IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Μεράλ Ακσενέρ: Ο Δούρειος Ίππος των Καρτέλ. Η Λύκαινα Μεράλ Ακσενέρ , ξεκίνησε την πολιτική της καριέρα με την υποστήριξη της Τανσού Τσιλέρ, της μοναδικής μέχρι σήμερα γυναίκας πρωθυπουργού της Τουρκίας (25 Ιουνίου 1993 – 6 Μαρτίου 1996). Από τον Νοέμβριο του 1996 και μέχρι το τέλος Ιουνίου 1997 η Μεράλ Ακσενέρ υπηρέτησε στην κρίσιμη θέση της Υπουργού Εσωτερικών στην κυβέρνηση συνασπισμού που δημιουργήθηκε από το κόμμα του Ορθού Δρόμου (Doğru Yol Partisi, DYP) και του ισλαμικού κόμματος της Ευημερίας (Refah Partisi, RP). Είχε αντικαταστήσει τον Μεχμέτ Αγάρ, ο οποίος υποχρεώθηκε να παραιτηθεί όταν αποκαλύφθηκε η συμμετοχή του στο σκάνδαλο Σουσουρλούκ - αργότερα (2012) φυλακίστηκε σαν «εγκέφαλος εγκληματικής οργάνωσης». Η Μεράλ Ακσενέρ εντάχθηκε τον Ιούλιο του 2001 στο κόμμα του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, για να το εγκαταλείψει ένα μήνα αργότερα και να ενταχθεί στο εθνικιστικό κόμμα των Γκρίζων Λύκων (MHP) του Ντεβλέτ Μπαχτσελί. Η Μεράλ Ακσενέρ επανεξελέγη στις εκλογές του 200

    Ο άνθρωπος που θέλει να ανατρέψει τον Ερντογάν. Του Κώστα Ράπτη Θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως ο άνθρωπος που τερμάτιζε δεύτερος επί δεκαετρία ολόκληρα χρόνια. Ή ως αυτός που που βρισκόταν πάντα στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή – όπως, λ.χ., όταν η πρόσφατη καταδίκη του δημάρχου Κωνσταντινούπολης που προκάλεσε αυθημερόν μια τεράστια διαδήλωση τον πέτυχε σε ταξίδι στη Γερμανία. Ωστόσο, ο αρχηγός του Λαϊκού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος (CHP) και πλέον κοινός υποψήφιος της τουρκικής αντιπολίτευσης στις προεδρικές εκλογές της 14ης Μαΐου, Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, έχει για πρώτη φορά ορατή την προοπτική να κυβερνήσει τη γείτονα. Η προσωπική προϊστορία Γεννημένος το 1948 στην επαρχία του Τούντζελι, ο Κιλιτσντάρογλου έχει "βεβαρημένη" καταγωγή. Το Τούντζελι είναι η μόνη από τις 81 επαρχίες της Τουρκίας, όπου ο πληθυσμός είναι ταυτοχρόνως κουρδικός (της εθνοτικής κοινότητας των Ζάζα που μιλά τη γλώσσα Ζαζακί) και κατά το θρήσκευμα αλεβιτικός, δηλ. αιρετι

   Το χαρτί της Ελλάδας, η ρήξη με τη Δύση  και το Ισλάμ. Τα χαρτιά του προέδρου Ερντογάν καθ' οδόν προς τις εκλογές της 14ης Μαΐου είναι συγκεκριμένα και σε αυτή τη μάχη επιβίωσης για τον ίδιο τίποτα δεν αποκλείεται. Είναι μία κρίση με την Ελλάδα ένα χαρτί που θα προσδώσει στον Ερντογάν τα πολιτικά οφέλη που προσδοκά; Σύμφωνα με μια ερμηνεία, ένα τέτοιο σενάριο θα επέτρεπε στον Τούρκο πρόεδρο να προχωρήσει σε μια στρατιωτική ενέργεια που θα βελτίωνε τη χαμηλή συσπείρωση της εκλογικής του βάσης, θα εγκλώβιζε την εσωτερική συζήτηση σε κρίσιμα ζητήματα εθνικής ασφάλειας και θα «δικαίωνε» το αφήγημα μιας Τουρκίας που αντιμετωπίζει με αποφασιστικότητα τους εχθρούς που θέλουν να την περικυκλώσουν και την «κακιά» Δύση. Αλλά τα όρια και οι αντοχές της Δύσης αρχίζουν να εξαντλούνται με την Τουρκία, με κορωνίδα τη στάση της στο θέμα ένταξης της Σουηδίας και της Φινλανδίας, αλλά και την ένταση με την Ελλάδα. Η άποψη ότι η στάση της Τουρκίας προς τη Ρωσία και γενικά η στροφή της προς την Ανατ

