IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Tο ΑΝΟΜΟΛΟΓΗΤΟ γεωπολιτικό και ενεργειακό παίγνιο πίσω απ’ την κρίση και τον πόλεμο… Κεντρική θέση στην ομιλία του πρωθυπουργού στη Βουλή, κατά τη διάρκεια της συζήτησης για την ακρίβεια, είχε ότι αυτή οφείλεται στην παγκόσμια ενεργειακή κρίση, για την οποία βασικός υπεύθυνος είναι ο Βλαντίμιρ Πούτιν που αποφάσισε την εισβολή στην Ουκρανία. Ενώ ως κομματική στρατηγική είναι κατανοητή, η αναφορά του πρωθυπουργού δεν συνιστά απλά μισή αλήθεια, αλλά και αποκρύπτει τεχνηέντως όσα το σύνολο του πολιτικού συστήματος αρνείται να παραδεχθεί και να πει απλά στην ελληνική κοινωνία ένα mea culpa. Το γεωπολιτικό παίγνιο ίσως τους υπερβαίνει απλά όλους… Του Ζαχαρία Μίχα * ( Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας – ΙΑΑΑ / ISDA ) Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατηγόρησε τον Αλέξη Τσίπρα ότι απέφυγε σκοπίμως να κάνει έστω μια απλή αναφορά στις ευθύνες της Ρωσίας για την παγκόσμια ενεργειακή κρίση που είχε ως αποτέλεσμα την εκτόξευση των τιμών και τις πληθωριστικ

  Πώς επιβαρύνονται οι σχέσεις των ΗΠΑ με τις αραβικές μοναρχίες.   Του Κώστα Ράπτη Πόσα διπλωματικά και οικονομικά μέτωπα έχουν την πολυτέλεια να ανοίξουν οι Ηνωμένες Πολιτείες; Το ερώτημα έρχεται επιτακτικά στο προσκήνιο μετά τη ραγδαία επιβάρυνση του κλίματος με τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα λόγω της απόφασης του OPEC+ στις 5 Οκτωβρίου να περικόψει την παραγωγή πετρελαίου κατά δύο εκατομμύρια βαρέλια, παρά τις περί του αντιθέτου εκκλήσεις της Ουάσιγκτον. Ο Τζο Μπάιντεν προειδοποιεί ότι "θα υπάρξουν επιπτώσεις, μετά από αυτό που έκαναν μαζί με τη Ρωσία” (η οποία συμπρωταγωνιστεί στον OPEC+). Ο εκπρόσωπος του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας Τζον Κίρμπι δηλώνει ότι ο πρόεδρος επιθυμεί να συζητήσει με το Κογκρέσο το μέλλον των σχέσεων ΗΠΑ-Σαουδικής Αραβίας και το κατά πόσον αυτές εξακολουθούν να εξυπηρετούν το εθνικό συμφέρον. Ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Νεντ Πράις προσθέτει ότι στο διάβα των ετών οι σχέσεις δεν εξυπηρέτησαν πάντοτε αποτελεσματικά τα αμερικα

Grande Dixence Dam  Ο διαφορετικός δρόμος που επέλεξε η Ελβετία για να καλύψει τις ενεργειακές της ανάγκες. Η «ραχοκοκαλιά» της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας είναι η υδροηλεκτρική ενέργεια και οι ΑΠΕ Έναν εναλλακτικό δρόμο, για να ενισχύσει την ενεργειακή της επάρκεια , ακολουθεί η Ελβετία εν μέσω ενεργειακού πανικού στην Ευρώπη. Συμφωνα με το Reuters, η χώρα, που δεν ανήκει στην ΕΕ, έχει καταφέρει μέχρι τώρα να κρατήσει χαμηλά την αύξηση του πληθωρισμού της , καθώς η Ελβετία στηρίζεται στην υδροηλεκτρική ενέργεια για την κάλυψη μεγάλου μέρους των αναγκών της. Αυτό που η υπουργός Ενέργειας της χώρας Σιμονέτα Σομαρούγκα αποκαλεί «ραχοκοκαλιά» της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Η Ελβετία, σε αντίθεση με την ΕΕ, έχει καταφέρει να θωρακιστεί σημαντικά απέναντι στην ενεργειακή λαίλαπα και τις αυξήσεις τιμών σε φυσικό αέριο και πετρέλαιο και να συγκρατήσει τον πληθωρισμό σε χαμηλότερα επίπεδα. Η Σομουρούγκα θεωρεί ότι η Ελβετία είναι σε πλεονεκτική θέση γιατί κατάλαβε νωρί

