IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Σε επίπεδο περιφερειών τα υψηλότερα ποσοστά φτώχειας, σύμφωνα με τον Guardian, καταγράφονται σε Λονδίνο, βόρεια Αγγλία, Μίντλαντς και Ουαλλία.    Κάτω από το όριο της φτώχειας  ένας στους πέντε στη Βρετανία.   Kαι ενώ η Βρετανία προετοιμάζεται πυρετωδώς για ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία της, αποχωρώντας μετά σχεδόν μισόν αιώνα από τους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ενωσης, και πολλά θα αλλάξουν εκ θεμελίων, υπάρχει κάτι το οποίο όσο περνάει ο καιρός επιδεινώνεται. Και αυτό είναι το οξύ φαινόμενο της φτώχειας και της οικονομικής ανισότητας. Οι βαρύτερα πληττόμενες περιφέρειες, όπως αναφέρει η εφημερίδα Guardian, είναι η ίδια βρετανική πρωτεύουσα, η βόρεια Αγγλία, τα Μίντλαντς στο κέντρο περίπου της χώρας και η Ουαλλία. Επί συνόλου 64,5 εκατομμυρίων, που είναι ο πληθυσμός της χώρας, τα 14 εκατομμύρια θεωρούνται φτωχοί, δηλαδή περισσότερο από ένας στους πέντε. Στον αριθμό αυτό συγκαταλέγονται 4 εκατομμύρια παιδιά και 2 εκατομμύρια συνταξιούχοι, δηλαδή αυξήθηκαν

Εμπόριο οργάνων:  Στον ιστό της απελπισίας. Οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο προσπάθησαν να καταστείλουν την πώληση ανθρώπινων οργάνων για μεταμοσχεύσεις. Αλλά οι απελπισμένοι παραλήπτες, οι επίσης απελπισμένοι δωρητές που δέχονται τα χρήματα και οι πρωταγωνιστές του διεθνούς εγκλήματος έχουν διατηρήσει αυτήν την παράνομη βιομηχανία πολλών εκατομμυρίων δολαρίων. Η «άνθηση» του συγκεκριμένου εμπορίου είναι τόσο μεγάλη, που ακόμη και στις αναπυγμένες ΗΠΑ, ικανός αριθμός συγγενών αποφεύγει την πανάκριβη ταφή των ανθρώπων του, παραχωρώντας έναντι ενός τιμήματος το άψυχο σώμα, σε εταιρείες που έχουν αναπτύξει τις δραστηριότητές τους στο ίντερνετ. Παραβιάζεται κάποιος ή κάποιοι νόμοι και αν ναι, ποιες οι επιπτώσεις για τους παραβάτες; Η απάντηση είναι όχι και καμία. Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε η δημοσιογραφική έρευνα του Reuters για την πρόσβαση στην αγορά ανθρώπινων οργάνων στις ΗΠΑ, κι αφού ο δημοσιογράφος Brian Grow, κατάφερε με σχετική ευκολία να αγοράσει στο δια

Η πτώση του τείχους του Βερολίνου, τον Νοέμβριο του 1989, πανηγυρίστηκε στη Δύση ως θρίαμβος της ελευθερίας και αρχή «μετάβασης στην δημοκρατία, την αγορά και την ευημερία», οδηγώντας εν τέλει και στην ένταξη έντεκα χωρών της Αν. Ευρώπης στην ΕΕ. Βεβαίως δεν έλειψαν οι επικριτικές φωνές των διαφωνούντων, που μίλησαν για «προσάρτηση» της Αν. Γερμανίας από τη Δυτική, ή για ένα «νέο τείχος του χρήματος» που χωρίζει τώρα την ανατολή και τη δύση της ηπείρου, κατά την έκφραση του Ζαν Πιερ Σεβενεμάν, ιστορικής μορφής του γαλλικού σοσιαλισμού. Ο μαρξιστής «οικονομολόγος της ανάπτυξης» Σαμίρ Αμίν μίλησε για τη δημιουργία μιας υπανάπτυκτης και εκμεταλλευόμενης ευρωπαϊκής περιφέρειας, το αντίστοιχο της Λατινικής Αμερικής για τις ΗΠΑ. Οι φωνές αυτές όμως καλύφθηκαν τότε και αργότερα από τον άνευ προηγουμένου ορυμαγδό των οπαδών του «τέλους της Ιστορίας» και της «ευτυχούς παγκοσμιοποίησης». Μόνο με την κρίση της ΕΕ το 2009, μια κρίση στην οποία πολλοί θεωρούν ότι συνέβαλε αποφασιστικά

Οι αξιωματούχοι της Federal Reserve "τρελλαίνονται" να επιδαψιλεύουν επαίνους στην οικονομία αυτό το διάστημα, χρησιμοποιώντας όρους όπως "πλήρης απασχόληση" και "αξιοσημείωτα θετική πορεία" χωρίς ιδιαίτερη συγκράτηση.  Ωστόσο, νέα έρευνα από την ίδια την Fed δείχνει ότι η υγεία της οικονομίας είναι πραγματικά μια εικόνα που εξαρτάται από τη "γωνία παρατήρησης".  Με άλλα λόγια, η κατανομή του παραγόμενου πλούτου είναι σημαντικότατο κριτήριο. Μια σταθερή οικονομική επέκταση και ένα ιστορικά χαμηλό ποσοστό ανεργίας μόλις που μπορούν να καλύπτουν τις βαθιές ανισότητες όσον αφορά το εισόδημα και τον πλούτο, κάτι που τελικά οδηγεί τα αμερικανικά νοικοκυριά σε πολύ διαφορετικές οικονομικές καταστάσεις μεταξύ τους.  Η έκθεση της Fed δείχνει, μεταξύ άλλων, ότι το φτωχότερο 50% των Αμερικανών συνθλίβεται κυριολεκτικά υπό το βάρος των αυξανόμενων ανισοτήτων.  "Το κορυφαίο 10% -με μωβ και πράσινο χρώμα- κατέχει ένα μεγάλο κ

