IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Πρόκειται για ένα από τα τελευταία και κρισιμότερα "οχυρά" της εθνικής πολιτικής στην Ευρώπη, η φορολογική πολιτική ήταν και παραμένει εθνική αρμοδιότητα, με τις χώρες μέλη να έχουν το δικαίωμα άσκησης "βέτο" ενάντια σε κάθε απόφαση που δεν συμφωνεί έστω και μία χώρα.  Παρ' όλα αυτά δύο κινήσεις, φαινομενικά διαφορετικού σημείου αναφοράς, προσανατολίζονται προς τη σταδιακή κατάργηση του φορολογικού status της Ευρωπαϊκής Ένωσης.  Μετά από επτά χρόνια συνεχών προσπαθειών που δεν είχαν καταφέρει κανένα απτό αποτέλεσμα, οι κυβερνήσεις από το Βερολίνο και το Παρίσι, πρόκειται να ξεκινήσουν με δική τους πρωτοβουλία την προώθηση του περιβόητου φόρου επί των χρηματιστηριακών συναλλαγών. Ο φόρος αυτός με την μορφή "τέλους" επί των συναλλαγών ύψους 0,2% είχε τεθεί από διάφορες πλευρές τα τελευταία χρόνια αλλά δεν είχε "περπατήσει".  Τώρα επανέρχεται από τον διακρατικό γαλλο-γερμανικό άξονα και μάλιστα πριν από τις ευρωεκλογές με προοπ

Πρωτάκουστα πράγματα! Προς τα πού φυσούν άραγε οι άνεμοι της αλλαγής, προς έναν νέο διεθνή κατακερματισμό, όξυνση των εθνικών ανταγωνισμών και ίσως νέες θερμές αναμετρήσεις, ή προς μια νέα οικειοθελή ενότητα, με την εμβάθυνση της ευρωπαϊκής ιδέας ως την πλέον επιτυχώς δοκιμασμένη και αξιόπιστη απάντηση; Ενώ ο βαλκανικός μικρόκοσμος συνεχίζει να ταλανίζεται από αμοιβαίες καχυποψίες, προσδοκίες παραδείσων εθνικής καθαρότητας και στο εσωτερικό των κρατών από διαφθορά, πελατειακές σχέσεις, αδύναμους θεσμούς, κράτος δικαίου και κοινωνία πολιτών και ανελέητες πολιτικές συγκρούσεις, κάτι βαθύ κυοφορείται στην Ε.Ε. με την προαναγγελία γάμων μεταξύ των άλλοτε άσπονδων εχθρών, Γαλλίας και Γερμανίας. Στις 22 Ιανουαρίου υπογράφεται στο Άαχεν από τον Εμ. Μακρόν και την Α.Μέρκελ μια «εθνικώς ανάρμοστη» συμφωνία. Τα δύο κράτη θα συμβουλεύονται το ένα το άλλο σε όλα τα επίπεδα πριν από τις σημαντικές συναντήσεις της ΕΕ και θα επιδιώκουν να έχουν κοινές θέσεις και κοινές ανακοινώσεις

  Κατά την αφήγηση στη Γένεση, ο Πύργος της Βαβέλ ήταν ένα ψηλό κτήριο, προφανώς ένα πολιτικό κέντρο στη Μεσοποταμία, που κτιζόταν με σκοπό την αύξηση της φήμης και της εξουσίας του λαού των κατασκευαστών του, και στόχο να φτάσει «μέχρι τον ουρανό». Όμως, λόγω της βλασφημίας αυτής, ο Θεός σύγχυσε τις γλώσσες των κατασκευαστών, με αποτέλεσμα να καταστεί αδύνατη η ολοκλήρωσή του, και αυτοί να διασπαστούν και να διασπαρούν σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο. Θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε την ΕΕ με τον Πύργο της Βαβέλ; Εύκολα νομίζω. Διαφορετικές γλώσσες, διαφορετικά συμφέροντα, χωρίς κοινό όραμα, πολιτικοί που ενδιαφέρονται μόνο για το διαμέρισμά τους, χωρίς να ζητούν συνέλευση ιδιοκτητών για να λειτουργήσουν τα πράγματα αρμονικά και δίκαια. Στον πρώτο όροφο η Γερμανία κρατάει το ταμείο και διαχειρίζεται τα οικονομικά, κατά το συμφέρον της, αδιαφορώντας για τις αντιδράσεις των άλλων. Μπαίνεις βγαίνεις, περνάς από το γερμανικό ταμείο. Άλλοι, που διαφωνούν στο κοινό κτήριο, κόβουν