   Το "πακέτο Σολτς" κλονίζει την ευρωπαϊκή ενότητα.   Του Κώστα Ράπτη Τι είναι η Ε.Ε. δίχως ενιαία αγορά; Και πώς μπορεί να γίνεται λόγος για ενιαία αγορά εν μέσω μαζικών κρατικών επιδοτήσεων; Αυτά είναι τα ερωτήματα που θα κυριαρχήσουν στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο την Παρασκευή στην Πράγα, σε κλίμα κάθε άλλο παρά ανέφελο. Το θηριώδες πακέτο των 200 δισ. ευρώ το οποίο ανακοίνωσε την Πέμπτη ο Γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς για τον έλεγχο των τιμών της ενέργειας στη χώρα του, παροξύνει τις εντάσεις στους κόλπους των "27”, οι οποίοι βλέπουν τις δικές τους επιχειρήσεις να απειλούνται με κλείσιμο εν μέσω ενεργειακής κρίσης, χωρίς να μπορούν να ανταγωνιστούν την Γερμανία στην δημοσιονομική άνεση με την οποία εξαγγέλθηκαν τα εν λόγω μέτρα. Και τα πράγματα κάνει πολύ χειρότερα το γεγονός ότι η γερμανική πλευρά δεν συγκατατίθεται σε άλλες προτάσεις, οι οποίες συγκεντρώνουν την υποστήριξη μιας πλειοψηφίας των κρατών-μελών, όπως η θέσπιση "οροφής” στις τιμές ενέργειας. Όλα αυτά δ

  Χωρίς πυξίδα η Ευρώπη  στις συμπληγάδες ΗΠΑ-Ρωσίας. Κάθε απόφαση θα ήταν θεμιτή, αν υπηρετείτο με συνέπεια, συνθήκη αναγκαία για την παραγωγή διεθνούς κύρους και αξιοπιστίας. Προφανώς δεν  θα καινοτομούσαμε  υποστηρίζοντας ότι η Ευρώπη  –  ήτοι οι Ευρωπαϊκές Μεγάλες Δυνάμεις – δεν διαθέτουν στρατηγικό προσανατολισμό, αντάξιο  του   αποτυπώματός  τους στον πλανήτη. Για την ακρίβεια, οι δυνάμεις, που δεν διαθέτουν στρατηγικό προσανατολισμό, έχουν καθορίσει αποφασιστικά την πορεία της Ε.Ε. εξαιτίας του μεγέθους και της απολύτως μυωπικής ανάγνωσης της διεθνούς πολιτικής τόσο από τις ίδιες όσο και από τις υπόλοιπες, οι οποίες ενδεχομένως θέλουν αλλά δεν μπορούν. Τονίστηκε σε προηγούμενο άρθρο του γράφοντος ότι βασικότατο πρόβλημα των Ευρωπαίων είναι η αποσύνδεση της πολιτικής από την οικονομία ή με άλλα λόγια, η προσήλωση στο οικονομικό κέρδος κατά την εποχή των «παχέων αγελάδων» χωρίς καμία μέριμνα για την – εξ ορισμού μακρόπνοου χαρακτήρα – γεωστρατηγική διάσταση. Δεν θα ήτ

  Ο οικονομικός χειμώνας για τη Γερμανία.   Του Desmond Lachman* Η Γερμανία, η μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης και η οικονομική της ατμομηχανή, ρίχνει ένα σκοτεινό σύννεφο στις προοπτικές της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας οικονομίας. Το πρόβλημα δεν είναι απλώς ότι η γερμανική οικονομία βρίσκεται ήδη σε τέλμα ως αποτέλεσμα του συνδυασμού του υψηλού πληθωρισμού, της πανδημίας και ενός ασυνήθιστα ξηρού καλοκαιριού, αλλά και το ότι, εξαρτώμενη από την ενέργεια και τις εξαγωγές είναι πολύ ευάλωτη έναντι ενδεχόμενης διακοπής της παροχής ρωσικού φυσικού αερίου και της οποιασδήποτε περαιτέρω επιβράδυνσης της κινεζικής οικονομίας. Ακόμη και πριν από την έλευση του χειμώνα, η γερμανική οικονομία βρίσκεται σε κακή κατάσταση. Κυρίως ως αποτέλεσμα της εκτίναξης των τιμών της ενέργειας στον απόηχο της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία, ο γερμανικός πληθωρισμός έχει αυξηθεί στα επίπεδα ρεκόρ για πολλές δεκαετίες του 8,5%. Στο μεταξύ, η καταναλωτική εμπιστοσύνη έχει πέσει κατακόρυφα και η οικονομία σημ