Η Φινλανδία είναι η μόνη χώρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η οποία δεν αντιμετωπίζει πλέον πρόβλημα στέγης. Το 1987, υπήρχαν 18.000 καταγεγραμμένοι άστεγοι στην πρωτεύουσα της Φινλανδίας. Το 2017, το νούμερο είχε πέσει στους 7.112, ενώ σήμερα μόνο 400 περίπου υπολογίζεται ότι μένουν στον δρόμο. Ποιο είναι το μυστικό; Το ότι δίνουν στους ανθρώπους σπίτια άνευ όρων. Το μέτρο απλό αλλά άκρως αποτελεσματικό. Για να λύσεις το πρόβλημα των αστέγων, δίνεις στον καθένα άστεγο από ένα διαμέρισμα. Χωρίς όρους. Μα το κόστος του μέτρου θα είναι τεράστιο θα αναρωτιούνται ή πιστεύουν πολλοί. Κι όμως… Το φινλανδικό κράτος έχει ξοδέψει 300 εκατ. ευρώ για 3.500 διαμερίσματα και 300 κοινωνικούς λειτουργούς που δουλεύουν με τους άστεγους, ενώ έχει υπολογίσει ότι για κάθε άστεγο που βρίσκει σπίτι, το κράτος γλιτώνει 15.000 ευρώ το χρόνο, που θα ξοδεύονταν σε νοσοκομειακή περίθαλψη, φυλακές ή αστυνομικές υπηρεσίες. Οι σύγχρονοι άστεγοι Το πρόβλημα της έλλειψης στέγης είναι διεθνές. Οι τ

Οι εργαζόμενοι στα κλωστοϋφαντουργικά εργοστάσια της Αιθιοπίας είναι οι πιο χαμηλά αμειβόμενοι εργαζόμενοι στον κόσμο. Πολύ πίσω από αυτούς του Μπαγκλαντές. Στα εργοστάσια ρούχων της Αιθιοπίας, που δουλεύουν για μεγάλα brands του χώρου της μόδας, όπως η Guess, η H&M και η Calvin Klein, οι άνθρωποι αμείβονται με μόλις 26 δολάρια το μήνα, (23 ευρώ), σύμφωνα με έκθεση που δημοσιεύθηκε πριν λίγες μέρες. Η Αιθιοπία , η οποία στοχεύει να γίνει ο κύριος κόμβος κατασκευής ρούχων της αφρικανικής ηπείρου, είναι η δεύτερη πιο πυκνοκατοικημένη χώρα της Αφρικής, με περίπου 105 εκατομμύρια ανθρώπους που εξακολουθούν να ζουν σε μεγάλο βαθμό από τη γεωργία, ερχόμενοι αντιμέτωποι με την ξηρασία και τη φτώχεια. Σύμφωνα με την έκθεση του Κέντρου Stern του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης για τις Επιχειρήσεις και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, με τίτλο «Κατασκευάστηκε στην Αιθιοπία: Προκλήσεις στη νέα βιομηχανία ένδυσης», οι εργάτες που φτιάχνουν αυτά τα ρούχα και τα αξεσουάρ όμως δε θα έχο

Οι Αμερικανοί καπιταλιστές  πρέπει να ασπαστούν  τον «σοσιαλισμό».  Οι υπέρμαχοι της ελεύθερης αγοράς πρέπει να αποδεχθούν λογικές υποχωρήσεις, αν θέλουν να επιβιώσει το «σύστημα». Η δυσαρεστημένη γενιά των millennials, η άνοδος των ανισοτήτων και το New Deal. Σε μια χώρα όπου ο «φιλελευθερισμός» σημαίνει μεγάλη κυβέρνηση και ο «νεοσυντηρητισμός» υποδηλώνει ουτοπικό σθένος, η κατακρεούργηση ενός άλλου αφηρημένου ουσιαστικού ήταν μάλλον αναμενόμενη. Αλλά τoύτο δεν καθιστά λιγότερο θλιβερό αυτό που έχει υποστεί ο «σοσιαλισμός» από την αμερικανική πολιτική τους τελευταίους μήνες. Είτε βγαίνει από τα χείλη Δημοκρατικών, οι οποίοι έχουν αρχίσει να βλέπουν θετικά τη λέξη, είτε από τα χείλη Ρεπουμπλικάνων, οι οποίoι νιώθουν ακόμα την ίδια απέχθεια, έχει αποκτήσει ένα νόημα πιο κοντά στην ευρωπαϊκή σοσιαλιστική (ή χριστιανική) δημοκρατία. Δημοσιονομικές μεταφορές, οικουμενική υγειονομική περίθαλψη, ισχυρά εργατικά συνδικάτα: τα στοιχεία αυτά όχι μόνο δεν ισ