IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Η Αίγυπτος και το θερμό ελληνοτουρκικό καλοκαίρι. Η αρνητική ανάγνωση λέει πως με το «μοντέλο Ιταλίας» στην ΑΟΖ του Ιονίου δημιουργήθηκε δύσκολο δεδικασμένο για το Αιγαίο. Υποστηρίζει ότι η Ελλάδα αποδέχθηκε περιορισμένη και μικρή επήρεια των νησιών, δεν «άγγιξε» τα όρια και τις συντεταγμένες του τουρκολιβυκού συμφώνου, και κατά μία έννοια παραχώρησε κυριαρχία επειδή δεν επέκτεινε την αιγιαλίτιδα ζώνη πριν προχωρήσει στην οριοθέτηση της ΑΟΖ. Η προωθητική, και κατά πολλούς ρεαλιστική, ανάγνωση λέει πως η ελληνοϊταλική συμφωνία δίνει στην Αθήνα ισχυρά διπλωματικά και νομικά όπλα για το μεγάλο γεωπολιτικό μπρα ντε φερ στην ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο. Βάζει σε πρώτο πλάνο το γεγονός ότι η χάραξη της ελληνοϊταλικής ΑΟΖ έγινε στην βάση της μέσης γραμμής που αποτελεί πάγια θέση της Ελλάδας, και αναδεικνύει ως κομβικό στοιχείο το ότι αναγνωρίζεται η επήρεια όλων, ανεξαιρέτως, των νησιών επί του ορίου. Κοινώς, και με το βλέμμα πάντοτε στραμμένο στο Αιγαίο, λέει πως καταρρίπτ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ  (1)   Ρώσος Πρέσβης στην Αθήνα:  Τα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα  και ΑΟΖ!     (2) Aνάλυση: Η oριοθέτηση ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας.  Η συμφωνία με την Ιταλία  και οι ανέξοδοι παλληκαρισμοί της Τουρκίας. Μεταξύ υποχώρησης από κυριαρχικά δικαιώματα, και κατά συνέπεια παράδοσης, και στρατιωτικής κλιμάκωσης με την Τουρκία, υπάρχει τρίτος δρόμος; Υπάρχει δυνατότητα να μην οδηγηθούν οι δύο χώρες, Ελλάδα και Τουρκία, ούτε σε θερμό επεισόδιο ούτε σε μεγαλύτερη στρατιωτική κλιμάκωση και να ειρηνεύσει η περιοχή; Υπό προϋποθέσεις, ναι. Αυτές θα αναζητηθούν. Αλλά, δυστυχώς, είναι αδύνατον να συντρέξουν. Την Τρίτη υπογράφηκε στην Αθήνα η οριοθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας. Ήταν αναμφισβήτητα μια επιτυχία – αν και έχει σημεία σχολιασμού – η οποία, όμως, γεννά το ερώτημα γιατί δεν επετεύχθη νωρίτερα. Γιατί χρειάστηκαν τόσα χρόνια για να υπάρξει μια προφανής συμφωνία; Από ελληνικής πλευράς υπήρξε αποδοχή του ιταλικού αιτήματος να ψαρεύουν τ

 Η συμφωνία με την Ιταλία για την ΑΟΖ είναι σημαντική…  όμως μην την υπερεκτιμάμε. Έκδηλη είναι η ικανοποίηση της ελληνικής πλευράς για τη συμφωνία οριοθέτησης ΑΟΖ με την Ιταλία. Ενδεχομένως δε να αποτελεί πρόκριμα για συμφωνία και με την Αίγυπτο, αν και σ’ αυτή την περίπτωση υπάρχουν εμπόδια. Πρόκειται για κίνηση στη διπλωματική σκακιέρα, η οποία αναμφισβήτητα δημιουργεί ένα θετικό διπλωματικό προηγούμενο, σε μία περίοδο που η Τουρκία δεν αναγνωρίζει ότι τα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ.  Στο πλαίσιο αυτό, ο Τούρκος πρόεδρος προχώρησε σε τηλεοπτικό μάθημα για τα “δικαιώματα” της Τουρκίας, παρουσιάζοντας χάρτες, αλλά και σε απειλές προς την Ελλάδα. Στο ίδιο μήκος κύματος είχαν προηγηθεί υπουργοί του. Οι τουρκικές επεκτατικές διεκδικήσεις είναι τόσο παράνομες, που αδυνατούν να βρουν υποστήριξη στη διεθνή σκηνή. Παρόλα αυτά, η Άγκυρα δεν πτοείται. Είναι πλέον σαφές πως είναι αποφασισμένη να προχωρήσει στην υλοποίηση του επεκτατικού σχεδιασμού της. Ήδη ακόμα και στο εσω

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ  Οι σκοτεινές μπίζνες της ιταλικής πολεμικής βιομηχανίας  με την Τουρκία. Επιπλοκές στο τρίγωνο Αθήνα-Ρώμη-Άγκυρα.  Η δυσφορία την οποία φέρεται να προκάλεσε στην Ιταλία η εξαίρεσή της από τις 29 χώρες από τις οποίες θα δέχεται τουρίστες η Ελλάδα, κινδύνεψε, σύμφωνα με δημοσίευμα της "Εστίας” να τινάξει στον αέρα την προγραμματισμένη για τις 9 Ιουνίου επίσκεψη του Ιταλού υπουργού Εξωτερικών  Λουίτζι  ντι  Μάιο  (σ.σ. η οποία θα πραγματοποιηθεί κανονικά)  στην  Αθήνα,  με  κύριο  αντικείμενο  τη  συνυπογραφή συμφωνίας για την επέκταση στα 12 μίλια των ελληνικών χωρικών υδάτων στο Ιόνιο και την ανακήρυξη ΑΟΖ (ώστε πέραν της ήδη υφιστάμενης ελληνο-ιταλικής οριοθέτησης υφαλοκρηπίδας να ρυθμίζονται και τα ζητήματα αλιείας). Τα συμφραζόμενα ωστόσο της υπόθεσης αυτής είναι πολύ ευρύτερα – και εμπλέκουν αναπόφευκτα την Τουρκία. Όχι μόνο διότι η Άγκυρα έχει προφανές ενδιαφέρον για το προηγούμενο που δημιουργούν τα ζητήματα θαλάσσιων δικαιοδοσιών στο Ιόνιο