IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Ο Modi ανέλαβε την πρωθυπουργία με την ελπίδα να μεταμορφώσει τις σχέσεις με την Κίνα και το Πακιστάν, να απαλλαγεί από την αναχρονιστική δέσμευση της Ινδίας ως προς την ουδετερότητα, και να επεκτείνει την ινδική επιρροή στη Νότια και Νοτιοανατολική Ασία. Ο Narendra Modi (δεξιά) και ο Ισραηλινός πρωθυπουργός, Benjamin Netanyahu,  στο Νέο Δελχί, τον Ιανουάριο του 2018. ADNAN ABIDI / REUTERS  Κατά την προεκλογική εκστρατεία του το 2013-14, ο πρωθυπουργός της Ινδίας, Narendra Modi [1], έδειξε ελάχιστο ενδιαφέρον για την εξωτερική πολιτική, εστιάζοντας αντ’ αυτού στην οικονομική ανάπτυξη, την διαφθορά και την διακυβέρνηση. Όντας στην εξουσία, ωστόσο, ο Modi έχει πραγματοποιήσει 35 ταξίδια στο εξωτερικό και επισκέφθηκε 53 χώρες. Από την εποχή του Jawaharlal Nehru, κανένας Ινδός πρωθυπουργός δεν ήταν τόσο πολυταξιδεμένος. Στην πραγματικότητα, αυτή η εξαιρετική έμφαση οδήγησε ορισμένους σχολιαστές, όπως ο συγγραφέας C. Raja Mohan, να υποδείξουν ότι η εξωτερική πολιτική της Modi

Η Ινδία δεν θα περικυκλωθεί από την Κίνα. Και δεν θα αφήσει την Κίνα να κάνει τη θάλασσα της Νότιας Κίνας δική της θάλασσα. Αυτό είναι το διπλό μήνυμα που η Ινδία στέλνει αυτές τις μέρες, καθώς η οικονομία της ξεπέρασε την κινεζική για να γίνει η ταχύτερα αναπτυσσόμενη μεγάλη οικονομία στον κόσμο -και καθώς οι επενδυτές γίνονται ολοένα και πιο επιφυλακτικοί για τους αυξανόμενους γεωπολιτικούς κινδύνους στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού. Index/Fund Απόδοση 12 μηνών IShares China (FXI) 24.90% Global X MSCI Pakistan (PAK) -22.75 iShares S&P India 50 (INDY) 16.60   Για να παραδώσει το πρώτο μήνυμα, το Νέο Δελχί φιλοξένησε πολυεθνικές ναυτικές ασκήσεις στην περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού. Όπως εκείνη στο Malabar στον κόλπο της Βεγγάλης πέρυσι με την Ιαπωνία και την Αυστραλία. Μία άλλη που θα λάβει χώρα αυτό το μήνα που θα περιλαμβάνει 23 έθνη. Για το δεύτερο μήνυμα, η Ινδία έχει ενώσει τις δυνάμεις της με το Βιετνάμ για να προάγουν την ελευθερία της ναυσιπλοΐας, μια θέση

Ο Κινέζος πρόεδρος, Xi Jinping, μιλά κατά την διάρκεια του Φόρουμ Belt and Road στη Μεγάλη Αίθουσα του Λαού, στο Πεκίνο, στις 15 Μαΐου 2017. ETIENNE OLIVEAU / REUTERS      Η δυναμική στη Νότια Ασία παίρνει όλο και περισσότερο μια μορφή μηδενικού αθροίσματος. Και με τις βελτιωμένες σχέσεις ΗΠΑ-Ινδίας και Κίνας-Πακιστάν να έχουν τεθεί απέναντι στην επιδείνωση των σχέσεων μεταξύ ΗΠΑ-Πακιστάν και Κίνας-Ινδίας, η δυναμική αυτή ενισχύεται αμοιβαία. Όταν το Πεκίνο ανακοίνωσε την πρωτοβουλία One Belt, One Road πριν από πέντε χρόνια, η παγκόσμια αντίδραση ήταν άμεση και έντονη. Η OBOR, όπως έγινε γνωστή, χαιρετίστηκε ως μια μετασχηματιστική προσπάθεια για την ανάπτυξη του οικονομικού μεγαλείου της Κίνας στην υπηρεσία των στρατηγικών της στόχων. Αποφεύγοντας να απορρίψουν τις όποιες αναλογίες με το Σχέδιο Μάρσαλ των Ηνωμένων Πολιτειών στην Ευρώπη, οι Κινέζοι ηγέτες καλοδέχθηκαν την σύγκριση. Τα κινεζικά λιμάνια, οι αγωγοί, οι δρόμοι και οι σιδηρόδρομοι θα διευρύνουν τις εμπορικές,

Narendra Modi  Η Ινδία ετοιμάζεται να συμμετάσχει στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, το οποίο έχει αναδειχθεί ως ένα "κλαμπ" των πλούσιων και ισχυρών ηγετών της παγκόσμιας οικονομίας. Ο πρωθυπουργός Narendra Modi θα κατευθυνθεί στο Νταβός της Ελβετίας τον επόμενο μήνα για να συμμετάσχει στην ετήσια συνάντηση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ. Αυτό είναι σίγουρα ένα μεγάλο βήμα για την Ινδία, η οποία από κοινού με την Κίνα και άλλες αναδυόμενες αγορές, θα καθορίσει το όραμα και την ατζέντα της παγκόσμιας οικονομίας. Αποτελεί επίσης μια αναγνώριση για τις πολιτικές του Modi, οι οποίες έχουν ωθήσει ανοδικά την Ινδία τα τελευταία τρία χρόνια. Ο Modi έχει διατηρήσει ένα σταθερό πολιτικό και μακροοικονομικό περιβάλλον, έχει μεταρρυθμίσει το φορολογικό σύστημα και έχει καταπολεμήσει τη διαφθορά. Αυτές οι πολιτικές βοήθησαν την οικονομία της Ινδίας να ξεπεράσει τις περισσότερες αναδυόμενες αγορές στην αύξηση του κατά κεφαλήν ΑΕΠ, μειώνοντας παράλληλα τ

1.    Το «μπραφ» των χωρών BRICS Μπορεί και να μην είναι τίποτα: Να είναι απλώς ένας άκυρος συναγερμός – μια μαζική αλλά παροδική μετακίνηση κεφαλαίων, από τις αναπτυσσόμενες οικονομίες πίσω «στη Δύση». Τίποτα δηλαδή που το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα, κάτω από την ενορχήστρωση των κεντρικών τραπεζών, να μην μπορεί να εξομαλύνει με νομισματικά εργαλεία ή χρόνο ή -όταν βρίσκει τα δύσκολα- με την τόλμη και τη γοητεία ενός κεντρικού τραπεζίτη. Από την άλλη, η πρόσφατη κορύφωση της εξόδου των διεθνών επενδυτών από τις χώρες BRICS μπορεί και να είναι το πρώτο κεφάλαιο του τελευταίου και πιο καταιγιστικού κύματος της κρίσης που ξεκίνησε το 2008. Ενα κεφάλαιο που θα κάνει εκείνες τις «οικογενειακές φωτογραφίες του G20» της «κοινής ανησυχίας και στόχων», αμέσως μετά τη Lehman Bros, να μοιάζουν πιο «ρομαντικές» κι από Βενετία του Μέλιτος ύστερα από διαζύγιο. Το γκρέμισμα των νομισμάτων αυτών των χωρών σε λίγους μόνο μήνες έχει πολλές αναφορές από την κατάρρευση του 1998. Και