IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

(...) οι εκάστοτε ισχυρισμοί Breedlove συγχρονίζονται πάντοτε με κάποιο σοβαρό βήμα εκτόνωσης της κατάστασης στην Ουκρανίας – σαν να αποτελούν συνειδητή προσπάθεια ακύρωσής του (...) οι δι-ατλαντικοί σύμμαχοι έχουν αποκλίνοντες στόχους: ενώ η γαλλογερμανική πρωτοβουλία αποβλέπει στη σταθεροποίηση της κατάστασης στην Ουκρανία, οι ιέρακες στην αμερικανική κυβέρνηση έχουν κατά νου τη Ρωσία. Επιθυμούν να αναστρέψουν την επιρροή της Μόσχας στην περιοχή και να αποσταθεροποιήσουν την εξουσία του Putin. Για αυτούς η ιδεώδης έκβαση θα είναι η αλλαγή καθεστώτος στη Μόσχα”  (...) Philip Breedlove   Η διάσταση απόψεων μεταξύ Ουάσιγκτον και Βερολίνου ως προς την ουκρανική κρίση – σε σημείο τέτοιο ώστε η γερμανική καγκελαρία να γνωστοποιεί (μέσω του περιοδικού που αποτυπώνει περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο τις σκέψεις της) ότι τελεί “σε συναγερμό ” για τις φιλοπόλεμες διαθέσεις ορισμένων αμερικανικών κύκλων, αλλά και να κατηγορεί τον ανώτατο στρατιωτικό διοικητή του ΝΑΤΟ (SA

(...) Όσο για την οικονομία της Ουκρανίας, εντυπωσιάζει η πληροφορία ότι “το Βερολίνο ανησυχεί ότι η υποστήριξη προς την κυβέρνηση” του Κιέβου “θα εξανεμιστεί σύντομα”, εάν από τους πιστωτές ζητηθεί “να γίνουν πολλά και σύντομα”. Εξ ού και η Merkel ανέθεσε στον οικονομικό της σύμβουλο Lars-Hendrik Roeller να παροτρύνει το ΔΝΤ να επιδείξει αυτοσυγκράτηση, ώστε το πρόγραμμα βοήθειας “να μην αποσταθεροποιήσει την εγχώρια πολιτική της Ουκρανίας”.  Ο Έλληνας αναγνώστης, ασφαλώς, δικαιούται στο σημείο αυτό ένα πικρό μειδίαμα... Οποιοσδήποτε ενδιαφέρεται να αποκτήσει εικόνα των αντιλήψεων και των τακτικών με τις οποίες διαπραγματεύεται η γερμανική καγκελαρία θα ήταν χρήσιμο να μελετήσει το πολυσέλιδο άρθρο που συνυπογράφουν 9 συντάκτες του περιοδικού Der Spiegel και έχει ως αντικείμενο τη μεγαλύτερη (μαζί με το, ακόμη εκκρεμές, “ελληνικόν ζήτημα”...) πρόκληση που διαχειρίσθηκε το τελευταίο διάστημα η Angela Merkel: την ουκρανική κρίση. Το άρθρο είναι πολλαπλά ενδιαφέρ

ΣΚΙΤΣΟ του Π.ΜΑΡΑΓΚΟΥ Ολα  δείχνουν ότι βαδίζουμε σε κατάπαυση του πυρός στην Ουκρανία με ρυθμίσεις και εγγυήσεις που θα σφραγίζουν μια ντε φάκτο διχοτόμηση της χώρας. Πριν από ενάμιση  χρόνο στο Βίλνιους της Λιθουανίας, η ΕΕ των 28 έθεσε στο Κίεβο το δίλημμα ή με τις Βρυξέλλες ή με τη Μόσχα σε μια προσπάθεια να εμποδίσει τον Γιανουκόβιτς να δέσει τη χώρα με μη αντιστρέψιμο τρόπο στην Ευρασιατική Ενωση του Πούτιν δίπλα στη Λευκορωσία και στο Καζακστάν. Ενάμιση  χρόνο μετά η Μόσχα με υψηλό διπλωματικό και οικονομικό κόστος έχει αποσπάσει ό,τι ήθελε από την Ουκρανία, την Κριμαία και τις δύο ανατολικές επαρχίες που είναι η βιομηχανική καρδιά της χώρας. Τι μένει  για τη Δύση, την ΕΕ και πιο συγκεκριμένα τη Γερμανία; Μια ακρωτηριασμένη και χρεοκοπημένη χώρα, χαίνουσα πληγή, την οποία το ΔΝΤ αδυνατεί να στηρίξει μακροπρόθεσμα. Η Ουκρανία  του Κιέβου αν δεν στηριχθεί από ένα πακέτο ευρωπαϊκής διάσωσης ύψους δεκάδων δισ. ευρώ, θα είναι μια χρεοκοπημένη χώρα που θα εξάγει λαθ

