IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Η Καλημάνα είναι ένα από τα απειλούμενα σε ευρωπαϊκό επίπεδο είδη πουλιών που περιλαμβάνονται στη φετινή λίστα των θηρεύσιμων ειδών στην Ελλάδα. Τα σπάνια ζώα στο στόχαστρο,  οι κυνηγοί στο απυρόβλητο... Σκοτώστε ελεύθερα, ο κ. Χατζηδάκης «κερνάει»! Αυτό είναι το μήνυμα που εκπέμπει το υπουργείο Περιβάλλοντος με τις φετινές οδηγίες του για το κυνήγι, οι οποίες μοιάζουν με εν λευκώ άδεια για θήρα απειλούμενων με εξαφάνιση ειδών ● Οι κυνηγοί, παρά τις διαβεβαιώσεις περί του αντιθέτου, δρουν οργανωμένα και ανεξέλεγκτα ακόμα και στις πιο ευαίσθητες περιοχές Κομμένη και ραμμένη στις απαιτήσεις του κυνηγετικού λόμπι της χώρας μας, εις βάρος της βιοποικιλότητας, είναι για άλλη μια χρονιά η διάταξη που ρυθμίζει τους κανόνες για τη φετινή περίοδο του κυνηγιού, η οποία υπογράφτηκε από τον υπουργό Περιβάλλοντος Κωστή Χατζηδάκη. Είχε προηγηθεί διαβούλευση μόλις 15 ημερών, χωρίς να έχει δημοσιοποιηθεί η προς έκδοση σχετική υπουργική απόφαση. Σύμφωνα με αυτήν, επιτρέπεται κα

H ντροπή της μπλε κουκουβάγιας.  Μια χελώνα βαριά τραυματισμένη: μια γυναίκα, στη Δραπετσώνα, την πετούσε με όλη της τη δύναμη πάνω στο πεζοδρόμιο, ξανά και ξανά. Το ζώο δεν μπορούσε, φυσικά, να φύγει, ούτε να αμυνθεί. Την τελευταία στιγμή μια γειτόνισσα παρενέβη και το έσωσε. Μια άλλη χελώνα, ηλικίας είκοσι ετών, είχε δύο τρύπες από τις οποίες κάποιος είχε περάσει αλυσίδα στο καβούκι της, αφού το είχε βάψει με λαδομπογιά. Δεμένη σε ένα χωράφι στην Ελευσίνα και ημιθανή τη βρήκαν δύο κοπέλες. Την παρέδωσαν στην Α ΝΙΜΑ – Σύλλογο Προστασίας Αγριας Ζωής. Εκεί μεταφέρθηκε πρόσφατα μία ακόμα χερσαία χελώνα, με έναν αριθμό και ένα σύμβολο σκαλισμένα στο καβούκι της, καθώς και μια νεαρή κουκουβάγια, βαμμένη ολόκληρη με μπλε μπογιά, από αυτές που χρησιμοποιούνται σε παιδικά πάρτι. Αλλά και μια φωλιά χελιδονιών, διαλυμένη, μαζί με τους μισοπεθαμένους νεοσσούς: μια παρέα αγοριών την είχαν βρει και την είχαν γκρεμίσει από το σημείο όπου είχε φτιαχτεί – για παιχνίδι, για να διασκεδάσ

 Το τίμημα της λαθροθηρίας. Οι πίθηκοι, οι μαϊμούδες και οι ουρακοτάγκοι γίνονται «κατοικίδια», τα «λέπια» των παγκολίνων γίνονται φάρμακα και τα οστά των τίγρεων τονωτικά. Ο κοροναϊός, μία ζωονόσος που προέκυψε εν πολλοίς από το παράνομο κυνήγι και εμπόριο της άγριας ζωής και την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος είναι εδώ. Αλλά ο άνθρωπος δεν δείχνει να μαθαίνει. Η περιβαλλοντική κόλαση δεν είναι μακριά.  Τα πρωτεύοντα θηλαστικά (πίθηκοι, μαϊμούδες κλπ) οδηγούνται σε εξαφάνιση κυρίως λόγω της λαθροθηρίας. Οι λαθροθήρες κυρίως αιχμαλωτίζουν τα ζώα αυτά για να τα πουλήσουν ως κατοικίδια, μία πρακτική που κερδίζει έδαφος την τελευταία δεκαετία.  Σύμφωνα με το Al Jazeera, τα αποτελέσματά της είναι άμεσα ορατά σε περιοχές όπως το Μπενίν, η Μπουρκίνα Φάσο και το Τόγκο όπου οι άγριοι χιμπατζήδες έχουν αποδεκατιστεί. Πίθηκοι, γορίλες και ουρακοτάγκοι ακολουθούν την ίδια τύχη αφού απομακρύνονται από τα δάση τους σε Αφρική και Ασία. Παράλληλα η παγκόσμια αγορά τέτοιων άγρι

