατάλης και της διαχείρισης των τροφίμων μεσουρανεί στο δημόσιο διάλογο, ενώ σταδιακά, πολλά κράτη ανά τον κόσμο παίρνουν μέτρα σε αυτή την κατεύθυνση. Τι εννοούμε όμως όταν μιλάμε για σπατάλη τροφίμων; Το 2016, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή διεξήγαγε μια έρευνα, σύμφωνα με την οποία, κάθε χρόνο, 88.000 τόνοι τροφίμων στην Ευρώπη καταλήγουν στα σκουπίδια. Τα τρόφιμα αυτά, αν και βρίσκονται σε καλή κατάσταση που επιτρέπει την κατανάλωσή τους, καταλήγουν στον κάδο απορριμάτων εξαιτίας των συνηθειών των Ευρωπαίων αναφορικά με την παραγωγή, την κατανάλωση, την πώληση, την επεξεργασία και τον καθορισμό της «ημερομηνίας λήξης» τους. Επιθυμώντας να δώσει λύση στο πρόβλημα αυτό, ο Άνταμ Σμιθ , δημιούργησε το 2013 ένα επιτυχημένο project, που σύντομα θα έπαιρνε διεθνείς διαστάσεις. Τι ακριβώς κάνει λοιπόν αυτό το project; Το Real Junk Food Project ξεκίνησε από το Leeds της Αγγλίας,

Στον πυροσβεστικό σταθμό της πόλης Livemore στην  Καλιφόρνια, βρίσκεται μια κοινή λάμπα που καίει αδιάκοπα από το 1901. Το 2001 μάλιστα, οι κάτοικοι της πόλης διοργάνωσαν ένα μεγάλο πάρτι για να γιορτάσουν το «αιώνιο» φως της. Πρόκειται για έναν κοινό λαμπτήρα των 5 watt, από φυσητό γυαλί, που κατασκευάστηκε στα τέλη του 1890 από την Shelby Electric Company και αποδεικνύει περίτρανα, πως η αρχική σύλληψη των απανταχού εφευρετών, ήταν πάντοτε η δημιουργία των αγαθών που θα κρατούσαν για μια ζωή. Γιατί όμως αυτή η λάμπα δεν παράχθηκε ποτέ μαζικά; Η ιστορία Το καρτέλ των εταιρειών παραγωγής λαμπτήρων, θορυβημένο από την παρουσία της ενοχλητικής λάμπας, σε συνάντηση του στη Γενεύη το 1924 αποφάσισε ότι ο λαμπτήρας αυτός ήταν ένα επιστημονικό ατύχημα και γι’ αυτό καθόρισε και επέβαλλε στις εταιρείες παραγωγής λαμπτήρων ότι η μέση διάρκεια τους δεν πρέπει να ξεπερνά τις 1.000 ώρες. Συγκεκριμένα συστάθηκε ένα παγκόσμιο καρτέλ με το όνομα Pheobus από ευυπόληπτ

Μέγα αμάρτημα η απληστία. Ενα από τα επτά θανάσιμα. Με δαίμονά της τον Μαμμωνά, σύμφωνα με την εκκλησιαστική γεωγραφία αμαρτιών και δαιμονίων. Την ψυχή του ας την κάνει ό,τι θέλει ο καθένας. Η πλεονεξία, όμως, είναι κατεξοχήν κοινωνικό αμάρτημα. Αντικοινωνικό δηλαδή. Δεν διαπράττεται εν κενώ, αλλά μέσα στον κόσμο και εναντίον του. Ο φιλοτομαριστής άπληστος αδιαφορεί αν η βουλιμία του ικανοποιείται (πάντοτε μερικώς και προσωρινά) εις βάρος των άλλων, των αδυνάμων ή των νομοταγών. Ισα ίσα, αυτό είναι η μισή του ηδονή. Η απληστία, ωστόσο, όπως και οι λοιπές αμαρτίες, μπορεί να μετατραπεί σε δόκανο. Και να πιαστεί μέσα του ο ίδιος ο αμαρτωλός. Κυριολεκτικά αυτοσαγηνευόμενος. Αυτό συνέβη και με τους 5.000 όχι κατά τίτλο, αλλά μόνο κατά μισθό γενικούς γραμματείς . Πληροφορηθέντες ότι επίκειται μείωση κατά 25% των απολαβών του πολιτικού προσωπικού, έσπευσαν να διαμαρτυρηθούν για τα «κεκτημένα» τους. Αποκαλύφθηκαν έτσι τα «κρυφά μισθολόγια». Και μάθαμε από τον αναπληρωτή υπουργό Διοικητι

 Δεν πρόκειται για απλή "σπατάλη" όπως το άρθρο αναφέρει. Πρόκειται για ΞΕΚΑΘΑΡΗ ΔΙΑΠΛΟΚΗ!    Τη στιγμή που η κυβέρνηση επιβάλλει σκληρά μέτρα, όπως ο ΦΠΑ 23% στην ιδιωτική εκπαίδευση και η κατάργηση της εκχώρησης ανείσπρακτων μισθωμάτων στο Δημόσιο, η σπατάλη (και) με τα ενοίκια του Δημοσίου συνεχίζεται. Πρόκειται για διαχρονικό πρόβλημα το οποίο (και) η σημερινή κυβέρνηση  αναγνωρίζει, αλλά μένει να αποδειχτεί εάν θα καταφέρει να το επιλύσει οριστικά. Για την ώρα, το Δημόσιο και οι εποπτευόμενοι από αυτό οργανισμοί συνεχίζουν να πληρώνουν για τη στέγαση των υπηρεσιών τους ακριβά ενοίκια αντί να αξιοποιούν τον μεγάλο αριθμό των ιδιόκτητων ακινήτων του.     Αυτό, όταν σύμφωνα με τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία, το κόστος για μισθώματα έχει περιοριστεί από περίπου 180 εκατ. ευρώ το 2009 σε 71 εκατ. ευρώ το 2014.     Το ακίνητο του Γαβαλά     Η περίπτωση του δεσμευμένου από την Επιτροπή ξεπλύματος μαύρου χρήματος κτηρίου στην