IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Με ποια προηγούμενα αναμετριέται ο Μακρόν. Αντιμέτωπος με την πρόκληση της επανεκλογής του στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών, που θα διεξαχθεί στις 24 Απριλίου, ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν έχει να αντιμετωπίσει ορισμένες γαλλικές "ιδιαιτερότητες”. Κανένας πρόεδρος μετά τον Ζακ Σιράκ δεν εξασφάλισε δεύτερη θητεία. Για την ακρίβεια, ο Νικολά Σαρκοζί έχασε τις εκλογές, ενώ ο Φρανσουά Ολάντ δεν δοκίμασε καν την τύχη του σε αυτές. Επίσης καμία κυβέρνηση από το 1986 και μετά δεν εξασφάλισε κοινοβουλευτική πλειοψηφία για δεύτερη πενταετία (με την εξαίρεση της κεντροδεξιάς το 2007). Επιπλέον κάθε δημοσιονομικό έτος από το 1978 και εξής έκλεισε με μεγαλύτερο ή μικρότερο έλλειμμα. Το πρώτο από τα τρία αυτά ιστορικά προηγούμενα ο Μακρόν ελπίζει βασίμως να το ξεπεράσει, έχοντας απέναντί του την Μαρίν Λεπέν. Όμως επιδόσεις σαν του 2017, οπότε η ηγέτιδα της ακροδεξιάς περιορίσθηκε στο ένα τρίτο των ψήφων κατά τον δεύτερο γύρο, ενώ ο νυν πρόεδρος συγκέντρωσε τα δύο τρίτα, ανήκουν

  Η Γαλλία πέρασε μπροστά από τη Γερμανία. Ο ρόλος της στην ουκρανική κρίση και οι πέντε λόγοι γιατί η σχέση μας με την Γαλλία είναι αναγκαία. Για καιρό υποστηρίζουμε πως η σύσφιξη των σχέσεών μας με τη Γαλλία, δεν έχει μόνο ″αντιτουρκικό″ χαρακτήρα. Στη στρατηγική σπανίως παίρνεται μια απόφαση έχοντας πλάνο να πετύχει μόνο έναν στόχο. Όπως συμβαίνει σε όλα τα πράγματα στη ζωή, το να βάζεις όλα τα αυγά σε ένα καλάθι, είναι ταυτόσημο με τη σπατάλη δυνάμεων. Δυστυχώς στην Ελλάδα η διεθνολογική γνώση ξεκίνησε να διαχέεται άτσαλα μετά την οικονομική μας κρίση. Δυστυχώς, δε γίνεται ακόμη ο να αποβληθεί η ″ηθική″ πρόσληψη αρκετών για τη διεθνή πολιτική. Σαν λαός είμαστε περισσότερο συναισθηματικοί και επομένως ″ιδεαλιστές″ και λιγότερο ρεαλιστές. Παρόλο που έχουμε μια τεράστια βιβλιοθήκη της λεγόμενης και School of Hellas (η σχολή σκέψης στις Διεθνείς Σχέσεις που υποστηρίζει οτι ο κλάδος αυτός ξεκινά από την αρχαία Ελλάδα και όχι από το κείμενο του Martin Wight αρχές 20ου αιώνα)

  Emmanuel Macron et Valérie Pécresse Γαλλία-Εκλογές Απριλίου:  Ο Μακρόν προηγείται, αλλά φοβάται. Οι διεκδικητές της γαλλικής προεδρίας διέβησαν όλοι τον Ρουβίκωνα της ανακοίνωσης της υποψηφιότητάς τους. Για την ακρίβεια, όχι ακριβώς όλοι, αφού ο νυν Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Εμανουέλ Μακρόν, δεν θα γνωστοποιήσει πριν τον Ιανουάριο τις προσωπικές του προθέσεις, για τις οποίες πάντως δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία. Η διάταξη των πολιτικών δυνάμεων είναι λοιπόν γνωστή. Ο "επαγγελματίας προβοκάτορας" Ερίκ Ζεμούρ πλαγιοκοπεί τη Μαρίν Λεπέν του Εθνικού Συναγερμού από τα δεξιά, οι κεντροδεξιοί Ρεπουμπλικανοί έδωσαν το χρίσμα στη Βαλερί Πεκρές, ανατρέποντας όλα τα προγνωστικά, ενώ στα αριστερά του κέντρου επικρατεί πολυδιάσπαση και αποθάρρυνση, ώστε να μην αναμένονται εκπλήξεις από αυτή την πλευρά του πολιτικού φάσματος. Τα δημοσκοπικά δεδομένα Η τελευταία μεγάλη δημοσκόπηση για λογαριασμό της εφημερίδας Le Monde, με τη συμμετοχή 11.000 πολιτών, εμφανίζει τον Μακρόν ως νικητή τ

