IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ μιλά σε οπαδούς του σε προεκλογική συγκέντρωση. Φωτογραφία via Twitter, @realDonaldTrump   Ο Τραμπ επιδιώκει την ειρήνη (με μπίζνες και διαπραγματεύσεις): Συμπόρευση με Πούτιν-Ερντογάν;  Αν και ο Τζον Μπόλτον διετέλεσε σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας των Ηνωμένων Πολιτειών για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από τους δύο προκατόχους του (τον λομπίστα της Τουρκίας στρατηγό Μάικλ Φλιν και τον στρατηγό Χέρμπερτ Ρέιμοντ Μακμάστερ), εντούτοις φαινόταν για αρκετό καιρό ότι είχε διαφορετικές προσεγγίσεις με τον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ σχεδόν σε όλα τα ζητήματα ασφάλειας και εξωτερικής πολιτικής. Όπως αναφέρθηκε από μερίδα αναλυτών, η παραίτησή του αποδεικνύει για μια ακόμα φορά πόσο αλλόκοτη είναι η πολιτική του Αμερικανού ηγέτη, μετατοπιζόμενη από το ένα άκρο στο άλλο. Ο Μπόλτον θεωρείται «γεράκι του πολέμου» και ανήκε στην ομάδα Μπους-Τσέινι που σχεδίασε την αμερικανοβρετανική εισβολή στο Ιράκ και η οποία, σύμφωνα με έκθεση του Πενταγώνου, αποδείχθηκε «μεγάλ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ: Ο επικίνδυνος Πούτιν,   η αθώωση του Ερντογάν από τον Τραμπ,  η απροστάτευτη Κύπρος.    Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ συνομιλεί με την κόρη του Ιβάνκα στο περιθώριο της συνόδου των G20 στην Οσάκα της Ιαπωνίας. EPA, LUKAS COCH  Οι S-400 και η συνάντηση της Οσάκα:  Το μείζον ζήτημα για την Αμερική δεν έχει λήξει…    Με μια κίνηση που στόχευε και στο θυμικό, ο Τούρκος πρόεδρος φαίνεται να επηρέασε τον Αμερικανό πρόεδρο για την κατ’ ανάγκην προμήθεια από την Τουρκία των ρωσικών αντιβαλλιστικών συστοιχιών S-400 που τόση αναταραχή  έχει προκαλέσει τελευταία στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις.  Το τουρκικό τέχνασμα φάνηκε αποτελεσματικό και ο Αμερικανός πρόεδρος, μη απομακρυνόμενος από την πάγια αμερικανική θέση περί γεωστρατηγικής χρησιμότητας του τουρκικού εδάφους  και περί της σημασίας της Τουρκίας σε σχέση με τις οικονομικές, εμπορικές και άλλες συναλλαγές της με τις ΗΠΑ, φαίνεται να μη χρειάστηκε μεγάλη προσπάθεια για να μεταστραφεί.  Ήταν  αρκετή

Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε τον «ισχυρό άνδρα» να εδραιώνεται ως μοντέλο εξουσίας και σε χώρες δημοκρατικές. Το φαινόμενο δεν είναι καινούργιο –πριν από λίγες δεκαετίες κυριαρχούσε σε πολλές χώρες– αλλά, μετά τα χρόνια της εξάπλωσης της δημοκρατίας και της ευημερίας που έβγαλε πολλά εκατομμύρια ανθρώπων από τη δυστυχία και την πείνα, δεν περιμέναμε τέτοια οπισθοδρόμηση. Το ερώτημα είναι, πού μπορεί να οδηγήσει η επικράτηση τέτοιων ηγετών; Πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα εντός των χωρών τους; Πώς θα επηρεαστεί η διακυβέρνηση του πλανήτη όταν ολοένα λιγότεροι άνθρωποι ευθύνονται για ολοένα περισσότερους ανθρώπους; Τραμπ, Πούτιν, Σι, Ερντογάν, Ντουτέρτε, Μπολσονάρο, Ορμπαν (ο Κιμ της Β. Κορέας ανήκει σε άλλο κεφάλαιο) διαφέρουν ριζικά όσον αφορά τις χώρες, τα πολιτικά συστήματα και τις συγκυρίες που τους ανέδειξαν. Εχουν, όμως, ένα κοινό σημείο: την ικανότητα –το χάρισμα– να μιλούν απευθείας στους οπαδούς τους, χωρίς να λογαριάζουν ούτε δημοκρατικούς θεσμούς ούτε το γεγον

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ: (1) Τουρκία, Ρωσία και TurkStream: Ενεργειακός κλειδοκράτορας της Ευρώπης;  (2) Steven Cook:  Γιατί μπούχτισα με την Τουρκία.  Γιατί δεν θα αποκατασταθούν οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις. Οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις επικαθορίζονται από το γεγονός ότι σε πολύ μεγάλο ποσοστό οι Τούρκοι πιστεύουν πως η Ουάσιγκτον μεθοδεύει τον ακρωτηριασμό της χώρας τους. Θεωρούν την αμερικανική υποστήριξη προς τους Κούρδους της Συρίας ως απόδειξη ότι δρομολογείται η δημιουργία κουρδικού κράτους. Προς αυτή την κατεύθυνση, άλλωστε, ωθεί εδώ και καιρό το Ισραήλ. Οι Τούρκοι πιστεύουν ότι η ίδρυση αυτόνομης κουρδικής οντότητας στη βόρεια Συρία εκ των πραγμάτων θα θέσει σε αμφισβήτηση την εδαφική ακεραιότητα και της χώρας τους. Δεν έχουν αμφιβολία ότι το PYD/YPG συνεχίζει να αποτελεί παρακλάδι του PKK, έστω κι αν οι Δυτικοί, για προφανείς λόγους, ισχυρίζονται το αντίθετο. Θεωρούν, λοιπόν, πως η Δύση, παίζοντας το κουρδικό χαρτί, μεθοδεύει τον ακρωτηριασμό της Τουρκίας

  Μπορούν να αποκατασταθούν οι τουρκο-αμερικανικές σχέσεις ή μήπως ήδη είναι για αυτό πολύ αργά; Η εβδομάδα που πέρασε έδωσε πλήθος αφορμές να αναρωτηθεί κανείς για τον γεωπολιτικό προσανατολισμό, αλλά και την βαθύτερη πολιτικο-οικονομική σταθερότητα της γειτονικής χώρας. Στην επιφάνεια των πραγμάτων, η Τουρκία συγκαταλέγεται στις χώρες οι οποίες θα εγγυηθούν το πέρασμα της ευρύτερης περιοχής σε μία νέα εποχή, μετά την ήττα του "Ισλαμικού Κράτους” στο πεδίο των μαχών. Αυτό τουλάχιστον σηματοδότησε η σύγκληση την Τετάρτη της πρώτης στα χρονικά τριμερούς συνάντησης κορυφής Ρωσίας, Τουρκίας και Ιράν στο Σότσι της Μαύρης Θάλασσας, με αντικείμενο τη συριακή κρίση. Είχαν προηγηθεί η επίσκεψη την προηγούμενη εβδομάδα του Τούρκου προέδρου Tayyip Erdoğan στη Ρωσία (πρώτο σταθμό μιας περιοδείας που τον έφερε στο Κουβέιτ και το Κατάρ), η προπαρασκευαστική συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών της τριμερούς την Κυριακή στην Αττάλεια, η τηλεοπτική εμφάνιση του Hassan Rowhani με την ο