IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Πώς θα εξελιχθεί ο "πόλεμος του φυσικού αερίου" τον χειμώνα. Όταν, πριν από έναν χρόνο, το εμβολιαστικό πρόγραμμα των Βρυξελλών αποδείχθηκε ότι δεν ξεδιπλώνεται με τους απαιτούμενους ρυθμούς, το πρώτο που αναζητήθηκε ήταν ένα εξιλαστήριο θύμα εκτός Ε.Ε. − και βρέθηκε στην περίπτωση της Βρετανίας, απέναντι στην οποία προβλήθηκαν ταυτόχρονα δύο αλληλοαναιρούμενες κατηγορίες: ότι αρνείται να εφοδιάσει την άλλη πλευρά της Μάγχης με το εμβόλιο της Astra Zeneca, αλλά και ότι το ίδιο αυτό εμβόλιο είναι αμφισβητούμενης αποτελεσματικότητας και ασφάλειας. Δεν συμβαίνει κάτι πολύ διαφορετικό και τις τελευταίες ημέρες με την ενεργειακή κρίση, η οποία απειλεί να βυθίσει τη γηραιά ήπειρο σε έναν "παγωμένο χειμώνα", εν μέσω ανόδου της τιμής του φυσικού αερίου κατά τουλάχιστον 250% σε σχέση με την αρχή του έτους. Και μολονότι η εν λόγω κρίση είναι πολυπαραγοντική, η πολιτική και επικοινωνιακή άμυνα έχει ήδη από πολλούς οικοδομηθεί: Φταίει η Ρωσία. Αυτή η οποία κατηγορείται

    Η Μόσχα τρίζει τα δόντια στη Δύση. Ο Ντμίτρι Μεντβέντεφ δεν βρίσκεται στο απόγειο της ισχύος του. Ο άνθρωπος που από την πρωθυπουργία προήχθη στην προεδρία της Ρωσικής Ομοσπονδίας την περίοδο 2008-2012, αντικαθιστώντας τον Βλαντίμιρ Πούτιν ο οποίος είχε συνταγματικό κώλυμα, για να επιστρέψει κατόπιν εκ νέου επικεφαλής του υπουργικού συμβουλίου τελεί σε "τιμητική αποστρατεία”. Αντιδημοφιλείς αποφάσεις όπως η μεταρρύθιση του συνταξιοδοτικού, αλλά και υποψίες για δημιουργία ενός προσωπικού πλέγματος συμφερόντων οδήγησαν στην δυσμενή μετάθεσή του στη θέση του αντιπροέδρου του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας. Έτσι και έτσι, όμως, δεν παύει να είναι (λόγω της προσωπικής του διαδρομής πλάι στον Πούτιν αλλά και της τωρινής του θέσης) κάποιος που εκφράζει αυθεντικά τις απόψεις του Κρεμλίνου, με λιγότερη ενδεχομένως διπλωματικότητα από αυτήν που επιβάλλεται στον Ρώσο πρόεδρο και τους υπουργούς του. Συμβαίνει δε να έχει ταυτιστεί όλα αυτά τα χρόνια με την περισσότερο φιλική προς τη Δύση και

  Νέος ψυχρός πόλεμος, με τη Ρωσία να κοντράρει την Ε.Ε. Δεν είναι ο "απρόβλεπτος", "αυταρχικός" και απομονωμένος Λουκασένκο. Δεν είναι η "ιδιόρρυθμη" Λευκορωσία που μοιάζει από πολλές απόψεις να μην έχει γνωρίσει το τέλος της σοβιετικής εποχής. Είναι ο νέος Ψυχρός Πόλεμος και το ερώτημα των σχέσεων της Δύσης με τη Μόσχα, το μεγάλο στήριγμα του Μινσκ. Η καθήλωση στο αεροδρόμιο της λευκορωσικής πρωτεύουσας, με το πρόσχημα της ειδοποίησης για βόμβα, του αεροσκάφους που πραγματοποιούσε την πτήση Αθήνα-Βίνιους με επιβαίνοντα τον (προερχόμενο από το Φόρουμ των Δελφών) αντιπολιτευόμενο ακτιβιστή και δημοσιογράφο Ρομάν Προτάσεβιτς, ο οποίος και με την ευκαιρία αυτή συνελήφθη, πρόσθεσε την εβδομάδα αυτή ένα νέο, εντυπωσιακό επεισόδιο στις νεοψυχροπολεμικές εντάσεις των ημερών μας. Και απέδειξε όχι μόνο ότι ο ισχυρός άνδρας του Μινσκ αισθάνεται αρκετά ασφαλής για να προβαίνει σε τέτοιου είδους προκλήσεις, αλλά και ότι η Ρωσία δεν πρόκειται να τον αφήσει ακάλυπτο. Α

