IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Οι Γερμανοί ψηφοφόροι θέλουν να πληρωθούν σε ευρώ και όχι σε δραχμές, τονίζουν οι ''FINANCIAL TIMES'' στο βασικό τους άρθρο. Προτείνουν την υπογραφή νέας συμφωνίας που θα συνδέει την αποπληρωμή του χρέους με το ρυθμό ανάπτυξης της χώρας. Η νέα επικίνδυνη φάση των διαπραγματεύσεων. Η νίκη του ακροαριστερού ΣΥΡΙΖΑ στις εθνικές εκλογές της Ελλάδας την προηγούμενη Κυριακή ανοίγει μία επικίνδυνη νέα φάση στην κρίση της ευρωζώνης. Ο ηγέτης του κόμματος Αλέξης Τσίπρας έχει ζητήσει τον τερματισμό του «δημοσιονομικού εικονικού πνιγμού» που κατά την άποψή του εγκλώβισε την Ελλάδα στη φυλακή του οφειλέτη. Η υπόλοιπη Ευρώπη όμως, και ειδικότερα η Γερμανία, προς το παρόν διατηρεί τις θέσεις της. Εάν δεν βρεθεί συμβιβαστική λύση,  η Ελλάδα κινδυνεύει να βρεθεί εκτός ευρώ μέχρι τα τέλη του έτους. Το μέγεθος των προβλημάτων της χώρας τη διαχωρίζει από την υπόλοιπη Ευρώπη. Η ύφεση που έχει υποστεί η Αθήνα ήταν η πιο βαθιά από τη δεκαετία του 1930. Η ανεργία εκτινάχθηκε κ

«Δίνοντας τέλος στον εφιάλτη της Ελλάδας » είναι ο τίτλος του άρθρου του νομπελίστα οικονομολόγου Paul Krugman στους '' New York Times' ' για τις ελληνικές εκλογές.  Ο Krugman λέει πως πολλοί θα προειδοποιήσουν τον Αλέξη Τσίπρα να εγκαταλείψει την προεκλογική δέσμευση για άρση των πολιτικών λιτότητας και να συμπεριφερθεί «υπεύθυνα».  «Πώς έχει λειτουργήσει όμως μέχρι στιγμής αυτή η υπευθυνότητα; », διερωτάται ο γνωστός οικονομολόγος. Για να κατανοήσουμε τον πολιτικό σεισμό που «ταρακούνησε » της Ελλάδα, λέει, θα πρέπει να γυρίσουμε πίσω, στο Μάιο του 2010, όταν υπεγράφη η συμφωνία, βάσει της οποίας η τρόικα θα επέκτεινε τα δάνειά της προς τη χώρα σε αντάλλαγμα για έναν συνδυασμό λιτότητας και μεταρρυθμίσεων.  Είναι ένα αξιοσημείωτο έγγραφο, αλλά με την κακή έννοια, επισημαίνει ο Krugman. Η τρόικα, ενώ παρίστανε τον πραγματιστή, πουλούσε μια οικονομική φαντασίωση. Και οι Έλληνες πλήρωναν το τίμημα για τις ψευδαισθήσεις της οικονομικής ελίτ. 

 Οι οικονομικές υποχρεώσεις και η μείωση του τζίρου απειλούν το μέλλον των μικρών επιχειρήσεων στην Ελλάδα, αφού οι μισές σχεδόν απειλούνται με λουκέτο ακόμη και μέσα στους επόμενους έξι μήνες. Σύμφωνα με έρευνα του ΙΜΕ-ΓΣΕΒΕΕ, μία στις δύο επιχειρήσεις που απασχολούν ως 49 άτομα αντιμετωπίζει τον κίνδυνο κλεισίματος τους προσεχείς μήνες με βασικούς λόγους τη μείωση του τζίρου, τα χρέη προς τον ΟΑΕΕ, τις ΔΕΚΟ, την Εφορία και τις τράπεζες. Οπως αναφέρει το «Βήμα», οι έρευνα αποκαλύπτει πως όλοι οι οικονομικοί δείκτες των επιχειρήσεων διατηρούν αρνητικές τιμές. Το 66,6% αυτών σημείωσε κάμψη στον κύκλο εργασιών, με την υψηλότερη να καταγράφεται στις πολύ μικρές επιχειρήσεις (81,7%). Ο μέσος όρος μείωσης του τζίρου για το πρώτο εξάμηνο του 2013 ανέρχεται σε 22,9%. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του ΙΜΕ-ΓΣΕΒΕΕ, από την αρχή της κρίσης η συνολική πτώση του τζίρου φτάνει στο 65%. Το 47,1% των επιχειρήσεων αντιμετωπίζει κίνδυνο κλεισίματος το επόμενο διάστημα. Μάλιστα περίπου τ

