IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Είναι αποκαρδιωτικό και απογοητευτικό να ακούς τι λένε οι καρεκλοκένταυροι της Αθήνας και της Λευκωσία ς. Οι δήθεν «ηγέτες». Πως είναι δυνατό, διερωτάται κανείς εύλογα, να επέλθει μια τέτοια συμφορά πάνω σε ένα τέτοιο έθνος. Τιτάνιοι και επιτυχείς αγώνες εθνικής ανεξαρτησίας και να προκύπτει εξαρτημένο κράτος και πολιτική ηγεσία που με ψήλου πήδημα λικνίζεται ή υποτάσσεται σε ξένους. Πως είναι δυνατό να συμβεί κάτι τέτοιο σε ένα έθνος που διαθέτει ένα ωκεανό πολιτικών παραδόσεων  μέσα στις οποίες και μόνο να κολυμπήσεις είσαι πλούσιος, δυνατός και αήττητος! Αντιστρέφοντας την γνωστή ρήση του Πλάτωνα λέμε ότι οι έλληνες δεν έχουν την ηγεσία που τους αξίζει. Βασικά καμιάς κοινωνία δεν της αξίζει τέτοια ηγεσία. Δεν διαπραγματεύονται τα συμφέροντα της Ελλάδας ακόμηκαι υπό ευνοϊκές συθήκες , υποκλίνονται γονυπετείς  μπροστά στους ξένους τεχνοκράτες, καλοπιάνουν ή ακόμη και ευχαριστούν τους ξένους και τον κατακτητή κάθε είδους και αποδέχονται ότι τους ζητήσουν οι εχθροί. Στην συνέχει

Απαξιωτική κρίση για την ΕΕ (75%) και το πολιτικό σύστημα (91%) έχουν οι Κύπριοι,  σύμφωνα με την έρευνα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής «Ευρωβαρόμετρο». Εμπιστοσύνη στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχει μόνο το 17% των Κυπρίων, ενώ το 75% απάντησε «όχι». Οι μέσοι όροι στην ΕΕ ήταν 31% και 58% αντίστοιχα. Στην ερώτηση, εάν η ΕΕ είναι υπεύθυνη για τη σημερινή λιτότητα το 77% των Κυπρίων απάντησε «ναι» και το 19% «όχι». Η κρίση και η λιτότητα έχουν μειώσει τον αριθμό των υποστηρικτών της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης και του ευρώ, που είναι πλέον μειοψηφία. Στην ερώτηση, εάν υποστηρίζουν την ΟΝΕ και το ευρώ, το 44% των Κυπρίων τάχθηκε υπέρ και το 52% κατά. Στην περυσινή δημοσκόπηση και οι δύο πλευρές κατέγραφαν 47%. Στην ερώτηση σε ποιά κατεύθυνση κινείται η χώρα, το 64% των Κυπρίων θεωρεί ότι βρίσκεται σε λάθος πορεία, ενώ μόνο το 13% πιστεύει ότι κινείται στη σωστή κατεύθυνση. Το 91% των Κυπρίων δεν έχουν εμπιστοσύνη στα κόμματα, ενώ μόλις το 18% εμπιστεύεται τους βουλευτές. Κάπ

1. Η οικονομία το πρώτο και μόνο εθνικό θέμα   Μετά τη συνάντηση με το Βρετανό ομόλογό του, ο Ελληνας υπουργός Εξωτερικών κ. Ευάγγελος Βενιζέλος δήλωσε ότι «χωρίς δημοψήφισμα και χωρίς λαϊκή έγκριση δεν μπορεί να γίνει τίποτα» (στο Κυπριακό). Πρόσθεσε ότι «χρειάζεται μία βιώσιμη, δίκαιη λύση που θα μπορεί να γίνει αποδεκτή, στη βάση των ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και σύμφωνη με το ευρωπαϊκό κεκτημένο, (μια λύση) που θα γίνει αποδεκτή από τις δύο κοινότητες μέσω δημοψηφίσματος». Μας αιφνιδίασε με την παραπάνω δήλωση ο κ. Βενιζέλος, την οποία δεν περιμέναμε, και είναι παρήγορο ότι η παρούσα ελληνική κυβέρνηση προβάλλει την ιδέα του δημοψηφίσματος ως την πλέον ορθή άμυνα των πολιτών της Κύπρου απέναντι στους σχεδιασμούς για επιβολή λύσης, που δεν θα απέχει κατά πολύ του φιλοτουρκικού σχεδίου Ανάν. Τότε, το κόμμα του οποίου ηγείται σήμερα ο υπουργός Εξωτερικών, ο ίδιος ο κ. Βενιζέλος και όλοι οι πρωτοκλασάτοι του ΠΑΣΟΚ, αλλά και η πλειοψηφία των πολιτε

