IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Συμφωνία κυρίων; Aργά αλλά σταθερά η Eυρωζώνη κινείται σαν να υπάρχει μια σιωπηρή, μια άρρητη συμφωνία κυρίων μεταξύ της Γερμανίας και των εταίρων της: Nα μην αμφισβητείται μετωπικά το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο και ταυτόχρονα να μην επιχειρείται η επιβολή του όπου υπάρχει κίνδυνος κοινωνικής και πολιτικής αποσταθεροποίησης. Tην ίδια ώρα που το Grexit όχι απλά αποσύρεται επικοινωνιακά, αλλά ξορκίζεται τόσο από τον Mοσκοβισί όσο και τη Λαγκάρντ, ο επί των οικονομικών αρμόδιος επίτροπος επαναφέρει στη δημοσιότητα το δίλημμα επιβολή κυρώσεων ή μεταρρυθμίσεις, που απευθύνουν οι Bρυξέλλες στο Παρίσι για τον παραβατικό, σε σχέση με το Δημοσιονομικό Σύμφωνο, προϋπολογισμό του 2015.  O χειρισμός της εκκρεμότητας της Γαλλίας με την Eυρωπαϊκή Eπιτροπή είναι χαρακτηριστικός των σημερινών ισορροπιών στην Eυρωζώνη των «19» και την E.E. των «28». Για να δοθεί παράταση προσαρμογής στους Oλάντ - Bαλς οι Bρυξέλλες ζητούν μεταρρυθμίσεις, το κοινωνικό και πολιτικό κόστος των οποίων θα φέρει

Σκίτσο:Βαγγέλης Παπαβασιλείου Στην ετήσια σύνοδο του ΔΝΤ στην Ουάσιγκτον υπήρξε για πολλοστή φορά καταγραφή των μετωπικά συγκρουόμενων θέσεων της Γερμανίας και όλων των υπόλοιπων ισχυρών οικονομιών του πλανήτη αλλά και των αρμόδιων θεσμικών οργάνων. Η Γερμανία ψέγεται φραστικά και ρητορικά για την εμμονή στη λιτότητα, που θεωρείται παράγων αβεβαιότητας για την Ευρωζώνη και την Παγκόσμια Οικονομία. Η Γερμανία δεν δέχεται διάλογο για χαλάρωση της δημοσιονομικής πειθαρχίας που έχει επιβάλει στην Ευρωζώνη, παρά το γεγονός ότι αποδεικνύεται ανεφάρμοστη όχι μόνο στην περιφέρεια αλλά στη Γαλλία και την Ιταλία. Η εύκολη λύση είναι να χαρακτηρίσουμε τα παραπάνω ιδεοληψία συν αυτοκαταστροφική τάση με δεδομένη την αργή αλλά σταθερή είσοδο της ατμομηχανής της ευρωπαϊκής οικονομίας σε ύφεση. Γιατί όμως η Γερμανία φοβάται τη χαλάρωση της λιτότητας; Αν αφήσουμε κατά μέρος το σύνδρομο της Βαϊμάρης -ιστορικό ψεύδος, καθώς τον Χίτλερ δεν τον έφερε ο πληθωρισμός, αλλά ο αποπληθωρισμός

Μια διαφορετική επόμενη μέρα θα ξημερώσει τη Δευτέρα 26.5.2014 στο Λονδίνο, στο Παρίσι και στη Ρώμη, όπου αναμένεται εκλογική εκτόξευση του αντισυστημικού ευρωσκεπτικιστικού λαϊκισμού σε διαφορετικές δεξιές έως ακροδεξιές εκφάνσεις. Στην εκτός ευρώ Βρετανία ο κίνδυνος είναι το αντιευρωπαϊκό ρεύμα να δώσει πλειοψηφία τον Σεπτέμβριο στο δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της Σκοτίας και να καταστήσει αναπόφευκτο το δημοψήφισμα που υποσχέθηκε ο Κάμερον για την παραμονή ή όχι της χώρας στην ΕΕ. Στην κυριολεξία η χώρα κινδυνεύει να κοιμηθεί ως Μεγάλη Βρετανία και να ξυπνήσει ως Μικρή Αγγλία. Στη Γαλλία το συγκεντρωτικό σύστημα, που θέλει τον πρόεδρο επικεφαλής της Εκτελεστικής Εξουσίας, θεσμικά, δίνει περιθώριο τριών ακόμη ετών μέχρι τη λήξη της θητείας του Ολάντ και της Βουλής την άνοιξη του 2017. Δύο ερωτήματα θα τεθούν, πρώτον αν μπορεί το Σοσιαλιστικό Κόμμα μετά την εκλογική του καταβαράθρωση να ελέγχει την Εκτελεστική Εξουσία (πρόεδρο και πρωθυπουργό) και τη Νομοθετική (Βουλή κ

