IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Σε λίγες ημέρες η Ελλάδα θα είναι εκτός Μνημονίων, αλλά με βαρύτατες ανειλημμένες δεσμεύσεις για πολλές δεκαετίες και με καθεστώς αυστηρής εποπτείας. Παρόλα αυτά, ο οκταετής και βάλε μνημονιακός κύκλος κλείνει και υποτίθεται ότι η χώρα θα επανέλθει με κάποιον τρόπο στην κανονικότητα. Είναι γι’ αυτό που έχει σημασία να κάνουμε τώρα να απαντήσουμε στο ερώτημα εάν οι του ευρωιερατείου λειτούργησαν σαν καλοπροαίρετοι εταίροι ή σαν μεταμοντέρνοι αποικιοκράτες. Η πολιτική της μονοδιάστατης λιτότητας που υπαγόρευσαν-υπαγορεύουν οι δανειστές και εφάρμοσαν-εφαρμόζουν κατά σειρά οι κυβερνήσεις Γιώργου Παπανδρέου, Παπαδήμου, Σαμαρά και Τσίπρα επιχειρεί να εξυγιάνει τα δημόσια οικονομικά, αφυδατώνοντας την πραγματική οικονομία. Αυτό, όμως, είναι αδύνατον. Η εισροή δημοσίων εσόδων έχει διάρκεια μόνο όταν προέρχεται από λογική φορολόγηση των εισοδημάτων και της κατανάλωσης, εάν δηλαδή προέρχεται από τον παραγόμενο πλούτο, από την ανάπτυξη της οικονομίας. Η λεηλασία της ιδιωτικής π

Ο​​ύτε η εκατόμβη θυμάτων φρικώδους θανάτου, στο Μάτι, ούτε οποιαδήποτε άλλη ανθρωποθυσία οποιασδήποτε έκτασης και σπαραγμού, μπορεί να μεταβάλει, έστω και στο ελάχιστο, τις προδιαγραφές απανθρωπίας που συντηρούν το κατ’ ευφημισμόν «κράτος» στην Ελλάδα. Για μια ακόμη φορά, μυριοστή, τα «μέτρα» που πήρε η κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει τα αίτια, τους υπεύθυνους και τις συνέπειες του εγκλήματος, απέβλεπαν, ολοφάνερα και προκλητικά, στις «εντυπώσεις», όχι σε δραστικές μεταρρυθμίσεις. Το ίδιο και η κριτική της αντιπολίτευσης. Τα δεδομένα είναι ευανάγνωστα, ακόμα και για ολιγογράμματους: Το κομματικό κράτος, στη σημερινή Ελλάδα, αποκλείεται να λειτουργήσει ποτέ ως κοινωνικό κράτος, είναι των αδυνάτων αδύνατο. Ο κομματικά διορισμένος δημόσιος υπάλληλος δεν θα γίνει ποτέ κοινωνικός λειτουργός, το ίδιο και ο νόμιμα διορισμένος αλλά προσκολλημένος, για την «προστασία» του, σε κόμμα. Η μανιασμένη επιδίωξη διορισμού στο Δημόσιο σκοπεύει στην εξασφάλιση του εγωκεντρικού ατόμου, την ισόβ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ: (1) Η κρίση με τις ΗΠΑ από την σκοπιά της Τουρκίας:  Διδάγματα με ελληνικό ενδιαφέρον…  (2) Τουρκία: Πολιτική και Οικονομία  - Η διαχρονική επιτηδειότητα της τουρκική πολιτικής. Πόσο ευάλωτη είναι η Τουρκία στις αμερικανικές κυρώσεις; Η Ρωσία «ανάδοχος» της απεξάρτησης της Τουρκίας από τη Δύση.  Οι αμερικανικές κυρώσεις εναντίον Ρωσίας, Ιράν, Τουρκίας σχηματίζουν μια νέα «de facto οικονομική ζώνη». Να μην ξαφνιαστούμε αν η Ρωσία καλύψει με τα πυραυλικά της συστήματα την προσεχή έξοδο του «Πορθητή» στα ανοιχτά του Καστελορίζου ή της Κύπρου. Αναλύοντας την σχέση ΗΠΑ-Τουρκίας, που έχει πλέον εισέλθει σε φάση μη αναστρέψιμης κρίσης, υποστηρίξαμε σε προηγούμενο άρθρο δύο κυρίως θέσεις: 1) Οσο η Ρωσία θα είναι στριμωγμένη στη γωνία λόγω της επιθετικής πολιτικής του αμερικανικού «βαθέος κράτους», τόσο θα έχει απόλυτη ανάγκη την συμμαχία της Τουρκίας και άλλο τόσο θα είναι αδύνατη η επάνοδος της Τουρκίας στο δυτικό μαντρί -  επειδή η Ρωσία ελέγχει την Του