Ο μακαρίτης Rauf Denktash υποστήριζε ότι το μόνο “κυπριακό” πράγμα που υπάρχει είναι τα γαϊδούρια: οι δίποδοι κάτοικοι του νησιού είναι είτε Ελληνες  είτε Τούρκοι. Ο Tayyip Erdogan δεν είπε κάτι διαφορετικό όταν από τη Βαρσοβία ισχυρίσθηκε ότι δεν υπάρχει κράτος με το όνομα Κύπρος, αλλά μόνο η “ελληνοκυπριακή διοίκηση” του Νότου και η “Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου”. Αποσιώπησε ωστόσο το κρισιμότερο γεγονός: ότι η Κυπριακή Δημοκρατία αποτελεί καθολικά αναγνωρισμένο (και με αλλεπάλληλα ψηφίσματα του ΟΗΕ από το 1964) υποκείμενο του διεθνούς δικαίου, ενώ το ψευδοκράτος, που ανακηρύχθηκε πριν από τριάντα χρόνια ακριβώς, παραμένει μια ημι-αποκλεισμένη περιοχή, αναγνωριζόμενη μόνο από την Άγκυρα. Με αυτή την έννοια οι ισχυρισμοί της τουρκικής πλευράς ότι είναι αυτή που επιδιώκει τη λύση ενώ οι Ελληνοκύπριοι επιθυμούν τη στασιμότητα, έχουν βάση. Διότι «έξοδος από τη στασιμότητα», σε ένα τοπίο διχοτόμησης επιβεβλημένης δια των όπλων, δύο πράγματα μπορεί να σημαίνει: είτε

Του Βαγγέλη Παπαβασιλείου Είναι τέτοια η κατάσταση, είναι τόσο απίστευτα αυτά που συμβαίνουν σε Ελλάδα, Κύπρο, διεθνώς που κινδυνεύει κάποιος, γράφοντας και αναλύοντάς τα, να μην γίνει πιστευτός, να θεωρηθεί «υπερβολικός», «ακραίος», «κινδυνολόγος»,  «συνωμοσιολόγος». Για όλα αυτά κατηγορήθηκε ο γράφων κατά καιρούς και για αυτό παραπέμπει τους δύσπιστους στην καταγεγραμμένη αρθρογραφία του 15 χρόνων (τα πέντε τελευταία εύκολα προσβάσιμα στην ιστοσελίδα μας) για την ελληνική εξωτερική πολιτική και το κυπριακό, περιλαμβανομένων και δύο βιβλίων για την Κύπρο, την Μεσόγειο και την παγκοσμιοποίηση, όπου μπορούν να διαπιστώσουν την ορθότητα ή μη των μοντέλων που χρησιμοποιεί και την ακρίβεια των προβλέψεων που έχει κάνει. Αυτό είναι άλλωστε το μόνο αληθινά επιστημονικό κριτήριο, όχι τι μας αρέσει και τι όχι, τι νομίζουμε ή όχι ευλογοφανές, «λογικό». «Σε ΗΠΑ και Ισραήλ τα πετρέλαια και οι δύο χώρες (Ελλάδα και Κύπρος), στους Ευρωπαίους οι τόκοι, στην Τουρκία η Βόρει