(...) η εναλλακτική προοπτική,  εάν καταρρεύσουν οι συνομιλίες είναι εκ των προτέρων γνωστή:  θα κερδίσουν έδαφος οι φωνές εκείνες στη Ουάσιγκτον (όχι απαραιτήτως εντός Λευκού Οίκου) και το (χολωμένο από τον παραγκωνισμό του) Λονδίνο που προωθούν την αποστολή οπλισμού στο Κίεβο, με αποτέλεσμα τη διαιώνιση της θερμής σύγκρουσης – με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε πολιτικό, ανθρωπιστικό και οικονομικό κόστος για όλη την Ευρώπη. Μάλιστα η ρωσική πλευρά δηκτικά επισημαίνει ότι ενώ η Ε.Ε. έχει χάσει 20 δισ. από τον “πόλεμο κυρώσεων” οι εμπορικές σχέσεις της Ρωσίας με τις ΗΠΑ έχουν παραδόξως αυξηθεί. (...) Ο ολονύχτιος διπλωματικός μαραθώνιος στο Μινσκ της Λευκορωσίας, όπου επιχειρείται μια πολιτική λύση της ουκρανικής κρίσης σε “σύνθεση Νορμανδίας” (ήτοι με τη συμμετοχή των ηγετών της Ρωσίας, της Ουκρανίας, της Γαλλίας και της Γερμανίας) ασφαλώς διεκδικεί μια θέση στα διαπραγματευτικά ρεκόρ, αν αναλογισθεί κανείς ότι οι συνομιλίες που ξεκίνησαν την Τρίτη συνεχίζονταν και μετά τις

  Μέχρι πού θα μπορούσε να κλιμακωθεί η σύγκρουση στην Ουκρανία; Με επέκταση περιορισμένη ή μαξιμαλιστική της ζώνης που κατέχουν οι Ρωσόφωνοι, είτε μέχρι να συνδεθεί η Κριμαία με χερσαία πρόσβαση με την Ανατολική Ουκρανία, είτε μέχρι να θέσουν υπό τον έλεγχό τους την ακτογραμμή μέχρι την Οδησσό. Από την άλλη μεριά, οι κυρώσεις της ΕΕ θα κλιμακώνονταν και θα απομάκρυναν κάθε δυνατότητα εξομάλυνσης των σχέσεων των Βρυξελλών και του Βερολίνου με τη Μόσχα. Ταυτόχρονα θα κάμπτονταν και οι τελευταίες αντιρρήσεις-επιφυλάξεις για αναδιάταξη των δυνάμεων του ΝΑΤΟ με προώθησή τους στην Πολωνία, στις Βαλτικές και τη Ρουμανία. Ετσι θα πυροδοτηθεί ένας φαύλος κύκλος σε δύο μέτωπα: στις νέες οικονομικές κυρώσεις θα υπάρχουν ρωσικά αντίποινα, ενώ στην ενίσχυση του ΝΑΤΟ η Ρωσία θα απαντήσει με διασφάλιση της επιχειρησιακής δυνατότητας για αποτρεπτική αμυντική και προληπτική επιθετική προβολή δύναμης από τη Βαλτική μέχρι και τη Μαύρη Θάλασσα. Είναι φανερή η αμηχανία της ΕΕ και ειδ

