IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Οι συγκρούσεις πριν την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών αγώνων έξω από το Μαρακανά μεταξύ στρατού και αστυνομίας με διαδηλωτές που διαμαρτύρονταν για την διοργάνωση των αγώνων εν μέσω συνθηκών φτώχειας μεγάλου τμήματος του βραζιλιάνικου λαού, επανέφεραν στην επιφάνεια τις ακραίες ταξικές αντιθέσεις στη Βραζιλία, έτσι ώστε να διερωτώμεθα: Γιατί επελέγη η Βραζιλία για τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων και προ διετίας του Παγκοσμίου Κυπέλου ποδοσφαίρου; Πώς ερμηνεύονται αυτές οι ακραίες κοινωνικές ανισότητες σε μια οικονομία που ανέβηκε στην έκτη θέση της παγκόσμιας κατάταξης, αφήνοντας πίσω τη Μεγάλη Βρετανία; Η ιστορική ιδιαιτερότητα της Λατινικής Αμερικής Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορούμε να κρίνουμε την πορεία των κρατών της Αμερικής και ιδιαίτερα της Λατινικής Αμερικής, ώστε να αξιολογήσουμε τις αντιδράσεις των λαών, από την ιστορική πορεία των λαών της Ευρώπης ακόμη και της Ασίας. Διότι όπως σημειώνει ο Νίκος Ψυρούκης στην “Ιστορία της αποικιοκρατίας”, «μέσα σε τρ

Από τις άθλιες τουαλέτες στις εγκαταστάσεις των αθλητών μέχρι τους φόβους για έναν σούπερ ιό που προκαλεί γενετικές ανωμαλίες, οι προβλέψεις για επικείμενη καταστροφή στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016 στο   Rio de Janeiro   αφθονούν. Ενώ πολλές από αυτές τις ανησυχίες είναι δικαιολογημένες, οι επικριτές δεν λαμβάνουν υπόψη ότι αυτοί θα είναι οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες που λαμβάνουν χώρα σε μια αναπτυσσόμενη οικονομία, εδώ και πολύ καιρό. Σε μια εποχή όπου οι ολυμπιακοί Αγώνες έχουν γίνει ιδιαίτερα ακριβά παγκόσμια θεάματα, με μεγαλύτερες φιλοδοξίες κάθε τέσσερα χρόνια, το Ρίο έχει ξεκάθαρα υποτιμήσει τις προετοιμασίες που χρειάστηκαν για να ανταποκριθούν στις τεράστιες προσδοκίες. Αν και το Ρίο 2016 μπορεί να διαψεύσει τις ολοένα και διογκούμενες καταστροφικές προβλέψεις, οι προκλήσεις που αντιμετωπίζει η πόλη είναι βαθύτερες και εκτείνονται πολύ πέρα από το το εύρος των Αγώνων. Η πραγματική πρόκληση βρίσκεται στην  αστική υποβάθμιση. Η πόλη έχει βιώσει την παρακμή τ

Στη Βραζιλία έχει διεξαχθεί ένα πολιτικό πραξικόπημα, με τη βοήθεια των ΜΜΕ και της εγχώριας ελίτ, μέσω των οποίων ενοχοποιήθηκε η «αντιδραστική» πρόεδρος της για διαφθορά – η αρχή του τέλους της ελληνικής τραγωδίας Σε παλαιότερες εποχές, οι προβλεπόμενες αντιδράσεις των Πολιτών εναντίον της επιβολής της ακραίας νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας, μετά την εισβολή και κατοχή της εκάστοτε χώρας με οικονομικά όπλα, κυρίως μέσω της υπερχρέωσης της,  εξουδετερώνονταν με ένα βίαιο στρατιωτικό πραξικόπημα   – όπως στην περίπτωση της Αργεντινής, της Χιλής κοκ. Στη σημερινή εποχή, οι τρόποι έχουν αλλάξει ριζικά. Ειδικότερα, (α)  είτε εκβιάζεται/παραπλανάται/εξαγοράζεται με έξυπνες μεθόδους ένα «αριστερό» κόμμα να ψηφίσει τα απαιτούμενα ενδοτικά νομοσχέδια της ντροπής,  έχοντας προηγουμένως δολοφονήσει την τελευταία ελπίδα των Πολιτών – όπως στην περίπτωση της Ελλάδας ( άρθρο ), όπου έχουν εξουδετερωθεί εντελώς οι υγιείς αντιστάσεις των Πολιτών, (β)  είτε δρομολογείται ένα πολιτικό π

1.    Το «μπραφ» των χωρών BRICS Μπορεί και να μην είναι τίποτα: Να είναι απλώς ένας άκυρος συναγερμός – μια μαζική αλλά παροδική μετακίνηση κεφαλαίων, από τις αναπτυσσόμενες οικονομίες πίσω «στη Δύση». Τίποτα δηλαδή που το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα, κάτω από την ενορχήστρωση των κεντρικών τραπεζών, να μην μπορεί να εξομαλύνει με νομισματικά εργαλεία ή χρόνο ή -όταν βρίσκει τα δύσκολα- με την τόλμη και τη γοητεία ενός κεντρικού τραπεζίτη. Από την άλλη, η πρόσφατη κορύφωση της εξόδου των διεθνών επενδυτών από τις χώρες BRICS μπορεί και να είναι το πρώτο κεφάλαιο του τελευταίου και πιο καταιγιστικού κύματος της κρίσης που ξεκίνησε το 2008. Ενα κεφάλαιο που θα κάνει εκείνες τις «οικογενειακές φωτογραφίες του G20» της «κοινής ανησυχίας και στόχων», αμέσως μετά τη Lehman Bros, να μοιάζουν πιο «ρομαντικές» κι από Βενετία του Μέλιτος ύστερα από διαζύγιο. Το γκρέμισμα των νομισμάτων αυτών των χωρών σε λίγους μόνο μήνες έχει πολλές αναφορές από την κατάρρευση του 1998. Και