IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Η αγία μικρή οικογένεια Πέρασα την πρωτομηνιά σε μια φλεγόμενη Θεσσαλονίκη, παρακολουθώντας ως καταστηματάρχης, παπατζής ή δραγουμάνος, αναλόγως εποχής που διάλεγα, πόσες πτήσεις έγιναν, με τους ρεπόρτερ να έχουν μεγαλύτερη αγωνία από τους ξενοδόχους. Παράλληλα, ως αγαπημένη εθιμική διήγηση, όπως συνηθάω ,επέλεξα την ιστορία της Ελοΐζας και του Αβελάρδου, που είχαν μέγα ειδύλλιο και πρόλαβαν να κάνουν έναν γιό που τον ονομασαν Αστρολάβο. Ίσα ίσα πρόλαβαν, διότι η παράφορη αγάπη τους μοιράστηκε σε χώρους μοναστηριών (πάλι καλά που σώθηκε αλληλογραφία τους) αλλά και βάναυση πράξη ακρωτηριασμού του Αβελάρδου από βαλτούς της εποχής. Ο ευνουχισμός δεν άλλαξε τον έρωτα που ήταν ούτως η άλλως προφανώς σαρκικός αμη και πνευματικός, όπως όλοι οι αδικημένοι έρωτες. Αρχισα λοιπόν να συνδυάζω αυτό που βίωνα την πρωτομηνιά,με τις αγωνίες της κυβέρνησης και τα τάματα της οργανικής αντιπολίτευσης να πάει στράφι η επιχείρηση «αγαπήστε μας, γαμώτη» ενώ τηλοψίες και πληροφορίες οδηγούσαν τ

 Για την επέτειο Αυτοί οι δύο αιώνες... Συγκινούμαι από την 25η Μαρτίου, είτε εξαιτίας σχολικών αναμνήσεων, είτε από τα μεταγενέστερα διαβάσματα.Μόνο που,όσο περνάνε τα χρόνια, καταλαβαίνω ότι αδικούμε απόλυτα τους επαναστάτες του 1821, περιορίζοντας το βλέμμα μας  στις τελευταίες μέρες του Μάρτη εκείνης της χρονιάς και δώθε. Τελειώνοντας ο δέκατος όγδοος αιώνας, η νότια βαλκανική χερσόνησος και τα νησιά ήταν το πιό ενδιαφέρον ίσως τμήμα της Ευρώπης. Κέντρο-απόκεντρο, με τους οθωμανούς να κοιμούνται ύπνους περιποιημένους, με τους Αρβανίτες να σκάνε από ζωντάνια και δυναμισμό, με τους βλάχους να ελέγχουν απόλυτα αυτό που σήμερα λέμε επικοινωνίες και δίκτυα (καραβάνια, χάνια, εμπορική πίστη), με μεγάλα κέντρα μανιφατούρας (Αμπελάκια, Σιδερόκαψα, ασημουργοί του Μοριά και της Ηπείρου,που δούλευαν με καταθέσεις και επιταγές..) φαναριώτες που δοκίμαζαν τα κότσια τους μεταξύ Ρωσίας και Αυστροουγγαρίας, δυτικομακεδόνες βαρόνους στην Βιέννη και επτανήσιους που έκαναν εξαγωγ

ΣΑΝ ΠΑΛΙΟ ΣΙΝΕΜΑ Με ενοχλεί που δεν ξέρουν να μπολιάζουν δέντρα, να μαθαίνουν σε τι διαφέρει ,έστω εικαστικώς, το πράσο από το σέλερι, να πληροφορούνται γιά την μοίρα των ρινοκέρων και πόσο λίγες μείνανε οι φάλαινες, αλλά να μη γνωρίζουν απολύτως τίποτε από την φύση σε ακτίνα μιάς ώρας ποδαρόδρομο από το σπίτι τους. Με ενοχλεί που δεν πονάνε τις πόλεις όπου μένουν, που τις θεωρούν μπετονένιες φυλακές,που δεν έχουν προσέξει ότι στο μπετόν καταφεύγουν οι πασχαλίτσες όταν γεμίζουν τα χωράφια με φυτοφάρμακα. Με ενοχλεί που αγοράζοντας βιολογικά, δεν ξέρουν τι αγοράζουν  - σα να εξαγοράζουν την ενοχή τους. Με ενοχλεί που ξεροσταλιάζουν στις βιτρίνες και δανείζονται γιά να πάρουν δάνεια, αλλά έχουν πολλές ευπώλητες θεωρίες γιά την καταστροφή του πλανήτη πρόχειρες. Με ενοχλεί που έχουν αποκτήσει συνείδηση πιστού μιάς θρησκείας.Με ενοχλεί που δεν τους ενοχλεί η έξωθεν καλή μαρτυρία των ενώσεων, των οργανώσεων και των δράσεων. Με ενοχλεί που τα καλύτερα μυαλά τ

1. 'Οταν οι βυζαντινοί άρχισαν να δέχονται ότι είναι και έλληνες είχαν ήδη περάσει οι σταυροφορίες.Εξάλλου ονόμαζαν τους εαυτούς των ρωμαίους, και ρωμαίοι ήταν πολιτικός όρος, όχι εθνωτικός, σημαίνοντας ποικίλους κατοίκους του γκουβέρνου που είχαν την ιδιότητα του ρωμαίου πολίτη.Ρωμαίοι λοιπόν=χριστιανοί κληρονόμοι της ρωμαϊκής αρχής με πολλούς αστερίσκους.  2. Οι βάρβαροι που κατέκτησαν τη Ρώμη και ο Παπας, ήταν βάρβαροι και το θρήσκευμά τους ήταν το λατινικόν-αυτό που λέμε σήμερα καθολικισμό.Αυτοί δεν είχαν κανένα δικαίωμα να λέγονται Ρωμαίοι.Αφού η Ρώμη υποταχτηκε σε άλλους λαούς,οι Λατίνοι έβγαλαν μόνοι τους τα διάσημα της ρωμαϊκότητας.Επιπλέον, έγινε και ένα σχίσμα,επειδή στους ορθοδόξους,δεν ήταν αρεστή η χρήση των πρωτείων του Πάπα από τους αλλόσαυρους, δηλαδή τους Φράγκους και τους επίλοιπους.  3. 'Οσο οι καθ΄ημάς Ρωμαίοι είχαν δύναμη, στρατιωτική και διπλωματική, έκαναν ό,τι ήταν δυνατό γιά να φράξουν τις δυτικές επιρροές.Πήραν το Ιλλυρικό από τον Πάπα.Δη