  Το μοντέλο Ερντογάν. Τα «όπλα» του Ερντογάν για να εξασφαλίσει τη νίκη στις επόμενες εκλογές.   Η Τουρκία βιώνει μια από τις χειρότερες οικονομικές κρίσεις της. Ο πληθωρισμός τρέχει επισήμως με ρυθμό 65% και ανεπισήμως με 137%. Οι τιμές στα βασικά προϊόντα είναι σε δυσθεώρητε ύψη και η τουρκική λίρα έχει υποστεί σημαντική υποτίμηση, χάνοντας σχεδόν το 55% της αξίας της έναντι του δολαρίου ΗΠΑ σε ένα χρόνο. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πτώση της υποστήριξης για το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP), που φαίνεται να διατηρεί το 36,9%, έναντι 52,59% το 2018.  Στην πλειονότητά τους οι Τούρκοι δεν θα ψήφιζαν το κόμμα του προέδρου Ερντογάν στις εκλογές που αναμένεται να διεξαχθούν τον Μάιο. Ούτε τον ίδιο τον Ερντογάν στις προεδρικές εκλογές. Ωστόσο, ο Ερντογάν έχει μοναδικά και ισχυρά εργαλεία για να εξασφαλίσει τη νίκη τις επόμενες εκλογές. Όπλα που βασίζονται στην καταστολή, στις προεκλογικές υποσχέσεις και τον διχασμό. Η καταστολή κάθε μορφής διαφωνίας είναι το ισχυρότερο όπλο:

Βαριά σκιά αβεβαιότητας στην Τουρκία ενόψει εκλογών.   Του Κώστα Ράπτη Down but not out: Αποδυναμωμένος, αλλά όχι εκτός παιδιάς. Αυτός είναι στην παρούσα συγκυρία, σύμφωνα με ανάλυση που δημοσίευσε στο αμερικανικό The National Interest ο Σινάν Τζιντί του Foundation for Defense of Democracies, ο Ταγίπ Ερντογάν, δέκα μήνες (το περισσότερο) πριν από τη διεξαγωγή των προεδρικών και βουλευτικών στην Τουρκία. Η αβεβαιότητα περιβάλλει κάθε πτυχή της δημόσιας ζωής στη γείτονα, καθώς το αποτέλεσμα της επικείμενης εκλογικής αναμέτρησης θα αποτελέσει σε κάθε περίπτωση ιστορικό ορόσημο για τη χώρα. Η λογική του αυτονόητου θα προεξοφλούσε δεινή ήττα για τον Ερντογάν και το κόμμα του, σε ένα περιβάλλον που σημαδεύεται από την εκτίναξη του πληθωρισμού στο 78%, ήτοι στο υψηλότερο επίπεδο των τελευταίων 24 ετών, και την υποχώρηση της ισοτιμίας της λίρας έναντι του δολαρίου κατά 55% το τελευταίο δωδεκάμηνο. Για να μην μιλήσει κανείς για τη φυσιολογική "κόπωση” από είκοσι χρόνια κυριαρχίας του Ερντο

  Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου & Μεράλ Άκσενερ Το ερώτημα της μετάβασης στη μετά τον Ερντογάν εποχή. Το έτος 2023, οπότε συμπληρώνονται εκατό χρόνια από την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας, έχει τεθεί συμβολικά από τον Ταγίπ Ερντογάν ως το ορόσημο για την ολοκλήρωση της ανάδυσης μιας "νέας Τουρκίας", περισσότερο σύμφωνης προς τα ιδεώδη του πολιτικού Ισλάμ παρά του κοσμικού εκσυγχρονιστή Κεμάλ Ατατούρκ και ταυτοχρόνως περισσότερο αποδεσμευμένης στο γεωπολιτικό πεδίο από το κράτος που γεννήθηκε με την εγγύηση της Συμφωνίας της Λωζάννης. Συμβαίνει επίσης, διόλου τυχαία, το 2023 να είναι η προβλεπόμενη χρονιά διεξαγωγής των επόμενων προεδρικών και βουλευτικών εκλογών. Όμως αποτελεί πλέον μέγα ερώτημα κατά πόσον ο νυν πρόεδρος έχει τη βιολογική και πολιτική ευρωστία που θα του επιτρέψουν να επιτρέψει τη μετάβαση στη "νέα Τουρκία" με τη δική του επανεκλογή. Ιατρικό θρίλερ; Για την κατάσταση της υγείας του 67χρονου Ερντογάν λέγονται τελευταίως πολλά. Τόσο, ώστε ο Στήβεν Κο

ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ: Η οικονομία «στριμώχνει» επικίνδυνα τον Ερντογάν. Ο Ερντογάν πρέπει τώρα να συμβιβαστεί. Η απώλεια της Κωνσταντινούπολης και πως μπορεί να αποδειχτεί η αρχή του τέλους για την πολιτική του κυριαρχία. Ποιες κινήσεις μπορεί να του γυρίσουν μπούμερανγκ και γιατί η καλύτερη στρατηγική είναι μια στροφή 180 μοιρών. O Ρ. Τ. Ερντογάν έριξε τη ζαριά και έχασε άσχημα. Αφότου το κόμμα του, το AKP έχασε για λίγο τον Μάρτιο τις εκλογές στην Κωνσταντινούπολη πίεσε τη Δικαιοσύνη για να διεξαχθούν νέες εκλογές. Οι ψηφοφόροι αντέδρασαν προσφέροντας ευρύτερη νίκη στην αντιπολίτευση και τον υποψήφιό της Εκρ. Ιμάμογλου και μια ακόμα σημαντικότερη νίκη για την δημοκρατία στη χώρα. Ο Ερντογάν τώρα θα πρέπει να σκεφτεί πολύ προσεκτικά το πώς θα αντιδράσει. Η ήττα στην εμπορική πρωτεύουσα της χώρας είναι τεράστιο συμβολικό χτύπημα. Είναι η πόλη που λειτούργησε ως εφαλτήριο για τον Ερντογάν όταν υπήρξε δήμαρχος προ 25 ετών. Προστιθέμενη στα υπόλοιπα αποτελέσματα των εκ

Πώς ο Ερντογάν "έπλασε" την ήττα του.  Δύο μεγάλα πλεονεκτήματα που είχε ο Ταγίπ Ερντογάν στην πολιτική του διαδρομή ήταν αφενός μεν η ροπή του να ποντάρει στην πόλωση, μετατοπίζοντας συχνά και αιφνίδια τις διαχωριστικές γραμμές και συμμαχίες, αφετέρου δε η ικανότητά του να εμφανίζεται ως διωκόμενος (αρχικά από το εγχώριο κατεστημένο, κατόπιν από τον ξένο παράγοντα) και να μιλά στο όνομα μιας παραμελημένης πλειοψηφίας. Οι επαναληπτικές εκλογές για τον μητροπολιτικό δήμο της Κωνσταντινούπολης δείχνουν ότι τα πλεονεκτήματα αυτά του Τούρκου προέδρου έχουν πλέον χαθεί. Οι ψηφοφόροι της οικονομικής πρωτεύουσας της Τουρκίας απέδειξαν ότι πράγματι συμπαρίστανται στον "διωκόμενο” - που όμως αυτή τη φορά ήταν σαφώς ο Εκρέμ Ιμάμογλου. Ο υποψήφιος της αντιπολίτευσης (από τον οποίο η Ανώτατη Εκλογική Επιτροπή στέρησε την νίκη του στις δημοτικές εκλογές της 31ης Μαρτίου) μετέτρεψε το αρχικά οριακό προβάδισμα των 13.000 ψήφων σε άνετη διαφορά 773.000 ψήφων. Η "