IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ευρώπη αλλά δεν είναι ο κομμουνισμός που έβλεπε ο Μαρξ πριν από σχεδόν δυο αιώνες. Δεν είναι όμως ούτε ο φασισμός. Τα μαζικά, λαϊκά Κινήματα του περασμένου αιώνα, Κομμουνισμός (ο υπαρκτός) και Φασισμός/Ναζισμός έχουν περάσει στο Μουσείο της Ιστορίας και καμία Μέρκελ, και πολύ περισσότερο κανένας Τσίπρας, δεν μπορούν να τα νεκραναστήσουν. Είναι απλώς γελοίες οι κατηγορίες ότι το 70% και πλέον των Γάλλων που υποστηρίζουν τα κίτρινα γιλέκα το γύρισαν στο φασισμό ή ότι οι μαθητές που διαδηλώνουν για τη Μακεδονία και κάνουν καταλήψεις στα σχολεία τους μελετούν, αντί για τα μαθήματά τους, το «Αγών μου» του Χίτλερ ή τα συγγράμματα του Πλεύρη. Γελοιοποιούνται οι εμπνευστές των κατηγοριών και δεν τρομάζουν οι κατηγορούμενοι. Οι μαζικές, απρόσωπες και ευημερούσες, έως πρότινος, κοινωνίες συνέτριψαν πολλές από τις ταξικές αντιθέσεις έτσι ώστε τα γαλλικά συστημικά ΜΜΕ (πχ Φιγκαρό 3-12-2018) να μιλούν για εξεγερμένη μικρομεσαία (και όχι εργατική) τά

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ: (1) Το παιχνίδι των ΗΠΑ στους G7 και η κώφωση της Ευρώπης. (2) Ο πρόεδρος Τραμπ ξεκινάει την... πορεία προς τη Ρώμη. Τα τελευταία 24ωρα μας πρόσφεραν ολοζώντανη την εικόνα δύο κόσμων που κινούνται σε ολότελα διαφορετικές κατευθύνσεις. Από τη μία, στη Σύνοδο του Οργανισμού της Σαγκάης στο Τσίνγκνταο της Κίνας πρόβαλε όλος αυτοπεποίθηση ο αναδυόμενος κόσμος της "ευρασιατικής ολοκλήρωσης” - που διευρύνεται και ταυτοχρόνως συσπειρώνεται, εμπνεόμενος από σχέδια αμοιβαία επωφελών συμπράξεων και δικτυώσεων. Και μόνο η εισδοχή Ινδίας και Πακιστάν, χωρών με παραδοσιακά ανταγωνιστική σχέση, είναι χαρακτηριστική, ενώ σειρά αναμένεται να λάβει το Ιράν που έχει θέση παρατηρητή. Ήδη ο Οργανισμός της Σαγκάης αντιπροσωπεύει το 40% του πληθυσμού της υφηλίου και το ένα τρίτο του παγκόσμιου ΑΕΠ. Σε ρόλο οδηγού αυτής της κίνησης, Βλαντίμιρ Πούτιν και Σι Τζινπινγκ διατρανώνουν την "στρατηγική” (όπως διόλου τυχαία την αποκαλούν πλέον) σχέση των χωρών του

Το μείζον πρόβλημα της Ευρώπης είναι ο Νότος της; Η Ιταλία, μετά τρεις μήνες, αποκτά πάλι κυβέρνηση. Προφανώς το έλλειμμά της θα τείνει να διευρυνθεί προς το όριο 3% και αυτό θα τιμολογηθεί ανοδικά στις αποδόσεις των ιταλικών ομολόγων, οι σχέσεις με την Ευρωζώνη δεν θα είναι εύκολες, αλλά η ακραία ανησυχία φαίνεται ότι γίνεται παρελθόν, αν κάτι σημαίνει το γεγονός ότι η απόδοση των 2ετών ομολόγων της έπεσε από το 2,73% στις αρχές της προηγούμενης εβδομάδας στη ζώνη του 1% την Παρασκευή. Οσον αφορά τις εξελίξεις στην Ισπανία, δεν εμπνέουν ιδιαίτερη ανησυχία: Οι ισπανικές τράπεζες είναι υγιείς, οι επώδυνες μεταρρυθμίσεις έχουν ήδη γίνει, η ανάπτυξη είναι από τις ισχυρότερες στην Ευρωζώνη και το Σοσιαλιστικό Κόμμα συγκαταλέγεται στις πιο φιλοευρωπαϊκές, μετριοπαθείς δυνάμεις της Κεντροαριστεράς – η Ισπανία δεν είναι Ιταλία. Απλά, πέφτει μια κυβέρνηση που πιάστηκε με το δάχτυλο στο μέλι. Το μείζον πρόβλημα της Ευρώπης είναι η εγωιστική, αδιάλλακτη συμπεριφορά της Γερμανί

