IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Το ναυτικό του μέλλοντος  θα πρέπει να οργανωθεί άμεσα.  Οι μεταβολές στη διεθνή ισορροπία ισχύος, αλλά κυρίως στο χώρο της Μεσογείου, έχουν οδηγήσει αναπόφευκτα σε αλλαγές στις κυριότερες απειλές για την ασφάλεια των κρατών που συνορεύουν με τη Μεσόγειο. Αυτές οι απειλές πρέπει να καλυφθούν από μεταβολές στην εθνική πολιτική και αντίστοιχες αλλαγές στις στρατηγικές έννοιες των κλάδων των ενόπλων δυνάμεων.  Είναι εύλογο ότι μια στρατιωτική υπηρεσία πρέπει να είναι ικανή να αντιμετωπίσει μια απειλή για την εθνική ασφάλεια και χάνει τον λόγο ύπαρξής της όταν η απειλή αυτή εξασθενεί ή εξαφανιστεί. Εάν η υπηρεσία πρόκειται να συνεχίσει να υπάρχει, πρέπει να αναπτύξει μια νέα στρατηγική έννοια που σχετίζεται με την όποια απειλή για την ασφάλεια. Καθώς αλλάζει ο στρατηγικός της ρόλος, ίσως είναι απαραίτητο η υπηρεσία να επεκτείνει, και να αυξήσει τις πηγές δημόσιας υποστήριξης και επίσης να αναδιοργανώσει την οργανωτική της δομή υπό το πρίσμα αυτής της μεταβαλλόμενης αποστ

 Όλη η αλήθεια για την αιτία του εμπορικού πολέμου. Η κινέζικη οικονομία συνεχίζει με εξαιρετικά γρήγορο ρυθμό τη μετάβαση της από «εργοστάσιο» παραγωγής του κόσμου σε θερμοκοιτίδα των νέων ηγετών της παγκόσμιας τεχνολογίας. Οι υπηρεσίες σήμερα αντιπροσωπεύουν το μεγαλύτερο μέρος του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος της Κίνας, ΑΕΠ.  Έτσι το 2018 οι πρωτογενείς, δευτερογενείς και τριτογενείς βιομηχανίες αντιπροσώπευαν το 7%, το 41%, και το 52% του ΑΕΠ. Η κινεζική κυβέρνηση στοχεύει στην ανάπτυξη με γνώμονα την καινοτομία, ένα όραμα που αναπτύχθηκε κυρίως στο στρατηγικό της σχέδιο «Made in China 2025», το οποίο δίνει προτεραιότητα στους κλάδους της ρομποτικής, της προηγμένης τεχνολογίας της πληροφορίας, της αεροπορίας και των νέων ενεργειακών οχημάτων. Το «Made in China» όμως δεν είναι απλά ένα σχέδιο στα χαρτιά, αλλά αποτελεί ισχυρή δέσμευση και αφοσίωση των κινεζικών αρχών, οι οποίες στοχεύουν στην ηγετική θέση της Κίνας στις βιομηχανίες υψηλής προστιθέμενης αξίας.

 To Κρεμλίνο δηλώνει παρών στην... Αφρική. Μπορεί η Ρωσία να μην έχει την ικανότητα να ανταγωνιστεί την Κίνα και τις ΗΠΑ όσον αφορά την μάχη επιρροής στην Αφρικανική ήπειρο, αυτό δεν σημαίνει όμως ότι είναι απούσα. Το φθινόπωρο άλλωστε θα λάβει χώρα στο Σότσι της η Σύνοδος «Ρωσίας-Αφρικής» η οποία αποτελεί μια προσπάθεια του Κρεμλίνου να δείξει στη διεθνή σκηνή ότι διεκδικεί κομμάτι από την πίτα. Σύμφωνα με αναλυτές, που επικαλείται ο Guardian, οι ρωσικές κινήσεις επιταχύνθηκαν το 2018, καθώς ανώτεροι ρώσοι αξιωματούχοι έχουν εγκατασταθεί σε διάφορες Αφρικανικές πρωτεύουσες και διαπραγματεύονται συμφωνίες για πώληση όπλων και για προσφορά στρατιωτικών υπηρεσιών, επιζητώντας κυρίως διπλωματική υποστήριξη και κάποιες δυνητικά κερδοφόρες συμβάσεις για εξόρυξη ορυκτών. Χαρακτηριστικά, πέρυσι η Ρωσία υπέγραψε συμφωνίες στρατιωτικής συνεργασίας με τη Γουινέα, την Μπουρκίνα Φάσο, το Μπουρούντι και τη Μαδαγασκάρη. Η Μπουρκίνα Φάσο παρέλαβε πέρυσι ρωσικά μεταγωγικά ελικόπτερ

Ο Πακιστανός πρωθυπουργός, Imran Khan, με τον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, Ντόναλντ Τραμπ, στο Οβάλ Γραφείο, τον Ιούλιο του 2019. Jonathan Ernst / Reuters  Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορούν να λύσουν την διαμάχη στο Κασμίρ. Γιατί η προσφορά του Trump να μεσολαβήσει είναι νεκρή. Η μόνιμη γραφειοκρατία της εξωτερικής πολιτικής της Ινδίας έχει μακρά θεσμική μνήμη και είναι εξαιρετικά ανθεκτική στις δραστικές αλλαγές πολιτικής. Είναι πιθανό να συμβουλεύει τον Modi ενάντια στο να υποκύψει στις Ηνωμένες Πολιτείες, δεδομένου ότι η σημερινή πολιτική της Ινδίας την γλίτωσε από αναγκαστικές παραχωρήσεις προς το Πακιστάν για περίπου πέντε δεκαετίες. Στις 22 Ιουλίου, κατά την διάρκεια της συνάντησής του στον Λευκό Οίκο με τον Πακιστανό πρωθυπουργό, Imran Khan, ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Donald Trump, έκανε μια προσφορά-έκπληξη [1] να διαμεσολαβήσει στην μακρόχρονη διαμάχη μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν σχετικά με το Κασμίρ [2]. «Είναι αδύνατο να πιστέψουμε», είπε ο Trump, «ότι δύο απίσ

 Ένας ταύρος από αφρολέξ στο Χρηματιστήριο της Φρανκφούρτης,  τον Σεπτέμβριο του 2008. ALEX GRIMM / REUTERS Η ξεχασμένη ιστορία της οικονομικής κρίσης. Τι θα έπρεπε να έχει διδαχθεί ο κόσμος το 2008* Δέκα χρόνια μετά τη μεγάλη οικονομική κρίση, υπάρχει ελάχιστη συναίνεση για το νόημα του 2008 και τα επακόλουθά του. Έχουν προκύψει μερικές αφηγήσεις για να τονισθεί η μια ή η άλλη πτυχή της κρίσης. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι μνήμες έχουν επικεντρωθεί στην κυβερνητική απερισκεψία και την ιδιωτική εγκληματικότητα που οδήγησαν στην συντριβή˙ στην Ευρώπη, οι ηγέτες ήταν ικανοποιημένοι να κατηγορούν τους Αμερικανούς για τα πάντα. «Τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο του 2008 έγινε η χειρότερη οικονομική κρίση στην παγκόσμια ιστορία, συμπεριλαμβανομένης της Μεγάλης Ύφεσης». Ο Ben Bernanke, τότε πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ (U.S. Federal Reserve), έκανε αυτόν τον αξιοσημείωτο ισχυρισμό τον Νοέμβριο του 2009, μόλις έναν χρόνο μετά την κατάρρευση. Κοιτάζοντας σήμερα