IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Μια “είδηση-μήνυμα” κυκλοφορεί εδώ και ένα τρίμηνο, περίπου, που αφορά τη Συρία και η οποία αρχίζει να λαμβάνει τη μορφή χιονοστιβάδας: τ ο καθεστώς Άσσαντ αδυνατεί να αναπληρώσει τις απώλειες σε ανθρώπινο υλικό από τον εδώ και μια τετραετία πόλεμο φθοράς εναντίον του και πως, τούτη τη φορά, έχει πραγματικά αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για την κατάρρευσή του. Όπως όλες του είδους, η “είδηση-μήνυμα” για το καθεστώς Άσσαντ είναι εξαιρετικά εκλεπτυσμένη. Συνδυάζει γεγονότα, δογματικές αντιλήψεις αλλά και επιθυμίες. Οι επιθυμίες αυτές, “επαναλαμβανόμενες”, παράγουν νομοτελειακές προσδοκίες στο υποσυνείδητο (subliminal expectations): ο Άσσαντ είναι τελειωμένος. Όπως και στο αποτελεσματικό μάρκετινγκ, έτσι και στην προπαγάνδα στόχος είναι οι “πελάτες”, -στην συγκεκριμένη περίπτωση η κοινή γνώμη στη Δύση αλλά και στη Μέση Ανατολή, που τελευταία βομβαρδίζεται συνεχώς επί τούτου από τα δυτικά ΜΜΕ. Από τα γεγονότα το πιο σημαντικό , χωρίς το οποίο δεν στέκεται η “είδηση- μήνυμ

Zenobia Queen of Palmyra (c 231 CE-c 271 CE) Εάλω και η πανέμορφη Παλμύρα από την ορδή των μαυροντυμένων ζόμπι και ο λαός της σφαγιάζεται ενώ η αρχαία πόλη περιμένει τη δική της καταστροφή. Είναι Παρασκευή απόγευμα, και από το παράθυρό μου βλέπω την κίνηση του τέλους της εβδομάδας· οι άνθρωποι πηγαίνουν σπίτι ή φεύγουν για το Σαββατοκύριακο, σε μια πόλη και μια χώρα που όσο και αν έχει πληγεί από την κρίση βρίσκεται σε ειρήνη. Η θάλασσα χάνεται στο βάθος του ορίζοντα· μακριά, αόρατοι πρόσφυγες ψάχνουν με αγωνία τη στεριά. Στην οθόνη μου, σε ανταπόκριση των New York Times από τη Βηρυτό, διαβάζω για έναν νεαρό Σύρο στρατιώτη που βρισκόταν σε άδεια όταν η μονάδα του χάθηκε μέσα στην επέλαση του «Ισλαμικού Κράτους». «Το χειρότερο, είπε, ήταν η φωτογραφία με το ακέφαλο κορμί μιας φίλης - η 19χρονη κόρη Σύρου στρατηγού». Σκέφτομαι τη Ζηνοβία, τη γενναία βασίλισσα της Παλμύρας , που, τον τ ρίτο αιώνα μ.Χ ., κήρυξε τον πόλεμο εναντίον της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και κατέλαβε

O διμέτωπος αγώνας του Ισλαμικού Κράτους σε Συρία και Ιράκ και πώς εξηγούνται οι πρόσφατες επιτυχίες. Η κατάληψη της Παλμύρας, η επιθετική στρατηγική και σε ποιες περιοχές εστιάζονται πλέον οι συγκρούσεις. Κρίσιμος ο ρόλος των Σουνιτών στο Ιράκ. To Ισλαμικό Κράτος (ΙΚ) πρόσφατα πέτυχε ορισμένες μεγάλες νίκες στη Συρία και το Ιράκ. Την τελευταία εβδομάδα οι μαχητές του ΙΚ κατέλαβαν μεγάλα τμήματα της πόλης Ramadi, πρωτεύουσας της επαρχίας Anbar στο Ιράκ. Το ΙΚ στρέφει τώρα την προσοχή του στην περιοχή μεταξύ των πόλεων Ramadi και Fallujah, που ελέγχεται από κυβερνητικές (ιρακινές) δυνάμεις. Στη Συρία οι ισλαμιστές κέρδισαν εδάφη στην επαρχία της Homs, κυρίως γύρω από την στρατηγικής σημασίας πόλης Tadmur αλλά και  στην Palmyra (Παλμύρα),  αποκόπτοντας τις γραμμές εφοδιασμού της πόλης Deir el-Zour, στην οποία «σταθμεύουν» κυβερνητικές δυνάμεις. Σημειώθηκαν επίσης λιγότερο επιτυχημένες επιθέσεις στην αεροπορική βάση Kweiris και την Deir el-Zour, που σηματοδοτούν την ικανότητα

