IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Η Γερμανία ούτε μπορεί να αντιδράσει στην απόδρα­ση της Γαλλίας από το ασφυκτικό πλαίσιο της δημοσιονο­μικής λιτό­τητας ούτε να εμπλακεί στη μάχη κατά του Ισλαμικού Κράτους Στο ομώνυμο μυθιστόρημά του ο Ντίκενς περιγράφει τις κοινωνικές ισορροπίες και την καθημερινότητα στο Λονδίνο και στο Παρίσι πριν και κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης. Ο ιστορικός ή καλύτερα ο μυθιστοριογράφος του μέλλοντος ίσως μπει στον πειρασμό να γράψει μια νέα ιστορία δύο πόλεων, όπου θα εξιστορεί παράλληλα τη στάση του Βερολίνου και του Παρισιού απέναντι στις προκλήσεις του Προσφυγικού και της τρομοκρατίας και την επίδρασή τους στο μέλλον της Ευρωζώνης και της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης συνολικά. Η Μέρκελ επιχείρησε μια φυγή προς τα εμπρός, καθώς ένας από τους κύριους λόγους που την ώθησαν στην αρχική θέση για μια συνολική και αλληλέγγυα στάση της ΕΕ των 28 απέναντι στο Προσφυγικό ήταν προφανώς η κάλυψη του ηγετικού κενού που άφησε η Γερμανία στη διαχείριση της κρίσης στην Ευρωζώνη από την

Σε ηλικία 96 ετών πέθανε ο πρώην καγκελάριος της Γερμανίας Χέλμουτ Σμιτ στο Αμβούργο. Ο Σμιτ πέθανε στο Αμβούργο το απόγευμα της Τρίτης. Διατέλεσε καγκελάριος της Δυτικής Γερμανίας από το 1974 έως το 1982. Την είδηση του θανάτου του Σοσιαλδημοκράτη πολιτικού έκανε γνωστός γιατρός του.  Το τελευταίο διάστημα ο Χέλμουτ Σμιτ αντιμετώπιζε έντονα προβλήματα υγείας. Μάλιστα, τις τελευταίες ημέρες η κατάσταση της υγείας του είχε χειροτερεύσει. Όπως αναφέρει η γερμανική εφημερίδα Die Welt, η κόρη του Σμιτ, Σουζάνα, ταξίδεψε από τη Βρετανία -όπου ζει- στο Αμβούργο για να δει τον πατέρα της. Ο Χέλμουτ Σμιτ, μανιώδης καπνιστής,  είχε ανακοινώσει μόλις τον Σεπτέμβριο ότι κόβει το τσιγάρο. Ένας από τους σημαντικότερους γερμανούς πολιτικούς και ο πιο γνωστός μανιώδης καπνιστής της Γερμανίας, ο Χέλμουτ Σμιτ γεννήθηκε στο Αμβούργο το 1918. Ιστορικό στέλεχος του SPD, πριν γίνει καγκελάριος είχε διατελέσει υπουργός Άμυνας -στον μεγάλο συνασπισμό Σοσιαλδημοκρατών -

Ο David Cameron έχει παρουσιάσει τους όρους σύμφωνα με τους οποίους η Βρετανία θα μπορούσε να παραμείνει στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτά είναι καλά νέα. Κάθε κράτος-μέλος γνωρίζει τελικά ποιες είναι οι θέσεις του πρωθυπουργού του Ηνωμένου Βασιλείου. Εάν τον πιστέψουμε, ο Cameron θέλει την Βρετανία εντός, και όχι εκτός της ΕΕ. Η ομιλία του Cameron, που δόθηκε στο Λονδίνο στις 10 Νοεμβρίου στο Chatham House, θέτει τέσσερις προϋποθέσεις που θα σχηματίσουν την βάση των διαπραγματεύσεών του με τον Donald Tusk, τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Αυτές περιλαμβάνουν την προστασία της ενιαίας αγοράς για τη Βρετανία και άλλους εκτός της ευρωζώνης, να γραφτεί η ανταγωνιστικότητα στο DNA όλης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να εξαιρεθεί η Βρετανία από μία ακόμη πιο στενή ένωση ενώ την ίδια στιγμή να ενισχυθούν τα εθνικά κοινοβούλια μέσω "νομικά δεσμευτικών και μη αναστρέψιμων αλλαγών”, και να προασπιστεί το δικαίωμα της ελεύθερης μετακίνησης ανθρώπων αλλά με αυστηρούς όρους για την μετ