Σκίτσο του Βαγγέλη Παπαβασιλείου Το επόμενο διάστημα, η οικονομία και η κοινωνία θα αρχίσουν να αντιλαμβάνονται στην ολότητά του το νέο πλαίσιο που διαμορφώνει ο πολυνόμος. Τις επόμενες ημέρες, επίσης, θα αρχίσει να εκτυλίσσεται το πλαίσιο των υποχρεώσεων που απομένουν να υλοποιηθούν. Ολα θα είναι διαφορετικά. Είναι από καιρό διαφορετικά. Με δεδομένο αυτό το διαφορετικό περιβάλλον εκ μεταρρυθμίσεων και απορρυθμίσεων, ας δούμε τις μεγάλες προτεραιότητες της ελληνικής κοινωνίας. Είναι προφανώς η ανεργία, ο πιο ορατός και απτός δείκτης, ένας δείκτης δυστυχίας· μαζί, η ύφεση, και σε στενή συνάφεια με την ύφεση ο αποπληθωρισμός, η αποεπένδυση, η έλλειψη ρευστότητας. Γι’ αυτά τα θεμελιώδη δεν έχει ακουστεί τίποτε ουσιώδες όλα αυτά τα χρόνια της βίαιης προσαρμογής, από τον Μάιο του 2010 έως τον Απρίλιο του 2014, τέσσερα ολόκληρα χρόνια. Ολο το εφαρμοσθέν πρόγραμμα έτεινε προς την περιστολή και τη συρρίκνωση, διά της εσωτερικής υποτίμησης και διά της ταχείας αναδιάρθρωσης της ερ

Π.ΜΑΡΑΓΚΟΣ Τίποτε δεν είναι δυστυχώς ρόδινο στο απώτερο μέλλον της Ελλάδας, αν δεν ξεπεράσει με επιτυχία μια σειρά από τεράστια δομικά προβλήματα, που ήδη αντιμετωπίζει. Ανεξάρτητα αν δημιουργήσει τεχνητά πλεονάσματα, ή αν φτωχοποιηθεί τόσο ο Λαός της, που παρά το γεγονός ότι δεν παράγει τα απαραίτητα προς το ζην, εμφανίζει προσωρινά εμπορικά πλεονάσματα λόγω ανέχειας να καταναλώσει τα απαραίτητα, και χωρίς επενδύσεις σε νέα παραγωγή, η Ελλάδα κινδυνεύει να γίνει failed state από τα προβλήματα αυτά, καθένα μια ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια της κοινωνίας. 1) Ασφαλιστικό -   €200-€600 δισ. αναλογιστικό έλλειμμα μας περιμένουν σε λίγα χρόνια.  2) Δημογραφικό - σε λίγα χρόνια το 82% των Ελλήνων θα είναι σε ηλικία που δεν θα μπορούν πια να εργάζονται. 3) Αναπτυξιακό - με πιστωτική συρρίκνωση, χωρίς εξωτερικές επενδύσεις, ανάπτυξη δεν θα έρθει. 4) Δημοσιονομικό - αρνούμαστε να ξοδέψουμε λιγότερα για υπηρεσίες που δεν παρέχει το δημόσιο στους πολίτες. 5)

(...) Η χώρα υφίσταται ένα τέτοιο αιμορραγικό σοκ, και στο τέλος του σοκ κινδυνεύει να βρεθεί χωρίς ακέραιο οργανισμό, χωρίς τις απαραίτητες δυνάμεις να αντιδράσει και να ανακάμψει γρήγορα (...) Κατά την περιγραφή της ελληνικής κρίσης οι δείκτες που προκαλούν αλγεινή εντύπωση και ασφαλώς κατανοούνται ευκολότερα από το ευρύ κοινό είναι οι δείκτες ανεργίας και ύφεσης, αντιληπτοί και στην καθημερινή ζωή, και ακολούθως το κατά κεφαλήν εισόδημα, το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ, το έλλειμμα ως ποσοστό του ΑΕΠ, το ιδιωτικό χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ κ.λπ. Ενας δείκτης που δεν πολυαναφέρεται αλλά που έχει μεγάλη σημασία για την αντοχή της οικονομίας είναι ο δείκτης Σχηματισμού Ακαθάριστου Πάγιου Κεφαλαίου (GFCF - Gross Fixed Capital Formation). Ο δείκτης αυτός, πολύ χονδρικά, περιγράφει τις επενδύσεις μιας εθνικής οικονομίας, εν προκειμένω της ελληνικής, σε πάγια κεφάλαια. Πάγια περιουσιακά στοιχεία, εγκαταστάσεις, τεχνολογικός εξοπλισμός, γραμμές παραγωγής, κεφαλαιουχικά αγαθά. Οχι