1.   Μια εικόνα από τα παλιά: δούλευα σε ένα συνεργείο που προετοίμαζε μιαν αναστήλωση ναού και οι επίτροποι μας είχαν παραχωρήσει ένα δωμάτιο να σχεδιάζουμε. Εκτός από μια φορά το μήνα . Τότε έφερναν σε δοχεία τις υπερ του ναού εισπράξεις, ήρχονταν κι από μια τράπεζα και μέτραγαν συλλογικά, μοιράζοντας σε τσουβαλάκια τα μετρηθέντα, ανά αξία. Μια ζυγαριά στη μέση, θύμιζε χρόνια των μεσαιώνων, όταν ζύγιζαν και δεν αριθμούσαν τις αξίες : κοκκία ζυγισθέντα και ευρεθέντα ουγγιών ρνε΄. Οι επίτροποι έβαζαν χώρια τα χαρτονομίσματα και σε ξέχωρα τσιβαλάκια, δραχμές, τάλιρα, και λοιπά.  Μετά τα ζύγιζαν. Ήξεραν, από ένα κατάστιχο, πόσο ζυγίζουν, φερ ειπείν, τα εκατό δεκάρικα κι έκαναν τους λογαριασμούς.  Επέβλεπε ο άνθρωπος από την Τράπεζα και ο πρωτοπαπάς.  Όταν τελείωναν,μετά από ολίγες ώρες, και πριν τα στείλουν στο Ίδρυμα , με εντυπωσίαζε μια τελετή, ένα έθος: πριν κλείσουν τα τσιβάλια, τα χαράρια και τα καννάβινα σακκιά, ο πρώτος τη τάξει υπεύθυνος, ρ

Αντρέσα προς Κυριάκους ... Σίγουρα  θα αναρωτηθήκατε γιατί το εκλογικό κοινό σας βλέπει απρόθυμα ως λύση του μέλλοντος. Σίγουρα θα πάθατε την  πλακα σας με την τάση του να μη γεμίζει πλατείες και να δείχνει  οργίλη ανοχή  στον Σύριζα. Ευχαρίστως να σας διαφωτίσω,μια και μπαινοβγαίνω στην  Κόλαση  τουλαχιστον δυοτρείς φορές τη μέρα και στα διαλείμματα,  κόβω κίνηση .   Λοιπόν , να αρχίσουμε από τα βασικά. Δύσκολο ο εκλογέας να πειστεί από την καταγγελία της συνύπαρξης με τους Ανέλους, όταν κι εσείς για να βγάλετε αρχηγό, σε μια ψυχοβγαλτική διαδικασία, κολλήσατε σε έναν  οικογενειακό φιλελέ  τους πιό δεξιούς συνυποψηφίους του στην δεύτερη Κυριακή, από φόβο μή και φουσκώσει το ρέμμα με το οποίο  συνορεύετε  στα ακροδεξιά σας.   Μετά, υπογράψατε τα πάντα  και μουρμουρίζατε πρώτοι για εναλλακτικά σενάρια, ενώ ουσιαστικά το μόνο σας όπλο ήταν να  πατάτε φρένο  στη διαχείρισή σας. Ευρωεκλογές που χάσατε;  Παούρα . Οι Συριζαίοι βγήκαν τον Γενάρη, κι εσείς από μήνες το είχατε

Στο κατηχητικό, μας έβαζαν ,στο τέλος της κατήχησης, να μάθουμε το δίδαγμα και το ρητό. Το legacy και το slogan, για τους νεοελληνίζοντες. Για την Ελλάδα, μαθαίναμε πως «ποτέ δεν πεθαίνει», πως είναι «αιωνία», πως διέθετε έναν εξειδικευμένο εξοπλισμό που λεγόταν «τα φώτα του πολιτισμού». Ανάλογες αφηγήσεις, υπήρχαν και υπάρχουν για τον γερμανισμό, τον μαλτεζισμό, τον νησοαζορισμό, ακόμη και ο ανδορισμός, είμαι σίγουρος πως διεκδικεί τα απαράγραπτά του δίκαια. Η Ευρώπη, ξεκίνησε να χτίζεται από την χρεία και την στυγνή διαπίστωση πως άν συνέχιζε να σπαράζεται από δυναμικούς ερίφηδες, τα ψωμιά της, δηλαδή το εμπόριό της, θα ήταν μετρημένα. Εφτιαξε λοιπόν μια ένωση άνθρακος και χάλυβος, μετά μια ΕΟΚ, μετά μια Ε.Ε. Καθώς σκόπευε να αποκτήσει και Σύνταγμα, πράγμα που ουδέποτε συνέβη, δεν κατάλαβε πως εφεξής έχανε τα έξι από τα εφτά πέπλα της Σαλώμης, τα έξι από τα επτά βοϊδοτόμαρα της ασπίδας του Αίαντα. Απέκτησε Διευθυντήριο, μια προσχηματική Ευρωβουλή, περιφέρειε