Ένα σαββατοκύριακο του 2015 ολόκληρος ο ευρωπαϊκός νότος, μετά από τις άκαρπες προσπάθειες του να συνεννοηθεί με τη Γερμανία και κάτω από την απειλή επικίνδυνων κοινωνικών αναταραχών, αποφασίζει να εγκαταλείψει το ευρώ – ένα υποθετικό σενάριο Η Ευρώπη ήταν για πολλές χιλιετίες η «περιοχή παραγωγής» νέων νομισμάτων – με ενώσεις, οι οποίες δημιουργούνταν με στόχο τη συναλλαγματική σταθερότητα ή εντός του εσωτερικού των αυτοκρατοριών. Οι ενώσεις ήταν συνήθως συνώνυμες με τη σύνδεση σε ένα μεγαλύτερο κράτος, όπως συνέβη με την ίδρυση της γερμανικής αυτοκρατορίας το 1871 – όπου όλα τα μέχρι τότε νομίσματα απορροφήθηκαν από το μάρκο. Σε άλλες περιπτώσεις, τα επί μέρους κράτη διατηρούσαν την ανεξαρτησία τους – όπως συμβαίνει με την Ευρωζώνη. Οι «πολυεθνικές» (πολυμερείς) νομισματικές ενώσεις, όπως αυτή του ευρώ, προέρχονται από πολλά νομίσματα – ενώ οι μονομερείς από την υιοθέτηση ενός ξένου νομίσματος. Η συναλλαγματική σταθερότητα έχει στόχο να οδηγήσει σε μεγαλύτερες εισροές

  Η διάσωση της Ελλάδας θα είχε επιτευχθεί γρηγορότερα, εάν δεν είχε συζητηθεί ποτέ το ενδεχόμενο εξόδου της από το κοινό νόμισμα – αν και ο κίνδυνος δεν φαίνεται να έχει περάσει, με πιθανή «μοιραία» ημερομηνία τα τέλη του 2014 Επιτυχημένη θεωρήθηκε η χθεσινή εκδήλωση για την ανάληψη της προεδρίας της Ευρώπης – η οποία, κατά την κυβέρνηση, θα κοστίσει «μόλις» 50 εκ. €, με τους περισσότερους να την υπολογίζουν στα 80 εκ. €. Υπενθυμίζουμε εδώ ότι, τα 25 € εισιτήρια-χαράτσια για τα νοσοκομεία, τα οποία αντικαταστάθηκαν τελικά με «ισοδύναμα μέτρα» μεταφοράς της ιδιωτικής περιουσίας στο δημόσιο και από εκεί στους δανειστές, θα απέφεραν, σύμφωνα με την κυβέρνηση, ετήσια έσοδα 40 εκ. €. Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης, ο «αρχηγός» των Ευρωπαίων επιτρόπων είπε ότι, υπολογίζει σε άνοδο των εξτρεμιστικών και δημαγωγικών παρατάξεων στην ΕΕ, λόγω των διαρθρωτικών μέτρων που επιβάλλονται – ενώ, για να αποφευχθεί κάτι τέτοιο, είναι απαραίτητο να έχουν αποτέλεσμα οι αλλαγές που έχουν

GeorgeGreekTrucker   Godfrey Bloom - Member of European Parliament  ΄ ΄Mr. President, I am minded to quote the great American philosopher Murray Rothbard here. The state is an institution of theft. Tax is just about a system of politicians and bureaucrats who steal money from their citizens to squander in the most disgraceful manner. This place is no exception . Fascinatingly, and I really don't know how you manage to keep a straight face when you are talking about tax evasion. The whole commission and the commission bureaucracy avoid their taxes . You don't pay taxes like citizens pay taxes . You have all sorts of special deals: tax rates, high tax thresholds, non-contributing pension schemes. You are the biggest tax avoiders in Europe. And here you sit pontificating, well the message is getting home to the people of the European Union. You are going to find that eurosceptics are coming back in June, in ever greater numbers. And I can tell you worse, as the pe

Oι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης θα μπορούσαν να διδαχτούν πολλά από την πολιτική που ασκεί η αμερικανική ηγεσία υπό τον πρόεδρο Ομπάμα. Αν ήταν έξυπνοι, θα είχαν σπεύσει να τον ακολουθήσουν και να τον συναγωνιστούν πριν από πέντε χρόνια, όταν η πολιτική ομιλία του στο Βερολίνο ξεσήκωνε κύματα ενθουσιασμού στους Ευρωπαίους πολίτες, οι οποίοι προφανώς στο πρόσωπό του αναγνώριζαν έναν ηγέτη με όραμα και γοητεία, με πειθώ. Τον συνέκριναν αναπόφευκτα με τους Ευρωπαίους ηγέτες, περίπου ίδιους με τους σημερινούς: ασήμαντοι τεχνοκράτες, άβουλοι καιροσκόποι, κρυψίνοες τακτικιστές, γραφικοί βοναπαρτίσκοι, ηγέτες μεγάλων δυνάμεων που καταλήγουν υπάλληλοι τραπεζών και εταιρειών. Mέσα σε πέντε χρόνια, ο δημοκρατικός Μπαράκ Ομπάμα, ο πρώτος μαύρος ηγέτης των ΗΠΑ, κατάφερε να αλλάξει πολλά εντός και εκτός της χώρας του, παρά τη λυσσώδη αντίδραση του Tea Party και της υπερσυντηρητικής πτέρυγας των Ρεπουμπλικανών. Στο εσωτερικό κατάφερε να αμβλύνει τις συνέπειες της μεγάλης χρηματοπισ