ΣΤΑΘΗΣ Ποια ανάπτυξη; Εφιαλτική θα είναι η επόμενη τριετία! Γιατί ισχυριζόμαστε κάτι τέτοιο; Μα για τον τραγικά απλό λόγο ότι το 2014, το 2015 και το 2016 πρέπει να πληρώσει η Ελλάδα στο ΔΝΤ το αστρονομικό ποσό των... σχεδόν 19 δισεκατομμυρίων ευρώ! Οχι, δεν πρόκειται για τυπογραφικό λάθος, μιλάμε για 19 δισεκατομμύρια ευρώ: 7,32 δισεκατομμύρια το 2014 και 8,51 δισεκατομμύρια το 2015, ακολουθούμενα από 3,04 δισ. ευρώ το 2016 - σύνολο 18,87 δισεκατομμύρια ευρώ, για να είμαστε ακριβείς. Είναι απολύτως αδύνατον να βρεθούν αυτά τα λεφτά την επόμενη τριετία, αν δεν γίνει αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. Τον μάντη δεν παριστάνουμε, αλλά μπορούμε με μαθηματική βεβαιότητα να αναγγείλουμε από τώρα ότι την τριετία... 2022, 2023 και 2024 η Ελλάδα θα συγκλονίζεται από μια τερατώδη οικονομική κρίση! Ο λόγος είναι ο ίδιος : την τριετία 2022-2024 η χώρα μας θα πρέπει να πληρώσει στα κράτη - μέλη της ευρωζώνης και στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης το ασύλληπτο ποσό των περίπου... 29 δ

(...) Η ηγεσία του τόπου, όχι μόνο η πολιτική, αλλά και η πνευματική, η συνδικαλιστική και η κάθε είδους , ενεργεί ανεύθυνα και δείχνει να τα έχει κυριολεκτικά χαμένα, αφού δεν μπορεί να διαμορφώσει μια συγκεκριμένη πρόταση που θα εμπνεύσει αισιοδοξία και θα κινητοποιήσει τις υγιείς και δημιουργικές δυνάμεις του τόπου, προπαντός αυτές που φεύγουν στο εξωτερικό. Ευτυχώς υπάρχουν κάποιες εξαιρέσεις, που θερμαίνουν την ελπίδα ότι μπορεί να ξεπεραστεί η κρίση με δημιουργικές πρωτοβουλίες. Επίσης είναι ιδιαίτερα παρήγορο ότι υπάρχει ακόμη ανθρωπιά σε σημαντικό μέρος του πληθυσμού, η οποία εκδηλώνεται με πράξεις αλληλεγγύης και βοήθειας προς αναξιοπαθούντες με τα συσσίτια, την προσφορά τροφίμων και σχολικών ειδών στα παιδιά τους. (...) Σκίτσο του Π.ΜΑΡΑΓΚΟΥ Στο ''ΕΘΝΟΣ'' Οι ατελείωτες θεωρητικές τηλεοπτικές συζητήσεις με οικονομολόγους, πολιτικούς, καθηγητές και άλλους ειδικούς για την οικονομική κρίση και τις οδυνηρές για τους πολίτες παρενέργειές της δεν

(...) η πολιτική ελίτ δεν απαντά το παραμικρό, αναμασά θεωρίες πλεονασμάτων υποκρισίας και λαϊκισμού και φανερώνει μια απλή αλήθεια:  ούτε υπήρχε, ούτε και υπάρχει σχέδιο. Ας δεχτούμε για χάρη της συζήτησης ότι η πολιτική υπόσχεση που μετράει σήμερα είναι όχι το αλήστου μνήμης «λεφτά υπάρχουν», αλλά το «δουλειές υπάρχουν». Η ανεπανόρθωτη ζημιά στην οικονομία, που επέφερε η απότομη ύφεση των μνημονίων, έχει εκτοξεύσει την ανεργία από το 8% του 2008 στο σχεδόν 30% του 2013. Αυτό αφορά μόνο τα επίσημα στοιχεία, χωρίς να συνυπολογίζονται οι 1.200.000 εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα που πληρώνονται με αρκετούς μήνες καθυστέρηση, οι υποαπασχολούμενοι κ.λπ. Η κυβέρνηση Σαμαρά και η Ν.Δ. υπόσχονται ότι η ανάπτυξη και οι θέσεις εργασίας θα έρθουν από το ρευστό που θα ρίξουν στην αγορά οι τράπεζες, από τις αμφιλεγόμενες μεταβιβάσεις μετοχών κρατικών εταιρειών σε ιδιώτες, και επειδή κάποια αόριστα ξένα κεφάλαια θα συγκινηθούν ξαφνικά από το «μαϊμού» πρωτογενές πλεόνασμα

