IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Ακόμα μια φορά, ο κόσμος μας βρίσκεται αντιμέτωπος με το πανάρχαιο δίλημμα ανάμεσα στην εμμονή στο αδιέξοδο και ανυπόφορο υπάρχον και στον ανοικτό κοινωνικοπολιτικό πειραματισμό, ανάμεσα στην τυφλή και άκριτη συντήρηση και στην άγνωστη πρόοδο, ανάμεσα σε εκείνο που δεν μπορεί να υπάρχει πια και σε εκείνο που δεν υπάρχει ακόμα.   Φωτογραφία του Κ.ΤΣΙΡΩΝΗ 'Ολοι καταλαβαίνουμε πως ο κόσμος μας είναι πιο αβέβαιος, πιο απρόβλεπτος και πιο αγχωτικός από εκείνον που αφήνουμε πίσω μας. Κανείς δεν ξέρει τι και πώς θα του ξημερώσει και όλοι νιώθουμε την καυτή ανάσα της Ιστορίας να απειλεί τα νώτα μας. Σε μια τέτοια στιγμή, οι ιστορικοί απολογισμοί αποκτούν ιδιαίτερη σημασία. Οταν τα πράγματα μας εξαναγκάζουν να αναρωτηθούμε αν πορευόμαστε προς το «χειρότερο», η νεωτερική φαντασίωση ότι ελέγχουμε την κοινή μας μοίρα αποδυναμώνεται ή και χάνεται. Αν σκεφθούμε πως από την εποχή του Διαφωτισμού η κίνηση του κόσμου τείνει να προσλαμβάνεται ως ταυτισμένη με την «πρόοδο» - και τις σημ

The Other France Are the suburbs of Paris incubators of terrorism? ''The New Yorker'', By George Packer  Επιδιώκεται η δημιουργία μιας ψύχωσης, ότι είμαστε σε πόλεμο με κάποιον εξωτερικό εχθρό, ενώ βασική πλευρά του προβλήματος βρίσκεται μέσα στη χώρα [...] Ο εχθρός είναι μέσα μας! Είναι εσωτερικός εχθρός που εκτρέφεται από τον κοινωνικό αποκλεισμό χιλιάδων νέων, κατά κύριο λόγο μουσουλμανικής προέλευσης [...] Θα έπρεπε να είχαμε την σοβαρότητα να καταλάβουμε τουλάχιστον τη δική μας κτηνωδία που εκτρέφει την κτηνωδία του άλλου [...] Βαδίζουμε σε αντίθετο δρόμο από αυτόν που θα έπρεπε να ακολουθήσει η Ευρώπη [...] Αν τα πράγματα συνεχίσουν στην πορεία που μπαίνουν τώρα, η καταστροφή είναι βεβαία. Πάμε προς σκοτεινές περιόδους, που θυμίζουν τους εφιάλτες του Μεσοπολέμου [...] Ο Κώστας Βεργόπουλος , καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο VIII του Παρισιού, μιλά στην Κρυσταλία Πατούλη με αφορμή τα πρόσφατα πολύνεκρα τρομοκρατικά χτυπήμα

Η πρόσφατη τρομοκρατική σφαγή στο Παρίσι κατέδειξε περίτρανα για άλλη μια φορά το γεγονός ότι μαύρα σύννεφα συγκεντρώνονται πάνω από τον εικοστό πρώτο αιώνα, συσκοτίζοντας τους υποσχόμενους ορίζοντες που άνοιξε κάποτε για την Ευρώπη και τη Δύση η πτώση του κομμουνισμού, γράφει ο   Robert Skidelsky , Βρετανός ιστορικός οικονομίας, γνωστός μεταξύ άλλων για την τρίτομη βιογραφία του Τζον Μέιναρντ Κέινς. Κατά γενική ομολογία, οι προσδοκίες υποχωρούν. Όπως το θέτει το Ινστιτούτο Κοινωνικών Ερευνών, Ipsos MORI, «η υπόθεση περί ενός αυτόματα καλύτερου μέλλοντος για την επόμενη γενιά έχει εκλείψει από το μεγαλύτερο μέρος της Δύσης». Το 1918, συνεχίζει ο Σκιντέλσκι, ο Όσβαλντ Σπένγκλερ δημοσίευσε την «Παρακμή της Δύσης ». Σήμερα η λέξη « παρακμή» είναι ταμπού. Οι πολιτικοί μας προτιμούν τις «προκλήσεις », ενώ οι οικονομολόγοι μας μιλούν περί «κοσμικής στασιμότητας» . Η γλώσσα αλλάζει, ωστόσο η πεποίθηση ότι ο δυτικός πολιτισμός ζει με δανεικό χρόνο (και χρήμα) παραμένει η ίδι

