IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Η Αργεντινή φλερτάρει και πάλι με τη χρεοκοπία. Η εικόνα είναι γνώριμη στα 44 εκατομμύρια των Αργεντινών. Από τα τέλη του προηγούμενου μήνα η κεντρική τράπεζα επέβαλε περιορισμούς στην αγορά δολαρίου, προκειμένου να αποτρέψει την εκροή συναλλάγματος. Οι έχοντες τραπεζικό λογαριασμό θα μπορούν να ανταλλάξουν μόνο 200 δολάρια τον μήνα μέχρι τον Δεκέμβριο, έναντι προηγούμενου ορίου 10.000 μηνιαίως. Πρόκειται για μέτρο που κρίθηκε αναγκαίο για την περίοδο μεταβίβασης της εξουσίας μέχρις ότου ο φιλελεύθερος πρόεδρος Μαουρίτσιο Μάκρι να παραδώσει το πηδάλιο στον νικητή των εκλογών του Οκτωβρίου, τον περονιστή Αλμπέρτο Φερνάντες. Η επικράτηση του Φερνάντες δεν αποτέλεσε έκπληξη, καθώς είχε καταγράψει διαφορά 17 ποσοστιαίων μονάδων έναντι του Μάκρι στις προκριματικές εκλογές του Αυγούστου, πριν σφραγίσει την επικράτησή του στην καθαυτό εκλογή με 47,79% έναντι 40,71% και με τη συμμετοχή να πλησιάζει το 80% των εγγεγραμμένων. Ούτε όμως προκαλούν έκπληξη οι κλυδωνισμοί στ

Οι συνθήκες για μια νέα και ίσως χειρότερη διεθνή χρηματοπιστωτική κρίση έχουν ήδη δρομολογηθεί και είναι θέμα χρόνου η έναρξή της. Ποιες είναι οι «αποδείξεις».  Το ερώτημα δεν είναι αν θα εκδηλωθεί νέα παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, αλλά ποια θα είναι η σταγόνα που θα κάνει το ποτήρι να ξεχειλίσει. Θα πρόκειται για μια χώρα, για ένα γκρουπ επιχειρήσεων ή για νοικοκυριά; Το παγκόσμιο χρέος πάντως, από τα 110 τρισεκατομμύρια δολάρια του 2007, σήμερα βρίσκεται στα 178 τρισεκατομμύρια και στα τέλη του 2020 εκτιμάται ότι θα απέχει ελάχιστα από τα 200 τρισεκατομμύρια δολάρια. Και από αυτά, τα 70 τρισ. θα είναι κρατικό χρέος, τα 80 τρισ. επιχειρηματικά χρέη και τα 50 τρισεκατομμύρια θα οφείλονται από νοικοκυριά. Κατά συνέπεια, σε δύο χρόνια κάθε κάτοικος του πλανήτη, με το καλημέρα, θα οφείλει στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτική σύστημα περί τα 30.000 δολάρια ασχέτως της προσωπικής του εισοδηματικής κατάστασης. Αν όλα αυτά δεν αποτελούν ωρολογιακή βόμβα, τότε οι ειδικοί ας μας

Το δεύτερο τρίμηνο του 2018 το παγκόσμιο χρέος εκτινάχθηκε σε νέα υψηλά επίπεδα των 260 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, ενώ ως ποσοστό του ΑΕΠ έφθασε στο 320% – κι αυτό συνέβη πρώτη φορά στην ιστορία. Επί του συνόλου, το 61% αφορά ιδιωτικό χρέος εκτός του χρηματοπιστωτικού κλάδου και μόνον το 23% αφορά το τόσο ενοχοποιημένο δημόσιο χρέος. Στις ΗΠΑ αναλογεί το 30% του συνολικού δημόσιου χρέους όλων των χωρών. Ακολουθούν η Ιαπωνία και η Κίνα και μετά, με αρκετή απόσταση, έπονται οι μεγαλύτερες οικονομίες της Ευρωζώνης. Ιστορικά μιλώντας, το χρέος μιας χώρας, τόσο εκείνο του δημόσιου τομέα όσο και του ιδιωτικού, τείνει να συμβαδίζει με την επέκταση της οικονομίας, εξαιρουμένης της περιπτώσεως των αιφνίδιων πτωχεύσεων. Σε κάθε περίπτωση, το απόλυτο μέγεθος του δημόσιου χρέους μιας χώρας δεν μπορεί να δώσει επαρκείς πληροφορίες για το εάν είναι βιώσιμο ή όχι. Ούτε και είναι δυνατόν να ισχυριστεί κανείς με αληθοφάνεια ότι ένα χαμηλό χρέος δείχνει τη σταθερότητα του χρηματοπιστωτικού

