IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Όταν η ιστορία μας ειρωνεύεται. Τρία ομόκεντρα σχόλια. «Σύμφωνα με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες», διαβάζω, «7.822.309 Ουκρανοί έχουν εγκαταλείψει τη χώρα τους από τις 24 Φεβρουαρίου 2022 και ένα 33% είναι εσωτερικά εκτοπισμένο. Από αυτούς 4.969.914 έχουν καταφύγει στη Δύση και 2.852.395 έχουν καταφύγει στη Ρωσία». Ό,τι ο ΟΗΕ αποκαλεί προσφυγιά είναι στην πραγματικότητα εκατέρωθεν εθνοκάθαρση. Οι Ρώσσοι ή (ρωσσόφρονες) της Ουκρανίας μετοικούν στα κατεχόμενα ἠ στην ίδια τη Ρωσσία, όσοι μένουν στο υπόλοιπο της χώρας, ανάμεσά τους και πάμπολλοι ρωσσόφωνοι με το καλό ή με το ζόρι γίνονται πλέον και με τη βούλα Ουκρανοί. Μια μεγάλη μερίδα εγκαταλείπει εντελώς τη χώρα, τραγική συνέπεια των μετασοβιετικών συνθηκών: από τα 52 εκατομμύρια κατοίκους το 1992, τριάντα χρόνια αργότερα είχαν απομείνει 44, την επαύριο του πολέμου το νούμερο θα είναι πολύ πολύ μικρότερο. Η Ουκρανία είναι η πρώτη χώρα παγκοσμίως σε διαρροή και μείωση πληθυσμού. Στην Ουκρανία βλέπ

      Shanghai_Cooperation_Organization_after_2022_   Οι ανταγωνιστές των ΗΠΑ λαχανιάζουν... Του Κώστα Ράπτη Προσβλέπουν σε έναν κόσμο "πολυπολικό", το κέντρο βάρος του οποίου θα βρίσκεται στην ευρασιατική ηπειρωτική μάζα. Εργάζονται για την "αποκαθήλωση" των ΗΠΑ από την παγκόσμια πρωτοκαθεδρία τους και διατηρούν μαζί τους σχέσεις από ουδέτερες έως ευθέως εχθρικές. Διακηρύσσουν ότι οι "κανόνες του παιχνιδιού" που έχουν υπαγορευθεί από τη "συλλογική Δύση" είναι υποκριτικοί ή αποτελούν προϊόν ιστορικής αδικίας και ότι διαφορετικοί παίκτες στη διεθνή σκηνή θα πρέπει να μπορούν να αναπτυχθούν με βάση τα δικά τους μοντέλα και τις ιδιαίτερες αξίες τους (που δεν συμπεριλαμβάνουν πάντα τη δημοκρατία όπως τη γνωρίζουμε). Οι "αναδυόμενες" μεγάλες δυνάμεις του πλανήτη εκδηλώνουν μιαν αυτοπεποίθηση που μέχρι πριν από ελάχιστες δεκαετίες θα φάνταζε αδιανόητη. Και κυρίως: παραμερίζοντας τις πολλές διαφορές τους, έρχονται όλο και πιο κοντά η μία στην

Γιατί οι ΗΠΑ θα ανεχθούν και μία ευρασιανική Τουρκία.  Στην Ελλάδα κυριαρχεί τα τελευταία χρόνια η άποψη ότι η Ελλάδα εξελίσσεται σε στρατηγικό σύμμαχο της Ουάσιγκτον, ενώ η Τουρκία απομακρύνεται συνεχώς από τη Δύση, μετατρεπόμενη σε ευρασιανική Τουρκία. Εκκινώντας από αυτό αδυνατούν να ερμηνεύσουν το γιατί οι ΗΠΑ ασκούν πιέσεις στην Ελλάδα σε θέματα κρίσιμα για την άμυνα της, όπως π.χ. είναι η απομάκρυνση βαρέων όπλων από τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, για χάρη της Τουρκίας. Και φυσικά δυσκολεύονται να ερμηνεύσουν και άλλες φιλοτουρκικές κινήσεις των Αμερικανών. Για να ενισχύσουν την άποψή τους όσοι θεωρούν δεδομένη την ελληνοαμερικανή στρατηγική συμμαχία, επικαλούνται τις ολοένα και περισσότερες φωνές στο εσωτερικό των ΗΠΑ που καλούν για εξοβελισμό της Τουρκίας από τη Δύση, ενώ παραλλήλως ομιλούν με τα καλύτερα λόγια για τον πιστό σύμμαχο Ελλάδα. Αν μάλιστα, απομακρυνθούν τα πυρηνικά όπλα από το Ιντσιρλίκ και με δεδομένη την αναβάθμιση της βάσης στη Σούδα, τότε –κατά την άποψή τ

