IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Η λέξη «δουλεία» μας φέρνει σχεδόν αυτόματα στο νου εικόνες αλυσοδεμένων, υπερατλαντικών πλοίων, σκλαβοπάζαρων, φυτειών, εικόνες που προφανώς παραπέμπουν ανακουφιστικά στο παρελθόν, με την πεποίθηση ότι αποτελούν μια βαθιά πληγή που έκλεισε. Κι όμως… η πληγή κινείται. Σήμερα, οι υποδουλωμένοι άνθρωποι στον «πολιτισμένο» κόσμο μας είναι περισσότεροι από όσοι σε οποιαδήποτε άλλη εποχή στην ιστορία. Οι ειδικοί έχουν υπολογίσει ότι περίπου 13 εκατομμύρια άνθρωποι συνελήφθησαν και πωλήθηκαν ως δούλοι μεταξύ του 15ου και του 19ου αιώνα. Σήμερα, εκτιμάται ότι 40,3 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν σε μια κατάσταση σύγχρονης σκλαβιάς και δουλείας, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία που δημοσίευσε ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας (ILO) του ΟΗΕ και το Ίδρυμα Free Walk. Και αν βιαστεί κάποιος να σκεφτεί ότι αφορά τον εξαναγκασμό, την μόνιμη ανασφάλεια, εμπειρίες που πολλούς σύγχρονους εργαζόμενους ενώνουν και συνιστούν κι αυτές μορφή βίας, είναι εκτός θέματος. Η έρευνα αφορά τη δηλωμένη βία, την κυρ

Τα εδάφη της Μελίγια και της Θέουτα είναι σήμερα τα μοναδικά ευρωπαϊκά εδάφη στην Αφρική. Αν και το Μαρόκο θεωρεί ότι αυτά τα εδάφη τού ανήκουν, αποτελούν μία από τις 17 αυτόνομες κοινότητες-περιφέρειες της Ισπανίας, απέναντι από το Γιβραλτάρ, με χερσαία σύνορα στον Νότο με το Μαρόκο. Αυτό το «αμφισβητούμενο» κομμάτι γης αποτελεί και ένα αμφισβητούμενο κομμάτι ανθρωπισμού. Αυτά τα… φυσικά σύνορα συνιστούν ταυτόχρονα και σύνορα αφύσικα. Τα σύνορα όπου, τον 21ο αιώνα, ο πολιτισμός δίνει μια άνιση μάχη με την υποκρισία και το συμφέρον. Ο πόνος με τη σιωπή. Ο «πλούτος» με την απελπισία. Η υπερβολική ελευθερία με την ουσιαστική υποδούλωση. Εδώ, η ανατροπή του γνωστού στερεότυπου «ο άντρας κουβαλητής και η γυναίκα στο σπίτι» αποτελεί πταίσμα μπροστά στην καταρράκωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Όλα αυτά, σε καθημερινή βάση, από τα άγρια χαράματα ώς το λυκόφως. Κάτω από έναν συρματόπλεκτο εξάμετρο φράχτη. Με τις εικόνες της ντροπής να διαδέχονται η μία την άλλη, υπό το…

Το πρώτο ερώτημα είναι απλό: Ποιος φτιάχνει τα ρούχα μου; Η λίστα της Fashion Revolution με τα πιο «διαφανή» brands της βιομηχανίας ενδυμάτων ίσως κάνει τους καταναλωτές να σκεφθούν δύο φορές προτού κάνουν τις αγορές τους, το σίγουρο όμως είναι ότι πρόκειται για ένα πρώτο βήμα προς τη αλλαγή. Τα ηθικά ζητήματα που αφορούν τη γρήγορη, μαζική και φθηνή βιομηχανία ενδυμάτων των 2 τρισεκατομμυρίων λιρών έρχονται πλέον στο φως. Από τη μία πλευρά είναι οι κροίσοι: Έξι από τους 20 πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου δραστηριοποιούνται στο λιανικό εμπόριο, συμπεριλαμβανομένων των δισεκατομμυριούχων Amancio Ortega της Zara, και Bernard Arnault, διευθύνοντα συμβούλου του οίκου πολυτελών προϊόντων LMVH (ο οποίος έχει τη Louis Vuitton). Από την άλλη πλευρά είναι η ζοφερή αλήθεια: Το 90% των συνολικά 75 εκατ. ανθρώπων οι οποίοι εργάζονται στο χώρο της ένδυσης παγκοσμίως «δεν έχουν καμία δυνατότητα να διαπραγματευθούν τους μισθούς τους ή τις συνθήκες εργασίας τους» σύμφωνα με

Οι εκατομμυριούχοι δεν αποτελούν παρά μόνο το 1% του πληθυσμού παγκοσμίως, όμως έχουν στην κατοχή τους σχεδόν τον μισό ιδιωτικό πλούτο του κόσμου, σύμφωνα με την ετήσια έρευνα της εταιρείας χρηματοοικονομικών συμβούλων Boston Consulting Group. Συνολικά, 18,5 εκατομμύρια πλούσια νοικοκυριά μοιράζονται το 47% όλου του παγκόσμιου πλούτου σε εισοδήματα, τραπεζικές καταθέσεις ή μετοχές. Το ύψος της περιουσίας όλων μαζί ανέρχεται στα 78,8 τρισεκατομμύρια δολάρια, ποσό που ξεπερνά το παγκόσμιο ΑΕΠ. Οι ΗΠΑ φιλοξενούν τους περισσότερους εκατομμυριούχους (8 εκατομμύρια) και ακολουθεί η Κίνα (2 εκατομμύρια). Ωστόσο το Λιχτενστάιν και η Ελβετία είναι οι δύο χώρες με τη μεγαλύτερη αναλογία εκατομμυριούχων ανά αριθμό κατοίκων. Στη Γαλλία οι εκατομμυριούχοι ανέρχονται σε 445.000. Η μεγαλύτερη συγκέντρωση πλούτου πάντως παρατηρείται στη Βόρεια Αμερική: το 63% ατομικών περιουσιακών στοιχείων ύψους 60,4 τρισεκ. δολαρίων ανήκουν αποκλειστικά σε εκατομμυριούχους και το ποσοσ

Άγγελοι στην κόλαση:   Η παιδική εργασία στο Μπαγκλαντές μέσα από φωτογραφίες ( "Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού"  - άρθρο 32, 20 Νοεμβρίου 1989). Για 4,7 εκατομμύρια παιδιά ηλικίας μικρότερης των 14 ετών στο Μπαγκλαντές, αυτή τη χρονιά δεν χτύπησε το κουδούνι του σχολείου, απλούστατα γιατί δεν πηγαίνουν στο σχολείο, αφού δουλεύουν. Το μέλλον γι' αυτά τα παιδιά διαγράφεται ζοφερό, καθώς δεν τους δίνεται καν η δυνατότητα να αναπτύξουν τις ικανότητές τους και να διευρύνουν τις γνώσεις τους αλλά και την κοινωνική τους θέση μέσα από το σχολείο. Από νωρίς χάνουν το παιδικό τους χαμόγελο και αναγκάζονται από την τρυφερή τους ηλικία να ενταχθούν στον σκληρό κόσμο της εργασίας. Λαμβάνουν ως αμοιβή λιγότερο από ένα δολάριο την ημέρα, το 1/3 του κανονικού μισθού αποτελώντας το 20% του εργατικού δυναμικού της χώρας. Ο βασικότερος παράγοντας που ωθεί τα παιδιά στην εργασία και κατ' επέκταση στην εκμετάλλευσή τους από πολύ μικρή ηλικία είναι η οικονομική συ