Σκίτσο Π.ΜΑΡΑΓΚΟΥ Χρειάστηκαν πολλές συναντήσεις και η υπομονή αρκετών Κυπρίων υπουργών και συναδέλφων για να καταλάβω τη δυναμική της κυπριακής περιπέτειας. Το βασικό μου συμπέρασμα είναι ότι η τροχιά της κυπριακής διάσωσης θα βαθύνει αντί να γεφυρώσει ρήγματα, σε μια κοινωνία η οποία είχε συνειδητά αποφασίσει (λόγω προηγουμένων εθνικών καταστροφών) να παραμείνει συνεκτική. *** Η γλώσσα και ο καιρός ξεγελούν: Δεν υπάρχει σύγκριση μεταξύ κυπριακού και ελληνικού δημόσιου τομέα. Ούτε σύγκριση μεταξύ κυπριακού και ελληνικού δημόσιου χρέους μπορεί να γίνει. Οπως δεν έχουν καμιά σχέση μεταξύ τους τα προγράμματα θεραπείας: Το κυπριακό bail-in των καταθετών ήταν ένα δίχως προηγούμενο, πειραματικό και κατά κάποιο τρόπο… παραδειγματικό μέτρο-σοκ. Από μόνο του, «απορρόφησε» μεγάλο σοκ της προσαρμογής, και δικαίως: στην Κύπρο, ήταν ο τραπεζικός τομέας που έπεσε στη φάκα και έσκασε. Ετσι, αντίθετα με την Ελλάδα, οι «μνημονιακές» περικοπές στο κυπριακό Δημόσιο είναι σχετικά ήπιες.

Τον Οκτώβριο του 2010 στην Ντοβίλ η Μέρκελ επέβαλε στον Σαρκοζί τη φόρμουλα της Συμμετοχής του Ιδιωτικού Τομέα στις διασώσεις -το κούρεμα δηλαδή των ομολόγων- παρά την έντονη αντίθεση του τότε επικεφαλής της ΕΚΤ, Τρισέ, οι ανησυχίες του οποίου επιβεβαιώθηκαν όταν σε λίγες μέρες ξέσπασε το τσουνάμι πίεσης των αγορών στον Νότο, που έφτασε μέχρι τη Γαλλία και το Βέλγιο. Στα μέσα του περασμένου Μαρτίου ο επικεφαλής της ΕΚΤ, Ντράγκι, επέλεξε να αποδεχθεί το κούρεμα των καταθέσεων στην Κύπρο ως εξαίρεση στη διάσωση των τραπεζών στην Ευρωζώνη και μάλιστα απέφυγε να είναι παρών στη σχετική συνεδρίαση του Eurogroup, αφήνοντας τη βρώμικη δουλειά στον Ασμούσεν. Σήμερα που η εξαίρεση είναι κανόνας -από την 1.8.2013 που ετέθησαν σε ισχύ οι κανόνες για το bail in των τραπεζών- ο Ντράγκι προβάλλει μεταχρονολογημένα τις αντιρρήσεις του καθώς σε επιστολή του στον αρμόδιο επίτροπο Αλμούνια χρησιμοποιεί τη σκληρή γλώσσα του προκατόχου του, Τρισέ. Σύμφωνα με τον επικεφαλής της ΕΚΤ ο υπερβάλλ

Τη συγκάλυψη της υπό διαμόρφωση πραγματικότητας γύρω από τη νέα διαδικασία μέσω της οποίας θα επιχειρηθεί να δοθεί λύση στο Κυπριακό επιδιώκει με όλα τα μέσα ο Κύπριος πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης . Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι σε καμιά περίπτωση δεν ακολουθείται διαδικασία που αποσκοπεί στη σύγκληση Τετραμερούς Διάσκεψης. Αυτός ο ισχυρισμός είναι πολιτικά επιβεβλημένος, δεδομένου ότι στη συλλογική συνείδηση των Ελληνοκυπρίων η υποστήριξη Τετραμερούς Διάσκεψης Τουρκίας, Ελλάδας, Τουρκοκυπρίων και Ελληνοκυπρίων συνιστά... πολιτικό έγκλημα καθοσιώσεως! Εγκλημα δηλαδή εσχάτης προδοσίας από πολιτική σκοπιά. Κανένα απολύτως κυπριακό κόμμα, ούτε καν ο Δημοκρατικός Συναγερμός (ΔΗΣΥ) του προέδρου Αναστασιάδη, δεν θα τολμούσε ποτέ να βγει δημόσια και να πει ότι εγώ υποστηρίζω Τετραμερή Διάσκεψη, ακόμη και αν εκείνη την ώρα λάμβανε χώρα τέτοια διάσκεψη! Ο Κύπριος πρόεδρος, όμως, γνωρίζει ότι κανένα κυπριακό κόμμα δεν συμφωνεί με την «πραξικοπηματική» -υπό το πρίσμα του ότι δεν συζητήθηκε εκ των