Ευρωπαϊκή Ενωση και Ευρωζώνη μετά τις εξελίξεις των δύο τελευταίων μηνών αδυνατούν να περιφρουρήσουν το status quo Υπάρχει κοινός παρονομαστής ανάμεσα στην ανατροπή μετά από πρόταση μομφής της κυβέρνησης Κοέλιο στην Πορτογαλία, της αβεβαιότητας για την επόμενη μέρα των βουλευτικών εκλογών του Δεκεμβρίου στην Ισπανία αλλά και για τις επιπτώσεις των περιφερειακών εκλογών στη Γαλλία τον ίδιο μήνα; Δίχως αμφιβολία η κρίση της Ευρωζώνης καθιστά κάθε εκλογική αναμέτρηση κυρίως στον Νότο εξέλιξη με εικαζόμενη, αν όχι προεξοφλούμενη, πανευρωπαϊκή σημασία και επιπλέον πυροδοτεί τον ευρωσκεπτικισμό από το Λονδίνο μέχρι τη Βαρσοβία. Σήμερα ο Κάμερον ζητά από τους εταίρους του να τον διευκολύνουν να ζητήσει από τους συμπατριώτες του να πουν «ναι» στο δημοψήφισμα για την παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη. Πριν από δέκα χρόνια ο Μπλερ μελετούσε την προκήρυξη δημοψηφίσματος για την ένταξη της Βρετανίας στην ΟΝΕ, ενώ τον Νοέμβριο του 2008 στην πρώτη στην Ιστορία Σύνοδο Κορυφής της Ευ

Στα μέσα της δεκαετίας του '50 ΗΠΑ και ΕΣΣΔ απέκτησαν την αμοιβαία εξασφαλισμένη δυνατότητα καταστροφής με την εξέλιξη των πυρηνικών όπλων στη γνωστή τριάδα (χερσαία σιλό πυραύλων, πύραυλοι σε βομβαρδιστικά αεροσκάφη και πύραυλοι που εκτοξεύονται από υποβρύχια). Ακόμη και ο πιο τέλειος αιφνιδιασμός άφηνε στον αντίπαλο δυνατότητα δευτέρου πλήγματος με νομοτελειακή την αμοιβαία καταστροφή πιο γνωστή ως ισορροπία του τρόμου. Η μόνη φορά που δοκιμάστηκε η ισορροπία στα άκρα ήταν στην κρίση της Κούβας τον Οκτώβριο του 1962 . Ισορροπία του τρόμου υπάρχει σήμερα στην Ευρωζώνη: Ουδείς αμφισβητεί ρητά και μετωπικά το ασφυκτικό πλαίσιο δημοσιονομικής λιτότητας που έχει επιβάλει το Βερολίνο με το Δημοσιο-νομικό Σύμφωνο, αλλά στην πράξη Γαλλία, Ιταλία και Ισπανία αποκλίνουν σταθερά στα όρια παραβίασής του, ενώ η Γερμανία, πέραν μιας ρητορικής πίεσης, δεν απαιτεί την πλήρη εφαρμογή του. Παρίσι, Ρώμη και Μαδρίτη γνωρί­ζουν ότι μετωπική αντιπαράθεση με το Βερολίνο δεν θα μπ

«Schwarze Null» (Μαύρο Μηδέν) είναι ο ισοσκελισμένος προϋπολογισμός στην πολιτική ορολογία της Γερμανίας, έναν στόχο που πέτυχε το Βερολίνο το 2014 για πρώτη φορά μετά το 1969. Ενα επίτευγμα αμφίβολης ουσιαστικής χρησιμότητας αλλά μεγίστης πολιτικής βαρύτητας για τους συσχετισμούς στην Ευρωζώνη: Οταν πιέζεις σταθερά τη Γαλλία και την Ιταλία για περιορισμό των ελλειμμάτων στα όρια που ορίζει το Δημοσιονομικό Σύμφωνο, πρέπει να δίνεις με ορατή διαφορά το καλό παράδειγμα. Σύμφωνα με την έγκυρη οικονομική εφημερίδα Handelsblatt η κυβέρνηση συνασπισμού Μέρκελ-Γκάμπριελ συζητά αν επικαλούμενη το κόστος της διαχείρισης του προσφυγικού θα πρέπει να εγκαταλείψει τουλάχιστον για φέτος τον στόχο του ισοσκελισμένου προϋπολογισμού. Στην ουσία το προσφυγικό προβάλλει ως άλλοθι για να εγκαταλειφθεί με τήρηση των προσχημάτων η απαίτηση από το Βερολίνο και την Κομισιόν στις Βρυξέλλες για αυστηρή τήρηση της δημοσιονομικής πειθαρχίας που στην πράξη έχουν εγκαταλείψει οι Ολάντ - Βαλς στη Γαλ

