IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Η Εργατική Πρωτομαγιά και η «Απεργία» του Σεργκέι Αϊζενστάιν H Εργατική Πρωτομαγιά γιορτάζεται την 1η Μαΐου και καθιερώθηκε ως η Παγκόσμια Ημέρα των Εργατών στις 20 Ιουλίου του 1889 κατά τη διάρκεια του ιδρυτικού συνεδρίου της Δεύτερης Διεθνούς στο Παρίσι. Η ημέρα αυτή ορίστηκε σε ανάμνηση του Μακελειού του Σικάγο το 1886, όπου η αστυνομία άνοιξε πυρ κατά εργατών που διαμαρτύρονταν υπέρ της διεκδίκησης της οκτάωρης εργασίας και καλύτερων εργασιακών συνθηκών. Η Εργατική Πρωτομαγιά, επηρέασε όπως ήταν φυσικό και την Τέχνη του Κινηματογράφου, τόσο στον χώρο του ντοκιμαντέρ όσο και σε αυτόν την μυθοπλασίας. Κλασσικό παράδειγμα αποτελεί η ''Απεργία'' ( '' Strike ''  ) του Σεργκέι Αϊζενστάιν. Strike (1925), movie. Σύμφωνα με το σενάριο της ταινίας, κατά τη διάρκεια της τσαρικής κυριαρχίας στη Ρωσία, οι εργαζόμενοι ενός εργοστασίου είναι εν βρασμώ, προς κήρυξη μεγάλης απεργίας. Οι εργοδότες στέλνουν κατασκόπους δικούς τους και της κυβέρνησης,

Δυναμικά έχει εισέλθει στον χώρο της εικονικής πραγματικότητας (VR) και του βίντεο 360° η Google, η οποία άλλωστε πρόσφατα  ανακοίνωσε τη δυνατότητα μετάδοσης ζωντανού βίντεο 360 μοιρών  και spatial audio στο YouTube. Πέραν αυτού, η Google κυκλοφόρησε το πλήρες βίντεο της μικρού μήκους ταινίας της, Help στο YouTube. Η ταινία μπορεί να θεαθεί σε 360 μοίρες μέσω της χρήσης της εφαρμογής του YouTube σε συμβατή Android συσκευή ή μέσω της εφαρμογής  Google Spotlight Stories  στο iOS. Μέσω του Google Spotlight Stories (για φορητές συσκευές/ VR) το κινητό μετατρέπεται σε «παράθυρο» σε έναν εικονικό κόσμο, μέσω της χρήσης των αισθητήρων του κινητού που κάνουν διαδραστική την ιστορία: Όταν ο χρήστης κινεί το κινητό του, αλλάζει η σκηνή και το οπτικό πεδίο, «ξεκλειδώνοντας» άλλες μίνι ιστορίες και σενάρια εντός του κεντρικού «κορμού» (αλλιώς, μπορείτε να δείτε σε άλλες κατευθύνσεις χρησιμοποιώντας τα βελάκια στην πάνω αριστερά γωνία) Όλες οι Google Spotlight Stories είναι συμβατές μ

''Υπήρξε ένας από τους πιο «εργατικούς» δημιουργούς του νέου ελληνικού κινηματογράφου, αφήνοντας πίσω του 17 ταινίες που διατρέχουν με γοητευτική αυθάδεια τα κινηματογραφικά είδη. Από την κωμωδία μέχρι το δράμα κι από το μιούζικαλ έως το θρίλερ, ο Νίκος Παναγιωτόπουλος έκανε ταινίες που δεν έμοιαζαν με τίποτα, αλλά μάλλον έδιναν σχήμα στον υπέροχο, γοητευτικό τυφώνα ιδεών που έμοιαζε να στριφογυρίζει ασταμάτητα στο κεφάλι του. Ταινίες άλλοτε παιχνιδιάρικες, άλλοτε σκοτεινές, άλλοτε βαθιές, μερικές φορές ελαφριές σαν τον αφρό της ίδιας της ζωής, πάντα όμως ενδιαφέρουσες. Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος μοιάζει να έκανε σινεμά με την ίδια ευκολία που άλλοι ανασαίνουν. Με την ίδια ευκολία που μιλώντας μαζί του ένιωθες ότι διαβάζεις ένα βιβλίο, γεμάτο χιούμορ, ευφυΐα, αποφθέγματα.   Στις ταινίες του χαρτογράφησε την ανθρώπινη κατάσταση, τις πιο βαθιές αλλά και αστείες στιγμές της, την ελληνική πραγματικότητα, το εφήμερο και το σπουδαίο, κάτι απ' όλα αυτά που έμοιαζε να σκέφτεται

  The Turin Horse (A torinói ló) Σκηνοθεσία: Μπέλα Ταρ Παίζουν: Γιάνος Ντέρζσι, Ερίκα Μποκ, Μιχάλυ Κόρμος Διάρκεια: 146′ Το «Άλογο του Τορίνο» είναι μια ταινία για τον Θάνατο. Τον Θάνατο, όμως, όχι σαν βιολογική πραγματικότητα ή σωματικό πεπρωμένο, όσο σαν αργόσυρτη πορεία προς το Τέλος. Και μ’ αυτή την έννοια, ο φιλμικός χρόνος και όλα όσα συμβαίνουν εντός του, γίνονται μια πένθιμη μαθητεία στο γήρας (τα δυσάρεστα πράγματα απαιτούν, επίσης, μια μέθοδο- αυτή είναι η διδασκαλίατων στωικών), στο θνήσκειν του Ανθρώπου και του Πολιτισμού. Πολλοί δυσκολεύονται να έρθουν αντιμέτωποι με έργα τέχνης, τόσο απόλυτα στην ειλικρίνειά τους. Είναι οι ίδιοι που θα σου πουν ότι η συγκεκριμένη ταινία «δεν αντέχεται». Μα πώς να αντέξεις το ολοφάνερο; Ότι είμαστε ταγμένοι στο Θάνατο; Έχουμε βρει χιλιάδες τρόπους για να αποστρέφουμε το βλέμμα μας από αυτό το γεγονός. Ο Bela Tarr αηδιάζει με τις υπεκφυγές μας. Η καθαρή, τίμια σε σημείο απελπισίας, πρόθεσή του, είναι