GETTY Μπορεί να γίνει σύμμαχος της Δύσης η Ρωσία; Η Ρωσία δεν βρίσκεται ούτε μακρυά από την Ευρώπη  ούτε εκτός της πολιτιστικής μας Ιστορίας.   Ιστορικά στην Ελλάδα συμφέρει, ως μικρή κι απειλούμενη χώρα, να ανήκει σε κάποιο δίχτυ ασφάλειας. Αυτό δεν είναι μόνο σύγχρονη διαπίστωση αλλά πηγαίνει 200 χρόνια πίσω.  Αν εκλιπαρεί για βοήθεια και «κατανόηση» και δεν αντιλαμβάνεται την σύγχρονη σημασία του ανταγωνισμού δεν είναι θέμα των άλλων αλλά δικό της.  Το μέγα λάθος ως προς την Ρωσία, όμως, έχει δυο αιχμές.  Η μια είναι ο  μηδενισμός τών ρωσοελληνικών σχέσεων  λόγω της αυξανόμενης ανασφάλειας της πολιτικής τάξης στη λεγόμενη  Δύση  για λόγους προσωπικου φαντασιακού ελλείμματος. Η άλλη είναι η μη αξιόπιστη και  μαξιμαλιστική συμπεριφορά προς τη Μόσχα  την οποία αντιμετωπίζουν με ένα κόμπλεξ υποτέλειας.  Αυτή τη δεύτερη αιχμή ούτε η ίδια η Ρωσία επιθυμεί.  Στα διεθνή δρώμενα ο δυτικός πολιτισμός χωρίς τη Ρωσία δεν έχει μέλλον . Μόνο αν ενωθεί η Αμερική, η Ευρώπη με την Ρωσία (οικονομικά-

Γιατί η Ρωσία ταπείνωσε τον Μπορέλ. Επιστρέφοντας από τις επαφές που είχε το Σάββατο στη Μόσχα, ο ύπατος εκπρόσωπος της Ε.Ε. για θέματα εξωτερικής πολιτικής Ζοζέπ Μπορέλ δεν έκρυψε την απογοήτευσή του. "Οι ρωσικές αρχές δεν θέλησαν να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία για έναν πιο εποικοδομητικό διάλογο με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι λυπηρό και θα πρέπει να εξετάσουμε τις συνέπειες. Εναπόκειται στα κράτη μέλη να αποφασίσουν για τα επόμενα βήματα, και ναι, αυτά θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν κυρώσεις", έγραψε στον λογαριασμό του στο Twitter. Αλλά δεν χρειαζόταν παρά να έχει δει κανείς το βίντεο των κοινών δηλώσεων του Ζοζέπ Μπορέλ με τον Σεργκέι Λαβρόφ για να μείνει άφωνος. Επρόκειτο για μια τελετουργία ταπείνωσης του επικεφαλής της ευρωενωσιακής διπλωματίας. Ο Ζοζέπ Μπορέλ ξεκίνησε συγχαίροντας την Ρωσία για την επιτυχία του εμβολίου Sputnik-V. Η εμβολιαστική κρίση στην οποία έχει βυθιστεί η Ε.Ε., λόγω των χειρισμών της Κομισιόν και η επείγουσα ανάγκη εξεύρεσης εμβολίων αποτελούσε άλ

Βρετανία και Ρωσία:  το αταίριαστο ζευγάρι της Ευρώπης Δεν προκαλεί έκπληξη λοιπόν ότι το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ρωσία πιθανώς θα καταλήξουν να είναι οι δύο μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όμως, και οι δυο χώρες θα συνεχίσουν να ανησυχούν για τη συλλογική ισχύ της Ε.Ε.  Ο σημερινός έντονος ανταγωνισμός μεταξύ της Ρωσίας και της Βρετανίας κρύβει μερικές σημαντικές ομοιότητες ανάμεσα στις δυο χώρες. Αυτοί οι παραλληλισμοί πιθανώς θα είναι πιο ευδιάκριτοι μετά από το Brexit, με τρόπους που θα πρέπει να ανησυχούν τόσο το Ηνωμένο Βασίλειο όσο και την Ε.Ε. Η Βρετανία και η Ρωσία βρίσκονται στις παρυφές της ευρωπαϊκής ηπείρου. Εν μέρει εξαιτίας αυτού, και οι δυο είχαν παραδοσιακά μια διπλή ταυτότητα, θεωρώντας τους εαυτούς τους ως κάτι παραπάνω από ευρωπαϊκές χώρες. Σχεδόν το 80% των εδαφών της Ρωσίας βρίσκεται στην Ασία. Η βρετανική αυτοκρατορία οικοδομήθηκε εκτός της Ευρώπης και η χώρα εξακολουθεί να έχει ισχυρούς πολιτισμικούς δεσμούς με την «Αγ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ: Πώς βλέπει το Κρεμλίνο τον υπόλοιπο κόσμο.  Γιατί υποχωρεί η δημοτικότητα του Πούτιν. Τον Μάιο του 2018, σε έρευνα του Παν-Ρωσικού Κέντρου Έρευνας της Κοινής Γνώμης (VΤsIOM), το 47,4% των Ρώσων πολιτών εξέφραζε εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν. Ήταν η εποχή κατά την οποία ο ένοικος του Κρεμλίνου είχε μόλις εξασφαλίσει την επανεκλογή του στην αρχηγία του κράτους για άλλα έξι χρόνια και η Ρωσία ετοιμαζόταν να υποδεχθεί φιλάθλους από όλο τον κόσμο για τη διεξαγωγή του Μουντιάλ. Σε νέα έρευνα του VτsIOM, που δημοσιοποιήθηκε την περασμένη Παρασκευή, το αντίστοιχο ποσοστό έχει υποχωρήσει στο 31,7% - το χαμηλότερο από τον Ιανουάριο του 2006. Μικρή παρηγοριά μπορεί να προσφέρει στο Κρεμλίνο το γεγονός ότι ο Πούτιν εξακολουθεί να συγκεντρώνει μεγαλύτερο ποσοστό εμπιστοσύνης από οποιονδήποτε άλλο Ρώσο πολιτικό, είτε πρόκειται για στελέχη της κυβέρνησης όπως ο πρωθυπουργός Ντμίτρι Μεντβέντεφ (7,3%), ο υπουργός Άμυνας Σεργκέι Σοϊγκού (14,