Εκατοντάδες ελέφαντες πέφτουν νεκροί στην Αφρική  αλλά ο πλανήτης... σιωπά... Παρά τις μεμονωμένες κινήσεις από πλευράς επιστημόνων, κανείς δεν γνωρίζει τι πραγματικά συμβαίνει με τους νεκρούς ελέφαντες στη Μποτσουάνα. Ένα πέπλο μυστηρίου καλύπτει τις τελευταίες ημέρες μια μεγάλη φυσική καταστροφή που συμβαίνει στην Μποτσουάνα. Σύμφωνα με Βρετανούς βιολόγους, στη χώρα της νότιας Αφρικής έχουν εντοπιστεί τους δύο τελευταίους μήνες περισσότεροι από 350 νεκροί ελέφαντες, οι οποίοι έχουν χάσει τη ζωή τους από άγνωστη, μέχρι στιγμής, αιτία. Το φαινόμενο είχε παρατηρηθεί στο Δέλτα του Οκαβάνγκο ήδη από τις αρχές Μαΐου και, σύμφωνα με τον Guardian, μέχρι το τέλος του μήνα είχαν καταγραφεί 169 θάνατοι. Σήμερα, ο αριθμός αυτός έχει υπερδιπλασιαστεί με τον βιολόγο, δρ. Νιλ ΜακΚαν, να κάνει λόγο για τουλάχιστον 350 θανάτους. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως σχεδόν 7 από τα 10 ζώα έχουν χάσει τη ζωή τους μέσα ή γύρω από κάποιον νερόλακκο.  Η κυβέρνηση της αφρικαν

Η κακοποίηση ζώων  ως φαινόμενο κοινωνικής παθογένειας Αν και η πλειοψηφία γνωρίζει ποιος συστηματικά ασκεί οποιαδήποτε μορφή βίας απέναντι στα ζώα, επιλέγει να το αποκρύψει ή να αδιαφορήσει. Οι λόγοι για τη στάση αυτή είναι πολλοί. Στην Ελλάδα υπάρχει τεράστιο πρόβλημα με τα ακηδεμόνευτα ζώα, ο αριθμός των οποίων, σοκαριστικά, είναι επταψήφιος. Σκύλοι και γάτες ζουν ως «φαντάσματα» στο μεταίχμιο μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, περιπλανούνται στους δρόμους σε αντίξοες καιρικές συνθήκες, τρέφονται ανεπαρκώς, είναι εκτεθειμένα σε κάθε λογής αρρώστιες και, δυστυχώς, πάρα πολύ συχνά πέφτουν θύματα κακοποίησης. Αν και η πλειοψηφία των ανθρώπων σοκάρεται στη θέα παραμελημένων και κακοποιημένων ζώων, λίγοι μπαίνουν στη διαδικασία αφενός να συνδέσουν τις δικές τους πράξεις και επιλογές με την κατάσταση αυτή, αφετέρου να δράσουν, προκειμένου να μειωθούν, ακόμα και να εκλείψουν, εικόνες σκοτωμένων ή φριχτά ταλαιπωρημένων ζώων. Σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποίησε το Δημοκρίτε

Ο Μη Κερδοσκοπικός Οργανισμός «Dogs’ Voice» για την προστασία των αδέσποτων ζώων στην Ελλάδα με την ιδρύτρια του Έλενα Δέδε αφιλοκερδώς δημιούργησαν την πλατφόρμα  covid19.dogsvoice.gr   για τη διευκόλυνση της επικοινωνίας και των αιτημάτων σίτισης για παροχή βοήθειας μεταξύ φιλόζωων εθελοντών και φιλοζωικών σωματείων σε όλη την Ελλάδα. Εκεί μπορεί κάποιος να ενημερωθεί υπεύθυνα για τα μέτρα μετακίνησης που αφορούν στα ζώα, καθώς επίσης να προσφέρει ή να λάβει βοήθεια για την σίτιση των αδέσποτων ζώων ή ακόμη και των ζώων που βρίσκονται σε εξοχικές κατοικίες και οι ιδιοκτήτες τους δεν έχουν πρόσβασή σε αυτές. Η πανδημία, τα ζώα συντροφιάς και τα αδέσποτα. Σε κάθε κρίση πλήττονται πρώτα οι πιο αδύναμοι. Τα αδέσποτα ζώα αποτελούν κι αυτά θύματα της σημερινής πανδημίας. Τα έρημα τ’ αδέσποτα που έχουν γίνει «σάκος του μποξ» και δεν έχουν φωνή κινδυνεύουν να λιμοκτονήσουν αν δεν φροντίσουμε εμείς γι’ αυτά. Και δεν υπάρχει πιο έμπρακτη απόδειξη πολιτισμού μίας σύγχρονης κοινωνί