Aύξηση 460 δισεκατομμυρίων δολαρίων, σε σύγκριση με την αμέσως προηγούμενη χρονιά, κατέγραψαν οι οφειλές των αμερικανικών νοικοκυριών, φθάνοντας μόλις στο 0,8% χαμηλότερα από το ιστορικό ρεκόρ των 12,68 τρισεκατομμυρίων δολαρίων που είχε καταγραφεί το τρίτο τρίμηνο του 2008, λίγο πριν ξεσπάσει η παγκόσμια οικονομική κρίση. Έτσι, το χρέος των νοικοκυριών στις ΗΠΑ έφθασε το τέταρτο τρίμηνο του 2016, στα 12,58 τρισεκατομμύρια δολάρια, γεγονός που δεν έχει πρόσφατο προηγούμενο. Τα στοιχεία περιέχονται σε μελέτη του παραρτήματος της ομοσπονδιακής κεντρικής τράπεζας στην Πολιτεία της Νέας Υόρκης και δόθηκαν στη δημοσιότητα σήμερα. Μετά την κρίση που προκάλεσαν τα ενυπόθηκα δάνεια, οι υποθήκες αντιστοιχούν σε μικρότερο μερίδιο του συνόλου του τραπεζικού δανεισμού, όπως καταγράφεται . Αναλυτικότερα, τα χρέη ιδιωτών για υποθήκες ανερχόταν το τελευταίο τρίμηνο της περασμένης χρονιάς σε 8,48 τρισεκατομμύρια δολάρια, το χρέος για φοιτητικά δάνεια ανερχόταν σε 1,31 τρισεκ.

        Πρόκειται πραγματικά για μία "ζωντανή” εικόνα του κύκλου του χρέους στην Ευρώπη. Οι τεχνικές υπηρεσίες της ΕΚΤ έχουν ανεβάσει στην ιστοσελίδα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας ένα πίνακα που επικαιροποιείται διαρκώς και καταγράφει το ποιος χρωστάει σε ποιόν, μέχρι πότε και πόσα, ποιος είναι ο... δυναμικός κίνδυνος στο χρέος αυτό. Και κυρίως πως η αλληλοσύνδεση τραπεζών, κρατών, επενδυτικών funds, ασφαλιστικών Ταμείων και ιδιωτών δεν μπορεί να αφήσει αδιάφορο κανέναν για την τύχη του άλλου. "Ζωντανός" πίνακας της ΕΚΤ για τον "φαύλο κύκλο" του χρέους στην Ευρώπη Μία πρώτη παρατήρηση είναι ότι οι ευρωπαϊκές τράπεζες έχουν φορτωθεί πάνω από τρία τρισ. ευρώ κρατικού χρέους, το οποίο αποτελεί περίπου το 45% της μακροπροπρόθεσμης διάρκειας δραστηριότητάς τους. Αυτός ο κρίκος στην αλυσίδα του χρέους είναι που έχει μπει στο στόχαστρο της ΕΚΤ καθώς αποτελεί μια ωρολογιακή βόμβα που απειλεί το ευρωσύστημα και ήδη αποφεύχθηκε να σκάσει μία

