IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Palestinians react to tear gas during clashes near the border with Israel, east of Gaza City, 29 December 2017. Palestinian demonstrators protested against US President Donald J. Trump's decision to recognize Jerusalem as the capital of Israel. At least two Palestinian supporters were killed last week and more than one hundred were injured during clashes along the border in the east of Gaza Strip. EPA/MOHAMMED SABER Σε τεντωμένο σκοινί είναι πλέον οι εύθραυστες ισορροπίες στη Μέση Ανατολή. Το σενάριο ενός νέου πολέμου μοιάζει υπαρκτό, ειδικά μετά την απερίσκεπτη απόφαση του Ντόναλντ Τραμπ να αναγνωρίσει την ισραηλινή κατοχή στο Γκολάν. Λίγες ώρες πριν την υπογραφή του σχετικού διατάγματος από τον Αμερικανό πρόεδρο, οι πολεμικές σειρήνες ήχησαν στο Ισραήλ. Μία επίθεση με ρουκέτα τραυμάτισε 7 ανθρώπους, σε μία αγροτική κωμόπολη του Τελ Αβίβ. Η ρουκέτα εκτοξεύτηκε από την Γάζα, περιοχή που ελέγχει η Χαμάς. Ήταν δεδομένο πως το Ισραήλ θα απαντούσε με πολεμικά αντίποινα. Είναι α

Τ ο αίμα που ρέει στην Παλαιστίνη από τον περασμένο Μάρτιο και εξακολουθεί, έχοντας αφήσει δεκάδες νεκρούς, έρχεται να συναντήσει μία από τις θλιβερότερες επετείους της σύχρονης παλαιστινιακής ιστορίας. Τέτοιες μέρες, πριν από 51 χρόνια, το Ισραήλ προχώρησε σε μια μια κίνηση - «αστραπή» που σόκαρε όλο τον κόσμο: Μέσα σε έξι μέρες, από τις 5 έως και 6 Ιουνίου του 1967, κατέλαβε όσα παλαιστινιακά εδάφη παρέμεναν ελεύθερα (Δυτική Όχθη, Ανατολική Ιερουσαλήμ, Λωρίδα της Γάζας), καθώς και τα συριακά υψώματα του Γκολάν και την αιγυπτιακή Χερσόνησο του Σινά. Για τους Παλαιστίνιους ειδικά, εκείνες τις μέρες συντελέστηκε η ολοκληρωτική «μεταμόρφωσή» τους σε πρόσφυγες και έγκλειστους μέσα στην πατρίδα τους. Γι’ αυτό και η 5η Ιουνίου είναι η μέρα της «Νάκσα» , δηλαδή η μέρα της καταστροφής, της ήττας. Η μέρα που ολοκληρώθηκε αυτό που ξεκίνησε 18 χρόνια πριν, το 1948, με τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ, με όρους εθνοκάθαρσης ενάντια στους Παλαιστίνιους. Στην πρώτη φάση, τουλάχιστον 7

Πράξη «διπλωματικού βανδαλισμού» χαρακτήρισαν οι Financial Times την απόφαση Τραμπ για αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ. «Ανάβει το φιτίλι της Ιερουσαλήμ», έγραψε στο κύριο άρθρο της η Le Monde. Δυσοίωνες ήταν και οι εκτιμήσεις του Τζον Μπρέναν, πρώην διοικητή της CIA, ο οποίος είδε στην επιλογή τού Αμερικανού προέδρου μια «ανεύθυνη πράξη, γκάφα ιστορικών διαστάσεων». Αν ο Τραμπ ήθελε να ενώσει όλο τον κόσμο εναντίον του –πλην, φυσικά, της ακροδεξιάς κυβέρνησης Νετανιάχου– το πέτυχε στην εντέλεια. Από την περασμένη Τετάρτη, οι ΗΠΑ είναι η μόνη χώρα που αναγνωρίζει την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ. Ποδοπατώντας τις αποφάσεις του ΟΗΕ και ακυρώνοντας την πολιτική όλων των προκατόχων του, ταυτίστηκε απολύτως με το Ισραήλ στο πιο φορτισμένο, συναισθηματικά και ιστορικά, ζήτημα της αραβοϊσραηλινής διαμάχης. Οι διαδηλώσεις οργής στα παλαιστινιακά εδάφη, όπου ο ισραηλινός στρατός τραυμάτισε και σκότωσε με πραγματικά πυρά διαδηλωτές ενώ η ισραηλινή

  Για την κατάσταση στη Μέση Ανατολή, έπειτα από την απόφαση της Ουάσινγκτον να μεταφερθεί στην Ιερουσαλήμ η πρεσβεία των ΗΠΑ στο Ισραήλ, ο Αλέξανδρος Κούτσης , μίλησε Στο Κόκκινο και τον Διονύση Ελευθεράτο. Ερωτηθείς για τους στόχους της κίνησης του προέδρου των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, ο κ. Κούτσης προέταξε τρεις. Ο πρώτος , ανέφερε, σχετίζεται με την εσωτερική κατάσταση στις ΗΠΑ και την κατακόρυφη πτώση της δημοτικότητας του Ντ. Τράμπ, ο οποίος « θέλει να συσπειρώσει την εκλογική και κοινωνική του βάση» . Σύμφωνα με τον καθηγητή, σε αυτήν την επιδίωξη  του Αμερικανού προέδρου, μία παράμετρος που δεν πρέπει να υποτιμάται είναι το στοιχείο της θρησκοληψίας των νεοσυντηρητικών- ευαγγελιστών, οι οποίοι απαρτίζουν σημαντικότατο βήμα της εκλογικής βάσης του Τραμπ. Τόνισε χαρακτηριστικά ο κ. Κούτσης: « Το 30% του αμερικανικού πληθυσμού είναι Ευαγγελιστές. Ξέρετε τι περιμένουν  αυτοί; Μια Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, έπειτα από έναν Αρμαγεδδώνα στη Μέση Ανατολή. Ε, ο Τραμπ

  Τόσες πολλές δολιότητες και προδοσίες δεν θα μπορούσαν παρά να οδηγήσουν σε προβλήματα.  Και πράγματι έτσι έκαναν, όπως μαρτυρούν εκατό χρόνια ιστορίας της Μέσης Ανατολής. Πριν από εκατό χρόνια, ενώ ο Παγκόσμιος Πόλεμος μαινόταν και κανείς δεν ήξερε ποια πλευρά θα κέρδιζε, η βρετανική κυβέρνηση, με επικεφαλής τον πρωθυπουργό Ντέιβιντ Λόυντ Τζορτζ [1], δημοσίευσε μια δήλωση με το όνομα του Arthur Balfour , του υπουργού Εξωτερικών. Αυτή η « Διακήρυξη Balfour [2]» υποσχέθηκε να στηρίξει «την εγκαθίδρυση εθνικής πατρίδας για τον εβραϊκό λαό στην Παλαιστίνη», εφόσον αυτό δεν «προξενεί ζημιά στα αστικά και θρησκευτικά δικαιώματα των υφιστάμενων μη εβραϊκών κοινοτήτων» εκεί. Αυτό το σύντομο έγγραφο (η κρίσιμη παράγραφός του περιέχει 67 λέξεις) έθεσε τα θεμέλια του σύγχρονου Ισραήλ -αλλά «έσπειρε και τα δόντια του δράκου» [στμ: δηλαδή αποτέλεσε την πηγή μελλοντικών προβλημάτων]. Η Διακήρυξη Balfour Γιατί το έκανε αυτό η βρετανική κυβέρνηση; Ορισμένοι ιστορικοί υπ