 Russian Tu-95 Bear H bomber Ποιος θα αντέξει περισσότερο το κόστος ενός νέου Ψυχρού Πολέμου Δύσης - Ρωσίας ; Η Μόσχα ή η ΕΕ και κυρίως η Γερμανία που καλούνται κατά κύριο λόγο να επωμισθούν το κόστος της παλινδρόμησης στην αντιπαράθεση; Χθες ο Πούτιν διαβεβαίωσε ότι η Ρωσία θα αντέξει, δεν θα διαλυθεί όπως η Γιουγκοσλαβία. Λίγες μέρες πιο πριν από την Αγκυρα έπαιξε το χαρτί της ματαίωσης της κατασκευής του South Stream και της αναβάθμισης της Τουρκίας με στόχο να διχάσει ΝΑΤΟ - ΕΕ. Η Μόσχα πληρώνει ήδη ακριβά το κόστος των κυρώσεων, αλλά αισιοδοξεί ότι το κόστος θα είναι μεγαλύτερο για τη Γερμανία. Ηδη με μια ομοβροντία άρθρων το Der Spiegel καταγράφει τις αρνητικές συνέπειες της αντιπαράθεσης με τη Ρωσία με τελευταία επισήμανση κείμενο που τονίζει την ανάγκη να σταματήσει κάθε συζήτηση για ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Αν ρίξουμε μια ματιά στον χάρτη, πέραν της Ουκρανίας, η Βαλτική είναι το πιο θερμό μέτωπο του νέου Ψυχρού Πολέμου Ρωσίας - ΝΑΤΟ με αναχαιτίσεις, π

1.  Υποτίμηση ή παραπληροφόρηση; «Ο Πούτιν προκαλεί τη Δύση με εμπάργκο στις εισαγωγές τροφίμων ». Ο χθεσινός τίτλος της «Wall Street Journal » θέτει ξανά το ερώτημα αν στις ΗΠΑ υποτιμούν τον Πούτιν και τη Ρωσία ή αν πρόκειται για στοχευμένη παραπληροφόρηση με στόχο να ελαχιστοποιηθούν οι όποιες αντιδράσεις στην εν εξελίξει παλινδρόμηση στον Ψυχρό Πόλεμο. Οταν ΗΠΑ και ΕΕ επιβάλλουν σκληρές κυρώσεις σε μία μεγάλη δύναμη, η απάντηση με αντίποινα είναι αυτονόητος αυτοματισμός. Οταν η αντίδραση στα αντίποινα είναι του τύπου η Μόσχα επιδεινώνει την απομόνωσή της, τότε συνειδητά ή ασυνείδητα διοχετεύεται η ψευδής εικόνα ότι η Ρωσία μπορεί να αντιμετωπιστεί όπως το Ιράν πριν από έναν χρόνο. Το 1988 όταν οι μεταρρυθμίσεις του Γκορμπατσόφ άρχισαν να δημιουργούν τις πρώτες αντιπαραθέσεις, ο «Economist» σε ανάλυσή του χαρακτήρισε τη Σοβιετική Ενωση Ανω Βόλτα με πυρηνικούς πυραύλους. Σήμερα την ακραία υποτίμηση της Ρωσίας την υιοθετεί και ο Ομπάμα συνειδητά στη λογική ότ

   Όσα συμβαίνουν σήμερα στην Ουκρανία επιβεβαιώνουν την ιστορική διαπίστωση σύμφωνα με την οποία οι πόλεμοι δεν έχουν ιδεολογικό χαρακτήρα αλλά οφείλονται στις συγκρούσεις συμφερόντων, όπως συνέβη στους δύο παγκοσμίους πολέμους και σε όλους τους ευρωπαϊκούς πολέμους από τον τριακονταετή πόλεμο και εντεύθεν. Η σημαντικότερη όμως διαπίστωση αφορά την απρόβλεπτη έκταση που μπορεί να προσλάβει μια διένεξη, σε σημείο μάλιστα ώστε να υπερβαίνει τις σκοπιμότητες και τις δυνατότητες ελέγχου αυτών που την ενθάρρυναν και την πυροδότησαν. Σύμφωνα με τον απερχόμενο πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μπαρόζο «η κρίση στην Ουκρανία έχει μεγαλύτερη δυναμική αποσταθεροποίησης απ’ ότι οι πόλεμοι στα Βαλκάνια τη δεκαετία του 1990». Το Βερολίνο που πρωταγωνίστησε αρχικά στην ουκρανική κρίση υποκινώντας την εξέγερση στο Κίεβο, με αφορμή την άρνηση του Γιαννουκόβιτς να υπογράψει τη συμφωνία σύνδεσης με την ΕΕ, έχει μετατραπεί σε κομπάρσο διαπιστώνοντας ότι οι εξελίξεις υπερβαίνουν τις δυνατότητε