Σκίτσο του Βαγγέλη Παπαβασιλείου ''Ελευθεροτυπία'' Και μετά; Μετά υποτίθεται ότι η Ελλάδα βγαίνει νωρίτερα στις αγορές. Αλλά όπως ακούμε από τον ΟΟΣΑ, αυτό δεν ισχύει. Μετά υποτίθεται ότι επιστρέφουν καταθέσεις και αυξάνονται η ρευστότητα και οι επενδύσεις. Αλλά ούτε αυτό ισχύει, διότι το ΕΣΠΑ λιμνάζει, χάνονται αρκετά δισ. διότι κανείς δεν ρισκάρει να επενδύσει. Πώς να επενδύσεις; Ας πάρουμε τον τουρισμό, που είναι το ευκολότερο. Για να κάνεις ένα μικρό ξενοδοχείο πρέπει να υπολογίζεις φόρο περίπου 30%, δόσεις δανείων, ασφάλεια στο ΤΕΒΕ περίπου 3 χιλιάδες το χρόνο, χαράτσι στο ακίνητο, έξοδα πάγια λειτουργίας και χαμηλές τιμές λόγω κρίσης. Ολοι τα βάζουν κάτω και επειδή γνωρίζουν πρόσθεση και αφαίρεση, καταλήγουν αμέσως στο συμπέρασμα ότι εάν έχεις 100 χιλιάδες στην μπάντα, είναι προτιμότερο να κάθεσαι στο καφενείο και να τα τρως λίγα λίγα, ή να τα δώσεις στα παιδιά σου. Επομένως, το ζήτημα δεν είναι το κλίμα. Το πρόβλημα είναι ότι αποσύρουμε το

(...)  πότε επιτέλους η πολιτική ανάγνωση της πραγματικότητας θα καταστεί περισσότερο σχετική με την πραγματικότητα και λιγότερο με την πολιτική. (...) Σκίτσο Βαγγέλη Παπαβασιλείου Στην ''Ελευθεροτυπία'' Μία θεμελιώδης διαφορά της ελληνικής πολιτικής από εκείνη άλλων χωρών είναι η σχέση της με την αλήθεια. Διαφορά που φάνηκε στην πλήρη έκτασή της από την αρχή της κρίσης και που εξακολουθεί να κυριαρχεί με την επίκληση μίας «μεταφυσικού» τύπου αισιοδοξίας, την οποία διαλύουν όχι μόνον η πραγματικότητα αλλά και τα ίδια τα στοιχεία, με κορυφαίο εν προκειμένω παράδειγμα τη νέα έκθεση του ΟΟΣΑ για την ελληνική οικονομία. Η «επίσημη» αλήθεια είναι ότι βγαίνουμε από το τούνελ, ότι έρχεται το φως, ότι ανακάμπτουμε μέσα στο έτος. Η «πραγματική» αλήθεια είναι όμως εντελώς διαφορετική: ο ΟΟΣΑ ανεβάζει ακόμα πιο ψηλά τις ήδη δυσθεώρητες ευρωπαικές προβλέψεις για την ύφεση, στο 4,8%, όπως και για την ανεργία. Ακόμα περισσότερο, απομακρύνει ουσιαστικά σε βάθ

(...) τ α Gulags, η αλήθεια είναι ότι είναι ήδη εδώ.  Το πελατειακό κράτος και το πελατειακό πολιτικό σύστημα ακόμα δεν έχει κάνει τις αλλαγές που απαιτούνται (ή δεν θέλει ή δεν μπορεί) με σκοπό να δούμε φως στο μέλλον. (...)   Πανηγυρίζουμε ότι φέτος έχουμε όλοι γλιτώσει τον γκρεμό. Ενώ πέρσι όλοι μας είχαν ξεγραμμένους, ξαφνικά φέτος έχουμε λόγο να αισιοδοξούμε. Η αλήθεια είναι ότι ναι μεν έχουμε γλιτώσει τα χειρότερα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν έχει καλυτερεύσει η κατάσταση. Και δυστυχώς δεν βλέπω η κατάσταση να αλλάζει προς το θετικό πολύ σύντομα, διότι οι λόγοι για τους οποίους έχουμε φτάσει εδώ δεν βλέπω να αντιστρέφονται. Δεν θέλω να τονίσω ξανά τις αγκυλώσεις της ελληνικής πραγματικότητας. Λίγο - πολύ όλοι τις ξέρουμε και τις ζούμε. Αυτό όμως που έχει σημασία σε αυτή τη φάση είναι η προσδοκία. Τούτο διότι όλοι ζούμε για την προσδοκία. Και αν δεν υπάρχει η προσδοκία για καλυτέρευση της κατάστασης, τότε η αγορά δεν θα αναλάβει ρίσκο και οι άνθρωποι δεν