«Τα «λόμπι» γράφουν τις τροπολογίες και ζητούν από τους ευρωβουλευτές να τις προτείνουν επίσημα». *«Αν η Ελλάδα αποφασίσει να βγει από το ευρώ, αλλά να μείνει στην Ε.Ε., θα βρεθεί η συνταγή». *«Τα σοσιαλδη-μοκρατικά κόμματα -όπως το ΠΑΣΟΚ- ασπάστηκαν το φιλελευθερισμό. Αυτό ανεβάζει την άκρα Δεξιά». «Οι επιχειρήσεις εμπλέκονται ενεργά στη διάλυση του κράτους Πρόνοιας»  Η εκτελεστική εξουσία της Ε.Ε., η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, έχει εκμεταλλευθεί τις ευκαιρίες που παρουσιάστηκαν από την κρίση αρκετά έξυπνα. Τώρα έχει την εξουσία να ελέγχει τους προϋπολογισμούς που καταρτίζονται σε εθνικό επίπεδο από τις κυβερνήσεις των χωρών-μελών της Ευρωζώνης. Αυτό θα ήταν αδιανόητο πριν από την κρίση ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στον Χ. Ι. ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΟΥ Ποιος είναι ο σκοπός της σημερινής Ευρωπαϊκής Ενωσης (Ε.Ε.); Τι συμφέροντα εξυπηρετεί; Πόσο σοβαρό είναι το δημοκρατικό έλλειμμα; Γιατί υπάρχει αυξανόμενη δυσαρέσκεια με την πορεία της Ε.Ε. τόσο από την ευρωπαϊκή Αριστερά όσο και από πολλούς συντηρητικο

Εξω από τα δόντια τα λέει στους Ευρωπαίους ηγέτες το περιοδικό «Economist». Με μπόλικη ειρωνεία και σαρκασμό το περιοδικό από τη Βρετανία στο βασικό του άρθρο παρουσιάζει τους ηγέτες της ΕΕ ως... υπνοβάτες που βαδίζουν με μαθηματική ακρίβεια προς τον γκρεμό και τους καταλογίζει έλλειψη πολιτικής βούλησης. Χαρακτηρίζει “καθησυχαστική ιστοριούλα” όλη την ενορχηστρωμένη προσπάθεια παρουσίασης μιας αισιόδοξης εικόνας βελτίωσης της κρίσης και ανησυχεί πως εάν δεν δράσουν θα πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους οι πολίτες. «Για το καλό όλων, οι Ευρωπαίοι ηγέτες πρέπει να ταρακουνηθούν και να βγουν από τον λήθαργό τους. Πρέπει να αντιληφθούν ότι εάν δεν αναλάβουν δράση, η Ευρωζώνη αντιμετωπίζει τη στασιμότητα ή τη διάλυση - ενδεχομένως και τα δύο», γράφει ενδεικτικά το περιοδικό.   Η ηρεμία και η αισιοδοξία που επικρατούν το τελευταίο διάστημα στις Βρυξέλλες, που απέχουν πολύ από τις « πανικόβλητες ολονύκτιες συνεδριάσεις» του περασμένου χρόνου, δεν α

Ιλιγγο προκαλούν οι αμοιβές των αξιωματούχων της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ενώ εξωπραγματικές είναι και οι αποδοχές του υπαλληλικού δυναμικού στις Βρυξέλλες εν μέσω οικονομικής κρίσης, όπως αποκαλύπτει την Τετάρτη η γερμανική εφημερίδα Handelsblatt. Ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο κερδίζει σύμφωνα με επίσημα στοιχεία της ΕΕ περίπου 298.500 ευρώ τον χρόνο.  Σε ακόμη υψηλότερα επίπεδα κινούνται οι ετήσιες αποδοχές του προέδρου της ΕΚΤ, Μάριο Ντράγκι. Ο ιταλός κεντρικός τραπεζίτης με έδρα τη Φρανκφούρτη αμείβεται 370.000 ευρώ τον χρόνο. Ο πρόεδρος του Συμβουλίου της Ευρώπης, Χέρμαν Βαν Ρόμπαϊ, κερδίζει ακριβώς τα ίδια χρήματα με τον Μπαρόζο, δηλαδή 298.500 ευρώ τον χρόνο. «Ριγμένο» ενδέχεται να θεωρεί τον εαυτό του απέναντι σε Μπαρόζο και Βαν Ρομπάι, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Μάρτιν Σουλτς . Ο γερμανός Σοσιαλδημοκράτης «αρκείται» σε 206.200 ευρώ τον χρόνο. Σαφώς καλύτερα πληρώνεται για τις υπηρεσίες της η βρετα