 Ο ιός της πείνας χτυπά τα αδέσποτα.  Έκλεισαν οι ταβέρνες, τα εστιατόρια, τα μαγαζιά που τρώγαμε κι από τα αποφάγια μας τρεφόταν και ζούσε ένας τετράποδος μικρόκοσμος. Ένας μικρόκοσμος από αδέσποτα ζώα που κάθε βράδυ στέκονταν υπομονετικά έξω από ταβέρνες και περίμεναν να επιβιώσουν με ό,τι περίσσευε από το τραπέζι μας. Τα περιοριστικά μέτρα της κυβέρνησης ήρθαν λοιπόν και χτύπησαν τους σκύλους και τις γάτες που τις τελευταίες ημέρες ψάχνουν αλλά δεν βρίσκουν τίποτα πια να φάνε. Χτυπημένα από τον ιό της πείνας, τριγυρίζουν απελπισμένα στους άδειους δρόμους. Η τροφή που κάποιοι φιλόζωοι πάντα άφηναν στα πεζοδρόμια δεν αρκεί πια για να θρέψει τα αδέσποτα των πόλεών μας. Και με τα καταστήματα εστίασης που μέχρι χθες αποτελούσαν βασική πηγή τροφής κλειστά, χιλιάδες αδέσποτα πια κινδυνεύουν. Τα αποφάγια λοιπόν που χάθηκαν από τις ταβέρνες και τα εστιατόρια μπορούν να αναπληρωθούν από το περίσσευμα του οικογενειακού τραπεζιού μας. Δεν είναι κόπος ούτε και επιπλέον έξοδο να

 Οι ρίζες της χορτοφαγίας.  Oι χορτοφάγοι ανησυχούν, μεταξύ άλλων πολλών, σε μεγάλο βαθμό για τους τρόπους εκτροφής και εκμετάλλευσης των ζώων. Οι ρίζες ωστόσο, της χορτοφαγίας, ήδη από την αρχαιότητα, βρίσκονται στην εσωτερική ανάγκη του ανθρώπου για πνευματικότητα, μέσω της εγκράτειας, του ελέγχου και περιορισμού της ακόρεστης όρεξης.  Το θέμα της κρεατοφαγίας έθιξε ήδη από την αρχαιότητα -και πέραν του μαθηματικού και φιλόσοφου Πυθαγόρα, ο οποίος απείχε από το κρέας-  ο βιογράφος και φ ιλόσοφος Πλούταρχος (50-120 μ.Χ. περ.) . Στο έργο του «Περί σαρκοφαγίας» («Ηθικά», Λόγος Α ), αναφέρεται στην κρεοφαγία, είτε στο πλαίσιο του λιτού βίου, είτε σε σχέση με την υγιεινή διατροφή είτε, τέλος, σε σχέση με φιλοσοφικές και θρησκευτικές αντιλήψεις. Σύμφωνα με το historytoday.com , το έργο μεταφράστηκε στην αγγλική το 1603, από τον Philemon Holland με τίτλο «Πότε είναι νόμιμο να τρώμε σάρκα και πότε όχι». Στην εισαγωγή ο Holland φρόντισε να αρνηθεί ότι το δοκίμιο του Πλο

 Τι κάνει τόσο ιδιαίτερους τους σκύλους;  Η επιστήμη απαντά. Η ιδέα ότι τα ζώα μπορούν να βιώσουν αγάπη υπήρξε κάποτε αδιανόητη για τους ψυχολόγους που τα μελετούσαν. Αλλά ένα νέο βιβλίο υποστηρίζει ότι, σε ό,τι αφορά τα ζώα, η λέξη αγάπη είναι απαραίτητη για την κατανόηση αυτού που έχει κάνει την σχέση ανάμεσα στους ανθρώπους και στους σκύλους μια από τις πιο σημαντικές μεταξύ των ειδών που έχει μέχρι σήμερα παρατηρηθεί . Ο Κλάιβ Γουάιν , ιδρυτής του εργαστηρίου κυνολογίας, το οποίο ανήκει στο τμήμα Ψυχολογίας του πανεπιστημίου των ΗΠΑ Arizona State, εξηγεί αυτή τη σχέση στο νέο του βιβλίο με τίτλο «Ο Σκύλος Είναι Αγάπη: Γιατί και Πώς ο Σκύλος σας Σας Αγαπάει» . Ο 59χρονος ψυχολόγος ζώων, ο οποίος είναι Βρετανός, ξεκίνησε να μελετάει τους σκύλους στις αρχές του 2000 και, όπως οι συνάδελφοί του, θεωρούσε ότι με το να τους αποδίδουμε σύνθετα συναισθήματα διαπράττουμε την αμαρτία του ανθρωπομορφισμού μέχρι που άλλαξε γνώμη επηρεασμένος από μια σειρά αποδείξεων που