Ο νέος κεντροδεξιός της Πορτογαλίας Πέδρο Πάσος Κοέλιο Ο νέος κεντροδεξιός πρωθυπουργός της Πορτογαλίας Πέδρο Πάσος Κοέλιο | AP PHOTO/ ARMANDO FRANKA Αφουγκραζόμενος τις έντονες ανησυχίες του Βερολίνου και του «αδελφού» ΕΛΚ από τη σύνοδο στη γειτονική Μαδρίτη, και «κρυπτόμενος» πίσω από τη μεταδικτατορική «παράδοση» στη χώρα του περί ανάθεσης της εντολής σχηματισμού κυβέρνησης στο πρώτο κόμμα της κάλπης, ο Πορτογάλος πρόεδρος, Ανιμπάλ Καβάκο Σίλβα, επέμεινε... κεντροδεξιά. Κι έτσι -παρά το γεγονός ότι η μοναδική εν προκειμένω προοπτική είναι μια εύθραυστη, πιθανότατα βραχύβια κυβέρνηση μειοψηφίας και μια επικίνδυνη περίοδος μεταμνημονιακής αστάθειας- επικαλέστηκε το εθνικό, ευρωπαϊκό και δημοσιονομικό «καλό» της χώρας, για να ξαναδιορίσει, αργά το βράδυ της Πέμπτης, τον απερχόμενο πρωθυπουργό Πέδρο Πάσος Κοέλιο, τρεις εβδομάδες μετά τις βουλευτικές εκλογές και την πύρρειο νίκη του κεντροδεξιού συνασπισμού PAF (PDS του Κοέλιο και CDS του Πάολο Πόρτας). «Εχουμε υπογραμμ

       Χωρίς να το καταλάβει σχεδόν κανείς, η εσωτερική ισορροπία της εξουσίας στην Ευρώπη έχει μετατοπιστεί. Η κυρίαρχη θέση της Γερμανίας, η οποία έχει εμφανιστεί απόλυτη μετά από την οικονομική κρίση του 2008, σταδιακά αποδυναμώνεται -με εκτεταμένες συνέπειες για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ασφαλώς, από μια οπτική ήπιας δύναμης, το γεγονός και μόνο ότι οι άνθρωποι θεωρούν πως η Γερμανία είναι ισχυρή, ενισχύει το status και την στρατηγική θέση της χώρας. Αλλά δεν αργήσει η ώρα που οι άνθρωποι θα αρχίσουν να παρατηρούν πως η κινητήρια δύναμη αυτής της αίσθησης -ότι η οικονομία της Γερμανίας συνέχισε να αναπτύσσεται, ενώ οι περισσότερες άλλες οικονομίες της ευρωζώνης γνώρισαν μια παρατεταμένη κρίση- αποτελεί μια εξαιρετική περίσταση, που σύντομα θα εξαφανιστεί. Σε 12 από τα τελευταία 20 χρόνια, ο ρυθμός ανάπτυξης της Γερμανίας ήταν χαμηλότερος από τον μέσο όρο των άλλων τριών μεγάλων χωρών της ευρωζώνης (Γαλλία, Ιταλία και Ισπανία). Αν και η γερμανική ανάπτυξη εκτινάχθηκε

Από τη μια μεριά ταυτόχρονη επί της ουσίας ανταρσία κατά του Δημοσιονομικού Συμφώνου από Παρίσι, Μαδρίτη και Ρώμη και από την άλλη τη διακηρυγμένη πρόθεση του Σόιμπλε να ζητήσει να αφαιρεθούν από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή οι αρμοδιότητες ελέγχου της δημοσιονομικής πειθαρχίας και να υπαχθούν σε μια νέα ανεξάρτητη αρχή. Στην εσωστρέφεια της ψήφισης του πολυνομοσχεδίου στη Βουλή την περασμένη βδομάδα πέρασε σχεδόν απαρατήρητη μία σημαντική για την Ευρωζώνη στο σύνολό της εξέλιξη, η μονομερής απόφαση του πρωθυπουργού της Ιταλίας Ρέντσι να χαλαρώσει τη λιτότητα στο όνομα της ανάπτυξης. Σε συμπληγάδες πέτρες βρίσκεται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις Βρυξέλλες και ειδικότερα ο αρμόδιος επίτροπος Μοσκοβισί: μετά τους προβληματικούς προϋπολογισμούς για το 2016, που υπέβαλαν ήδη η Γαλλία και η Ισπανία, ήρθε η σειρά της Ιταλίας του Ρέντσι να νομοθετήσει φορολογικές ελαφρύνσεις ύψους 35 δισ. ευρώ σε βάθος τριετίας και να τις συνοδεύσει με περικοπές δαπανών πολύ μικρότερες από τις αναμενόμενε