Το 2008 χρεοκόπησαν οι εμπορικές τράπεζες και υπερχρεώθηκαν τα κράτη για να τις διασώσουν, ενώ αμέσως μετά υπερχρεώθηκαν οι κεντρικές τράπεζες για να διασώσουν τα κράτη, με αποτέλεσμα να είναι σήμερα οι πάντες υπερχρεωμένοι – οπότε εύλογα μαίνονται οι οικονομικοί, ενεργειακοί, χρηματοπιστωτικοί και νομισματικοί πόλεμοι, με κίνδυνο να οδηγηθούμε σε έναν παγκόσμιο στρατιωτικό.   Οι πόλεμοι σήμερα είναι οικονομικοί και όχι στρατιωτικοί – ενώ το κράτος που έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων, οι Η.Π.Α. εν προκειμένω, είναι σε θέση να κερδίζει τεράστια ποσά χρησιμοποιώντας τα χρηματοπιστωτικά εργαλεία που έχει στη διάθεση του. Πρόσφατο παράδειγμα η Τουρκία, όπου οι κερδοσκόποι έχουν στήσει κυριολεκτικά πάρτι επάνω στο πτώμα της ( άρθρο ) – ενώ οι δυνατότητες αντίδρασης που έχει στη διάθεση της ( αύξηση των βασικών επιτοκίων, έλεγχοι κεφαλαίων, ΔΝΤ ) είναι αμφιλεγόμενες, αφού είναι συνδεδεμένες με παρενέργειες ( ρυθμός ανάπτυξης, τράπεζες, χρεοκοπίες κλπ. ) που δεν είναι καθόλου ε

Μια από τις πιο ακραίες εκφράσεις της ξεχαρβαλωμένης κοινωνίας, στην οποία με τον τρόπο μας συμμετέχουμε όλοι, είναι ότι από τα διαδοχικά παθήματα και από τις καταστροφές, όπως οι πυρκαγιές, που υφίστανται ο πληθυσμός σε όλα τα επίπεδα και χωρίς καν επίσημο πόλεμο, οι πολίτες δεν μοιάζουν καθόλου να «βάζουν μυαλό». Αντίθετα, χάνεται όλο και περισσότερο ακόμα και η διάθεση να ερμηνευτούν πολιτικά τα φαινόμενα. Διάθεση που ως πρόσφατα χαρακτήριζε την κοινή λογική. Κάποιος ξένος με την ελληνική πραγματικότητα, κατάπληκτος, μάλλον, θα έβλεπε τις διάφορες συζητήσεις στα κανάλια της τηλεόρασης, θα διάβαζε τις αναρτήσεις στο διαδίκτυο, θα άκουγε τα σχόλια που κάνουν δεξιά και αριστερά οι δήθεν πολίτες αυτής της δήθεν ευρωπαϊκής χώρας. Της ρημαγμένης από την οικονομική κρίση χώρας, με το διαλυμένο σύστημα υγείας και παιδείας, με τις ανεξέλεγκτες ροές των λαθρομεταναστών, με την αποδομημένη ιστορική μνήμη, με τις επιδρομές της αποικιοκρατικής εφορίας στις περιουσίες και στα εισοδήμα