  A view of the Place de la Republique as protesters wearing yellow vests gather during a national day of protest by the "yellow vests" movement in Paris, France, December 8, 2018. REUTERS/Stephane Mahe   Σε κρίσιμο σταυροδρόμι βρίσκεται ξανά η Ευρώπη, με τον «γαλλικό χειμώνα της οργής» να ανατρέπει τα μέχρι σήμερα πολιτικά δεδομένα. Μετά το Brexit, τη διελκυστίνδα Ιταλίας - Βρυξελλών, την εμφάνιση αμφιλεγόμενων ηγετών στην Ουγγαρία και την Πολωνία, την ενίσχυση της ακροδεξιάς, που για πρώτη φορά πολιορκεί πλέον και το ισπανικό Κοινοβούλιο με επιγόνους του Φράνκο, κλονίζονται οι πυλώνες της ευρωπαϊκής σταθερότητας, η Γαλλία και η Γερμανία. Ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος ξεκίνησε τη θητεία του με τους καλύτερους οιωνούς και πρόθεση να αναζωογονήσει το ευρωπαϊκό εγχείρημα, βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού, με άγνωστο το αν θα μπορέσει να επιβιώσει πολιτικά εν μέσω της κοινωνικής θύελλας που κλονίζει τη Γαλλία. Η Γερμανίδα καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ,

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ: (1) Απειλή για την Ευρωπαϊκή Ένωση   ο κλονισμός του "μοντέλου Μακρόν". (2) Γαλλικό τελεσίγραφο προς Βερολίνο. Η Γαλλία είναι συνηθισμένη σε κοινωνικές αναταραχές που φέρνουν σε δυσχερή θέση τους πολιτικούς ηγέτες της. Ο Εμμανουέλ Μακρόν δεν αποτελεί εξαίρεση. Στον ενάμιση χρόνο από την εγκατάστασή του στο Ελιζέ, έχει ήδη αντιμετωπίσει δύο σοβαρές κρίσεις: την πρώτη φορά με τη μεταρρύθμιση της εργασιακής νομοθεσίας και τη δεύτερη με τις αλλαγές στο καθεστώς των γαλλικών σιδηροδρόμων. Και στις δύο περιπτώσεις αντιμετώπισε απεργίες και διαδηλώσεις, οι οποίες στηρίχθηκαν από την Αριστερά και μέρος των συνδικάτων. Ωστόσο, κατάφερε να περάσει από το Κοινοβούλιο τα επίμαχα νομοσχέδια, σε αντίθεση με τους περισσότερους από τους προκατόχους του, που υποχρεώθηκαν να αναδιπλωθούν άτακτα. Εδώ και μία εβδομάδα, ο Μακρόν αντιμετωπίζει μια τρίτη κοινωνική θύελλα, πολύ διαφορετική από τις προηγούμενες. Το Σάββατο 17 Νοεμβρίου, περίπου 300.000 πολίτες, σύμφ

"Οι φυγόκεντρες δυνάμεις στην Ευρώπη ανάγκασαν τη Γερμανία και τη Γαλλία να προσεγγίσουν η μία την άλλη. Είναι ακριβώς οι ίδιες φυγόκεντρες δυνάμεις που θα κάνουν τον γαλλογερμανικό συμβιβασμό τόσο δύσκολο να εφαρμοστεί".   Υποτίθεται ότι θα ήταν η κορωνίδα του Εμανουέλ Μακρόν, η επιβράβευση των προσπαθειών του για τη μεταρρύθμιση της Ευρωζώνης. Ωστόσο, αντί να υπογραμμίσει τον ηγετικό ρόλο του Γάλλου Προέδρου, η τελευταία ευρωπαϊκή σύνοδος των Βρυξελλών έφτασε απλώς να υποδηλώνει την εντεινόμενη απομόνωσή του. Παρά την υποστήριξη της Γερμανίδας καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ, η πρωτοβουλία του κ. Μακρόν συνάντησε ισχυρές αντιστάσεις ανάμεσα στα βόρεια κράτη - μέλη της Ε.Ε. Στο μεταξύ μια διαμάχη για το μεταναστευτικό επισκίαζε τη σύνοδο αναδεικνύοντας τα χάσματα ανάμεσα στα 28 μέλη και αυξάνοντας τις εντάσεις μεταξύ της Γαλλίας και της παραδοσιακής συμμάχου της, Ιταλίας. Η διαμάχη θα μπορούσε ακόμη και να οδηγήσει στην πτώση της γερμανικής κυβέρνησης. Έχοντας ε