  Τα κανόνια προϋποθέτουν βούτυρο και το αντίστροφο. 'Οσοι δεν ξέχασαν και παρέμειναν προσηλωμένοι στην παράλληλη  μέριμνα  και  των  δύο , διαχειρίζονται αποτελεσματικότερα την ενεργειακή και εν γένει τη διεθνή κρίση. Εν τω μέσω του Ψυχρού   Πολέμου, το 1970, ο Αμερικανός θεωρητικός Charles Kindleberger επισήμαινε ότι «σχεδόν οιοδήποτε πολιτικό ερώτημα ενέχει μία οικονομική πτυχή και, εφόσον ξεφύγουμε από τα [απλουστευμένα] οικονομικά προβλήματα του Ροβινσώνα Κρούσου, σχεδόν οιοδήποτε οικονομικό ερώτημα ενέχει μία πολιτική πτυχή». Σήμερα, σχεδόν μισό αιώνα μετά, βιώνουμε την επαλήθευση της εν λόγω θέσης κατά τρόπο καταιγιστικό, δραματικό και απόλυτο. Το ερώτημα «βούτυρο ή κανόνια» είναι προφανώς ελκυστικό για την έγερση πολύωρων συζητήσεων, αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για ψευδοδίλημμα εφόσον η οικοδόμηση στρατιωτικής ισχύος και η εν γένει ενίσχυση της στρατηγικής θέσης ενός δρώντα προϋποθέτουν την οικονομική ισχύ και αντιστρόφως, η οικονομική ισχύς μεγιστοποιείτ

 Μοιραίες συνέπειες ενός τραγικού λάθους. Είναι γεγονός ότι μπορεί η εκτόξευση των τιμών φυσικού  αερίου  και  πετρελαίου  να  ωθεί  τον πληθωρισμό σε ασυνήθιστα υψηλά επίπεδα και στις ΗΠΑ. Δεν επιδέχεται σοβαρή αμφισβήτηση το ότι η επίθεση της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας όφειλε όχι μόνο να αποδοκιμαστεί, αλλά και να αντιμετωπιστεί με πλήρη στήριξη του θύματος της επίθεσης, καθώς και την εξοπλιστική και οικονομική στήριξή του. Ηδη όμως τείνει αυξανόμενη η αμφιβολία αν οι οικονομικές κυρώσεις, που βιαστικά αποφασίστηκαν, βλάπτουν περισσότερο τη Ρωσία από τις χώρες που τις επέβαλαν. Είναι γεγονός ότι μπορεί η εκτόξευση των τιμών φυσικού αερίου και πετρελαίου να ωθεί τον πληθωρισμό σε ασυνήθιστα υψηλά επίπεδα και στις ΗΠΑ. Ομως οι κυρώσεις αποδεικνύονται επωφελείς για αυτές ως εξαγωγέα πετρελαίου και υγροποιημένου αερίου (LNG) με κύριο θύμα τις χώρες του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη, οι οποίες τελούν σε μερική έως πλήρη εξάρτηση από το εισαγόμενο ρωσικό πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Οι κυρώσεις κατά της

Από ατμομηχανή της Ευρώπης, γίνεται και πάλι ο «μεγάλος ασθενής». Με το ρόλο του μεγάλου «ασθενή της Ευρώπης» φλερτάρει ξανά η Γερμανία, θυμίζοντας σε αρκετούς τις αρχές της δεκαετίας του 2000. Οι οικονομικές της επιδόσεις αναμένεται να πέσουν φέτος κοντά στο μηδέν, φέρνοντας την «ατμομηχανή» της Ευρώπης στην προτελευταία θέση, μπροστά μόνο από την Εσθονία. Η θεραπεία δεν θα είναι ανώδυνη ή γρήγορη. Η φθηνή ενέργεια από Ρωσία αποτελεί πλέον παρελθόν και η μεγάλη της εξάρτηση από τη μεταποίηση την καθιστά πιο ευάλωτη από κάθε άλλη ευρωπαική χώρα. Η πανδημία και ο πόλεμος είναι τα «ατυχήματα» της ιστορίας, που κινδυνεύουν να ξαναγράψουν την ιστορία προς το χειρότερο για την «ατμομηχανή» της Ευρώπης. Ήταν αρχές της δεκαετίας του 2000 όταν η γερμανική οικονομία αναπτύσσονταν με πολύ χαμηλούς ρυθμούς, μαστίζονταν από υψηλή ανεργία και είχε φτάσει να αποτελεί τον μεγάλο «ασθενή της Ευρώπης», με αποτέλεσμα οι υποτονικές της επιδόσεις να σέρνουν σε στασιμότητα ολόκληρη την ΕΕ. Καγκελάριος τότε