Η βόμβα μετρά αντίστροφα (Τικ-τακ)...        Όπως είναι γνωστό στον κόσμο της πρακτικής αριθμητικής, η κλίμακα των αριθμών προς τα κάτω τελειώνει στο μηδέν. Το ίδιο συμβαίνει και στην πρακτική οικονομία. Όποιος νοικιάζει ένα διαμέρισμα δεν έχει κανένα συμφέρον ή νόημα να το νοικιάσει με μηδέν ή αρνητικό ενοίκιο. Αρνητικό ενοίκιο σημαίνει να πληρώνετε κάποιον για να μένει στο σπίτι που νοικιάζετε. Αυτό ξεπερνά και τα όνειρα του πιο τρελού κομμουνιστή που είναι υπέρ της δήμευσης της περιουσίας. Όπως ακριβώς συμβαίνει και με τον ιδιοκτήτη ενός προς ενοικίαση ακινήτου, συμβαίνει και με τον κάτοχο ενός κεφαλαίου είτε με τη μορφή τραπεζικής κατάθεσης, είτε με τη μορφή εταιρικού ή κρατικού ομολόγου. Κανένας δεν έχει συμφέρον να δανείζει (επενδύει) το κεφάλαιό του με μηδενική ή αρνητική απόδοση. Ήτοι, κανένας δεν έχει συμφέρον να πληρώνει κάποιον για να του δανείσει το αποταμίευμά του. Υπό φυσιολογικές συνθήκες οι Κεντρικές Τράπεζες διαμορφώνουν το βασικό επιτόκιο αγοράζοντ

[Φωτ. "The Moneylender and his Wife" του Quentin Massys (1514). Photo by   by  Wikimedia Commons   ] Σε κάθε περίπτωση, οφείλει κανείς να εξοφλεί τα χρέη του. Αυτή η φράση δεν έχει τόσο οικονομική διάσταση, όσο ηθική. Σε τι συνίσταται η ηθική, αν όχι στο να αποδέχεσαι τις ευθύνες σου έναντι στους άλλους. Αυτό το τόσο αυτονόητο είναι που κάνει την φράση τόσο ύπουλη. Η ευθύνη του δανειστή Πράγματι είναι θεμιτή η επιθυμία των δανειστών να λαμβάνουν ανταμοιβή προκειμένου να ριψοκινδυνέψουν τα χρήματα τους. Η αμοιβή όμως πρέπει να συνδέεται με το ρίσκο. Αν όλα τα δάνεια ήταν σίγουρο πως θα εξοφληθούν, αν ήταν εγγυημένη η αποπληρωμή τους ανεξάρτητα από το πόσο υπεύθυνα ή ανεύθυνα είναι τα κριτήρια που χορηγούνται, αυτό θα ήταν το απόλυτο κίνητρο να δίνονται επιπόλαια δάνεια. Αν πάει κάποιος σε μια τράπεζα και στην αίτηση του για λήψη δανείου αναφέρει πως  χρειάζεται τα χρήματα για να παίξει στο καζίνο, γιατί είδε στον ύπνο του πως θα κερδίσει, πρ

Η μεγαλύτερη δωρεά που έχει γίνει ποτέ στην ιστορία της τηλεόρασης ανήκει στον δημοφιλή κωμικό  Τζον Όλιβερ , παρουσιαστή του  Last Week Tonight.  Ο παρουσιαστής αποφάσισε να μην μοιράσει δώρα, όπως συνήθως γίνεται στα τηλεοπτικά σόου, αλλά να απαλλάξει  9.000 Αμερικανούς  από τα χρέη τους στο σύστημα υγείας. Ο Oliver εξήγησε on camera πως  εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά στις ΗΠΑ  χρωστούν συνολικά  12 τρισεκατομμύρια δολάρια  στο αμερικανικό σύστημα υγείας. Τα περισσότερα από τ α ληξιπρόθεσμα αυτά χρέη πωλούνται σε εισπρακτικές εταιρίες  οι οποίες κυνηγούν με κάθε τρόπο τους οφειλέτες για να πάρουν τα λεφτά.  Ακόμη και με απειλές.  «Η αγορά του χρέους είναι βρόμικη επιχείρηση, που χρειάζεται επειγόντως μεγαλύτερη εποπτεία. Έτσι, όπως είναι η κατάσταση  ο κάθε ηλίθιος μπορεί να μπει σε αυτή τη δουλειά.  Και μπορώ να αποδείξω πόσο ανησυχητικά εύκολο είναι» τόνισε ο Oliver.  Στη συνέχεια εξήγησε ότι  ο ίδιος δημιούργησε μια απλή εταιρεία , την Central Asset Recovery Pr