Η σύγκρουση με τις ΗΠΑ για τους δασμούς θα δοκιμάσει την ενότητα της Ε.Ε. Η εμμονή του Τραμπ με τα γερμανικά αυτοκίνητα. Το τεράστιο γερμανικό πλεόνασμα, οι αμυντικές δαπάνες και η ανάγκη μεταρρύθμισης της ευρωζώνης. Η λήξη της διορίας για την εξαίρεση της Ε.Ε. από τους δασμούς των ΗΠΑ στις εισαγωγές χάλυβα και αλουμινίου είναι κοντά. Ο Εμανουέλ Μακρόν και η Άγκελα Μέρκελ δεν κατάφεραν να πείσουν τον Ντόναλντ Τραμπ να αποσύρει τα μέτρα προστατευτισμού κατά την επίσκεψή τους στην Ουάσιγκτον την προηγούμενη εβδομάδα. Αν ο Αμερικανός πρόεδρος δεν αλλάξει στάση την τελευταία στιγμή, οδεύουμε προς μια ευρύτερη διατλαντική εμπορική σύγκρουση. Οι ηγέτες της Γαλλίας και της Γερμανίας απέτυχαν να πείσουν τον κ. Τραμπ και σε ένα άλλο ζήτημα που βαραίνει τη σχέση των ΗΠΑ με την Ε.Ε.: την απειλή του να αποχωρήσει από την πυρηνική συμφωνία με το Ιράν. Η Ε.Ε. είναι ενωμένη για τη συμφωνία με το Ιράν, αλλά η σύγκρουση για τους δασμούς θα δοκιμάσει την ενότητά της. Αυτό που καθι

Tα τελευταία 30 περίπου χρόνια οι ΗΠΑ παρουσιάζουν συνεχώς δημοσιονομικό έλλειμμα. Σε αντίθεση με άλλες δυτικές χώρες η Γερμανία δεν υπέστη σημαντική αποβιομηχάνιση. Στην παγκόσμια οικονομία διαμορφώνονται νέα δεδομένα. Κανείς πρόεδρος των ΗΠΑ δεν έχει συναντήσει τόσες αντιδράσεις πριν και μετά την εκλογή του, όσο ο Ντόναλντ Τραμπ. Πού οφείλεται αυτό; Στο ότι είναι ένας αντισυμβατικός πρόεδρος, όντας μεγαλοεπιχειρηματίας, ή στο ότι όλα αυτά είναι σημάδια μιας βαθειάς κρίσης που σοβεί στο υπόβαθρο; Ισχύουν και τα δύο, κυρίως όμως ισχύει το δεύτερο. Για να καταλάβουμε τι σημαίνει αυτό, θα πρέπει να δούμε τι συμβαίνει σήμερα στον κόσμο. Η πλήρης απελευθέρωση των ροών κεφαλαίου στα τέλη του 20ου αιώνα έδωσε στις πολυεθνικές εταιρείες της Δύσης τη δυνατότητα να επενδύσουν τα κεφάλαια τους στην αναδυόμενη Ασία και κυρίως στην Κίνα, όπου μπορούσαν να βρουν άφθονα και φθηνά εργατικά χέρια, ελαστική εργατική νομοθεσία και σχεδόν μηδενικούς περιορισμούς. Με αυτόν τον τρόπο εξήχθη

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ: (1) «Σκοπιανό Κρυφτούλι». (2) Αρχίσαμε στραβά τη διαπραγμάτευση για το Σκοπιανό:  Η αφετηρία της κουβέντας έπρεπε να είναι άλλη. (3) Περί της συνέντευξης Κοτζιά για το «Μακεδονικό». (4) Ποιοι στηρίζουν τα Σκόπια και γιατί.  (5) Η ηθελημένη αφελής πολιτική Κυβέρνησης και Αντιπολίτευσης  στο θέμα του ονόματος της Μακεδονίας. (6) Πως κατασκευάσθηκε το τεχνητό «Μακεδονικό» έθνος. (7) Μακεδονικό: Ο πανάκριβος λογαριασμός της μη λύσης.    (8)  Σύντομες ιστορίες από τη ζωή των αρχαίων Μακεδόνων.   (9) Οι χάρτες που όρισαν τη «γεωγραφική Μακεδονία». (10)  Τι Makedonija, τι Μακεδονία: Τι πάνε πάλι να επιβάλουν στην Ελλάδα ημέτεροι και υμέτεροι. Σκίτσο του Η. ΜΑΚΡΗ -  Ο εγκλωβισμός σε μια πρώιμη ονοματολογία, άναψε τον καυγά στο δικό μας γήπεδο και επέτρεψε στους άλλους να εμφανίζονται ατάραχοι και…large με συμβολικές χειρονομίες χωρίς καμία πρακτική αξία. 1. «Σκοπιανό Κρυφτούλι». Παρά το θετικό κλίμα στη συνάντηση Τσίπρα - Ζάεφ στο Νταβός,