  O Γάλλος πρόεδρος (φωτ. από παλαιότερη ομιλία του στη στρατιωτική βάση της Ορλεάνης) επιμένει στη βασική στρατηγική του σύλληψη: η Ε.Ε. είτε θα σταθεί στα πόδια της στα πεδία της εξωτερικής πολιτικής, της άμυνας και των τεχνολογιών αιχμής είτε θα γίνει κομπάρσος της παγκόσμιας Ιστορίας. Φωτ. EPA / JULIEN DE ROSA   Το μεγάλο στοίχημα του Εμανουέλ Μακρόν «Να αναλάβουμε την ασφάλειά μας» Η κοινή συνέντευξη Τύπου του Εμανουέλ Μακρόν με τον Κυριάκο Μητσοτάκη μετά τη συνάντησή τους στο Ελιζέ, την περασμένη Τρίτη, προκάλεσε διεθνές ενδιαφέρον, καθώς όλοι περίμεναν την πρώτη δημόσια τοποθέτηση του Γάλλου προέδρου ύστερα από το ράπισμα που δέχθηκε η χώρα του με το αμυντικό σύμφωνο Αυστραλίας – Ηνωμένου Βασιλείου – Ηνωμένων Πολιτειών (AUKUS) και την ακύρωση του γαλλικού συμβολαίου για τα αυστραλιανά υποβρύχια. Ο Γάλλος πρόεδρος δεν απογοήτευσε το διεθνές ακροατήριο. «Εμείς οι Ευρωπαίοι οφείλουμε να βγούμε από την αφέλεια… Είμαστε υποχρεωμένοι να σημειώσουμε ότι εδώ και κάτι περισσότερο α

  Eric Zemmour    Ο "Γάλλος Τραμπ" καλπάζει στις δημοσκοπήσεις. Ποιο είναι το πρόβλημα που κατεξοχήν συζητά η Γαλλία, επτά μήνες πριν από τη διεξαγωγή των προεδρικών εκλογών; Κατά τα φαινόμενα, τα μικρά ονόματα των πολιτών. Σαν πολλοί δεν είναι πλέον οι Μοχάμεντ στη χώρα; Η γαλλική δημόσια συζήτηση μετατοπίζεται ραγδαία προς τα ζητήματα της εθνικής ταυτότητας, της μετανάστευσης και της δημόσιας τάξης, αλλά για πρώτη φορά αυτό δεν ευνοεί την Μαρίν Λεπέν του Εθνικού Συναγερμού – μάλλον υπονομεύει την υποψηφιότητά της. Και σε κάθε περίπτωση, η βεβαιότητα ότι η αναμέτρηση της ερχόμενης άνοιξης θα είναι μία επανάληψη της μονομαχίας του νυν προέδρου Εμανουέλ Μακρόν με την ηγέτιδα της "ανασυγκροτημένης” ακροδεξιάς τίθεται εν αμφιβόλω. Υπεύθυνος για αυτή την ανατροπή είναι κάποιος ο οποίος δεν γνωρίζουμε καν αν θα είναι υποψήφιος στις εκλογές, καθώς αυτή τη στιγμή είναι απασχολημένος με την περιοδεία προώθησης του τελευταίου του βιβλίου. Όμως από τότε που άρχισαν οι δημοσκόποι ν

Γιατί η Αλγερία έκλεισε τον εναέριο χώρο της στα γαλλικά μαχητικά. Η Αλγερία είναι η "νέμεση” από την οποία η σημερινή Γαλλία δεν μπορεί να ξεφύγει. Και η προεδρία του Εμανουέλ Μακρόν μοιάζει με εκκρεμές που αναζητά τρόπο να σταθεί απέναντι σε αυτό τον μεγάλο ανοιχτό λογαριασμό της γαλλικής ιστορίας. Σε αντίθεση με τις άλλες αποικιακές κτήσεις της, η Γαλλία είχε προσαρτήσει την Αλγερία στην επικράτειά της, μετατρέποντάς την σε γαλλικό "διαμέρισμα”, και την είχε εποικίσει εντατικά, αποδίδοντας ταυτόχρονα υπηκοότητα στον εβραϊκό και χριστιανικό πληθυσμό της. Και σε αντίθεση με τις άλλες αποικιακές κτήσεις της, την εγκατέλειψε όχι ειρηνικά, αλλά υπό το βάρος ενός μακρόχρονου και αιματηρού εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, τον οποίο δοκίμασε να καταστείλει ωμά. Η Ε' Γαλλική Δημοκρατία γεννήθηκε με οιονεί πραξικόπημα το 1958 μέσα σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο, φέρνοντας στην εξουσία τον Σαρλ ντε Γκωλ ως τον μόνο άνθρωπο που θα μπορούσε να λύσει τον αλγερινό γόρδιο δεσμό, όπως και έπρα