 Η ελπίδα χάθηκε και η Δύση αποδομείται. Δρόμος χωρίς επιστροφή; Πόσο πιθανό είναι ο νέος αυτός παγκόσμιος διπολισμός να επιφέρει και το ιστορικό τέλος αυτού που ξέρουμε ως Ευρώπη; Η Δύση, ως σύνολο δημοκρατικών εθνών-κρατών (στο όσο έχουν νόημα οι όροι), με λίγο-πολύ κοινή φιλοσοφική θεμελίωση, που πάσχιζε να ενοποιηθεί πολιτικώς, οικονομικώς και κοινωνικώς, εμφανώς πλέον αποδομείται. Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία αποτελεί καθοριστική καμπή και απαρχή, αν όχι επικύρωση, αυτής της ιστορικής αλλαγής στον τρόπο διάρθρωσης του κόσμου. Μέχρι την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, φαινόταν πως υπήρχε μια αναπτυσσόμενη συνεργασία της με την μέχρι τότε Δύση, με αμοιβαία οφέλη (ο όρος Δύση δεν είναι σαφώς ορισμένος, ας πούμε λοιπόν αυτήν που θεωρούσαμε ως τέτοια). Μετά την διάλυση της ΕΣΣΔ, που δικαιολογούσε τον διαχωρισμό της και την αντιπαλότητά της με την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, αρκετές χώρες του πρώην «ανατολικού μπλόκ» ενετάχθησαν στην Ευρώπη, ως ελεύθερα δημοκρατικά κράτη.

  Εμπορική σύνδεση Ρωσίας-Ινδίας – Ο διάδρομος που παρακάμπτει την Ευρώπη... Ο διάδρομος Βορρά-Νότου. Στο πλαίσιο του 25ου Διεθνούς Οικονομικού Φόρουμ της Αγίας Πετρούπολης (SPIEF), υπεγράφη συμφωνία για την ανάπτυξη του διαδρόμου Βορρά-Νότου, ο οποίος θα παρέχει στη Ρωσία σταθερούς διαύλους επικοινωνίας με τη Μέση Ανατολή και τη Νότια Ασία. Ο μεταφορικός διάδρομος Βορρά-Νότου θα συνδέει το ευρωπαϊκό τμήμα της Ρωσίας με την Ινδία. Αυτός ο διάδρομος θα έχει πολλούς κλάδους, επομένως το έργο είναι γεωπολιτικής σημασίας όσον αφορά τη συμπερίληψη του Ιράν, του Αφγανιστάν και του Πακιστάν στις οικονομικές δραστηριότητες. Στις οικονομικές σχέσεις μεταξύ Ρωσίας και Ινδίας, για γεωγραφικούς λόγους, υπάρχει τεράστιο πρόβλημα συνδεσιμότητας μεταφορών, επομένως ο διάδρομος Βορρά-Νότου είναι πολύ σημαντικός. Αλλά ταυτόχρονα, θα αναπτυχθούν και άλλα έργα μεταφορών με το Νέο Δελχί, πρώτα απ’ όλα, ο θαλάσσιος διάδρομος Τσενάι-Βλαδιβοστόκ, μια προτεινόμενη διαδρομή μήκους άνω των 10.000 χιλιομέτρων.