Η κατάσταση στη Μέση Ανατολή οδηγείται σε επικίνδυνα αδιέξοδα. Τα ξεκίνημα της εξέγερσης κατά του Ασσάντ στη Συρία είχε σαν κίνητρο αρχικά την απαλλαγή από μια καταπιεστική δικτατορία. Και την αποκατάσταση των ελευθεριών μιάς πλειοψηφίας σουνιτών μουσουλμάνων ώστε να ασκούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα δίχως κινδύνους και διώξεις. Σήμερα τα πράγματα έχουν οδηγηθεί σε μια άνευ προηγουμένου ανθρώπινη τραγωδία και σε ένα καθεστώς εκκαθαρίσεων, σκοτωμών και ατέλειωτων αλληλο-συγκρούσεων. Αρχικά οι σουνίτες κάτοικοι της Συρίας πήραν τα όπλα ενάντια σε μια οικογενειακή δολοφονική μαφία που με στήριγμα κάποιες φυλετικές ομάδες αλαουιτών μουσουλμάνων ( υποδιαίρεσης του σιιτικού δόγματος) εκμεταλλεύονταν μονοπωλιακά την πολιτική εξουσία αλλά και σχεδόν ολόκληρο τον δημόσιο πλούτο της χώρας. Σταδιακά όμως οι εξεγερμένοι σουνίτες άρχισαν να διασπώνται και εσωτερικά με αφορμή τους ιδιαίτερους στόχους και επιδιώξεις της οργάνωσης Αλ-Νούσρα, παραρτήματος της Αλ Καέντα στην Συρία. Η

​​Λολίτα Γεωργίου,  «Συρία. Χρονικό σε θαμπό καθρέφτη»   Εκδόσεις Πατάκη.   Το Χρονικό είναι αποτέλεσμα κάποιων πολυήμερων οδοιπορικών στην Εγγύς Ανατολή και μιλάει για την τόσο κοντινή αλλά σχεδόν άγνωστη Συρία, που κάποτε ήταν μέγιστη, αλλά τώρα είναι βαθιά πληγωμένη. Στις σελίδες του κινούνται θεοί, γραφείς και έμποροι, υψώνονται αγέρωχες πολιτείες, ακούγονται ελληνικοί ψίθυροι, παλεύουν θρησκείες με κατακτητές. Συγχρώνος υπάρχουν κήποι με λεμονανθούς, φρούρια και πολέμαρχοι, τροβαδούροι, αλλά και καθημερινοί άνθρωποι-πιόνια στα ανελέητα σχέδια των κραταιών. Απο τα πανάρχαια χρόνια της Αστάρτης μέχρι πέντε μέρες πριν αρχίσει ο πόλεμος, η διήγηση είναι μια αναφορά σε μέρες αγάπης, μίσους, δόξας και δακρύων, που παρουσιάζονται με οξυδέρκεια, τόλμη, τρυφερότητα και ελπίδα. http://www.biblionet.gr/book/199548/%CE%93%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85,_%CE%9B%CE%BF%CE%BB%CE%AF%CF%84%CE%B1/%CE%A3%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B1   Tο Krak  των Ιπποτών έχει τέσσερις

Μετά από τέσσερα χρόνια πολέμου στη Συρία, ο οποίος ξεκίνησε ως εμφύλιος και μετατράπηκε σε θρησκευτικός, οι ΝΕΚΡΟΙ υπολογίζονται σε 210.060 , σύμφωνα με το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων . Από τους 210.060 νεκρούς ΟΙ ΜΙΣΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΜΑΧΟΙ. Μεταξύ των αμάχων υπολογίζεται ότι έχουν χάσει τις ζωές τους 10.664 ΠΑΙΔΙΑ και 6.783 ΓΥΝΑΙΚΕΣ. Μεταξύ των ενόπλω ν που συγκρούονται οι απώλειες έχουν περίπου ως εξής: 35.827 Σύροι αντάρτες. 45.385 Σύροι κυβερνητικοί στρατιώτες. 24.989 ξένοι τζιχαντιστές μαχητές. 3.000 Σιίτες παραστρατιωτικοί από το Ιράκ και το Ιράν, περιλαμβανομένων 640 από τη σιιτική Χεζμπολάχ του Λιβάνου, οι οποίοι σκοτώθηκαν πολεμώντας δίπλα στον συριακό στρατό. Ο πληθυσμός της Συρίας έφθανε περίπου τα 23 εκατομμύρια ανθρώπους πριν από το ξέσπασμα του πολέμου. Εκτός από τους νεκρούς και τους τραυματίες, τα Ηνωμένα Έθνη αναφέρουν ότι περίπου 3,73 εκατομμύρια Σύροι έχουν εγκαταλείψει τη χώρα και έχουν καταγραφεί επίσημα στο

  Δεν εκπλήσσει η αφωνία του Ευάγγελου Βενιζέλου στο έκτακτο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων στις Βρυξέλλες, με αφορμή τα όσα δραματικά εξελίσσονται στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή. Εκεί όπου ο υπουργός Εξωτερικών είπε «ναι» ανεξαιρέτως σε όλα τα συμπεράσματα στα οποία κατέληξαν οι Ευρωπαίοι ΥΠΕΞ, αγνοώντας την αυτονόητη διαπίστωση ότι η ελληνική εξωτερική πολιτική θα πρέπει να υπαγορεύεται αποκλειστικά με γνώμονα τα εθνικά συμφέροντα. Προφανώς, όμως, αυτή η επισήμανση, όπως και οι πολλές γεωπολιτικές ιδιαιτερότητες του ελλαδικού χώρου, τις οποίες φιλότιμα επιχειρεί να διαχειριστεί τμήμα της μαχόμενης ελληνικής διπλωματίας, συνιστούν ασήμαντη παράμετρο για τον ίδιο τον υπουργό Εξωτερικών και την κυβέρνηση που πολιτεύεται ως ακραία υποτελής στον ξένο παράγοντα. Να υπενθυμίσουμε, απλώς, ότι ο κ. Βενιζέλος ακριβώς πριν από ένα χρόνο, Αύγουστο μήνα και τότε όπως τώρα, με ζήλο Αμερικανού υπερσυντηρητικού μιλιταριστή, έσπευδε -σε