Η πανδημία μεταβάλλει τους όρους νομιμοποίησης  των ευρωπαϊκών ηγεσιών;   Με τον Πρόεδρο Μακρόν να αναγγέλει παράταση ενός ακόμα μηνός του lockdown στη Γαλλία και τη Γερμανία να πελαγοδρομεί σε πλήρη σύγχυση στα αχαρτογράφητα νερά της υγειονομικής κρίσης, η Ευρωπαϊκή Ένωση δείχνει να αδυνατεί να παρακολουθήσει τους επιταχυνόμενους ρυθμούς αλλαγής τόσο των όρων του παγκόσμιου οικονομικού ανταγωνισμού όσο και των γεωπολιτικών ισορροπιών του νέου παγκόσμιου συστήματος διακρατικών σχέσεων και ασφάλειας. Όπως σημειώνει χαρακτηριστικά ο Ρόμπερτ Κάπλαν, γνωστός γεωπολιτικός αναλυτής και συγγραφέας, εκτός των άλλων, του πολυδιαβασμένου "Η Εκδίκηση της Γεωγραφίας", με την πανδημία έχει ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο στην παγκοσμιοποίηση και ταυτόχρονα έχει επέλθει ένας εκτεταμένος πολυκερματισμός του διεθνούς ανταγωνισμού συνοδευόμενος από την άνοδο του λαϊκισμού, την επιστροφή του αυταρχισμού και την καθήλωση της δημοκρατίας με τις καλές ειδήσεις για τη διεύρυνση των πολιτικών ελευθεριών,

  Στην εποχή του εσωστρεφούς εθνικού λαϊκισμού, η διεθνής αλληλεγγύη σε   θέματα   αξιών   φαίνεται  ξεπερασμένη,  και   είναι   ευκολότερο  να αποφευχθεί όταν αυτή η επιλογή προσφέρει ένα φτηνό λούστρο ενάρετης πολυπολιτισμικότητας. Και έτσι η Γαλλία μένει ως επί το πλείστον μόνη της. Αφίσα με την φωτογραφία του Γάλλου προέδρου, Εμμανουέλ Μακρόν, στην Δυτική Όχθη, τον Οκτώβριο του 2020. Mussa Qawasma / Reuters  Ο πρόεδρος της Γαλλίας στέκεται στις αξίες αλλά σκοντάφτει στην πράξη. Ο Emmanuel Macron αντιμετωπίζει την ισλαμική βία, τα κίτρινα γιλέκα  και την COVID-19.   Η Γαλλία εξέλεξε τον Emmanuel Macron πρόεδρο το 2017 ως ένα συμβολικό εμπόδιο ενάντια στην αυξανόμενη παγκόσμια παλίρροια του αντιφιλελεύθερου λαϊκισμού. Τέσσερα χρόνια αργότερα, καθώς το χάος που προκάλεσε ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, οδεύει προς ένα είδος κρεσέντο στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι εσωτερικές εντάσεις στην Γαλλία απειλούν να καθορίσουν την ηγεσία και την κληρονομιά του Μακρόν. Η πανδημία του κορωνοϊού

  Η Γαλλία τα βάζει με τον ισλαμισμό Περισσότερα από 70 τεμένη βρίσκονται στο στόχαστρο των γαλλικών αρχών με την υποψία της αναμόχλευσης παθών ή ακόμα και της τρομοκρατικής δράσης. Ελέγχους και λουκέτα ανακοινώνει ο υπ. Εσωτερικών Νταρμανέν.   Όταν στη Γαλλία διεξάγεται δημόσια συζήτηση για τους κινδύνους από το αποκαλούμενο «πολιτικό Ισλάμ» γίνεται συχνά λόγος για «ισλαμιστικές τάσεις απόσχισης». Ο όρος πρωτοχρησιμοποιήθηκε στις αρχές του χρόνου από τον γάλλο πολιτικό επιστήμονα Μπερνάρ Ρουζιέ, ο οποίος στο μπεστσέλερ «Εδάφη που έχουν κατακτηθεί από τον ισλαμισμό» κάνει λόγο για προπαγάνδα ισλαμιστών ιμάμηδων και γαλλικές συνοικίες υπό τον έλεγχο ισλαμιστών. Τη περασμένη άνοιξη ο πρόεδρος Μακρόν έθεσε ως προτεραιότητα τη καταπολέμηση ακραίων ιδεολόγων. Στις αρχές Οκτωβρίου αφιέρωσε αποκλειστικά στο ζήτημα αυτό ομιλία, στην οποία παραδέχθηκε ότι «στη Γαλλία υπάρχει ένα ακραίο Ισλάμ», το οποίο «σχετικοποιεί τη βία και υποσκάπτει τις αξίες της γαλλικής δημοκρατίας». Στην ομιλία του ο