  Τα μεγάλα προβλήματα της Κίνας: Γιατί το Πεκίνο δεν μπορεί να «φορτωθεί» τη Ρωσία. Με τον Πόλεμο της Ουκρανίας,  τα διλήμματα της Κίνας αυξάνονται. Η Κίνα στην Ευρώπη και στην Αμερική φαντάζει όσο περνά ο καιρός σαν μια αήττητη αυτοκρατορία. Οι περισσότεροι θιασώτες της νομοτελειακής πρωτοκαθεδρίας στο μέλλον, προέρχονται από τον Μαρξισμό ο οποίος είναι νομοτελειακή θεωρία. Οι μαρξιστές είναι ρεαλιστές, όμως οι ρεαλιστές δεν είναι κατ′ ανάγκην μαρξιστές. Ο Μαρξισμός έχει ντετερμινισμό και πιστεύει στον έλεγχο των μέσων παραγωγής. Όμως δεν ασχολείται καθόλου με τη θεωρία των προσδοκιών (The Prospect Theory) η οποία αποδεικνύει ότι τα κίνητρα είναι αυτά που οδηγούν τον άνθρωπο σε αποφάσεις και τελικά γι΄αυτό και επικρατεί ο καπιταλισμός (με τις διάφορες εκδοχές του). Η Κίνα με το πολιτικό της σύστημα είναι υποχρεωμένη να είναι επεκτατική διότι δεν θα ήθελε γείτονες ″Ταϊβάν″ και ″Χονγκ Κονγκ″, ″Ιαπωνία″ και ″Νότια Κορέα″ αλλά ακόμη και χώρες σαν την Ινδονησία. Η Κίνα είναι

  Η ειρωνεία της ιστορίας θέλει τις ευρασιατικές δυνάμεις να αναλαμβάνουν τη σταθεροποίηση της κεντρικής Ασίας, την ίδια ώρα που η Ευρώπη ζει τη μεγαλύτερη πολεμική σύγκρουση στο έδαφός της μετά από δεκαετίες.   Λαβρόφ και Ουάνγκ σχεδιάζουν το μέλλον του Αφγανιστάν. Είναι οι (ενθαρρυντικές, αλλά όχι καταληκτικές) συνομιλίες που διεξήχθησαν στην Κωνσταντινούπολη μεταξύ της ρωσικής και της ουκρανικής αντιπροσωπείας το σημαντικότερο διπλωματικό μέτωπο των ημερών; Όχι απαραίτητα, Απόδειξη, το γεγονός ότι ο επικεφαλής του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών προσφέρει στον εαυτό του την πολυτέλεια επίσημων ταξιδιών σε προορισμούς πολύ απομακρυσμένους από την εστία του ουκρανικού δράματος. Ο Σεργκέι Λαβρόφ προσγειώθηκε σήμερα στη Χουανγκσάν της ανατολικής Κίνας, για την πρώτη επίσκεψή του στη χώρα του Σι Τζινπινγκ μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, με αφορμή τις υψηλού επιπέδου συνομιλίες που διοργανώνονται από τους Κινέζους οικοδεσπότες με αντικείμενο την κατάσταση στο Αφγανιστάν. Πρόκειται γ

