IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Τουρκική αλήθεια και ελληνικές ψευδαισθήσεις. Το επίτευγμά της στην Κύπρο το θεωρεί ως το διδακτικότερο για όλες τις διαδοχικές της κυβερνήσεις, υπόδειγμα για την επεκτατική νεο-οθωμανική στρατηγική της. Πεντηκοστό φέτος φθινόπωρο στη μέτρηση από την τουρκική εισβολή του 1974 και την έκτοτε στρατιωτική κατοχή των βορείων ελληνικών εδαφών της Κύπρου από τον Αττίλα. Και τεσσαρακοστός πρώτος στη σειρά Νοέμβριος, με αρχικόν εκείνον του 1983, οπότε το τουρκικό κατοχικό καθεστώς του Αττίλα στα σκλαβωμένα εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας αυτοανακηρύχθηκε σε «κράτος». Το οποίο έκτοτε παραμένει διεθνώς παράνομο ψευδοκράτος: Υποτελής στην Τουρκία τοπική διοίκηση, που με την πολεμική ισχύ του Αττίλα διχοτομεί την εδαφική ακεραιότητα και ακρωτηριάζει την κρατική κυριαρχία του μόνου νόμιμου παγκοσμίως αναγνωρισμένου κυπριακού κράτους. Της ίδιας ηλικίας, 50 και 41 ετών αντιστοίχως, είναι και η πρωταρχική και έκτοτε κεντρική κι αναλλοίωτη ψευδαίσθηση όλων των διαδοχικών κυβερνήσεων Λευκωσί

  Turkish President Recep Tayyip Erdogan & Azeri President Ilham Aliyev Γιατί επιχαίρει ο Ερντογάν. Του Κώστα Ράπτη Ο Ταγίπ Ερντογάν έχει κάθε λόγο να είναι ικανοποιημένος – και δεν το κρύβει. Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών διευκολύνουν τη θέση του σε πολλά διεθνή μέτωπα, και δη το κρισιμότερο για την Τουρκία, ήτοι την "επανεκκίνηση" των σχέσεων με τις ΗΠΑ. Οι δικαστικές περιπέτειες του Δημοκρατικού γερουσιαστή από το Νιου Τζέρσι και επικεφαλής της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της ομοσπονδιακής Γερουσίας, Ρόμπερτ Μενέντεζ, απομακρύνουν από το προσκήνιο την κατεξοχήν "νέμεση" του Ερντογάν στην Ουάσινγκτον, σε μια φάση κατά την οποία ακόμη εκκρεμεί το ζήτημα των μαχητικών F-16, τα οποία διακαώς επιθυμεί η Άγκυρα. Ο 69χρονος Μενέντεζ, κουβανικής καταγωγής, και η 56χρονη σύζυγός του Ναντίν, αρμενικής καταγωγής, βρέθηκαν σε αστυνομική έρευνα να κατέχουν ράβδους χρυσού και αδήλωτα μετρητά, τα οποία, σύμφωνα με το κατηγορητήριο που

 Τουρκικός αναθεωρητισμός και ελληνική νάρκη. Για να μην βλέπουμε τους Τούρκους να μας ταπεινώνουν διαρκώς, τους δε εταίρους και συμμάχους μας να μας επαινούν για την αυτοσυγκράτησή μας. Οι απανωτές εμπρηστικές δηλώσεις των Τούρκων για τη Συνθήκη της Λωζάννης και το καθεστώς του Αιγαίου δεν λένε τίποτε καινούργιο. Για μια χώρα με ηγεμονικές φιλοδοξίες στην περιοχή, η αλυσίδα των ελληνικών νησιών μια ανάσα από τις ακτές της αποτελεί καρφί στο μάτι, που σε καμιά περίπτωση, και με όποιο καθεστώς, δεν είναι διατεθειμένη να αποδεχθεί. Από την εποχή των Περσών, ο κάτοχος της μικρασιατικής ακτής χωρίς το στρατηγικό βάθος της αιγαιακής ενδοχώρας είναι ευάλωτος. Και αργά ή γρήγορα επιδιώκει να επεκτείνει τον έλεγχό του και σ’ αυτήν. Στην πραγματικότητα, στη δυσχερή θέση που βρισκόμαστε σήμερα δεν μπήκαμε τώρα αλλά το 1922, όταν χάσαμε το μικρασιατικό προγεφύρωμα της Σμύρνης και της ενδοχώρας της. Χωρίς όμως αυτό η άμυνα των νήσων είναι εξαιρετικά δύσκολη – όπως ακριβώς και το αντ

    Οι πρώτες προκλήσεις της νέας θητείας Ερντογάν. Οι πρώτοι προορισμοί τους οποίους επισκέπτεται ένας Τούρκος πρόεδρος ευθύς μετά την έναρξη της θητείας του είναι, κατά παράδοση, η κατεχόμενη Βόρεια Κύπρος και το "αδελφό έθνος" του Αζερμπαϊτζάν. Όμως τα αντίστοιχα ταξίδια του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν τις προηγούμενες ημέρες, στον απόηχο της εκλογικής του νίκης, δεν είχαν σημασία απλώς εθιμοτυπική. Εξέπεμψαν ουσιαστικά μηνύματα, και μάλιστα προς την ελληνική πλευρά. Μηνύματα που εκ πρώτης όψεως παραπέμπουν σε διάθεση βελτίωσης των σχέσεων, όμως ταυτοχρόνως προβάλλουν, όχι πολύ συγκεκαλυμμένα, την αποφασιστική, έως και απειλητική, προβολή παλαιών και νέων "κόκκινων γραμμών" της Άγκυρας. "Ο δικός μας οδικός χάρτης είναι φανερός και εστιάζει στην ειρήνη. Σε αυτές τις θάλασσες δεν υπάρχει κάποια διέξοδος εκτός από την ειρήνη. Αν υπάρξουν κάποιοι που θέλουν να εμποδίσουν την ειρήνη, τότε θα αναγκαστούμε να εφαρμόσουμε διαφορετικό σχέδιο. Επιθυμία μας είναι μπροστά μας

  Η τουρκική εξωτερική πολιτική στη νέα εποχή Ερντογάν. Από αύριο ξημερώνει η νέα εποχή Ερντογάν με τη «Νέα Τουρκία» να βαδίζει στον νεό αιώνα της, δύο φράσεις που αποτελούν μαζί με το Ισλάμ την ιδεολογική σφραγίδα του Τούρκου προέδρου και του κόμματος του ΑΚP. Στη λεγόμενη Δύση οι περισσότεροι δημοσιογράφοι και αναλυτές δεν μπόρεσαν να προσδιορίσουν και να αναλύσουν τα δομικά χαρακτηριστικά του τουρκικού λαού, τις μείζονες αλλαγές που συντελέστηκαν στην Τουρκία επί Ερντογάν , στη διαμόρφωση συγκεκριμένης πολιτικής – στρατηγικής κουλτούρας και φυσικά στον ίδιο τον «ερντογανισμό» και προσδοκούσαν πολιτική αλλαγή με στροφή της εξωτερικής πολιτικής της Άγκυρας προς τη Δύση. Τώρα το ερώτημα που τίθεται είναι το πως θα εξελιχθεί η τουρκική εξωτερική πολιτική μετά την επανεκλογή του Ερντογάν, που τον καθιστά ακόμα πιο ισχυρό στο εσωτερικό της Τουρκίας και αναντίρρητα ενισχύει σημαντικά τη θέση αυτού και της Τουρκίας στο διεθνές σύστημα. Ο Ερντογάν ο οποίος κυβερνάει την Τουρκί