Ο David Cameron έχει παρουσιάσει τους όρους σύμφωνα με τους οποίους η Βρετανία θα μπορούσε να παραμείνει στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτά είναι καλά νέα. Κάθε κράτος-μέλος γνωρίζει τελικά ποιες είναι οι θέσεις του πρωθυπουργού του Ηνωμένου Βασιλείου. Εάν τον πιστέψουμε, ο Cameron θέλει την Βρετανία εντός, και όχι εκτός της ΕΕ. Η ομιλία του Cameron, που δόθηκε στο Λονδίνο στις 10 Νοεμβρίου στο Chatham House, θέτει τέσσερις προϋποθέσεις που θα σχηματίσουν την βάση των διαπραγματεύσεών του με τον Donald Tusk, τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Αυτές περιλαμβάνουν την προστασία της ενιαίας αγοράς για τη Βρετανία και άλλους εκτός της ευρωζώνης, να γραφτεί η ανταγωνιστικότητα στο DNA όλης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να εξαιρεθεί η Βρετανία από μία ακόμη πιο στενή ένωση ενώ την ίδια στιγμή να ενισχυθούν τα εθνικά κοινοβούλια μέσω "νομικά δεσμευτικών και μη αναστρέψιμων αλλαγών”, και να προασπιστεί το δικαίωμα της ελεύθερης μετακίνησης ανθρώπων αλλά με αυστηρούς όρους για την μετ

Ενόψει του δημοψηφίσματος στα μέσα του επόμενου χρόνου που θα καθορίσει την παραμονή της Μ. Βρετανίας στην ΕΕ, ο Ντέιβιντ Κάμερον αποστέλλει προειδοποιητική επιστολή στον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντ. Τουσκ. Στην επιστολή του προς τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ντόναλντ Τουσκ και στο διάγγελμα που θα ακολουθήσει την Τρίτη, ο βρετανός πρωθυπουργός θα προειδοποιήσει ότι θα επανεξετάσει τη στάση του ως προς την συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ, εφόσον τα αιτήματα του για συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις δεν ληφθούν σοβαρά υπ όψιν. "Καταθέτουμε τρία κομβικά για τη συμμετοχή μας ζητήματα. Α λλαγή στο καθεστώς της ελεύθερης διακίνησης , πιο συγκεκριμένα να κοπεί για τα 4 πρώτα χρόνια η χορήγηση κοινωνικών επιδομάτων σε νέους μετανάστες από την Ευρώπη, να απολαμβάνουν οι χώρες εκτός ευρωζώνης ισότιμη μεταχείριση στη λήψη αποφάσεων και να δοθεί μεγαλύτερη ελευθερία στα εθνικά κοινοβούλια να νομοθετούν. " Ξεκινά η σοβαρή διαπραγμάτευση "Αν απορρ

Λίγες ώρες απομένουν πια για να αρχίσει να παίρνει σάρκα και οστά η ανεξάρτητη Δημοκρατία της Καταλονίας. Πράγματι, το πρωί της Δευτέρας 9 Νοεμβρίου 2015 θα μείνει σίγουρα στην ιστορία καθώς είναι τότε που το Κοινοβούλιο της Καταλονίας θα ψηφίσει τη Διακήρυξη που σηματοδοτεί τη ρήξη της χώρας  με το Ισπανικό Κράτος! Περιττό να πούμε ότι η ατμόσφαιρα που επικρατεί στη Μαδρίτη των επιγόνων του Φράνκο, της Μοναρχίας των Βουρβόνων και της Ιερής Συμμαχίας των νεοφιλελεύθερων κομμάτων του «νόμου και της τάξης» (Λαϊκό, Σοσιαλιστικό και Ciudadanos) είναι  κάτι περισσότερο από τεταμένη. Διαβουλεύσεις επί διαβουλεύσεων στο γραφείο του πρωθυπουργού Μαριάνο Ραχόι και γαϊτανάκι «δραματικών δηλώσεων» ενάντια σε αυτό που σύσσωμα τα καθεστωτικά ΜΜΕ και το πολιτικό κατεστημένο αποκαλούν  «πραξικόπημα» της πλειοψηφίας της καταλανικής Βουλής. Και φυσικά, ελάχιστα καλυμμένες απειλές ενάντια στους… «στασιαστές» που πρέπει οπωσδήποτε να υποταγούν. Όπως για παράδειγμα εκείνη του πρώην ισ

 του Ιβάν Κράστεφ      ©   New Eastern Europe  5/2015 , αναδημοσίευση   Eurozine   - Ιβάν Κράστεφ:    How to avoid Europe's disintegration     Ο ξεχωριστός Βούλγαρος πολιτικός αναλυτής Ιβάν Κράστεφ ρίχνει μια διαπεραστική ματιά στη βαθειά πολιτική πτυχή της ευρωπαϊκής κρίσης. Βλέπει την απειλή που αντιπροσωπεύει σήμερα το ολισθηρό έδαφος προς τη «μεταδημοκρατία», για την οποία έγκαιρα και ηχηρά μας έχουν προειδοποιήσει στοχαστές όπως ο Κόλιν Κράουτς, ο Γιούργκεν Χάμπερμας και άλλοι.  Η ιστορία είναι γεμάτη με παραδείγματα για το πώς ξεκινά η πολιτική λογική της διάσπασης και αποσύνθεσης, γράφει. Μήπως η Ευρωπαϊκή Ένωση θα είναι το επόμενο θύμα; «Να είστε σίγουροι ότι θα είναι», προειδοποιεί ο Κράστεφ, εφ' όσον το ευρωπαϊκό εγχείρημα εξακολουθήσει να είναι ένα ασφαλές καταφύγιο για τις ελίτ, στο οποίο οι απλοί πολίτες δεν μπορούν να ασκούν κανέναν έλεγχο.  Μια από τις κύριες πτυχές στην όλη πλοκή της σημερινής συζήτησης για την Ευρώπη είναι η εξής: είμαστε υ