  Sergey Karaganov  ,   Official website Τι αποκαλύπτει ο consigliere του Πούτιν. Ο Σεργκέι Καραγκάνοφ, επικεφαλής του Συμβουλίου Εξωτερικής και Αμυντικής Πολιτικής (αναλυτικού ιδρύματος της Ρωσίας) και κοσμήτορας της Σχολής Παγκόσμιας Οικονομίας και Διεθνών Σχέσεων στην Ανώτατη Οικονομική Σχολή της Μόσχας είναι ένας από τους πιο προβεβλημένους Ρώσους διανοουμένους της μετασοβιετικής εποχής και ταυτόχρονα ένας θερμός θιασώτης της ευρασιατικής ολοκλήρωσης και της "επανεξισορρόπησης" των σχέσεων της χώρας του με τη Δύση. "Τέκνο" του Γεβγκένι Πριμακόφ (του πρωθυπουργού ο οποίος συμβολικά διέταξε την αναστροφή του αεροσκάφους του πάνω από τον Ατλαντικό όταν ξεκίνησε ο βομβαρδισμός της Γιουγκοσλαβίας το 1999 ενώ ο ίδιος κατευθυνόταν προς την Ουάσιγκτον), ο 70χρονος σήμερα Καραγκάνοφ θήτευσε ως προεδρικός σύμβουλος τόσο του Μπορίς Γέλτσιν, όσο και του Βλαντίμιρ Πούτιν και έγινε ευρύτερα γνωστός εισηγούμενος το 1992 το "δόγμα Καραγκάνοφ", ήτοι την επίκληση των

  Η ρωσοκινεζική σύμπραξη και τι την εξηγεί. Δεν είναι μια "λυκοφιλία" με ημερομηνία λήξεως, υπαγορευμένη από την ανάγκη. Είναι εγχείρημα διαμόρφωσης μιας εναλλακτικής τάξης πραγμάτων. Τα δυτικά μέσα ενημέρωσης προδίδουν βαθιά αμηχανία σε ό,τι αφορά την ρωσο-κινεζική σχέση, η οποία με την εκτενή εφ' όλης της ύλης πολιτική διακήρυξη που συνυπέγραψαν οι Σι Τζινπινγκ και Βλαντίμιρ Πούτιν στο περιθώριο της έναρξης των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου, πήρε θεαματικά αναβαθμισμένη τροπή. Η αμηχανία προκύπτει από την διαδεδομένη αντίληψη ότι τα αποκλίνοντα συμφέροντα των δύο χωρών προορίζονται να θέσουν αργά ή γρήγορα υπό δοκιμασία την σινορωσική σχέση, η οποία αναβαθμίστηκε κατανάγκην, υπό το βάρος της κλιμακούμενης αντιπαράθεσης της Μόσχας και του Πεκίνου με τη Ουάσιγκτον. Ιστορικά, οι σχέσεις υπήρξαν πράγματι ανταγωνιστικές. Λ.χ. σημαντικό τμήμα της Ρωσικής Άπω Ανατολής αποσπάσθηκε στα μέσα του 19ου αιώνα από την Αυτοκρατορία των Τσινγκ. Και ο βαθύτερος ανταγωνισμός

  Φωτογραφία: Kazakhstan is changing its alphabet – here’s why Οι "πόλεμοι" του κυριλλικού αλφαβήτου. Ποιοί ήταν οι αφανείς όροι τους οποίους έθεσε ο Πούτιν στον Καζάκο πρόεδρο Τοκάγιεφ προκειμένου να συνδράμει, δια των δυνάμεων του Συμφώνου Συλλογικής Ασφάλειας (CTSO), στην καταστολή της εξέγερσης που ξέσπασε στην κεντρασιατική χώρα με την έλευση του Νέου Έτους; Και πώς θα πρέπει ο τελευταίος να δείξει την ευγνωμοσύνη του μετά την επιτυχία της επέμβασης αυτής; Σε πολλά μέσα ενημέρωσης, όχι μόνο ρωσικά αλλά και δυτικά, υποστηρίζεται ότι ένα από τα πιθανά ανταλλάγματα θα είναι η ακύρωση της δρομολογημένης μετάβασης του Καζακστάν στο λατινικό αλφάβητο. Η πολιτική σημασία κάθε επιλογής σχετικά με το σύστημα γραφής ανά τον κόσμο δεν μπορεί να υποτιμηθεί – ιδίως σε γλώσσες που ελλείψει δικής τους καλλιεργημένης γραπτής παράδοσης, έχουν καλύψει τις σύγχρονες ανάγκες τους δια της υιοθεσίας. Η επιλογή συστήματος γραφής αποτελεί μια δήλωση νομιμοφροσύνης – σε παλαιότερους καιρούς κυρ